Etyka a zabijanie Prymitywów

Na początku rozważań winniśmy zdefiniować, czym w istocie jest “istota rozumna”. Jest to twór obdarzony zdolnością do myślenia, odczuwania emocji oraz komunikowania się z innymi, nie tylko z istotami własnego gatunku, ale i z przedstawicielami innych ras. Istota rozumna potrafi tworzyć struktury społeczne, posługiwać się narzędziami, a także, co najważniejsze, rozumieć swoje istnienie w świecie. W tym kontekście do grupy istot rozumnych możemy zaliczyć nie tylko ludzi, elfy, krasnoludy, ale także chochliki, gobliny oraz inne stworzenia, które wykazują cechy wykraczające poza zwykłe instynkty przetrwania.

Zabicie istoty rozumnej niesie ze sobą poważne konsekwencje moralne. W tradycjach ludzkich i nie tylko, odebranie życia drugiemu człowiekowi uznawane jest za zbrodnię najwyższego rzędu. Analogicznie, można by rozważyć, iż zabicie istoty obdarzonej rozumem, nawet jeśli nie jest człowiekiem, również powinno być postrzegane jako akt godny potępienia.

W praktyce jednak zabijanie istot rozumnych, takich jak gobliny, często jest usprawiedliwiane zagrożeniem, jakie stwarzają. Gobliny są znane z kradzieży, napadów i innych działań na szkodę ludzi, co prowadzi do przekonania, że ich eliminacja jest uzasadniona z punktu widzenia obrony społeczności. Z kolei chochliki, choć mniej bezpośrednio groźne, potrafią siać zamęt i zagrożenie za pomocą magii, co również prowadzi do ich tępienia.

Jednakże czy samo istnienie zagrożenia jest wystarczającym powodem do odebrania życia? Wiele mądrych głów z Kapituły Amarantu zgadza się, że rozumne istoty, niezależnie od ich natury, posiadają wewnętrzną wartość wynikającą z ich zdolności do myślenia i odczuwania. Ta wewnętrzna wartość powinna być respektowana, a zabicie takiej istoty powinno być traktowane jako ostateczność, której należy unikać, o ile to możliwe.

Przeciwnicy zabijania istot rozumnych argumentują, że każda istota, która potrafi odczuwać ból, strach oraz radość, zasługuje na życie wolne od przemocy. Istoty takie jak chochliki, które niekiedy psocą i uprzykrzają życie ludziom, w gruncie rzeczy działają według swojej natury, nie zaś z czystej złośliwości. Są częścią ekosystemu i pełnią w nim określoną rolę, a ich eliminacja może prowadzić do zaburzenia naturalnej równowagi.

Co więcej, istnieje argument moralny oparty na wzajemności. Jeśli zabijanie istot rozumnych jest uznawane za zbrodnię, to konsekwentnie, niezależnie od okoliczności, powinno się powstrzymać od zabijania, a szukać innych dróg rozwiązania konfliktów. Przykłady współpracy z takimi istotami, nawet jeśli rzadkie, pokazują, że dialog jest możliwy, a wyzwanie rzucone chochlikowi czy negocjacje z goblinami mogą prowadzić do korzystnych dla obu stron rezultatów.

W świetle powyższych rozważań, konkluzja, do której dochodzę, brzmi następująco: każdej istocie rozumnej, niezależnie od jej pochodzenia czy natury, należy się szacunek. Zabijanie istot obdarzonych rozumem powinno być traktowane jako czyn ostateczny, a nie jako rozwiązanie domyślne. W każdym przypadku należy rozważyć możliwość dialogu, negocjacji bądź innych pokojowych metod, które pozwolą rozwiązać konflikt bez konieczności odebrania życia.

Istoty rozumne, choć często uznawane za prymitywne czy niecywilizowane, posiadają zdolności umysłowe i emocjonalne, które czynią je wartościowymi podmiotami w naszym świecie. Jako mieszkańcy tego samego świata, winniśmy im szacunek i dążyć do współistnienia, zamiast do ich eliminacji. Takie podejście nie tylko wzbogaca naszą moralność, ale także pozwala na pełniejsze zrozumienie złożoności i różnorodności życia, które nas otacza.