Aspiński Bank Narodowy

Główny zakres działania oraz profil inwestycyjny Narodowego Banku Aspińskiego obejmuje szeroki wachlarz usług finansowych i inwestycyjnych. Bank oferuje kredyty, oszczędności, inwestycje oraz doradztwo finansowe zarówno dla klientów indywidualnych, jak i firm. Jednakże, jego inwestycje nie ograniczają się tylko do tradycyjnych sektorów.

Bank Narodowy aktywnie inwestuje w sektor żywnościowy, wspierając produkcję oraz dystrybucję żywności na szeroką skalę. Ponadto, bank posiada własne mennice, gdzie wytapia się najważniejszą walutę na świecie, co daje mu nie tylko kontrolę nad polityką monetarną, ale także znaczący wpływ na międzynarodowe rynki finansowe.

W zakresie inwestycji surowcowych, Bank Narodowy angażuje się w krasnoludzkie huty oraz wydobycie, widząc potencjał w tym sektorze na przyszłość. Inwestycje w krasnoludzkie huty przynoszą stabilne dochody oraz umożliwiają bankowi pozyskanie rzadkich materiałów i kruszców, które są kluczowe dla wielu gałęzi przemysłu.

Dzięki swojemu znacznemu kapitałowi i strategicznym inwestycjom, Bank Narodowy ma istotny wpływ na gospodarkę Aspin oraz na kształtowanie trendów na rynkach finansowych. Jednocześnie, bank musi zachować równowagę między dążeniem do zysków a odpowiedzialnym zarządzaniem, aby zabezpieczyć swoją pozycję jako stabilnego i zaufanego partnera biznesowego.

Banki odgrywają istotną rolę w społeczeństwie, wpływając na jego rozwój ekonomiczny, stabilność finansową oraz standard życia. Aspiński Bank Narodowy nie jest wyjątkiem. Dzięki swojej obecności na wyspie Aspin, bank wpływa na społeczeństwo w różnorodnych aspektach.

Po pierwsze, poprzez udzielanie pożyczek bank stymuluje wzrost gospodarczy, umożliwiając przedsiębiorcom rozwój biznesu oraz inwestowanie w nowe przedsięwzięcia. To przyczynia się do tworzenia miejsc pracy i zwiększania dochodów mieszkańców, co w rezultacie podnosi jakość życia i standardy społeczne.

Po drugie, banki są kluczowymi instytucjami w zakresie zarządzania oszczędnościami i inwestycjami. Poprzez oferowanie produktów oszczędnościowych i inwestycyjnych, Bank Narodowy zachęca mieszkańców Aspin do odpowiedzialnego planowania finansowego i budowania przyszłości. To sprzyja stabilności finansowej jednostek oraz społeczeństwa jako całości.

Bank Narodowy ma również swój negatywny wpływ na społeczeństwo, szczególnie w kontekście skandali finansowych i praktyk wyzyskujących klientów. Wiele osób zostało dotkniętych przez kontrowersje związane z bankiem, włączając w to złamane umowy emerytalne oraz praktyki dyskryminacyjne w zatrudnianiu. Te negatywne doświadczenia mogą prowadzić do utraty zaufania do instytucji finansowych, pogłębienia nierówności społecznych oraz frustracji wobec systemu bankowego. W rezultacie, bank Narodowy musi nie tylko dbać o swoje interesy biznesowe, ale także podejmować działania naprawcze i etyczne, aby zrehabilitować swoją reputację i przywrócić zaufanie społeczne.

Aspiński Bank Narodowy podejmuje nietypowe działania w celu odzyskania należności od dłużników, wykorzystując taktykę zakupu ich wrogów. Bank, dysponując znacznymi zasobami finansowymi i strategicznymi, inwestuje w kompanie najemnicze oraz wspiera ich działania militarne przeciwko dłużnikom, którzy nie spłacają swoich zobowiązań wobec banku. Ta niekonwencjonalna strategia daje bankowi narzędzie do skutecznego odzyskiwania długów, choć wywołuje także kontrowersje i krytykę ze strony społeczności oraz instytucji nadzorczych. Jednakże dla Banku Narodowego priorytetem jest ochrona swoich interesów finansowych, nawet kosztem stosowania takich kontrowersyjnych metod.

Kontrowersje związane z Aspińskim Bankiem Narodowym stanowią istotny element jego historii oraz wpływu na społeczeństwo. Bank, będąc jedną z najpotężniejszych instytucji na wyspie, nie uniknął licznych kontrowersji, które wywołały dyskusję na temat jego praktyk oraz wpływu na społeczność.

Jedną z głównych kontrowersji było wykorzystanie banku do realizacji celów politycznych i militarnych. Bank, korzystając z ogromnych zasobów finansowych, wspierał różne konflikty zbrojne oraz interwencje militarne, co budziło wiele kontrowersji w społeczeństwie. Dodatkowo, fakt udzielania pożyczek państwom oraz instytucjom publicznym na korzystnych warunkach, często związanych z pewnymi warunkami politycznymi, wywoływał krytykę ze strony części społeczności.

Kolejną kwestią budzącą kontrowersje było zaangażowanie banku w rynek żywności oraz kontrolę nad mennicą najważniejszej waluty na świecie. Bank, poprzez swoje inwestycje w sektor żywnościowy, zdobył kontrolę nad znaczną częścią rynku żywnościowego, co wzbudziło obawy o monopolistyczne praktyki oraz możliwość manipulacji cenami. Ponadto, kontrola nad mennicą ważnej waluty stanowiła powód do zaniepokojenia ze względu na potencjalne możliwości manipulacji stabilnością systemu finansowego.

W rezultacie, kontrowersje związane z Aspińskim Bankiem Narodowym podkreślają potrzebę ścisłej kontroli i nadzoru nad działaniami instytucji finansowych oraz konieczność uwzględnienia interesów społecznych i etycznych w procesie podejmowania decyzji inwestycyjnych i operacyjnych.

W 2:113 na obrzeżach Nadî Rîti powstaje Bank Rodziny Hochland, na którego czele staje głowa gnomijskiej rodziny, Benuard Hochland. Sam bank zostaje stworzony z pomocą kapitału, który rodzina przywozi ze sobą z Yosmin. Prawdopodobnie zostali z Wyspy wygnani i przybyli razem ze sporą falą gnomijskich uchodźców.

Z początku bank skupia się na ofercie inwestowania pieniędzy uboższych magnatów w zamian za bardzo uczciwą prowizję. Niestety nie zapewnia to bankowi wystarczająco finansów na założenie kolejnych filii, lecz mimo problemów powoli się on rozwija. Ambicje Hochlanda sięgają znacznie wyżej - pragnie przenieść siedzibę główną banku do pełnej możliwości Metropolii Aspin, lecz wymaga to większego kapitału na samo utrzymanie placówki oraz rozwinięcie sieci kontaktów.

Benuard Hochland razem ze swoim synem, Lambertem, dostrzega, że całe Aspin wręcz zabija się o klientów w postaci Magnatów - nikt jednak nie zwraca uwagi na zwykłych, biednych ludzi. Wymyślają system emerytur, według którego ludzie odkładają pieniądze w ich banku, bank te pieniądze inwestuje, a na starość co miesiąc wypłaca im ustaloną kwotę.

Emerytury wydają się odpowiedzią na największy problem aspińskiego plebsu, który nie może sobie pozwolić na rezygnowanie z pracy, pomimo osiągnięcia sędziwego wieku - przeważają względy pieniężne. Emerytura dla takich ludzi jest wizją spokojnej starości oraz światłem szansy na godne życie w bezlitosnym systemie Aspin.

Biedniejsza część obywateli Aspin szturmem zaczyna zawiązywać umowy emerytalne, a bank obrzydliwie się bogaci, co w przeciągu dwóch lat pozwala mu na nowe inwestycje, w tym przeniesienie siedziby głównej do Metropolii. Apetyt Hochlandów ciągnie rośnie, a bank dokonuje szeregu udanych inwestycji.

Lata później, kiedy dochodzi do wypłacania pierwszych emerytur, ma miejsce skandal na skalę całego Aspin - okazuje się, że emerytury są zbyt małe, aby starcy byli w stanie za nie przeżyć. Umowy były skonstruowane w taki sposób, że na emeryturę mogą przejść tylko ludzie, którzy już nie pracują, a podpisana umowa nie pozwala na podjęcie nowej pracy w trakcie emerytury.

Złamanie któregokolwiek z punktów zawartej umowy lub jej zerwanie, zgodnie z zapisami w umowie, wiąże się ze stratą wszystkich uzbieranych w funduszu pieniędzy na rzecz banku. Dodatkowo trzeba zwrócić bankowi koszty gromadzenia oraz inwestowania odłożonych pieniędzy, co w efekcie obrzydliwie zadłuża osobę związaną umową z bankiem. Emeryci zaczynają umierać z braku pieniędzy, lecz zgodnie z umową ich rodziny nie mogą wypłacić uzbieranych pieniędzy, które przechodzą w chwili śmierci na konto banku.

W 2:148 w sprawie interweniuje Rada Magnacka, która wszczyna dochodzenia w sprawie zadłużenia przez Bank Rodziny Hochalndów prawie dwóch milionów obywateli Aspin. Benuard Hochland staje przed Radą Magnacką - broni się, mówiąc, że umowy, które były podpisywane, były jawne - interesanci mogli je przeczytać przed podpisaniem, a w trakcie trwania umowy mogli w każdej chwili przejrzeć oryginał umowy w banku, w którym ją podpisywali.

Rada Magnacka rozpoczyna długie dochodzenie w tej sprawie, ale aby ukrócić ten proceder i zapobiec wielkiej katastrofie ekonomicznej wprowadza nowe prawo, wedle którego takie umowy muszą zawierać zapis o minimalnej wysokości emerytury, jaką prognozuje bank. Bank Rodziny Hochlandów zwołuje rodzinną naradę, podczas której ustalają, że po wprowadzeniu nowego prawa emerytury nie są już opłacalne, dlatego bank wycofuje swoją ofertę funduszu emerytalnego. Prawo nie działa na umowy zawarte wstecz, więc fundusz skupia się na doprowadzeniu obecnie trwających umów do końca, a na wszelkie prośby o korektę trwających umów, tak, aby były zgodne z prawem, bank odpowiadał odmową.

Bank zyskuje wielu nowych wrogów - rozwścieczeni emeryci strajkują pod ich filiami, a rodziny napadają na bankierów. Dzięki ogromnym funduszom z emerytur Benuard Hochland skupia się na inwestowaniu w kompanie najemnicze, często wykupując większość udziałów, co w ówczesnych czasach przynosi ogromne zyski, zapewnia bankowi ochronę oraz zaplecze militarne. Pieniądze z zainwestowanych kompanii najemniczych bank inwestuje w najrzadsze minerały oraz kruszce, których wartość za kilkadziesiąt lat bardzo wzrośnie.

Bank Rodziny Hochlandów staja się pierwszym, który posiada tak olbrzymie rezerwy, a na dodatek buduje podziemny kompleks skarbców, które zaczynają wynajmować Magnatom do składowania swoich bogactw. Mimo wielu kontrowersji i skandali rodzina Hochlandów staje się synonimem bezpieczeństwa kapitału.

Dochodzenie Rady Magnackiej w sprawie funduszu emerytalnego kończy się w 2:199, co owocuje wyrokiem, w wyniku którego Bank Rodziny Hochlandów jest zobowiązany do zwrotu dużej części pieniędzy uzbieranych w funduszu emerytom lub ich rodzinom. Pod naciskiem rady Bank anuluje również większość długów z tytułu zerwania umowy emerytalnej, co pozwala bankowi zakończyć ten rozdział i odciąć się od sprawy.

Ciekawostka jest taka, że Badania Uniwersytetu Aspińskiego szacują, że w ten sposób Bank pożyczył od około dwóch milionów Aspińczyków pieniądze, które następnie kilkukrotnie pomnożył, a następnie oddał. Dzięki funduszowi bank dostał się do czołówki najpopularniejszych i najlepszych banków na Aspin.

Największy przełom Bank Rodziny Hochlandów dokonuje w 3:5, kiedy inwestuje ogromne pieniądze w krasnoludzkie huty, podczas kiedy wszyscy inwestują w manufaktury na rodzimej wyspie rodziny Hochland - Yosmin. Bank traci część inwestorów, lecz Benuard Hochland nie rezygnuje ze swoich planów.

W 3:16 Yosmin zostaje zniszczone za sprawą ataku Imperium Thadarskiego, a większość światowego rynku stali przejmują krasnoludy - rozpoczyna się złota era krasnoludzkiego rzemieślnictwa, a przychody banku zaczynają mnożyć się dziesięciokrotnie. Ta inwestycja przechodzi do historii jako najlepsza jaka kiedykolwiek została wykonana i sprawia, że ludzie z całego świata zaczynają szturmem inwestować swoje pieniądze za pośrednictwem banku.

Rada Magnacka, na wniosek Benuarda Hochlanda, zgadza się na uznanie Banku Rodziny Hochland, który jest bezkonkurencyjnie najbardziej wpływowy i najbogatszy, oficjalnym aspińskim bankiem.

W 3:17 Benuard Hochland podpisuje umowę z Radą Magnacką, a Bank Rodziny Hochland zostaje oficjalnie przemianowany na Aspiński Narodowy Bank, lub prościej Aspiński Bank. Podpisanie tej umowy zwiększa wpływy Rady Magnackiej , która staje się głównym inwestorem, na bank. Taki przebieg wydarzeń mocno go upolitycznia, lecz pozwala bankowi w późniejszych latach przejąć aspińskie mennice, a następnie legalnie wytapiać talary, co zwiększa ich wpływy na siłę waluty oraz w przyszłości umożliwi manipulację walutą.

Bank wykorzystuje swoje zaplecze najemników oraz przekonuje Magnatów, aby za pośrednictwem Aspińskiego Banku pożyczali pieniądze królom, królestwom oraz bogaczom z innych części świata na bardzo wysoki procent. Ich zaplecze najemnicze jest gwarancją zwrotu pożyczki - królowie oraz szlachcice, którzy nie spłacą pożyczek w terminie, muszą liczyć się z militarną odpowiedzią banku, który naśle na dłużnika najemników oraz rozpocznie finansowanie jego wrogów. W ten sposób bank odzyska swoje pieniądze w łupach - bardzo często z nadwyżką.

Powstaje słynna dewiza banku:

Aspiński Bank zawsze odzyskuje swoje długi

W 3:76 Hochlandowie finansują kampanię Rady Magnackiej przeciwko potężnemu Imperium Rakarii oraz starają się przekonać Imperatora Arkiona, aby Imperium Thadarskie przyłączyło się do misji. Podczas rozmów uważają, że Imperium powinno wypłacić rodzinie Hochlandów olbrzymie odszkodowanie za zniszczenie Wyspy Yosmin, lecz jeśli przyłączą się do wojny, Benuard Hochland podpisze dokument, że zrzeka się jakiegokolwiek odszkodowania oraz praw do wyspy.

Co prawda Benuard Hochland nie ma żadnych podstaw do roszczenia sobie prawa do odszkodowania lub wyspy, lecz wizja inwestycji we wrogów Imperium przez bank przekonuje Imperatora do zgodzenia się na uczestnictwo w wojnie, na której ostatecznie bardzo się bogaci. W wojnie Rakariańskiej Aspiński Bank, jako główny inwestor, posiada największy udział w łupach. Szacunkowo do ich skarbców trafia 88% światowego zasobu Rakariańskiej Stali, która stanowi najrzadszą stal na świecie.

Aspiński Bank po wojnie zaczyna inwestować w żywność, kontrolując około 25% światowego rynku żywności - dla porównania obecnie całe Aspin kontroluje 72% tego segmentu rynku.

W 3:138 umiera Benuard, a stanowisko Kierownika Naczelnego Banku przejmuje jego prawnuk, Hartbert Hochland. Młody Hartbert dokonuje też małego przełomu w aspińskim systemie - udaje mu się wynegocjować usunięcie prawa, według którego tylko ludzie mogą wchodzić w skład Rady Magnackiej. W taki oto sposób Hartbert wprowadza w skład Rady rodzinę Hochland.

Kiedy wybucha Aspiński Kryzys oraz Aspiński Głód bank bardzo traci w segmencie żywności, bowiem obecnie bank kontroluje 5% światowego rynku żywności, co jest pięciokrotnym spadkiem - dla porównania obecnie całe Aspin kontroluje 42%, a Szmaragdowe Wyspy 22% całego runku.

Rodzina Hochlandów, a co za tym idzie Aspiński Bank, jest ogromnym przeciwnikiem Porozumienia Chleba i Soli. Broniąc swoich interesów manipulują walutą, starając się doprowadzić do upadku finansowego Szmaragdowych Wysp, lecz Rada Magnacka zaczyna interweniować. Choć Hartbert Hochland twardo stoi przy swoim stanowisku, Rada Magnacka grozi mu zerwaniem umowy między Aspin a bankiem, co w praktyce poskutkowałoby ogromną utratą wpływów i możliwości wytapiania talarów, a nawet mogłoby oznaczać upadek banku. Ta sytuacja pokazuje, że choć Aspiński Bank jest jedną z największych światowych potęg, Rada Magnacka, jeśli zajdzie taka potrzeba, może trzymać go w szachu.

Ciekawostką jest, że swego czasu wokół Aspińskiego Banku wybuchł skandal na tle rasowym. Władze banku w procesie rekrutacji na bankierów nie kryły się ze swoją faworyzacją gnomów - na rozmowach o pracę bardzo często odmawiano ludziom pracy, mówiąc im wprost, że powodem jest ich rasa. Dochodziło nawet do sytuacji, w których gnomy były przyjmowane na rozmowy wcześniej mimo obowiązującej kolejki. Kiedy wybuchła afera, rodzina Hochland zapewniła, że nie wiedziała nic o takich praktykach swoich kierowników i zapewnili, że dołożą wszelkich starań, aby sytuacja się nie powtórzyła. Na znak szczerości ich słów zapłacili dwa miliony talarów uczelni w Nadî Rîti, aby przez pięć następnych lat mogły się w niej uczyć dzieci, których rodziców nie stać na ich kształcenie. Mimo tego wszystkiego nadal około 70% bankierów, doradców oraz kierowników Aspińskiego Banku stanowią gnomy.