Gnomy

Gnomy to niewielkie istoty o wzroście od 80 do 120 centymetrów, z wyraźnie drobną budową ciała. Ich skóra przybiera charakterystyczny czerwony odcień, który odróżnia je od innych ras humanoidalnych. Pomimo młodzieńczej aparycji, gnomy bardzo szybko tracą włosy – proces łysienia rozpoczyna się u nich już w pierwszych latach życia. Ponadto wykazują słabe owłosienie na ciele, co sprawia, że ich wygląd jest dość osobliwy w porównaniu do ludzi czy krasnoludów.

Z uwagi na niezwykle krótki cykl życia, gnomy dojrzewają już w wieku czterech lat, a ich fizjonomia często budzi mylne wrażenie, jakoby byli wiecznie nastolatkami. Mimo tej fizycznej kruchości i delikatności, ich organizmy są bardzo wydajne metabolicznie, co pozwala im funkcjonować na najwyższych obrotach przez całe życie.

Gnomy są znane ze swojego niezwykle lekkodusznego i przyjaznego podejścia do życia. Ich filozofia opiera się na przekonaniu, że skoro ich egzystencja trwa krótko, nie warto marnować czasu na urazy, żale czy strach przed ryzykiem. Z tego względu gnomy uchodzą za istoty beztroskie, optymistyczne i niepoprawnie ciekawskie. Uwielbiają ryzyko, eksperymentowanie i wszelkie formy odkrywania świata, nawet jeśli oznacza to narażenie się na niebezpieczeństwo.

Zarazem jednak gnomy podchodzą niezwykle poważnie do kwestii rozmnażania i dbania o przyszłe pokolenia. Ponieważ ich liczebność stale maleje, odczuwają silną presję na tworzenie potomstwa, co skutkuje świadomym doborem partnerów oraz dbałością o to, by ich dzieci były jak najbardziej uzdolnione. Związki wśród gnomów dzielą się na relacje oparte na miłości oraz te, których celem jest zapewnienie silnego potomstwa – co dla innych ras może wydawać się niezwykle pragmatyczne i bezemocjonalne, ale dla gnomów jest kwestią przetrwania ich gatunku.

Choć gnomy nie są szczególnie silne fizycznie, ich największym atutem jest intelekt oraz niesamowite zdolności manualne. Ich umiejętności w zakresie rzemiosła, inżynierii i technologii nie mają sobie równych – to właśnie gnomy uchodzą za twórców najlepszych manufaktur, mechanizmów oraz zaawansowanych narzędzi. Ich wiedza na temat obróbki metali, a zwłaszcza technika kucia odłamków księżyca Zümer-Zemlin, jest tak trudna i wymagająca, że tylko trzech żyjących gnomów na świecie nadal ją opanowało.

Szybkie przyswajanie wiedzy czyni z nich wybitnych uczonych, ekonomistów, kupców i bankierów. Mimo tego, że niektóre grupy gnomów – zwłaszcza te, które osiedliły się na Aspin i zajęły się finansami – zyskały reputację bezwzględnych manipulatorów, większość ich społeczności jest ceniona i szanowana na całym świecie. W społeczeństwach krasnoludzkich gnomy odnalazły swoje miejsce, wchodząc w struktury kastowe i wzmacniając gospodarki krasnoludzkich miast, które darzą ich równym szacunkiem, co własny lud.

Choć gnomy nie są pozbawione zdolności magicznych, ich talent w tej dziedzinie jest dość przeciętny w porównaniu do innych ras. Ich potencjał magiczny, jeśli już się ujawnia, zazwyczaj koncentruje się na dziedzinach związanych z magią użytkową, która wspomaga ich prace rzemieślnicze i naukowe.

Nie posiadają naturalnych predyspozycji do potężnej magii bojowej czy manipulowania żywiołami, ale rekompensują to innowacyjnością i inteligencją. Magia, choć nie jest ich domeną, bywa dla nich narzędziem wspomagającym ich niezwykłe wynalazki i technologię, co czyni ich jedną z najbardziej kreatywnych ras Angvalionu.

Gnomy są najkrócej żyjącą rasą Angvalionu, osiągając maksymalnie 35 lat. To niezwykle krótka długość życia sprawia, że gnomy traktują każdy dzień jako cenny i nie marnują czasu na roztrząsanie przeszłości. W zamian za swój krótki czas na świecie, rozwijają się w niewiarygodnie szybkim tempie – już w wieku czterech lat osiągają dojrzałość, zarówno fizyczną, jak i intelektualną. Ich intensywny rozwój pozwala im zdobyć wiedzę i umiejętności w tempie, które dla innych ras wydaje się niemożliwe.

Z powodu ich przyspieszonego metabolizmu i biologicznej konstrukcji, starzenie się gnomów przebiega gwałtownie. Po ukończeniu trzydziestego roku życia proces degeneracji organizmu przyspiesza, co oznacza, że gnomy w ostatnich latach życia mogą doświadczyć nagłego osłabienia fizycznego. Z tego powodu większość gnomów stara się osiągnąć jak najwięcej w krótkim czasie, często pracując nad wieloma wynalazkami czy projektami jednocześnie.

Ciąża gnomów trwa zaledwie cztery miesiące, co czyni ją najkrótszą wśród wszystkich humanoidalnych ras Angvalionu. Mimo tej biologicznej efektywności gnomy nie rozmnażają się w sposób przypadkowy – każdy gnom traktuje proces prokreacji jako ważny element zachowania ich rasy, dlatego dobór partnerów jest niezwykle przemyślany.

Gnomy rozdzielają związki na romantyczne i pragmatyczne. Choć miłość nie jest im obca, to dla wielu gnomów priorytetem jest wydanie na świat zdolnych i wartościowych potomków, którzy będą w stanie podtrzymać tradycję i wiedzę gnomijskiej rasy. W tym celu podejmują decyzje o potomstwie na podstawie umiejętności, inteligencji i osiągnięć przyszłego rodzica, często konsultując się w tej sprawie z całą społecznością.

Mimo że rozmnażanie jest w gnomijskiej kulturze traktowane jako obowiązek, wielu przedstawicieli tej rasy nigdy nie zdąża założyć rodziny, ponieważ są pochłonięci pracą i badaniami. W połączeniu z ich krótkim życiem i brakiem możliwości mieszania się z innymi rasami, ich populacja nieustannie maleje, co wzbudza obawy o przyszłość gnomijskiej rasy.

Gnomy posiadają unikalną genetykę, która całkowicie uniemożliwia im rozmnażanie się z innymi rasami. Bez względu na to, czy gnom połączy się z człowiekiem, elfem czy krasnoludem. Choć gnomy nie mogą posiadać potomstwa z innymi rasami, nie oznacza to, że nie wchodzą w związki międzyrasowe. Niektóre gnomy, zwłaszcza te żyjące w ludzkich społecznościach, nawiązują romantyczne relacje z przedstawicielami innych ras, choć często są one krótkotrwałe, ponieważ gnomy żyją zbyt krótko, by tworzyć długoterminowe związki z istotami o znacznie dłuższym życiu.

Brak możliwości posiadania międzyrasowego potomstwa, a także duże oczekiwania społeczne względem reprodukcji sprawiają, że większość gnomów decyduje się na życie wśród własnej rasy, dbając o zachowanie ich unikalnej linii krwi.

Gnomy jako rasa nie dzielą się na tradycyjne grupy etniczne, lecz w wyniku zniszczenia ich ojczyzny – wyspy Yosmin – podzieliły się na kilka odrębnych społeczności, które obrały różne ścieżki:

Aspińskie Gnomy to grupa, która osiedliła się w Aspin i stworzyła kontrowersyjny Aspiński Bank Narodowy skupiony wokół rodziny Hochland. Słyną z manipulacji finansowej i wykorzystywania systemów kredytowych, co przysporzyło im złą sławę.

Gnomy w krasnoludzkich społecznościach to część gnomów została przyjęta przez aurinów, gdzie weszli do systemu kastowego i stali się cenionymi rzemieślnikami. Krasnoludy szanują gnomy na równi ze swoim ludem.

Nowe Yosmin to kolonia założona przez gnomy na Archipelagu Bénédicta, która utrzymała silne więzi z Hintervoldem i stała się centrum produkcji wysokiej jakości stali i technologii.

Gnomy rozproszone to część gnomów po upadku Yosmin rozproszyła się po świecie, asymilując się w różnych społecznościach, głównie ludzkich, gdzie służą jako uczeni, rzemieślnicy i kupcy.

Gnomy, niezależnie od miejsca zamieszkania, charakteryzują się społeczeństwem silnie nastawionym na pragmatyzm, wiedzę i rzemiosło. Każdy gnom od najmłodszych lat uczy się konkretnego fachu, który pozwoli mu jak najlepiej wykorzystać swoje krótkie życie.

W gnomim społeczeństwie hierarchia opiera się na umiejętnościach i zasługach, a nie na pochodzeniu czy bogactwie. Gnomy, które zdobywają uznanie jako wybitni wynalazcy, kupcy czy bankierzy, automatycznie zyskują wysoką pozycję. Pomimo naturalnej równości w społeczeństwie, praca i ambicja są kluczowe – gnomy nie szanują lenistwa i unikają tych, którzy nie mają wyraźnego celu w życiu.

Rodzina wśród gnomów jest istotnym elementem społeczności, ale nie w tradycyjnym sensie – więzy krwi są mniej ważne niż intelektualne i zawodowe relacje. Gnomy często tworzą społeczności zawodowe, w których mistrzowie przekazują wiedzę uczniom, niezależnie od pokrewieństwa.

Początki gnomów w Angvalionie sięgają czasów, gdy przybyły one z płaszczyzny Äadra, gdzie znani byli wcześniej jako Lud Morza. Osiedliły się na wyspie Yosmin, która stała się ich technologicznym centrum i jednym z najpotężniejszych ośrodków rzemieślniczych na świecie. Przez wiele lat gnomy rozwijały swoje manufaktury, produkowały broń, stal i innowacyjne wynalazki, co uczyniło ich niezwykle istotnym graczem na arenie międzynarodowej.

Jednak potęga Yosmin przyciągnęła uwagę Słonecznych Elfów, które zaatakowały wyspę, zmuszając gnomy do podjęcia dramatycznych kroków – zalały swoje kopalnie i huty, by uniemożliwić zdobycie ich technologii, po czym rozproszyły się po świecie.

Po upadku Yosmin gnomy obrały różne ścieżki – część z nich stworzyła Nowe Yosmin na Archipelagu Bénédicta, gdzie współpracowały z Hintervoldem, inni znaleźli schronienie w krasnoludzkich twierdzach, a niektóre grupy udały się do Aspin, gdzie zajęły się finansami, zyskując kontrowersyjną reputację.

Dziś gnomy, mimo swojego rozproszenia, pozostają jedną z najbardziej szanowanych i wpływowych ras, choć ich populacja nieustannie maleje. Badacze ostrzegają, że jeśli trend ten się utrzyma, rasa ta może całkowicie wyginąć w przyszłych pokoleniach.

Gnomy są jedną z najrzadszych ras w Angvalionie, a ich populacja nieustannie maleje. Wciąż zachowują kluczową rolę w rozwoju rzemiosła, technologii i finansów, ale ich niewielka liczebność sprawia, że ich wpływy są ograniczone. Po zniszczeniu wyspy Yosmin, która była ich ojczyzną, gnomy rozproszyły się po świecie, znajdując schronienie w różnych społecznościach.

Największą grupę stanowią gnomy, które zasymilowały się z Aurinami, zdobywając prestiżowe pozycje w systemie kastowym krasnoludzkich miast. Wśród aurinów gnomy są jedyną rasą traktowaną na równi, co pozwoliło im na rozwój w ramach krasnoludzkich metropolii i umocnienie ich statusu ekonomicznego.

Inna frakcja gnomów osiedliła się w Nowym Yosmin na Archipelagu Bénédicta, gdzie przez lata utrzymywała bliskie stosunki handlowe z Hintervoldem. Choć Nowe Yosmin nigdy nie osiągnęło potęgi pierwotnej wyspy, nadal stanowi centrum gnomijskiej technologii i handlu.

Istnieje także niewielka, ale kontrowersyjna grupa gnomów na Aspin, prowadząca jeden z najbardziej wpływowych banków w Angvalionie, Aspiński Bank Narodowy. Zasłynęli z nieetycznych praktyk, wyzysku i manipulacji finansowej, co przyniosło im złą sławę, a ich działania często budzą niechęć innych ras.

Niezależnie od miejsca zamieszkania, gnomy pozostają szanowaną rasą, znaną z innowacyjności i wybitnych zdolności rzemieślniczych. Ich przyszłość jednak stoi pod znakiem zapytania – z uwagi na niski współczynnik narodzin, badacze alarmują, że rasa ta może zaniknąć w nadchodzących wiekach.

Gnomy, podobnie jak ludzie, są wszystkożerne, jednak ich organizmy są wyjątkowo przystosowane do trawienia grzybów. W ich diecie dominują różne odmiany grzybów, które stanowią podstawowe źródło składników odżywczych. Gnomie organizmy są wyjątkowo odporne na toksyny zawarte w grzybach, dzięki czemu mogą spożywać gatunki, które dla innych ras są trujące lub halucynogenne.

Najbardziej znanym gnomim przysmakiem jest Toxabella – grzyb, który dla wszystkich innych ras jest śmiertelnie trujący, natomiast dla gnomów stanowi delikates. Spożywanie Toxabelli jest dla gnomów swego rodzaju rytuałem przejścia – mówi się, że każdy gnom musi spróbować jej chociaż raz w życiu, by poznać prawdziwy smak swojego dziedzictwa.

Poza grzybami gnomy chętnie spożywają chleb, warzywa i sery, a także aromatyczne wina i nalewki. Ich kuchnia jest bogata w przyprawy, a niektóre potrawy bazują na fermentacji, co nadaje im unikalny smak. Mimo wszystko gnomy nie stronią od mięsa, choć preferują niewielkie porcje i zazwyczaj traktują je jako dodatek do dań.

Gnomy mają bardzo pragmatyczne i optymistyczne podejście do życia. Ich krótka egzystencja sprawia, że nie marnują czasu na żale, urazy czy długoterminowe konflikty – zamiast tego skupiają się na działaniu i czerpaniu radości z każdej chwili. Są świadome swojego szybkiego rozwoju i ograniczonego czasu, dlatego często ryzykują, podejmują śmiałe decyzje i nie boją się porażek.

Ich życie obraca się wokół rzemiosła i nauki – cenią technologię, innowacje i dążenie do doskonałości w swoim fachu. Gnomy wierzą, że największą wartością, jaką mogą pozostawić po sobie, jest dziedzictwo ich pracy – dlatego wkładają całe serce w swoje wynalazki, konstrukcje i technologie.

Choć gnomy mają naturalnie pozytywne nastawienie, nie są naiwnymi idealistami. Doskonale rozumieją mechanizmy społeczne i ekonomiczne, a wielu z nich zdobywa fortuny i wpływy, dzięki czemu są jedną z najbardziej szanowanych ras w świecie biznesu i rzemiosła.

Gnomy to społeczeństwo oparte na wiedzy, pracy i innowacji. Ich kultura koncentruje się na rzemiośle, wynalazczości i pragmatyzmie, a ich społeczności działają jak sieci współpracy, w których gnomy dzielą się odkryciami i doskonalą swoje umiejętności.

Choć gnomy są mało liczne, posiadają silne poczucie wspólnoty. Każdy gnom jest zobowiązany do przekazywania wiedzy następnym pokoleniom, a ich społeczeństwo cechuje wysoka mobilność zawodowa – gnomy od najmłodszych lat uczą się rzemiosła, inżynierii, handlu lub finansów.

Wśród gnomów istnieje silne poczucie dumy z własnej pracy – nie ma dla nich większej hańby niż zmarnowanie talentu. Rzemieślnik, który nie rozwija swoich umiejętności, jest traktowany jako ktoś, kto zdradził swoje powołanie.

Mimo wysokich standardów pracy gnomy są towarzyskie i otwarte. Uwielbiają rozmowy, dyskusje i wymianę doświadczeń. Nie stronią od muzyki i sztuki, choć ich kultura artystyczna jest często podporządkowana użyteczności – dla gnomów nawet dzieła sztuki powinny pełnić praktyczne funkcje.

Ich stroje są proste, ale funkcjonalne, zazwyczaj wykonane z wytrzymałych materiałów i posiadające liczne kieszenie, schowki i narzędzia. Charakterystycznym elementem ich ubioru są grube skórzane rękawice i pasy na narzędzia, które noszą niemal zawsze, gotowi do pracy w każdej chwili.

Ich święta i tradycje często wiążą się z technologią i rzemiosłem – zamiast religijnych ceremonii, organizują wielkie targi, na których prezentują swoje wynalazki i dzielą się pomysłami. Jednym z najważniejszych wydarzeń w kulturze gnomów jest Dzień Wynalazców, podczas którego każdy gnom stara się zaprezentować nowy wynalazek lub ulepszenie technologiczne.

Współczesna kultura gnomów jest zagrożona z powodu spadku populacji, ale ich dziedzictwo pozostaje niezaprzeczalnie silne – od technologii po gospodarkę, gnomy pozostają niezastąpioną siłą w kształtowaniu świata Angvalionu.

• Aratz Frontiera

• Nowe Yosmin
• Wyspa Yosmin

• Stowarzyszenie Gnomijskich Mistrzów