Bardowie Murivei

W dziejach elfów, a i szerzej całego Amarantu, trudno o fenomen bardziej osobliwy i kunsztowny niźli Bardowie Murivei. Ta szlachetna forma magii, zwana Symfonią Murivei, wyrosła z naszej prastarej wiedzy, a imię jej zakorzenione jest w Riv’ta Múr’iväía, co w ludzkiej mowie oznacza “tego, przez którego płaczą gwiazdy”. Lecz czyż owe gwiazdy nie płaczą z zachwytu, gdy pieśń barda wypełnia lasy i doliny?

Symfonia Murivei, jako dziedzina magiczna, różni się od arcymagii czy goecji, które to bazują na skomplikowanych rytuałach i wymagają żmudnych studiów. W murivei, bowiem, głównym narzędziem jest gra na instrumentach, a magię wzbudzają harmonie dźwięków splecione z emocjami maga. Taka forma ekspresji magicznej, choć prostsza niźli inne, posiada unikalny potencjał w swym oddziaływaniu na otoczenie.

Gra na lutniach, fletach czy harfach nie tylko wzmacnia wrodzony talent magiczny, lecz także pozwala na manipulację emocjami, zarówno u przyjaciół, jak i wrogów. Należy jednak zauważyć, iż bard nie dysponuje mocą potężnych magów akademii. Jego magia jest subtelna, wszechstronna, acz ograniczona w swym zasięgu i sile.

Bard Murivei to nie tylko muzyk, lecz i mag, którego talenty wymagają szczególnej wrażliwości. Pieśń barda porusza serca, wprawia sojuszników w zapał bojowy, a wrogów przyprawia o strach i zwątpienie. W tej subtelności tkwi jednak ich ograniczenie – Bardowie Murivei zdolni są do kreacji prostszych zaklęć, jak wywołanie błysku światła, delikatnej iluzji czy niewielkiego ognia. Wielkie zaklęcia bojowe pozostają poza ich zasięgiem, choć wytrawny bard potrafi zastąpić potęgę kreatywnością.

Największe mistrzostwo osiągają Bardowie Murivei w iluzji. Żaden mag, choćby najuczony, nie dorówna bardowi w sztuce tworzenia widmowych obrazów i dźwięków. Iluzje te, tkane z melodii, bywają tak realne, iż zdają się wykraczać poza same granice magicznej iluzji.

Magia Symfonii, choć piękna, niesie ze sobą ryzyka. Przede wszystkim, magia bardów jest emocjonalnie i energetycznie kosztowna. Niewłaściwe użycie lub nadmierne zaangażowanie emocji może prowadzić do osłabienia, a w skrajnych przypadkach do utraty przytomności. Ponadto, bardowie nie osiągną mocy arcymistrzów innych dziedzin magii – ich ścieżka, choć pełna uroku, ma swój kres. Gdy bard osiąga szczyt swoich umiejętności, nie jest w stanie przełamać naturalnych ograniczeń swej magii.

Symfonia Murivei jest dziedzictwem Eldëvir, którzy jako pierwsi odkryli, iż harmonia dźwięków może pobudzać energię magiczną. Po upadku Starożytnych Elfów sztuka ta przetrwała wśród Leśnych Elfów, którzy uczynili z niej formę ekspresji artystycznej, jak i skuteczne narzędzie w walce. To my, mieszkańcy Itharil, uczyniliśmy z Symfonii dziedzinę godną podziwu.

Współcześnie bardowie pojawiają się w różnych kulturach, choć to w lasach i wśród elfów tradycja ta jest najżywsza. Ludzie, gnomy, a nawet niektórzy krasnoludzi uczynili z niej swój fach, choć ich muzyka rzadko dorównuje naszej subtelności.

Bardowie Murivei to mistrzowie magii emocji i harmonii, którzy dzięki swej sztuce wzbogacają świat Amarantu o piękno i magię. Choć ich moc jest ograniczona, ich miejsce w historii i kulturze elfów pozostaje niepodważalne. Niechaj ich pieśni niosą się w nieskończoność, a gwiazdy zawsze płaczą z zachwytu nad ich kunsztem.