Elfy

Wszystkie rasy elfów, mimo pewnych różnic, wykazują podobne cechy fizyczne, które nadają im charakterystyczny, elegancki wygląd. Najbardziej znamienną cechą jest ich niezwykłe piękno, które sprawia, że są powszechnie uważane za najurodziwszą rasę na całym świecie. To właśnie Leśne Elfy często są postrzegane jako szczytowe wyobrażenie urody, wydobywając z natury swoją naturalną elegancję. Jednakże Księżycowe Elfy, choć również uznawane za piękne, mogą być dotknięte różnymi schorzeniami i chorobami, które niestety często odbijają się na ich ciałach. Elfy są powszechnie uznawane za najpiękniejszą rasę świata.

Wspólną cechą wszystkich elfów jest ich drobna, smukła budowa ciała. Niezależnie od rasy, elfy są zazwyczaj delikatnie zbudowane, charakteryzują się subtelnymi rysami twarzy i szczupłą sylwetką. Jednakże, choć istnieją różnice w wysokości między poszczególnymi rasami elfów, nadal są one zauważalnie słabsze i chudsze w porównaniu do innych ras obecnych w świecie.

Wyjątkiem od tej reguły są Słoneczne Elfy, którzy wykazują większą muskulaturę w porównaniu do innych elfów. Choć nadal zachowują smukłą budowę, ich ciała są bardziej umięśnione i silniejsze, co wynika z ich preferencji dla siły fizycznej i militarnego wyszkolenia. Pomimo to pozostają one nadal szczupłe i zwinne w porównaniu do innych ras, co stanowi odrębność elfów wśród innych istot świata.

Poszczególne rasy elfów różnią się też od siebie kolorem skóry, prezentując całe spektrum, od bladych Eldëvir, po ciemnoskórych Värn’asan'i.

Usposobienie poszczególnych ras elfów, poza Księżycowymi Elfami, może być zróżnicowane, ale istnieje między nimi ważny wspólny punkt - dążenie do harmonii. Harmonia to ideał, który w elfickiej kulturze oznacza stan pokoju i równowagi we wszechświecie, gdzie wszystkie istoty żyją w zgodzie zarówno z własną naturą jak i ze światem wokół nich. Jednak każda rasa elfów ma swoje własne wyobrażenie o tym, jak osiągnąć tę harmonię. Te różnice w podejściu do harmonii są jednym z głównych czynników determinujących różnice między elfimi kulturami.

W ten sposób każda rasa elfów może mieć swoją unikalną wizję harmonii, która odzwierciedla ich relacje z otaczającym ich światem i ich głębokie wartości kulturowe.

Zdolności elfów różnią się w zależności od konkretnej rasy, ale wszystkie zapewniają im przetrwanie i lepsze wykorzystanie ich naturalnych predyspozycji. Wspólną cechą dla wszystkich elfów jest bliskość do magii oraz głębokie zrozumienie zasad działania świata.

• Däl’hrän'nel, Leśne Elfy rodzą się z naturalnym darem rozmowy ze zwierzętami, są też w stanie rozumieć potrzeby naturalnych kompleksów, takich jak lasy;

• Läcri'Is'nel, Księżycowe Elfy, choć zbliżeni do Leśnych Elfów, nie posiadają takiego połączenia z naturą - dzięki rodzeniu się pod wpływem klątwy posiadają naturalnie wzmożoną odporność na kontrolę umysłu;

• Eldëvir, Starożytne Elfy oraz Värn’asan'i, Odrodzone Elfy cechują się wysoką inteligencją oraz znacznie większym talentem magicznym niż pozostałe rasy świata;

• Däl'sol'i, Słoneczne Elfy wyróżniają się większą wytrzymałością oraz siłą od pozostałych elfów.

Elfy, choć z wyglądu przypominają ludzi, mają unikalną dietę wynikającą z ich roślinożerności. Nie trawią mięsa, więc ich dieta opiera się głównie na trawach i ziołach. Najważniejszym składnikiem jest Elficka Trawa, która dostarcza im niezbędnych składników odżywczych i białka.

Choć mogą jeść owoce i warzywa, traktowane są one jako przysmaki, ponieważ owoce mają za dużo cukru, a niektóre warzywa mogą powodować problemy zdrowotne. Elficka kuchnia, pełna przypraw i chleba, jest pyszna i chętnie spożywana przez inne rasy. Elfy produkują także aromatyczne, niskoprocentowe wina, często spożywane przy specjalnych okazjach.

Kiedyś istniała tylko jedna rasa elfów - Eldëvir. Jednak w wyniku Elfickiej Schizmy, która podzieliła ich społeczność, powstały dwie nowe rasy: Däl’hrän'nel i Däl'sol'i. Później, z Däl’hrän'nel wyłoniły się kolejne dwie grupy: Läcri'Is'nel oraz Värn’asan'i. Każde wyodrębnienie nowej rasy wiązało się ze zmianą dotychczasowego stylu życia i kultury. Z biegiem czasu każda nowa grupa ewoluowała, zmieniając swój wygląd, dostosowując się do otaczającego ich świata oraz rozwijając nowe zdolności, kosztem poprzednich. To, co kiedyś stanowiło jednolitą społeczność, rozdzieliło się, tworząc różnorodność wśród elfów na całym świecie.

Eldëvir, obecnie znane jako Starożytne lub Pierwotne Elfy to wymarła rasa, od której pochodzi większość elfów w świecie Angvalion. W dawnych wiekach jako pierwsi utworzyli państwo, stworzyli prawo oraz podstawowe dziedziny nauki oraz magii. W latach swojej świetności utworzyli Królestwo Eldëvir, które stało na straży światowego porządku. Z ich potęgą liczył się każdy, nawet prężnie rozwijające się Aspin oraz rozległe podziemne Krasnoludzkie Imperium.

Usposobienie Eldëvir budzi do dziś kontrowersje, gdyż brak żyjących przedstawicieli tej rasy sprawia, że informacje opierają się głównie na zapisach, szczególnie aspińskich, uznawanych za wiarygodne. Eldëvir widzieli się jako światowi liderzy, dążący do pokoju za wszelką cenę i dzielący się technologią z ludzkimi plemionami. Ich kultura cechowała się poczuciem wyższości i skłonnością do kłamstw w dyplomacji. Dodatkowo elfy Eldëvir przejawiały swobodę w sprawach seksualnych.

Leśne Elfy oddzieliły się w wyniku Elfickiej Schizmy. Pragną one żyć w zgodzie z naturą i jedności z otaczającym je światem. Odzwierciedleniem tego jest filozofia Dziedzictwa, która początkowo miała za zadanie ochronić wyjątkowe połączenie, jakie powstało między Leśnymi Elfami a naturą - później stała się również sposobem na ochronę kultury elfów przed obcymi atakami. Ze względu na liczne podróże Leśne Elfy rozproszyły się znacznie po świecie, co wystawiło je na ataki liczebniejszych ras oraz cywilizacji.

Chociaż relacje Leśnych Elfów z innymi rasami oraz państwami zazwyczaj są bardzo dobre, to na przestrzeni historii nie zabrakło obcych sił, takich jak Zakon Gregoriański oraz Imperium Kalladańskie, które przez lata niszczyły ich kulturę oraz dziedzictwo.

Elfy podzieliły się na cztery rodowody odpowiadające żywiołom. Łączą się w rodowodach, by zachować czystość krwi i dziedzictwo otrzymane od Pramatki, dbając o harmonijne społeczeństwo. Krzyżowanie się Leśnych Elfów z innymi rasami jest rzadkie, a Leśne Elfy patrzą na to niechętnie, uważając to za porzucenie zasad Dziedzictwa - nieco inne podejście mają do tego elfy mieszkające w miastach, głównie ludzkich, które w tak dużym stopniu nie odcinają się od innych ras.

Läcri'Is'nel wywodzą się od Leśnych Elfów należących do rodowodu Dal’Arav'nel, którze to zdecydowały się opuścić tradycyjne dziedzictwo, zakładając wielkie królestwo elfów na Naggathorze. Pomimo naturalnie występujących tam zagrożeń, takich jak dzikie zwierzęta i bestie, obszar ten był nietknięty przez inne rasy, co zapewniło elfom dobrobyt przez długie lata. Udało im się stworzyć utopijną społeczność, lecz niestety doprowadziło to do ich osłabienia. Późniejsze przybycie na Naggathor Orków, a potem Bolgów, którzy zaczęli grabić królestwo, zburzyło tę idylliczną równowagę. Izolacja elfów sprawiła, że stali się podatni na choroby, które przywlekli ze sobą ich napastnicy.

Kryzys doprowadził do upadku królestwa, a elfy zaczęły obwiniać się wzajemnie, co prowadziło do wewnętrznych konfliktów. Przełomowym momentem okazał się wybuch konfliktu między elfami a hintervoldzkimi kolonizatorami. W jego rezultacie uwolniono potężnego demona, który rzucił klątwę na część Naggathoru, sprawiając, że zamieszkujące tam elfy przemieniały się pod wpływem światła księżyca - stąd nazwa Księżycowe Elfy. Läcri'Is'nel są nieufne i często agresywne, a ich życie obfituje w trudności - zarówno z powodu klątwy, jak i ich słabej genetyki oraz podatności na choroby.

Värn’asan'i to rasa, która powstała po tym, gdy Leśna Elfka Cäel'Bläthan zebrała wiele klanów Leśnych Elfów z różnych stron świata, by osiedlić się na Archipelagu Inis Gäënor. Powstały tam księstwa, które współpracowały między sobą. Elfy postanowiły kontynuować dzieło swoich przodków, Eldëvir, wychodząc z lasów, by budować cywilizację, rezygnując z izolacji. Nastawione na studia zaawansowanej magii i dyplomacji, postawiły na otwarty dialog i szczerość, ucząc się na błędach przeszłości.

W początkowych latach istnienia ich królestwa elfy musiały stawić czoła nekromantom z Czarnego Kręgu, których ostatecznie pokonały. To właśnie trudy tej wojny pozwoliły im ewoluować w Värn’asan'i, którzy znani są dziś jako świetni magowie, uczniowie i dyplomaci, których główną misją jest zapobieganie konfliktom.

Däl'sol'i to grupa elfów wywodząca się z Elfickiej Schizmy, która miała dość kłamstw i nierówności w Królestwie Eldëvir. Opuścili swoje królestwo i udali się na dalekie południe, gdzie założyli własne imperium. Odrzucili powszechnie stosowaną magię jako źródło nierówności społecznych, stawiając główny nacisk na siłę fizyczną i armię. Z biegiem czasu stali się wyjątkowo silnymi i wytrzymałymi wojownikami.

Ich dążenie do harmonii budzi kontrowersje, gdyż Imperium Däl'sol'i podbija inne państwa, absorbując elementy ich kultury. Wierzą, że w ten sposób tworzą idealną społeczność dla wszystkich. Wobec jednostek niezgodnych z ich ideologią stosują reedukację, która jest formą prania mózgu. Mimo to Imperium słynie z tolerancji wobec różnorodnych religii i kultur, które stają się inspiracją dla ich własnej.

Elfy Półkrwi, zwane również półelfami, to hybrydowa rasa powstała ze związków ludzi z elfami dowolnej rasy. Ich cechy fizyczne i zdolności odzwierciedlają mieszankę genów obojga rodziców – dziedziczą urodę i magiczne zdolności od elfów, a od ludzi odporność fizyczną i większą wszechstronność. Choć ich długowieczność jest zazwyczaj niepełna, to żyją znacznie dłużej niż ludzie.

W społeczeństwach elfickich Elfy Półkrwi bywają postrzegane różnie, w zależności od wartości wyznawanych przez daną grupę elfów. W ludzkich społecznościach zwykle są przyjmowane z otwartymi ramionami. Półelfy często utożsamiają się z kulturą jednego z rodziców, choć zdarzają się jednostki czerpiące z obu światów.

Elfy Półkrwi są niezwykle zdolne do adaptacji, dzięki czemu potrafią odnaleźć swoje miejsce zarówno w elfickich społecznościach, jak i w ludzkich miastach. Ta cecha czyni ich mostem między dwiema rasami, choć ich tożsamość często bywa źródłem wewnętrznych dylematów.

• Däl'amar'i "Dalia"
• Deanärë Múrnis
• Eíwen Fäí'eldi
• Gleí'fidel
• Hira'estel Nino Ileív'inärel
• Illy var Sabelrot
• Läúriell Theabul
• Shil'iúthar var Alvaerion
• Tronis Aether'nel
• Verisan

• Długowieczność Elfów Półkrwi
• Jedność z Żywiołami
• Legenda o Deanärë Múr'i
• Necronomicon VI: Tarasha i Czarny Krąg
• Przepowiednia o Dziecku Śniegu
• Przeznaczenie i Potencjał Dzieci Śniegu
• Rozłam Angvalionu