
Ameba

Gatunek

Występowanie
Cały

Środowisko życia

Rzadkość
Ameba

Ameba

Gatunek

Występowanie
Cały

Środowisko życia

Rzadkość
Ameba to
Zachowanie
Ameba jako żywiołak wody przejawia zachowania typowe dla swojego żywiołu, choć w sposób znacznie bardziej pierwotny niż inne wodne istoty. Jest stworzeniem pasywnym i powolnym, poruszającym się w charakterystyczny, pełzający sposób, przemieszczając się po wilgotnych powierzchniach. W przeciwieństwie do bardziej rozwiniętych żywiołaków, ameba nie wykazuje złożonych interakcji społecznych ani wyraźnych oznak inteligencji.
Głównym instynktem ameby jest dążenie do wilgoci i wody, którą absorbuje przez całą swoją powierzchnię. W miejscach szczególnie nasyconych żywiołem wody ameby mogą gromadzić się w większych skupiskach, choć nie współpracują ze sobą w żaden zorganizowany sposób. Ich reakcje na otoczenie są proste i opierają się na podstawowych bodźcach - uciekają przed ogniem i suchymi obszarami, a przyciągają je źródła wody.
W sytuacji zagrożenia ameba może przyjąć bardziej agresywną postawę. Jej podstawową formą obrony jest próba pochłonięcia napastnika poprzez otoczenie go swoim ciałem i stopniowe duszenie. Im większa ameba, tym bardziej niebezpieczna jest ta technika, gdyż większe osobniki potrafią całkowicie otoczyć przeciwnika. W przypadku mniejszych ameb, często łączą się one w większe skupiska, by zwiększyć swoją skuteczność.
Trofea i Polowania
Polowanie na ameby wymaga specjalnego przygotowania i wiedzy. Ze względu na ich wodną naturę, tradycyjne metody walki są często nieskuteczne. Najbardziej efektywną techniką jest użycie zaklęć lodowych, które pozwalają zamrozić amebę, uniemożliwiając jej ruch i atak. Zamrożona ameba staje się krucha i można ją łatwo rozbić.
Warto zauważyć, że ameby, w przeciwieństwie do innych żywiołaków, nie pozostawiają po sobie stałych kryształów czy minerałów.
Występowanie
Ameby, jako naturalne
Można je spotkać w mokradłach, na bagnach, w zastoiskach wodnych oraz w kanałach ściekowych, szczególnie tych rzadko odwiedzanych przez ludzi. Ameby preferują miejsca, gdzie woda jest zanieczyszczona lub stojąca, gdyż takie środowisko sprzyja ich rozwojowi. Nie występują w czystych, wartkich rzekach ani w otwartych akwenach morskich.
Szczególnie duże skupiska ameb obserwuje się w podziemnych zbiornikach wodnych, jaskiniach z wodą stojącą oraz w opuszczonych systemach kanalizacyjnych miast. W takich miejscach, gdzie wilgoć utrzymuje się przez długi czas, ameby mogą osiągać imponujące rozmiary.
W przeciwieństwie do innych żywiołaków wody, ameby rzadko występują w zimnych, lodowatych środowiskach. Preferują temperatury umiarkowane, choć potrafią przetrwać w szerokim zakresie warunków, o ile dostęp do wilgoci jest zapewniony. Ich obecność często zdradza charakterystyczna, galaretowata substancja pozostawiana na powierzchniach, przez które się przemieszczają.
Rozmnażanie
Ameba jako żywiołak wody posiada dwa główne sposoby rozmnażania, oba ściśle związane z naturą żywiołu, który reprezentuje. Pierwszy z nich to samorództwo - ameby powstają samoistnie w miejscach o ekstremalnie wysokim nasyceniu żywiołem wody, takich jak bagna, stojące zbiorniki wodne czy zanieczyszczone kanały. Proces ten zachodzi spontanicznie, gdy koncentracja magicznej energii wodnej osiągnie krytyczny poziom.
Drugi mechanizm rozmnażania następuje poprzez podział organizmu macierzystego. Gdy ameba osiągnie określone rozmiary, zamiast dalszego wzrostu, rozpoczyna się proces fragmentacji. Ciało żywiołaka dzieli się na mniejsze, w pełni samodzielne organizmy, zachowujące wszystkie zdolności pierwowzoru. W przeciwieństwie do wielu innych żywiołaków, ten proces nie osłabia ameby macierzystej ani nowo powstałych osobników.
Co istotne, ameby nie wymagają tradycyjnego pożywienia do rozmnażania - wystarcza im absorpcja wody i wilgoci z otoczenia. Im bardziej nasycone żywiołem wody środowisko, tym szybciej i liczniej powstają nowe ameby. Proces ten jest całkowicie naturalny i stanowi część magicznego ekosystemu Angvalion.