Duchy

Duchy nie posiadają fizycznej formy ani złożonej osobowości. Cały ich byt obraca się wokół jednej cechy, która definiuje ich istnienie. Przykładowo, Duch Gniewu skupia się na wzbudzaniu złości i konfliktów, Duch Miłości buduje więzi i wzmacnia uczucia, a Duch Wiedzy gromadzi informacje i dzieli się nimi z innymi. Ta koncentracja sprawia, że duchy mogą wydawać się jednowymiarowe, lecz ich wpływ na otoczenie bywa niezwykle złożony.

Część duchów wykazuje zdolności socjalizacyjne, wchodząc w interakcje z innymi duchami o podobnej charakterystyce. Przykładem mogą być duchy troski współpracujące z duchami miłości w działaniach ukierunkowanych na ochronę innych istot. Inne duchy, jak te reprezentujące destrukcję czy gniew, działają bardziej samodzielnie, wywołując chaos i napięcia wśród innych bytów.

Duchy są nierozerwalnie związane z Międzyświatem, który dostarcza im energii potrzebnej do istnienia. W przeciwieństwie do demonów, duchy rzadziej opuszczają Międzyświat, a ich interakcje z materialnymi płaszczyznami są zazwyczaj ograniczone do subtelnego wpływu na emocje i decyzje istot materialnych. Niemniej jednak, kiedy duch opuści Międzyświat, jego działania mogą być równie znaczące jak działania demonów, choć z reguły mniej destrukcyjne.

• Duch Gniewu: Wywołuje konflikty, napięcia i wzmacnia złość.

• Duch Troski: Chroni istoty materialne, wzmacniając więzi społeczne.

• Duch Zniszczenia: Choć rzadko niszczy bezpośrednio, duch ten wprowadza destabilizację i chaos.

• Duch Ciekawości: Prowadzi istoty materialne do odkrywania nowych rzeczy, niekiedy prowadząc do nieoczekiwanych konsekwencji.

• Duch Miłości: Wzmacnia uczucia, budując więzi emocjonalne między istotami.

• Duch Wiedzy: Kolekcjonuje informacje, dzieląc się nimi z innymi, a także inspirując do nauki i eksploracji.

Duchy Międzyświata są kluczowym obiektem badań goecji. Badacze starają się zrozumieć ich naturę, cechy oraz sposoby, w jakie wpływają na inne byty. Goeci uznają duchy za mniej destrukcyjne od demonów, lecz jednocześnie doceniają ich potencjał w kształtowaniu losów istot materialnych oraz płaszczyzn, które zamieszkują. Duchy są także źródłem licznych inspiracji w sztuce, magii i filozofii, co czyni je nieodłącznym elementem badań nad Międzyświatem.

Duchy, choć nie posiadają świadomości swoich działań w zakresie opętania, są w stanie tego dokonać w szczególnych okolicznościach. Proces opętania przez ducha różni się znacznie od działań demonów, które świadomie i z premedytacją przejmują kontrolę nad ciałem gospodarza. W przypadku duchów opętanie jest odruchem bezwarunkowym, występującym jedynie w sytuacji, gdy duch przedostanie się do świata materialnego.

Kiedy duch opęta ciało istoty materialnej, proces przebiega znacznie szybciej niż w przypadku demonów. Duch nie ma świadomego celu zniszczenia gospodarza, lecz wbrew swojej woli powolnie kanibalizuje obecność drugiego bytu w ciele, prowadząc do jego stopniowego wyniszczenia. W przeciwieństwie do demonów, duchy nie kierują się złośliwością ani planem dominacji – ich opętanie jest wynikiem fundamentalnej różnicy między naturą duchów a istot fizycznych. Gospodarz stopniowo traci świadomość siebie, aż do momentu pełnego wybudzenia ducha, który całkowicie przejmuje kontrolę nad ciałem.

Opętanie przez ducha jest zjawiskiem niezwykle rzadkim, głównie ze względu na trudność przedostania się duchów do świata materialnego. Nawet w przypadku udanego przejścia, wiele duchów nigdy nie opęta ciała, ponieważ ich obecność w materialnym świecie zwykle ogranicza się do subtelnych wpływów na emocje i otoczenie. Jednak w wyjątkowych przypadkach, gdy opętanie nastąpi, staje się ono złożonym i trudnym do odwrócenia procesem, wymagającym zaawansowanej wiedzy i technik goecji, by uwolnić ciało od nieświadomego pasożyta.