Däl’hrän'nel, Leśne Elfy

Leśne Elfy charakteryzują się drobną budową ciała. Są dość niskie i szczupłe, co ma pomagać im kamuflować się w leśnych gęstwinach i sprawnie poruszać się przez trudno dostępne tereny. Wygląd Leśnych Elfów jest w zasadzie ewolucyjną odpowiedzią na ich filozofię - po rozpoczęciu życia pośród natury ich ciała zmieniły się, częściowo za sprawą boskiej interwencji ich bogini. W ten sposób Leśne Elfy znacząco odróżniły się wyglądem i budową od Starożytnych Elfów - miało im to pomóc zarówno w przystosowaniu się do życia w lesie, jak i zapewnić czystą kartę w kontaktach z innymi rasami.

Leśne Elfy charakteryzują się przyjemnych dla oka wyglądem, który niewątpliwie odgrywa swoją rolę w pozytywnym odbiorze tej rasy. Mają bardzo delikatne rysy twarzy, które zapewniają im niezwykle młody wygląd - Leśne Elfy najpóźniej ze wszystkich elfickich ras wchodzą w wizualny etap starzenia się, pomimo że ich długość życia jest taka sama. Utraciły one również szczupłość Eldëvir na rzecz mocno zarysowanych cech budowy ciała - zwłaszcza tych kobiecych takich jak szerokie biodra, wąska talia czy duży biust. Z tego powodu również mężczyźni u Leśnych Elfów mają dosyć kobiecą budowę ciała, a także nie rośnie im widoczny zarost na twarzy.

U Leśnych Elfów naturalnie występują tylko cztery kolory włosów, które zastąpiły typowe dla Eldëvir białe włosy. Kolory włosów Leśnych Elfów wzięły się od ich wyjątkowego połączenia z żywiołami. Chcąc chronić to połączenie, elfy zaczęły łączyć się w rodowody, aby zachować odpowiednie dla każdego żywiołu cechy w nienaruszonym stanie. Poza tym ich włosy zawsze są proste, gęste i nie kręcą się naturalnie.

Kolory włosów Leśnych Elfów prezentują się następująco:

• rodowód Igni'ether charakteryzuje się płomiennorudymi włosami,

• rodowód Armellion charakteryzuje się jasnymi, złocistymi blond włosami,

• rodowód Dal’Arav'nel charakteryzuje się szaro-błękitnymi włosami,

• rodowód Yorvinärë charakteryzuje się atramentowoczarnymi włosami.

Leśne Elfy cechuje zwykle dosyć pogodne usposobienie. Chociaż często izolują się i są nieufne w stosunku do obcych, to niezwykle otwierają się, jeśli chodzi o zaufanych towarzyszy. Cechuje je przede wszystkim niezwykła otwartość w stosunku do członków swojej własnej rasy - darzą się nawzajem zaufaniem, nawet jeśli dobrze nie znają drugiego elfa.

Ze względu na łączenie się Leśnych Elfów w rodowody, których zadaniem jest zachowanie konkretnych cech, usposobienie Leśnych Elfów może znacząco różnić się pomiędzy rodowodami.

Istotną cechą usposobienia Leśnych Elfów jest ich dążenie do Harmonii. Harmonia to ideał, który w elfickiej kulturze oznacza stan pokoju i równowagi we wszechświecie, gdzie wszystkie istoty żyją w harmonii zarówno ze sobą, jak i z naturą. Dla Leśnych Elfów oznacza ona jednak również jak najsilniejsze zjednoczenie się z naturą, której cząstkę już w sobie noszą i zwracają dużą uwagę na to, jak naturę traktują inni.

Leśne Elfy charakteryzują się bardzo dobrym przystosowaniem do życia w dzikich terenach - zapewnia im to ich wrodzona zwinność oraz giętkość, które przez lata zwykle rozwijają do bardzo wysokiego poziomu. Cechy fizyczne ułatwiają im również kamuflowanie się wewnątrz lasów, a ich metabolizm pozwala im na przeżycie pomimo bardzo ubogiej diety. Na posiłki Leśnych Elfów składają się głównie rośliny.

Dzięki swojemu niezwykłemu powiązaniu z naturą Leśne Elfy odblokowały szereg zdolności, które ktoś mógłby nazwać magicznymi - dla samych elfów jest to jednak powiązanie bardziej na poziomie duchowym, bądź też czysto ewolucyjnym. Dzięki niemu Leśne Elfy są w stanie wyczuwać naturę lasu, w którym się znajdują, a także odczuwać trawiące lasy choroby czy też klątwy. Poza tym Leśne Elfy rozumieją mowę zwierząt i są w stanie same się nią posługiwać - to często zapewnia im sprzymierzeńców wśród mieszkańców lasu.

Leśne Elfy, podobnie jak inne elfie rasy, wyróżniają się niezwykłą bliskością do magii oraz głębokim zrozumieniem zasad funkcjonowania świata. Magia nie jest dla nich tylko narzędziem – stanowi integralną część ich życia i kultury. To wyjątkowe połączenie z magiczną energią sprawia, że elfy od najmłodszych lat wykazują naturalne zdolności w tej dziedzinie, a talent magiczny jest wśród nich niemal powszechny.

Dzięki swoim rodowodom Leśne Elfy osiągnęły mistrzostwo w magii żywiołów. Każdy rodowód jest związany z konkretnym żywiołem – ogniem, wodą, powietrzem lub ziemią – co odzwierciedla ich głęboko zakorzenione dziedzictwo. Ta specyficzna więź pozwala im na niezwykle precyzyjne kontrolowanie mocy żywiołów oraz wykorzystywanie ich w codziennym życiu i obronie swoich społeczności. Ich magia jest nie tylko potężna, ale też harmonijna, płynąca w zgodzie z naturą i jej rytmami.

Bliskość Leśnych Elfów z naturą dodatkowo wzbogaca ich zdolności alchemiczne. Elfy od wieków rozwijają tę sztukę, łącząc swoje zrozumienie magii z wiedzą o świecie przyrody. Dzięki temu są w stanie tworzyć unikalne mikstury oraz odwary, które nie mają sobie równych wśród innych ras. Ta biegłość w alchemii stanowi nie tylko ważny element ich kultury, ale także przynosi im szacunek i uznanie w całym Angvalionie.

Magia jest czymś, co łączy wszystkie Leśne Elfy – niezależnie od ich rodowodu czy klanu. To dar, który jednoczy ich jako rasę i wyróżnia na tle innych istot. Nawet w społeczeństwach, gdzie nie każda istota rozumie i ceni magię, elfy pozostają jej naturalnymi mistrzami, podkreślając swoją wyjątkowość i zdolność do harmonijnego życia z magią, naturą i światem.

Leśne Elfy są długowieczną rasą, która nie umiera ze starości. Ich ciała pozostają młode i pełne sił przez setki lat. Dojrzewanie kończą w wieku 15 lat, ale młodość ich wyglądu utrzymuje się przez dziesiątki, a nawet setki lat. Starzenie u Leśnych Elfów jest subtelnym procesem – zamiast znacznych zmian fizycznych pojawia się jedynie delikatna oznaka upływu czasu, a starość w rozumieniu innych ras u elfów nie istnieje. Ta wyjątkowa cecha pozwala im w pełni korzystać z długiego życia, jednak wiąże się również z wyzwaniami wynikającymi z niskiej dzietności.

Proces rozmnażania u Leśnych Elfów jest skomplikowany i rzadki. Ze względu na bardzo niską płodność, poczęcie dziecka to niezwykle rzadkie i świętowane wydarzenie. Ciąża trwa aż 15 miesięcy, co czyni ją szczególnie wymagającą, a ryzyko poronienia zwiększa się w trudnych warunkach. Leśne Elfy dojrzewają w wieku 15 lat, co oznacza, że już w młodym wieku mogą założyć rodzinę, jednak decyzja o staraniach o potomstwo jest zawsze głęboko przemyślana i uzależniona od sytuacji klanu.

Ze względu na biologiczne trudności w rozmnażaniu Leśne Elfy praktykują poligamię. Ich związki są wielopartnerowe, niezależnie od płci, co wynika zarówno z filozofii wolności, jak i z potrzeby zwiększenia szans na potomstwo. Poligamia zapewnia także lepszą opiekę nad kobietą w ciąży, która może liczyć na wsparcie wielu partnerów i całej społeczności. Takie podejście sprzyja również tworzeniu silnych więzi wewnątrz klanu i jest zgodne z zasadami Harmonii, które podkreślają wartość wspólnoty.

Leśne Elfy mogą rozmnażać się także z ludźmi. Owocem takich związków są Elfy Półkrwi, zwane Półelfami, które łączą cechy obu rodziców. Półelfy dziedziczą urodę, zwinność i magiczne zdolności elfów, a także większą odporność fizyczną i wytrzymałość charakterystyczną dla ludzi. Chociaż takie związki są naturalnym efektem współistnienia różnych ras, wśród niektórych Leśnych Elfów, zwłaszcza tych najbardziej przywiązanych do zasad Dziedzictwa, budzą niechęć. W ich oczach związki z innymi rasami mogą osłabić czystość elfickiej krwi i ich wyjątkowe połączenie z naturą.

Jednak wśród ludzi, szczególnie w społeczeństwach, które nie dyskryminują elfów, Elfy Półkrwi są rzeczą całkowicie normalną i często stanowią most łączący różne kultury. Półelfy są cenione za swoje unikalne zdolności i zdolność do adaptacji, co czyni je ważnym elementem wielu różnorodnych społeczności.

Leśne Elfy podzieliły się na cztery rodowody, z których każdy odpowiada jednemu z żywiołów. Żywioły odzwierciedlają przede wszystkim charakter elfów. Przynależność do konkretnego rodowodu nie oznacza jednak, że elf ma się wyrzec pozostałych żywiołów - uznają oni bowiem naturę za jedność, na którą składa się wiele elementów. Z początku podział na rodowody opierał się na kompatybilności z konkretnym żywiołem, jednak na przestrzeni lat Leśne Elfy zaczęły łączyć się w pary w ramach rodowodów, tworząc silne więzy krwi.

Do dnia dzisiejszego Leśne Elfy łączą się w ramach rodowodów, aby zachować czystość elfickiej krwi dotkniętej konkretnym żywiołem. Pozwala to im utrwalać dziedzictwo otrzymane od Pramatki - zachowywać jego najlepsze cechy, tworząc dobre, harmonijne społeczeństwo. Leśne Elfy niezwykle dbają o czystość rodowodów - łączenie się elfów z różnych rodowodów jest dosyć rzadkie. Elfy niechętnie patrzą na krzyżowanie się swoich pobratymców z innymi rasami, nazywając owoce takich związków dziećmi półkrwi, a samym rodzicom zarzucając porzucanie Dziedzictwa. Poniżej przedstawione zostały pokrótce wszystkie rodowody.

Żywiołowi powietrza odpowiada rodowód Armellion, którego nazwa oznacza huragan. Przedstawicielką tego rodowodu jest Enúviel Ven'ta, pochodząca z królewskiego rodu Gäl'ahadru. To właśnie ona stanęła na czele Wędrujących Elfów, wyprowadzając je z królestwa Eldëvir. Rodowód Armellion cechuje się niezwykle jasnymi, pozłacanymi słońcem blond włosami. Większość jego członków do dzisiaj przemierza świat pośród Wędrujących Elfów, którym obecnie przewodzi córka Enúviel, Amarillë. Leśne Elfy z rodowodu Armellion mają największą skłonność do izolacji, ale jednocześnie najbardziej otwierają się przed zaufanymi towarzyszami. Charakteryzują się również dosyć ugodowym usposobieniem, które jednak może szybko zamienić się w gniew, jeśli przekroczona zostanie jakaś ich granica.

Przedstawiciele rodowodu Armellion zamieszkują głównie południe świata - można na nich natrafić w wielu częściach Iridery, a także na Aspin.

Żywiołowi ognia odpowiada rodowód Igni'ether, którego nazwa oznacza wieczny płomień. Dzisiaj zamieszkują oni głównie terytoria Amarantu. Elfy te poznać można po ich wyjątkowych, płomiennorudych włosach. Elfy Igni'ether dla wielu innych ras są uosobieniem typowego Leśnego Elfa - charakteryzują się niezwykłą energią oraz żywym usposobieniem, które dobrze wpasowują się w sylwetkę wesołego elfa. Leśne Elfy z rodowodu Igni'ether są bardzo bezpośrednie - czasami mogą przez to wręcz uchodzić za bezczelnych. Nie wstydzą się swoich uczuć i żyją gwałtownie oraz odważnie, nie bojąc się wyrażać tego, co myślą. Elfy z tego rodowodu są również dosyć emocjonalne i łatwo u nich wywołać reakcję, czy też je sprowokować.

Na przedstawicieli tego rodowodu najczęściej można natknąć się na Amarancie, na którym stanowią większość wszystkich Leśnych Elfów.

Żywiołowi wody odpowiada rodowód Dal’Arav'nel, którego nazwa oznacza dzieci wodospadu. Rodowód ten ma w swoich dziejach wpisane wiele cierpienia. Niegdyś zamieszkiwali oni terytoria dzisiejszego Imperium Kalladańskiego, jednak musieli opuścić te tereny w wyniku działań elektora Sextusa. Ci, którzy pozostali na miejscu, zostali w dużej mierze zniewoleni lub zabici - doprowadziło to do zniszczenia dziedzictwa tego rodowodu na tych terenach. Duża część rodowodu zamieszkała na Naggathorze, gdzie stali się ofiarami Klątwy Księżyca. Zdecydowanie najlepiej elfy Dal’Arav'nel mają się na pustyni Hush-waq - tylko tam udało im się zachować dziedzictwo wody, które obecnie czczą pośród piasków. Rodowód Dal’Arav'nel cechuje się włosami w kolorze błękitnej szarości.

Przedstawiciele tego rodowodu, ze względu na swoją historię, są dosyć rozproszeni - na dobrą sprawę czystej krwi elfy z Dal’Arav'nel napotkać można jedynie na pustyni Hush-waq. W Kalladanie oraz na Naggathorze w większości musieli oni łączyć się z innymi rasami, aby przetrwać.

Żywiołowi ziemi odpowiada rodowód Yorvinärë, którego nazwa oznacza pył zmierzchu. Niegdyś zamieszkiwali oni głównie terytoria Drainii, jednak obecnie trudno śledzić poczynania tego rodowodu. Rodowód Yorvinärë cechuje się atramentowo-czarnymi włosami. Przedstawiciele tego rodowodu często określani są jako najbardziej podobni do ludzi - z natury są dosyć pragmatyczni i w przeciwieństwie do innych elfów dużo lepiej kontrolują emocje.

Rodowód ten jest chyba najbardziej ze wszystkich rozbity po świecie, chociaż ich przedstawiciele dominują na Drainii oraz Aspin.

Społeczeństwo Leśnych Elfów jest mocno oparte na jedności i charakteryzuje się często rodzinnymi relacjami pomiędzy członkami klanów - dzieje się tak głównie ze względu na to, iż poszczególne klany bardzo często składają się w większości z przedstawicieli jednego rodowodu. Pomimo, iż elfy są bardzo otwarte między sobą, to ich społeczność zwykle jest dosyć zamknięta na zewnętrzne wpływy i osoby z zewnątrz, co ma zapewnić przetrwanie ich dziedzictwa oraz chronić ich przed zagrożeniami płynącymi ze świata zewnętrznego. Poziom izolacji różni się pomiędzy klanami - niektóre Leśne Elfy żyją w głębokim odosobnieniu, nie kontaktując się w ogóle z innymi rasami, podczas gdy inne tworzą społeczności otwarte na handel, a czasami również mieszkające w sąsiedztwie innych ras. Doskonałym przykładem tego ostatniego będą chociażby elfy żyjące w miastach, które w największym stopniu zasymilowały się z innymi rasami.

Wszystkie klany Leśnych Elfów w świecie Angvalion wzięły się od Coael'ta, czyli Wędrujących Elfów. To ogromna grupa Leśnych Elfów, która jest cały czas w ruchu od czasów Elfickiej Schizmy - szukając miejsca odpowiedniego do zamieszkania. Z biegiem czasu z Coael'ta wyodrębniały się poszczególne klany, które osiadały w odpowiednich ich zdaniem miejscach - zgodnie z filozofią Wędrujących Elfów. Coael'ta pozostaje jednak nadrzędnym klanem, do którego każdy Leśny Elf może powrócić, a większość społecznych zwyczajów Leśnych Elfów pochodzi właśnie z klanu-matki.

Podstawową jednostką społeczną pośród Leśnych Elfów są klany. Na klan składa się grupa od kilku do kilkudziesięciu elfów, które postanowiły osiedlić się na danym terytorium. Zwykle leśnoelfickie klany cechuje jednak koczowniczy styl życia - jeśli sytuacja tego wymaga, cały klan przenosi się w inne miejsce. Głównym celem klanów jest jednak założenie stałej osady i większość z nich właśnie na tym się skupia.

Klany Leśnych Elfów są bardzo wprawnie działającym mechanizmem - elfy pomagają sobie nawzajem, nie uznając zapłaty za pracę wewnątrz klanu i kierując się zasadą "ty pomożesz mi, a ja tobie". Wiąże się z silnym, wrodzonym poczuciem uczciwości Leśnych Elfów względem siebie nawzajem - nie zakładają one, że inny Leśny Elf mógłby je oszukać i stosują tę samą zasadę nawet w stosunku do elfów, które przybyły spoza klanu. Elfy nie uznają również kary śmierci w odniesieniu do swojej własnej rasy, a najwyższą formą kary w ich społeczeństwie jest wygnanie, które jest równoznaczne z odcięciem elfa od rodziny i jego klanu.

W klanie każdy Leśny Elf ma swoją rolę do wypełnienia - jest ona mu przydzielana w dniu jego Rytuału Dojrzewania. Podczas modlitwy przy Drzewie Dziedzictwa elf jednoczy się z Pramatką Ashą, otrzymując od niej wskazówkę co do roli, która powinien obrać. Ostateczna decyzja należy jednak zawsze do samego elfa - Leśne Elfy wierzą bowiem, że jednostka sama wie najlepiej, w czym się spełni i przyniesie największy pożytek klanowi, zwłaszcza że przygotowania do wielu ról elfy rozpoczynają na długo przed Rytuałem Dojrzewania, a każdy Leśny Elf podchodzi bardzo poważnie do tej decyzji. Tak samo więc wybierane są role przywódcze, jak i prostsze zawody. Choć mogłoby się wydawać, że taki system jest problematyczny, to naprawdę rzadko zdarza się, żeby elf nie wiedział, jaką rolę wybrać - w chwili wątpliwości Leśne Elfy zawsze mogą liczyć na pomoc całego klanu, a także Rady Klanu oraz Matki Opiekunki.

Na czele klanu stoi Matka Opiekunka, która jest jego przewodniczą, a także najwyższą kapłanką Pramatki Ashy. Rolą Matki Opiekunki jest opieka nad sprawami klanu i podejmowanie najważniejszych decyzji. W roli tej wspiera ją Rada Klanu, która w prowadzeniu życia klanu jest równie poważana co sama Matka Opiekunka. Rada złożona jest z elfów odpowiedzialnych za poszczególne dziedziny życia klanu. Członkowie Rady prezentują się następująco:

• Dowódca Straży, który zajmuje się ochroną klanu i zwiadem, a także dostarcza Opiekunce wszelkich informacji związanych z zagrożeniami zewnętrznymi,

• Dyplomata, który zajmuje się kontaktami z osobami poza klanem, w tym zarządza handlem,

• Kustosz, który jest odpowiedzialny za codzienne funkcjonowanie klanu i rozpatruje sprawy codzienne,

• Skryba, który zajmuje się sprawami związanymi z zaopatrzeniem, przede wszystkim z jedzeniem,

• Arcymag, który zajmuje się gromadzeniem oraz zgłębianiem wiedzy magicznej - jest to ważna rola ze względu na silne powiązanie Leśnych Elfów z magią oraz naturą,

• Archiwista, który ma za zadanie zachowywać historię oraz dziedzictwo Leśnych Elfów i doradzać Opiekunce w sprawach z tym związanych.

Chociaż przyjęło się, że w kwestiach spornych ostanie słowo należy do Matki Opiekunki, to praktycznie zawsze bierze ona pod uwagę opinię wszystkich członków Rady w myśl zasady, że jako specjaliści w swoich dziedzinach znają się na nich lepiej niż ona. Rola Matki Opiekunki jest również mocno duchowa i reprezentatywna - ma ona za zadanie przede wszystkim prowadzić klan i chronić go.

Matka Opiekunka posiada również swoją własną straż, nazywaną Przybocznymi. Składa się ona zwykle z kilku wojowników, których liczebność często zależy od wielkości klanu. Przyboczni mają za zadanie przede wszystkim chronić Matkę Opiekunkę - nawet za cenę życia. Wiele z Matek Opiekunek ma bardzo bliskie relacje ze swoimi Przybocznymi, którzy są ich bliskimi przyjaciółmi i doradcami, a czasem partnerami.

Pomimo że większość leśnoelfickich społeczności stanowią klany, to niektórym z nich udało się połączyć, tworząc państwa Leśnych Elfów. Obecnie znane, istniejące leśnoelfickie państwa to:

• Hranil Cäel'i, położony w północno-zachodnim Amarancie,

• Hränil Múr'i, położony w centralnym Amarancie,

• Hränil Nämari'nel, położony we wschodnim Amarancie,

• Aíra-Ash’ëi Lämia In'nel, położone w północnej Eudarii, na pustyni Hush-waq.

Leśne Elfy, choć przez wieki rozproszone i często zmuszone do walki o przetrwanie, obecnie zajmują coraz silniejszą pozycję w świecie Angvalionu. W wielu miejscach, szczególnie na Amarancie, zaczęły z powodzeniem tworzyć własne państwa, takie jak Hränil Nämari’nel czy Hränil Múr’i. Te królestwa są zarówno przystanią dla elfów, które pragną zachować swoje Dziedzictwo, jak i przestrzenią, gdzie podejmują się redefinicji swoich tradycji w odpowiedzi na zmieniający się świat. Dziedzictwo, które pierwotnie miało na celu ochronę ich więzi z naturą, zaczyna nabierać nowego znaczenia, integrując współczesne wartości i otwierając się na współpracę z innymi rasami.

W tej transformacji szczególnie wyróżnia się rodowód Igni’ether, który najlepiej przystosował się do zmieniających się realiów. Jego przedstawiciele są znani z odważnych reform, energicznego usposobienia i gotowości do eksperymentowania z nowymi ścieżkami, zarówno w polityce, jak i kulturze. To właśnie dzięki nim wiele współczesnych elfickich społeczności otwiera się na inne rasy, zachowując jednocześnie kluczowe elementy swojej tożsamości. Igni’ether staje się wzorem dla innych rodowodów, wytyczając nowe kierunki rozwoju, które łączą tradycję z innowacją.

Coraz bardziej widoczny jest również wpływ Leśnych Elfów na politykę międzynarodową. Elfy, dotąd kojarzone z izolacją i troską o własne tereny, aktywnie uczestniczą w tworzeniu sojuszy i współpracy między narodami. Przykładem może być działalność elfickich książąt w Araulenie czy kluczowa rola Päradisy Eíwen Fäí’eldi w politycznych rozmowach na poziomie całego Amarantu. Ich przedstawiciele nie tylko wnoszą do dyplomacji unikalną perspektywę wynikającą z Harmonii Ashy, lecz także zabiegają o ochronę natury i wspierają pokojowe rozwiązania konfliktów.

Jednakże, nie wszystkie społeczności Leśnych Elfów cieszą się podobną wolnością i bezpieczeństwem. W wielu miejscach na świecie, takich jak Imperium Kalladańskie, elfy wciąż są uciskane, a ich Dziedzictwo niszczone. Prześladowania w Imperium przybrały na sile, a elfy są zmuszane do niewolniczej pracy lub porzucania swojej kultury na rzecz obcych tradycji. Te dramatyczne doświadczenia są bolesnym przypomnieniem, że pomimo sukcesów w niektórych regionach, walka o zachowanie Dziedzictwa i wolności Leśnych Elfów trwa.

W tym kontekście szczególne nadzieje budzi Amarillë Velidelirta, która niedawno została Najwyższą Opiekunką Wędrujących Elfów. Jej charyzma i wizja sprawiają, że wiele elfów widzi w niej symbol nadziei na zakończenie ich wielowiekowej wędrówki i zjednoczenie rozproszonych społeczności w jedno silne i stabilne państwo. Amarillë postrzegana jest jako przywódczyni, która może poprowadzić całą rasę ku nowej erze, łącząc tradycyjne wartości Dziedzictwa z wyzwaniami współczesnego świata. Jej działania są uważnie obserwowane zarówno przez elfy, jak i inne rasy, które dostrzegają w niej potencjalnego lidera o znaczeniu międzynarodowym.

W 1:183 roku miała miejsce Elficka Schizma, która na zawsze położyła kres królestwu Eldëvir w znanej dotychczas formie. Starożytne Elfy podzieliły się na trzy ugrupowania. Pierwsze, Eldë' Täash'nel, nazwało się Elfami Jedności - to właśnie oni pozostali w królestwie i upadli razem z nim w 1:203 roku. Drugie ugrupowanie, pod przywództwem generała Arkiona oraz kilku innych wielkich Starożytnych, nadało sobie miano Ervaíl Leta, co oznacza Nowy Świt. Wyruszyli oni z Gäl'ahadru celem ekspansji i przywrócenia dawnej potęgi elfom. Trzecie, dosyć liczne ugrupowanie, uznało, że Gäl'ahadr przestał być miejscem, które uznają za dom. Nazwali samych siebie Coael'ta, Szukający Domu, i opuścili królestwo Eldëvir, rozpoczynając swoją wędrówkę. Z tego powodu przez wielu nazywani są Wędrującymi Elfami.

Starożytne Elfy z ugrupowania Coael'ta szybko doszły do wniosku, że tradycje oraz światopogląd, które kierowały nimi przez ten cały czas, nie są dla nich odpowiednie. Coael'ta uznali, że wielkie miasta oraz nowoczesne wynalazki uczyniły ich ślepymi na najważniejszą prawdę - szczęście i harmonię można znaleźć tylko w otaczającym nas świecie, z którego się narodziliśmy i do którego powrócimy, gdy nadejdzie już nasz czas. Elfy zaczęły więc szukać harmonii w otaczającej je naturze - uznały, że jako twór Pramatki, jest ona jej najdoskonalszym odbiciem, z jakim można mieć styczność w tym świecie.

Choć z początku nie było to proste, to Starożytni zaczęli żyć wśród natury - z dala od zgiełku świata i miast istot rozumnych. Lata poświęcone na poznawanie życia wokół oraz na medytację sprawiły, że Coael'ta zaczęli coraz lepiej rozumieć otaczający ich świat. Czuli, jakby żywa przyroda wokół szeptała do nich, napełniając ich swoją niewidoczną energią, którą ktoś nieobeznany mógłby nazwać magią - było to jednak coś znacznie więcej.

Wkrótce elfy zaczęły odpowiadać na wezwanie natury, ucząc się odczuwać radość oraz ból żywych roślin i zwierząt. Im lepiej rozumieli oni naturę, tym silniejsze stawało się to połączenie. Starożytni zaczęli uczyć się żyć w zgodzie ze światem i komunikować się z nim - przekazywać swoje emocje roślinom, a także rozmawiać ze zwierzętami. Zaczęli też dostrzegać niezwykłe połączenie, jakie szmaragdowy księżyc Angvalionu miał z całym znajdującym się na nim życiem - połączenie, którego Eldëvir nigdy nie dostrzegli.

Wszystkie te zmiany nie pozostały jednak bez wpływu na elfy - zaczęli oni się zmieniać nie tylko wewnętrznie, ale również fizycznie. Ciała Starożytnych, trwające w ciągłym związku z naturą, zaczęły przystosowywać się do niej jak ciała zwierząt, które muszą ewoluować, aby przetrwać. Ich wzrost zmniejszył się, aby pozwolić im lepiej chować się w leśnej gęstwinie, smukłe ciało stało się pełniejsze, uwydatniając wszystkie najlepsze cechy, a blada skóra nabrała koloru niczym smagnięta słońcem. Typowe dla Starożytnych Elfów białe włosy zaczęły nabierać barw, kiedy naturalna esencja żywiołów przepełniała elfy.

Wszystkie te zmiany sprawiły, iż Wędrujące Elfy przestały być częścią rasy, z której się wywodziły. Przez wzgląd na swoje nowe zwyczaje nazwały się Däl’hrän'nel, Dziećmi Lasu lub Leśnymi Elfami. Nazwa ta przyjęła się bardzo dobrze i po dziś dzień określa pięknych i zwinnych elfickich mieszkańców lasów.

Leśne Elfy szybko odkryły, że zmiany, które dokonały się w nich w procesie przemiany, mają silny związek z usposobieniem każdego z nich - charakter poszczególnych istot miał mniejsze lub większe odbicie w jednym z czterech żywiołów i zgodnie z tym zmieniał się kolor włosów elfów. Elfy postanowiły uszanować ten dar Pramatki, tworząc rodowody na podstawie koloru swoich włosów - wierzyły, że w ten sposób znajdą one szczęście oraz harmonię, i zachowają dziedzictwo swojej natury.

W ten właśnie sposób powstało Dziedzictwo, które posiada dwie definicje. Z jednej strony jest to zbiór cech charakterystycznych dla poszczególnych rodowodów Leśnych Elfów - najbardziej wyróżniający się jest oczywiście kolor włosów, ale rodowody różnią się również między sobą na poziomie mentalnym oraz emocjonalnym. Taki podział pozwala więc elfom żyć w społeczności kompatybilnych sobie osób, co według Leśnych Elfów daje jednostce szczęście, a także ułatwia osiągnięcie Harmonii.

Dziedzictwo to jednak przede wszystkim zbiór zasad, którymi kierują się Leśne Elfy. Mają im one pomóc zachować otrzymane przez Pramatkę Ashę cechy, zbudować harmonijne społeczeństwo, a także chronić ich kulturę oraz rasę przed wymarciem. To właśnie z tego powodu Leśne Elfy przykładają tak dużą wagę do rodowodów i zachowywania czystości swoich genów. Wierzą bowiem, że przemiana nie miała miejsca bez przyczyny, a ich obowiązkiem jest kontynuacja związanego z nią planu Pramatki. Leśne Elfy bardzo poważnie traktują przestrzeganie zasad Dziedzictwa, a łamanie ich jest jednym z najgorszych czynów w ich społeczeństwie - wiąże się z ostracyzmem społecznym. Leśne Elfy wiążą się między sobą głównie w obrębie własnego rodowodu, aby zachować jego cechy wyglądu i charakter. Wiązanie się elfów pomiędzy rodowodami nie należy do codzienności, jednak jest akceptowalne. Leśne Elfy patrzą jednak nieprzychylnie na posiadanie dzieci z przedstawicielami innych ras, co zaprzecza zasadom Dziedzictwa.

Zasady te są dla Leśnych Elfów o tyle ważne, ponieważ jako rasa mają duże trudności z przedłużaniem gatunku. Leśne Elfy są bardzo mało płodne, dlatego kiedy elfka zachodzi w ciążę, jest to niezwykła radość dla całego jej klanu. Z tego powodu Leśne Elfy są zwykle poligamiczne, budując związki składające się z wielu partnerów i partnerek, aby zwiększyć szansę na poczęcie dziecka, które będzie mogło kontynuować Dziedzictwo Leśnych Elfów.

Elfy, choć z wyglądu przypominają ludzi, mają unikalną dietę wynikającą z ich roślinożerności. Nie trawią mięsa, więc ich dieta opiera się głównie na trawach i ziołach. Najważniejszym składnikiem jest Elficka Trawa, która dostarcza im niezbędnych składników odżywczych i białka.

Choć mogą jeść owoce i warzywa, traktowane są one jako przysmaki, ponieważ owoce mają za dużo cukru, a niektóre warzywa mogą powodować problemy zdrowotne. Elficka kuchnia, pełna przypraw i chleba, jest pyszna i chętnie spożywana przez inne rasy. Elfy produkują także aromatyczne, niskoprocentowe wina, często spożywane przy specjalnych okazjach.

Leśne Elfy postrzegają świat jako żywy organizm, którego są integralną częścią. Dla nich każda istota i element natury mają swoje miejsce w wielkiej harmonii stworzonej przez Pramatkę Ashę. Ten sposób myślenia wpływa na ich codzienne decyzje, od małych wyborów dotyczących jedzenia po bardziej złożone kwestie polityczne i społeczne. Harmonia jest kluczowym fundamentem ich światopoglądu, a życie w zgodzie z naturą to ich główne dążenie. Wierzą, że każde działanie powinno być przemyślane i pozbawione chaosu, aby nie zaburzać delikatnej równowagi świata.

Leśne Elfy wyznają filozofię Dziedzictwa, która obejmuje ochronę tradycji, kultury i wyjątkowego połączenia z naturą. To Dziedzictwo nie tylko definiuje ich tożsamość, ale także zobowiązuje do przekazywania wiedzy przyszłym pokoleniom. W ich mniemaniu wszelkie zmiany w społeczności muszą być zgodne z ideałami Harmonii i nie mogą prowadzić do jej naruszenia. Właśnie dlatego tak dużą wagę przykładają do zachowania czystości rodowodów i ostrożnie podchodzą do kontaktów z innymi rasami, które mogłyby wpłynąć na ich kulturę.

Zjednoczenie z naturą i wewnętrzna harmonia są postrzegane jako najwyższe cele w życiu Leśnych Elfów. Wierzą, że każda istota ma swoją naturalną rolę, którą musi zrozumieć i zaakceptować. Proces ten jest kluczowy w Rytuale Dojrzewania, który pozwala młodym elfom odkryć swoją drogę i przyczynić się do dobra całego klanu. Leśne Elfy uważają, że jednostka znajduje szczęście w pełnym zrozumieniu siebie i swojego miejsca w świecie, co jest możliwe tylko w harmonijnym współżyciu z innymi i naturą.

Pomimo silnej więzi z własną kulturą, Leśne Elfy są świadome istnienia i wartości innych perspektyw. Dzięki podróżom oraz kontaktom z różnorodnymi społecznościami na przestrzeni wieków, ich światopogląd został wzbogacony o elementy otwartości i adaptacji. Chociaż ich podejście do innych ras często bywa ostrożne, starają się działać jako mediatorzy i nauczyciele, oferując swoją wiedzę o Harmonii i naturze tym, którzy są otwarci na naukę. W ten sposób Leśne Elfy nie tylko chronią swoje Dziedzictwo, ale również dzielą się jego pięknem z resztą świata.

Harmonia Ashy to religia wywodząca się od Starożytnych Elfów. Eldëvir nazywali ją Fäí Illafeí', co oznacza matkę wszystkich matek, a w matriarchalnej kulturze także najwyższą królową i stwórczynię. W religii tej Pramatka Asha jest stworzycielką całego świata. Asha to zmiennokształtna bogini, która potrafi przyjąć dowolną formę. Jej całe istnienie jest płynne - jej charakter, płeć, wygląd.

Wyznawcy Ashy dążą do jej harmonii, która oznacza życie w zgodzie z własną naturą oraz innymi istotami. Leśne Elfy dodatkowo postrzegają również harmonię jako stan zjednoczenia się z boginią oraz energią świata, stając się tak płynnym jak ona - próbują osiągnąć to poprzez życie w jak największej bliskości z naturą i jak najgłębsze zrozumienie świata.

Leśne Elfy w swojej religijnej filozofii utworzyły Aspekty Harmonii. W skrócie można je opisać jako zazębianie się religii oraz sposobu życia Leśnych Elfów w danym regionie. Aspekty Harmonii nie zmieniają sposobu wyznawania bogini, a jedynie mają za zadanie określić sposoby na dążenie do Harmonii. Leśne Elfy to, co napotykają na swojej drodze, uznają bowiem za dar od Pramatki i wskazówki dotyczące stylu życia. Dlatego też elfy w różnych regionach charakteryzują się odmiennymi filozofiami życia i wyznawania swojej religii.

• Däl'amar'i "Dalia"
• Eíwen Fäí'eldi
• Gleí'fidel
• Illy var Sabelrot
• Läúriell Theabul
• Shil'iúthar var Alvaerion
• Verisan

• Hränil Cäel'i
• Hränil Múr'i
• Hränil Nämari'nel
• Księstwo Leśnych Elfów w Araulenie

• Długowieczność Elfów Półkrwi
• Jedność z Żywiołami
• Legenda o Deanärë Múr'i
• Przepowiednia o Dziecku Śniegu
• Przeznaczenie i Potencjał Dzieci Śniegu