Lindter-Morgen, Księżycowa Soczewka

Lindter-Morgen to największy księżyc płaszczyzny Angvalion, znajdujący się najbliżej jej powierzchni. Jego rozmiar i bliskość sprawiają, że jest on najbardziej widocznym ciałem niebieskim na nocnym niebie. Wygląd księżyca jest niezwykły - przypomina zamglone szkło, co nadaje mu charakterystyczną, półprzezroczystą poświatę.

Cała struktura Lindter-Morgen zbudowana jest z unikalnego surowca zwanego Kamieniem Księżycowym. Ten sam rodzaj kamienia występuje również głęboko pod powierzchnią Angvalionu, co doprowadziło uczonych do wysnucia teorii dotyczącej tego surowca. Według tej hipotezy, księżyc Lindter-Morgen mógł być niegdyś zamieszkanym światem, który w wyniku nieznanego kataklizmu utracił swoją pierwotną formę, pozostając jedynie jałową skorupą złożoną ze swojego wewnętrznego budulca.

Kluczową właściwością Lindter-Morgen jest jego zdolność do skupiania światła. Odkrycie tej cechy zawdzięcza się wielebnemu profesorowi Virgilowi Morgenowi z Kolegium Midennhüten, który opisał księżyc jako rodzaj kosmicznej soczewki. Kamień Księżycowy, z którego zbudowany jest Lindter-Morgen, posiada unikalne właściwości optyczne pozwalające na koncentrację i wzmacnianie promieni świetlnych i ich właściwości.

To właśnie zdolność do skupiania światła sprawia, że Lindter-Morgen odgrywa kluczową rolę w zjawiskach zwanych Księżycowymi Koniunkcjami. Kiedy inne księżyce ustawiają się w jednej linii z Lindter-Morgen, jego struktura działa jak naturalna soczewka, wzmacniając i modyfikując właściwości światła pochodzącego z pozostałych ciał niebieskich. Ta charakterystyka stanowi podstawę dla wszystkich opisanych koniunkcji księżycowych wpływających na Angvalion.

Księżyc Lindter-Morgen został po raz pierwszy opisany przez astronoma z Uniwersytetu Aspińskiego, profesora Tobiasa Lindtera. To właśnie on w swoich pracach naukowych jako pierwszy opisał niezwykłą naturę tego ciała niebieskiego, zauważając jego wyjątkowe właściwości optyczne. Profesor Lindter w swoich zapiskach porównywał księżyc do zamglonego szkła, które jednocześnie zbudowane jest z własnej materii i z tej, która go przenika.

Profesor Lindter wprowadził również do nauki termin ksej'zik, pochodzący z języka aspińskiego i oznaczający tego, który odbija światło. To właśnie od tego określenia wywodzi się współczesne słowo księżyc, które na stałe weszło do języka astronomów oraz potocznego. Mimo tych przełomowych obserwacji, profesor Lindter nie zdołał w pełni zbadać potencjału odkrytego przez siebie ciała niebieskiego, pozostawiając tę kwestię przyszłym pokoleniom badaczy.

Dopiero wiele lat później badania nad księżycem kontynuował wielebny profesor z Kolegium Midennhüten, Virgil Morgen. To właśnie on dokonał kluczowego odkrycia, że Lindter-Morgen zbudowany jest w całości z Kamienia Księżycowego. Morgen zaobserwował, że ten niezwykły materiał działa niczym soczewka, zdolna do skupiania światła innych ciał niebieskich. Odkrycie to dało początek drugiej nazwie księżyca - Księżycowej Soczewce.

Bazując na swoich obserwacjach, wielebny profesor Morgen opracował również przełomową Teorię Koniunkcji Księżycowych. Zauważył on związek pomiędzy ustawieniem się Lindter-Morgena w jednej linii z innymi księżycami a zmianami zachodzącymi w Angvalionie. Chociaż w tamtym okresie pozostałe księżyce nie były jeszcze dobrze zbadane, co uniemożliwiło Morgenowi pełne rozwinięcie jego tezy, to jednak jego prace stały się fundamentem dla późniejszych badań astronomicznych nad księżycowymi koniunkcjami.

Lindter-Morgen pełni kluczową rolę we wszystkich koniunkcjach księżycowych występujących w Angvalionie. Jak odkrył wielebny profesor Virgil Morgen, księżyc ten zbudowany jest z Kamienia Księżycowego, który działa niczym potężna soczewka zdolna do skupiania światła innych ciał niebieskich. To właśnie ta unikalna właściwość czyni Lindter-Morgen niezbędnym elementem każdej koniunkcji - bez jego udziału żadna z nich nie mogłaby zaistnieć.

Podczas koniunkcji księżyce ustawiają się w jednej linii z Lindter-Morgen, który skupia i wzmacnia ich światło, kierując je na powierzchnię Angvalionu.

W przypadku Koniunkcji Zbawienia, gdy księżyce Lindter-Morgen i Ash'ëi znajdują się w jednej linii, Lindter-Morgen wielokrotnie wzmacnia lecznicze właściwości światła Ash'ëi, umożliwiając uzdrawianie nawet najcięższych dolegliwości i przyspieszając wzrost roślin w sposób niemożliwy do osiągnięcia w normalnych warunkach.

Podobnie podczas Koniunkcji Alvareza, gdy księżyce Lindter-Morgen i Zümer-Zemlin ustawiają się w jednej linii, soczewka księżycowa potęguje magiczne właściwości światła Zümer-Zemlin, prowadząc do nagłego wzrostu aktywności magicznej w całym Angvalionie.

Najrzadsza i najbardziej potężna Koniunkcja Żywej Magii, występująca raz na pięćset lat, również zależna jest od księżyca Lindter-Morgen. Gdy wszystkie trzy księżyce ustawiają się w jednej linii, Lindter-Morgen skupia i wzmacnia zarówno życiodajne światło Ash'ëi, jak i magiczne właściwości światła Zümer-Zemlin, tworząc zjawisko o nieprzewidywalnych konsekwencjach dla całej magii płaszczyzny.

• Kamień Księżycowy ma szerokie zastosowanie w wielu urządzeniach optycznych, takich jak lunety lub okulary. Wykorzystywany jest również w architekturze, do tworzenia wyjątkowych instalacji opartych na wykorzystaniu światła.

• Jeden z Magistrów Kapituły Arauleńskiej, John Marec, próbował się kiedyś teleportować na powierzchnię księżyca Lindter-Morgen - niestety słuch po nim zaginął.