Viteoplazma

Viteoplazma została opracowana przez Freda Maccoya, znakomitego alchemika i członka Zakonu Gregoriańskiego. Oryginalnie nazywana Plazmą Maccoya, roztwór ten został po raz pierwszy stworzony w świętych murach zakonu, gdzie jego niezwykłe właściwości zostały odkryte i skrupulatnie udokumentowane. Nazwa Viteoplazma pochodzi od Kedrończyków, którzy spopularyzowali ten cudowny roztwór poza zakonem, rozszerzając jego zastosowanie na szeroką skalę.

Viteoplazma jest opalizującym, niebieskawym płynem, który w swoim składzie przypomina płyny ustrojowe krążące w organizmach żywych istot. Jej główną cechą jest zdolność do harmonijnego współdziałania z ciałem istot żywych, co pozwala na skuteczne leczenie różnorodnych ran i chorób. Dzięki zawartości inteligentnych cząsteczek bakterii, Viteoplazma potrafi precyzyjnie lokalizować uszkodzone tkanki i przyspieszać ich regenerację. Jest to szczególnie skuteczne w przypadku większości ran, choć nie jest w stanie w pełni naprawić skrajnych uszkodzeń, takich jak utrata kończyn.

Działanie Viteoplazmy nie ogranicza się jedynie do leczenia ran. Roztwór ten ma również zdolność do spowalniania naturalnych procesów biologicznych, co jest wykorzystywane w sytuacjach krytycznych. Zanurzenie całego ciała w Viteoplazmie prowadzi do swoistej hibernacji, w której organizm zostaje spowolniony, co umożliwia przedłużenie życia i opóźnienie śmierci w stanach zagrażających życiu.

Należy jednak pamiętać, że Viteoplazma ma swoje ograniczenia czasowe. Kiedy znajduje się w niej materia organiczna, na którą może oddziaływać, jej skuteczność zaczyna maleć. Po upływie dwóch dni Viteoplazma psuje się i przestaje działać, co oznacza, że musi być regularnie wymieniana, jeśli chce się utrzymać jej pełne właściwości lecznicze. To ograniczenie stawia dodatkowe wyzwania przed jej użytkownikami, wymagając stałego dostępu do świeżego roztworu oraz odpowiedniego nadzoru nad procesem leczenia.

Viteoplazma znajduje szerokie zastosowanie w medycynie, szczególnie w leczeniu ran i chorób, które wcześniej były uznawane za nieuleczalne. Jest często używana na polach bitew, gdzie rany i urazy są na porządku dziennym, a jej zastosowanie często ratuje życie ciężko rannych rycerzy. Ponadto, Viteoplazma jest używana do hibernacji pacjentów w stanie krytycznym, co daje lekarzom dodatkowy czas na znalezienie odpowiedniego leczenia.

Warto również zauważyć, że Viteoplazma spowalnia proces starzenia, co czyni ją obiektem pożądania wielu możnych tego świata, którzy pragną wydłużyć swoje życie. Jednakże, jej skuteczność jest uzależniona od pełnego zanurzenia ciała w roztworze, co wymaga posiadania specjalnych zbiorników, często nazywanych kadziami hibernacyjnymi.

Mimo swoich niezwykłych właściwości, Viteoplazma nie jest pozbawiona ograniczeń. Największym z nich jest konieczność pełnego zanurzenia ciała w roztworze, co wymaga odpowiednio dużych i specjalnie przygotowanych zbiorników. Ponadto, roztwór ten nie jest w stanie naprawić najcięższych uszkodzeń, takich jak utrata kończyn, co ogranicza jego zastosowanie w najbardziej krytycznych przypadkach.

Produkcja Viteoplazmy jest skomplikowana i kosztowna, co sprawia, że jest ona dostępna jedynie dla nielicznych. Wysokie koszty produkcji oraz rzadkość surowców potrzebnych do jej wytworzenia powodują, że dostęp do Viteoplazmy jest ograniczony i zarezerwowany dla najważniejszych przypadków.

Fred Maccoy, twórca Viteoplazmy, pozostaje jednym z najważniejszych alchemików w historii Zakonu Gregoriańskiego. Jego dzieło, inspirowane wiarą i nauką, na zawsze zmieniło oblicze medycyny w świecie Angvalion. Viteoplazma, będąca rezultatem jego badań i oddania, przyniosła ulgę wielu cierpiącym i na zawsze zapisała się w historii jako jedno z największych osiągnięć alchemii.

• Plazma Maccoya

• Medycyna Polowa Zakonu Gregoriańskiego