Imperialny Elektorat

Rządy Elektoratu w Imperium Kalladańskim charakteryzowały się oligarchicznym systemem magokratycznym, zdominowanym przez magów, którzy cenili sobie przede wszystkim wpływy oraz własny zysk. Elektorat, w teorii demokratyczny, w praktyce stał się narzędziem w rękach elity magicznej, skupionej na utrzymaniu i rozszerzaniu swojej władzy.

W teorii, Elektor schodzący ze stanowiska powinien wyznaczyć swojego następcę, lecz rzeczywistość była znacznie bardziej brutalna i chaotyczna. Imperium było sceną nieustannych walk o władzę między arberterami, którzy toczyli ze sobą bezlitosne boje o stanowisko Elektora. Przemoc była na porządku dziennym, a zabijanie Elektora, aby zająć jego miejsce, stało się najpopularniejszą i niemal rutynową metodą zdobycia władzy. Arberterzy często stosowali zdrady, manipulacje i wszelkie możliwe intrygi, aby osiągnąć swoje cele. Tymczasowe sojusze szybko się rozpadały w obliczu osobistych ambicji i chęci dominacji.

Władza w Elektoracie była skoncentrowana w rękach niewielkiej grupy magów, którzy używali swoich zdolności magicznych do kontrolowania i zastraszania przeciwników. Oligarchia ta charakteryzowała się nie tylko koncentracją władzy, ale także korupcją i nepotyzmem. Magowie w Elektoracie stawiali swoje osobiste korzyści ponad dobro publiczne, co prowadziło do powszechnej korupcji i faworyzowania bliskich sojuszników. Wpływy i bogactwo były gromadzone przez nieliczną elitę, co pogłębiało nierówności społeczne i ekonomiczne w Imperium.

Jednym z najważniejszych aspektów rządów Elektoratu była dyskryminacja na tle rasy oraz bycia magiem. Magowie cieszyli się uprzywilejowaną pozycją i mieli znacznie większe możliwości awansu politycznego. Osoby niemagiczne były systematycznie wykluczane z wyższych sfer władzy i rzadko miały szansę na wpływ na decyzje polityczne. Dyskryminacja rasowa również była powszechna, a plemiona, które nie należały do dominującej grupy Kalladanów, były marginalizowane i pozbawiane wpływów. Wiele plemion straciło swoje tradycyjne role i znaczenie w politycznej strukturze Imperium.

Rządy Elektoratu prowadziły do niestabilności politycznej, ponieważ ciągłe walki o władzę i brak stabilności w rządach wywoływały częste kryzysy polityczne. Represje stosowane przez magów rządzących Elektoratem miały na celu utrzymanie porządku, lecz w rzeczywistości wywoływały strach i niechęć wśród poddanych. System ten był również niezwykle niesprawiedliwy, a skrajne nierówności społeczne i ekonomiczne tylko pogłębiały podziały w społeczeństwie.

Mimo tych negatywnych aspektów, Elektorat był w stanie utrzymać swoją władzę przez długie okresy dzięki zdolnościom magicznym i brutalnym metodom rządzenia. Magowie skutecznie tłumili wszelką opozycję i potencjalne bunty, wykorzystując swoją przewagę magiczną do utrzymania kontroli nad Imperium. W ten sposób Elektorat, choć pełen wewnętrznych konfliktów i niesprawiedliwości, trwał jako dominująca siła polityczna w Imperium Kalladańskim.

Pierwszy Elektorat składał się z wodzów wszystkich plemion, które utworzyły Imperium. Członkowie spotykali się raz do roku na obradach, które w specjalnych okolicznościach mogły być zwoływane dodatkowo.

W miarę upływu czasu w Imperium zaczęły dominować układy i rzeczywista potęga, przez co wiele plemion traciło wpływy w Imperium. Drugi Elektorat charakteryzował się mocno okrojoną liczbą członków, z których usunięto wodzów plemion niemających realnej potęgi.

Po Nocy Długich Ostrzy powstał Trzeci Elektorat z inicjatywy Elektora Sextusa Salviusa Secundusa, który mianował na urzędy swoich sojuszników, członków plemienia Kalladanów. Wprowadzono również wymóg bycia magiem. Po śmierci Salviusa wybuchły krwawe walki o urząd.

Pięciu Elektorów zawiązało spisek mający na celu zabicie pozostałych Elektorów, aby zwiększyć swoje wpływy i zmniejszyć liczbę osób u władzy. Od tego momentu Elektorat liczył dokładnie pięciu członków.

Choć formalnie nigdy nie został zawiązany, umownie Piątym Elektoratem nazywa się model władzy za czasów Najwyższego Elektora Malachusa. Był on głową państwa, a pod nim Elektorzy pełnili funkcję marionetek prawdziwej władzy.

Szósty Elektorat powstał po upadku Najwyższego Elektora oraz siedmioletniej wojnie domowej. Zgodnie z wcześniejszymi założeniami, Elektorów było pięciu, ale zniesiono wymóg bycia magiem.

Siódmy Elektorat zawiązano po upadku Imperatora Almadriusa Sestiusa oraz siedemnastoletniej anarchii. Organizacja nadal liczyła pięć osób, ale przywrócono wymóg bycia magiem.

Elektorat Drakarański był podobny do szóstego, ale głową państwa został Najwyższy Król Drakarii, któremu Elektorzy byli posłuszni, działając jako przedłużenie jego woli, ale nie będąc marionetkami.

Ósmy Elektorat został zawiązany w Odrodzonym Imperium Kalladańskim. Pełnił funkcję władzy w imieniu Imperatora Marcusa Sestiusa, który był jednocześnie głową Elektoratu i miał decydujący głos w każdej sprawie. Elektorzy pełnili rolę przedłużenia jego władzy oraz rady. Do Elektoratu należy jeszcze specjalny urząd prawej ręki Imperatora, który obejmuje obecnie Ferrucio Danarius Oppius Parlathan.

Ósmy Elektorat, kontynuując tradycję wcześniejszych Elektoratów, dostosował swoje struktury do nowej politycznej rzeczywistości, utrzymując wpływowe stanowisko w odrodzonym imperium.