Äadra

Katalong był centralnym punktem Äadry, zarówno w sensie geograficznym, jak i metafizycznym. Jego korzenie rozciągały się na całą płaszczyznę, dostarczając energii i życia każdemu zakątkowi tego świata. Energia Katalongu była także źródłem magii w Äadrze, a jego wpływ obejmował zarówno roślinność, jak i jej mieszkańców.

Magia Katalongu nie była dostępna dla wszystkich. Posługiwał się nią jedynie Lud Listowia, który dzięki swojej więzi z drzewem posiadał niezwykle potężne zdolności magiczne. W ograniczonym zakresie mogli jej używać także przedstawiciele Ludu Katalongu, choć ich umiejętności były znacznie słabsze. Magia ta przejawiała się głównie w manipulacji naturą, leczeniu oraz ochronie ekosystemu Äadry.

Äadra była domem dla pięciu odmiennych ras, które żyły w harmonii z naturą, czerpiąc życie i energię z Katalongu. Każda z tych ras miała swoje unikalne cechy, role oraz miejsce w ekosystemie płaszczyzny. Różnice między nimi były jednak źródłem zarówno współpracy, jak i konfliktów. Mimo różnorodności, wszystkie rasy były zależne od magicznej energii Katalongu, która stanowiła fundament ich istnienia.

Lud Stali był znany ze swojej siły, odwagi i niezłomności. Byli wojownikami, którzy odgrywali kluczową rolę w obronie Äadry przed zagrożeniami, szczególnie przed agresją Ludu Wulkanu. Ich społeczeństwo opierało się na hierarchii militarnej, a zasady honoru i lojalności stanowiły trzon ich kultury.

Lud Morza był społecznością kupców, żeglarzy i odkrywców. Ich życie toczyło się wokół handlu oraz eksploracji wodnych szlaków Äadry. Byli mistrzami w budowie statków i nawigacji, co czyniło ich kluczowym ogniwem łączącym różne społeczności płaszczyzny.

Lud Katalongu był najbliżej związany z Katalongiem. Byli obdarzeni fragmentem jego mocy, co pozwalało im korzystać z magii na ograniczoną skalę. Pełnili rolę duchowych przywódców Äadry, dbając o harmonijną więź między naturą a mieszkańcami.

Lud Wulkanu był niszczycielską rasą przypominającą dinozaury. Byli agresywni, ambitni i nieustannie dążyli do dominacji nad pozostałymi mieszkańcami Äadry. Wojny z Ludem Wulkanu były wyniszczające i przyczyniły się do osłabienia całej płaszczyzny. Ich ostateczny los po zniszczeniu Äadry pozostaje niejasny, choć wiele wskazuje na to, że zginęli w wyniku wygasania energii Katalongu.

Lud Listowia był elitarną grupą wybrańców, których Katalong obdarzył wyjątkową mocą. Ich zdolności magiczne przewyższały możliwości innych ras, co czyniło ich strażnikami pokoju i równowagi w Äadrze. Władali magią pozwalającą manipulować naturą, leczyć oraz chronić płaszczyznę przed zagrożeniami. Zniszczenie Katalongu zakończyło ich istnienie, a wraz z nimi zniknęła najpotężniejsza magia Äadry.

Äadra, mimo swojej harmonii i naturalnej równowagi, nie była wolna od konfliktów. Największym zagrożeniem dla płaszczyzny okazał się Lud Wulkanu – rasa niszczycielska, pragnąca absolutnej dominacji i podporządkowania sobie pozostałych mieszkańców Äadry. Wojny z Ludem Wulkanu były brutalne i wyniszczające, a ich agresja niejednokrotnie stawiała inne rasy na krawędzi przetrwania. Mimo wysiłków społeczności Äadry, by zjednoczyć siły i odeprzeć zagrożenie, nie udało się przywrócić pełnej stabilności.

Ostatecznym ciosem dla płaszczyzny było zniszczenie Katalongu, drzewa będącego źródłem życia i magii. Freski odnalezione na Wyspach Dwóch Braci wskazują, że to wydarzenie było wynikiem ingerencji istoty znanej jako Meferat. Relacje opisują go jako siłę niepowstrzymaną, która wykorzystała moc drzewa do własnych celów, prowadząc do jego destrukcji. Imię Meferat pojawia się również w kontekście demona Międzyświata znanego jako Niszczyciel Świata, co rodzi spekulacje, czy obie postacie są tym samym bytem. Badacze podejrzewają, że demon mógł przedostać się z Międzyświata do Äadry, by wykorzystać jej magiczne zasoby, jednak brak jednoznacznych dowodów uniemożliwia rozstrzygnięcie tej kwestii.

Zniszczenie Katalongu było początkiem końca Äadry. Gdy drzewo obumarło, płaszczyzna zaczęła tracić swoje naturalne piękno, a jej magia wygasała. Życie w Äadrze stawało się coraz trudniejsze – bujna flora obumarła, a klimat stał się suchy i nieprzyjazny. Rasy zamieszkujące ten świat znalazły się na krawędzi wyginięcia, próbując przetrwać w coraz bardziej wyniszczających warunkach.

W tajemniczy sposób część mieszkańców opuściła Äadrę przed jej ostatecznym upadkiem. Proces migracji pozostaje zagadką, lecz zapiski odnalezione na Wyspach Dwóch Braci wskazują na istnienie portalu, który mógł umożliwić ucieczkę do Angvalionu. Freski i artefakty przedstawiają sceny wielkiego exodusu, ale nie zdradzają, w jaki sposób mieszkańcom udało się zrealizować tę podróż ani kto był odpowiedzialny za stworzenie portalu.

Pozostali mieszkańcy, którzy nie mieli możliwości ucieczki, zostali na Äadrze, zmuszeni do walki o przetrwanie w coraz bardziej jałowym świecie. Ostatecznie płaszczyzna stała się martwą pustynią, a większość jej dawnych mieszkańców wyginęła. Äadra, niegdyś rajska kraina pełna życia i harmonii, przekształciła się w szary, jałowy krajobraz, pozbawiony jakiejkolwiek energii czy nadziei na odrodzenie.

Przeniesienie części mieszkańców Äadry do Angvalionu pozostaje jedną z największych zagadek w nauce o Äadrze w płaszczyźnie Anggvalion. Zapiski odkryte na Wyspach Dwóch Braci wskazują na istnienie portalu, który mógł umożliwić ten exodus, jednak brak szczegółowych informacji na temat tego, jak został on stworzony ani kto odpowiadał za jego aktywację. Freski przedstawiają sceny chaosu, ucieczki i ceremonii, sugerujące, że migracja była desperacką próbą ratunku, prawdopodobnie dokonaną w ostatnich chwilach istnienia Katalongu.

Migracja do Angvalionu była wydarzeniem pełnym niepewności i cierpienia, a jej szczegóły wciąż pozostają tematem badań. Współczesne prace archeologiczne na Wyspach Dwóch Braci oraz badania Uniwersytetu Aspińskiego próbują rzucić światło na tę zagadkę, ale jak dotąd wiele pytań pozostaje bez odpowiedzi.

Trzy rasy Äadry przetrwały migrację do Angvalionu, choć proces ten wpłynął na nie w różnym stopniu, zarówno fizycznie, jak i duchowo:

• Lud Stali, znany ze swojej siły i wojowniczości, przekształcił się w Eordiren. Ich kultura ewoluowała w nowym świecie, ale utracili oni wszelką pamięć o swoim pochodzeniu z Äadry. Dziś Eordiren są znani jako surowi i nieustępliwi, nieświadomi swoich korzeni.

• Lud Morza, mistrzowie żeglugi i handlu, stał się przodkami Gnomów. Migracja wpłynęła na ich fizyczną formę, a ich pamięć o Äadrze całkowicie zanikła. Gnomy, skupione obecnie na technologii i rzemiośle, nie mają żadnych zapisów o swoim pierwotnym świecie.

• Lud Katalongu, obdarzony fragmentem mocy drzewa, przekształcił się w Ellerian – jedyną rasę, która zachowała częściową świadomość swojego pochodzenia. Ellerianie posiadają fragmentaryczną wiedzę o Äadrze, którą starają się zachować i badać. W ich kulturze Katalong jest symbolem utraconej harmonii.

Współczesne badania nad Äadrą prowadzone są w płaszczyźnie Angvalion przez Uniwersytet Aspiński pod kierownictwem wybitnego badacza, Hagena Schnydlera. Badania koncentrują się na analizie znalezisk odnalezionych w świecie Angvalionu, głównie na Wyspach Dwóch Braci. Znaleziska te, obejmujące freski, zapiski i artefakty, są jedynymi materialnymi śladami po Äadrze, które przetrwały do czasów współczesnych.

Schnydler wraz z zespołem podejmuje próbę rekonstrukcji historii Äadry oraz zrozumienia procesu, który umożliwił migrację jej mieszkańców do Angvalionu. Prace te odbywają się całkowicie w ramach płaszczyzny Angvalionu, ponieważ Äadra, jako martwa płaszczyzna, jest obecnie niedostępna.

Jednym z najważniejszych osiągnięć Schnydlera jest identyfikacja fragmentów artefaktów pochodzących od Ludu Listowia. Artefakty te wciąż emanują energią przypominającą magię Katalongu, co czyni je kluczowym materiałem badawczym. Analiza tych przedmiotów pozwoliła lepiej zrozumieć rolę Ludu Listowia jako strażników Äadry i użytkowników jej magicznej mocy.

Jednak badania spotykają się z krytyką ze strony konserwatywnych środowisk akademickich w Angvalionie. Głównym zarzutem jest ryzyko związane z eksploracją międzywymiarowych artefaktów, które mogą potencjalnie zakłócić równowagę Bezkresu. Przeciwnicy badań argumentują, że ingerowanie w spuściznę innych płaszczyzn, nawet jeśli są one martwe, może prowadzić do nieprzewidywalnych konsekwencji.

Schnydler i jego zespół, pracując wyłącznie w obrębie Angvalionu, starają się rozwikłać tajemnicę Äadry, jednocześnie przestrzegając zasad bezpieczeństwa międzywymiarowego, co jest kluczowym wyzwaniem dla tych badań.

• Egran
• Ifvenas
• Meferat (Äadra)
• Sarasen

• Zaginiona Płaszczyzna Bezkresu