Marigold var Ect, z domu Ainsley

Marigold var Ect z domu Ainsley była kobietą o niezwykłej sile charakteru i determinacji, której życie zostało zdefiniowane przez lojalność wobec rodziny i obowiązek wobec królestwa. Jej osobowość łączyła w sobie dyplomatyczny spryt z głębokim poczuciem odpowiedzialności, co pozwalało jej skutecznie działać zarówno na dworze królewskim w Araulenie, jak i w skomplikowanych realiach politycznych Księstwa Birchton. Pomimo arystokratycznego pochodzenia, Marigold nie stroniła od bezpośredniego zaangażowania w sprawy państwowe, wykazując się praktycznym podejściem do zarządzania i rozwiązywania konfliktów.

Jej charakter kształtował się w cieniu dynastycznych intryg i wojennych zawirowań, co wykształciło w niej zdolność do podejmowania trudnych decyzji nawet w obliczu osobistych dramatów. Mimo że przez większość dorosłego życia była zmuszona do funkcjonowania z dala od ukochanej rodziny, zachowała niezwykłą wierność wobec męża Wymonda Mężnego i córki Kelsey, co świadczyło o jej głębokim przywiązaniu do wartości rodzinnych. Jej relacja z bratem Haywoodem była złożona – z jednej strony wykazywała się cierpliwością i chęcią pomocy, z drugiej zaś potrafiła stanowczo przeciwstawić się jego destrukcyjnym decyzjom, gdy zagrażały one stabilności księstwa.

Marigold odznaczała się strategicznym myśleniem i zdolnością do budowania sojuszy, co doskonale widać w jej współpracy z rodem Fyre mimo historycznych animozji między tym rodem a jej własną rodziną. Jej działania jako namiestniczki Birchton świadczyły o głębokim zrozumieniu mechanizmów władzy i zdolności do kompromisu w imię wyższego dobra. Tragiczny koniec jej życia, związany z tęsknotą za zmarłym mężem i utraconym czasem z rodziną, ukazuje bardziej ludzką, wrażliwą stronę jej charakteru, która często pozostawała ukryta za fasadą politycznej skuteczności.

Marigold var Ect wykazywała się niezwykłymi zdolnościami dyplomatycznymi, które pozwalały jej skutecznie rozwiązywać skomplikowane konflikty polityczne. Jej umiejętność negocjacji została szczególnie uwidoczniona podczas misji w Hintervoldzie, gdzie pomimo trudnej sytuacji i wrogiego nastawienia strony przeciwnej, potrafiła doprowadzić do zawarcia porozumienia pokojowego. Zdolność do znajdowania kompromisów nawet w najbardziej napiętych sytuacjach stanowiła fundament jej politycznych sukcesów.

Jej talenty dyplomatyczne obejmowały także budowanie sojuszy i zarządzanie relacjami z różnymi frakcjami. W Birchton, pomimo początkowego braku poparcia ze strony earlów, zdołała pozyskać współpracę rodu Fyre, co świadczy o jej zdolnościach perswazji i strategicznym myśleniu. Umiała wykorzystywać istniejące napięcia i konflikty interesów do realizacji własnych celów politycznych, zawsze dbając o stabilność księstwa.

Jako namiestniczka Birchton, Marigold var Ect wykazała się wyjątkowymi umiejętnościami administracyjnymi i zarządczymi. Przez dwa lata ciężkiej pracy udało jej się przeforsować kluczowe reformy rolnictwa oraz uproszczenie systemu podatkowego, co pozwoliło mocno nadwyrężonej gospodarce księstwa stanąć na nogi. Jej zdolność do wprowadzania zmian strukturalnych świadczy o głębokim zrozumieniu mechanizmów ekonomicznych i społecznych.

Marigold potrafiła skutecznie zarządzać skomplikowanym systemem władzy w Birchton, koordynując działania różnych rodów i instytucji. Jej umiejętność balansowania między interesami poszczególnych frakcji przy jednoczesnym dążeniu do dobra całego księstwa była niezwykle cenna. Dbała o stabilność i rozwój regionu, nawet w obliczu wewnętrznych konfliktów i zewnętrznych zagrożeń.

Marigold var Ect posiadała wybitne zdolności strategicznego myślenia, które pozwalały jej przewidywać konsekwencje politycznych posunięć i planować działania na wiele lat naprzód. Jej decyzja o współpracy z rodem Fyre, pomimo historycznych animozji między tym rodem a jej własną rodziną Ainsley, świadczy o dalekowzroczności i pragmatyzmie. Potrafiła dostrzec większy cel ponad osobiste urazy i dynastyczne konflikty.

Jej strategiczne umiejętności objawiały się także w zarządzaniu sukcesją książęcą. Pomimo trudnej sytuacji po śmierci kuzynów, zdołała odnaleźć i przygotować Camdyna Dawnwarda do objęcia tronu, zabezpieczając przyszłość rodu Ainsley i stabilność Księstwa Birchton. Jej zdolność do długoterminowego planowania i budowania sojuszy na przyszłość była kluczowym elementem jej politycznego sukcesu.

Marigold var Ect z domu Ainsley urodziła się jako córka Allnuta var Ainsleya, księcia Birchton, oraz Lyndy z domu Windbloom. Jej pochodzenie wiązało się z dwoma wpływowymi rodami – Ainsleyów, sprawujących władzę w księstwie Birchton, oraz Windbloomów z Whisperhout, znanych z potęgi gospodarczej i militarnej. Małżeństwo jej rodziców zostało zawarte jako strategiczny sojusz polityczny, mający umocnić pozycję Birchton wobec rosnących ambicji innych rodów, szczególnie Fyrów, oraz zabezpieczyć wsparcie militarne i ekonomiczne ze strony Whisperhout.

Jako członkini rodu Ainsley, Marigold od najmłodszych lat była przygotowywana do pełnienia przyszłych ról politycznych. Wychowywana w arystokratycznych standardach, otrzymała staranne wykształcenie, obejmujące naukę dyplomacji, etykiety dworskiej, zarządzania oraz podstaw taktyki politycznej. Jej ojciec, Allnut var Ainsley, dbał o to, by córka rozumiała złożoność relacji między rodami oraz znaczenie sojuszy dla stabilności księstwa.

Dzieciństwo Marigold upłynęło w atmosferze ciągłych przygotowań do przyszłych obowiązków, była uczona jak nawiązywać kontakty, prowadzić negocjacje i reprezentować interesy Birchton. Jej pozycja w rodzie była kluczowa – jako córka księcia, miała stać się narzędziem umacniania sojuszy, co ostatecznie potwierdziło jej małżeństwo z następcą tronu Araulenu, Wymondem Mężnym.

Małżeństwo Marigold var Ainsley z Wymondem Mężnym, synem króla Sawyera Krótkiego, zostało zaaranżowane przez jej ojca, księcia Allnuta var Ainsleya, jako strategiczny sojusz mający umocnić pozycję Birchton wobec Królestwa Araulenu. Po udanym Gambicie Allnuta, który przywrócił porządek w księstwie i zacieśnił relacje z Araulenem, książę postanowił wykorzystać tę sytuację do zabezpieczenia przyszłości rodu Ainsley. Małżeństwo miało zapewnić lojalność Birchton wobec korony arauleńskiej i wzmocnić wzajemne wsparcie militarne w obliczu trwających konfliktów z Vuldarem i zagrożenia ze strony Hazardu.

Ceremonia ślubna odbyła się w Kinlaig, stolicy Birchton, z udziałem najważniejszych dostojników obu królestw. Uroczystość prowadzona była przez Wielebnego Ojca Kościoła Aglosa, co podkreślało religijny charakter sojuszu. Marigold i Wymond wymienili przysięgi przed ołtarzem Aglosa, a następnie uczestniczyli w uczcie, podczas której ogłoszono oficjalne potwierdzenie sojuszu między Birchton a Araulenem. Ceremonia była wystawna, z udziałem szlachty obu stron, co miało symbolizować jedność i siłę nowego przymierza.

Po ślubie Marigold przeniosła się do Starego Armektu, stolicy Araulenu, gdzie dwa miesiące później, po koronacji męża, rozpoczęła życie jako królowa-żona. Jej pozycja na dworze była silna od początku, dzięki poparciu męża i szacunkowi, jakim cieszył się jej ród. Jako żona następcy tronu angażowała się w życie dworskie, wspierając Wymonda w jego obowiązkach i budując relacje z arauleńską arystokracją. Jej obecność umacniała sojusz między Birchton a Araulenem, zapewniając ciągłość współpracy w trudnym okresie wojen i niepewności politycznej.

Kilka lat później, podczas Turnieju Imienia Marigold var Ect w Królewskim Lesie w Araulenie, książę Haywood, brat Marigold, publicznie obraził swoją siostrę, co rozgniewało jej męża, króla Wymonda Mężnego. Monarcha wyzwał księcia na pojedynek, który – mimo prób uniknięcia walki przez Haywooda – doszedł do skutku pod presją jego ojca, Allnuta var Ainsleya, obawiającego się utraty twarzy całego rodu. Haywood poniósł druzgocącą porażkę, a Wymond publicznie go upokorzył, stwierdzając, że nawet niepotrafiąca władać mieczem Marigold mogłaby go pokonać.

Te wydarzenia poważnie osłabiły pozycję rodu Ainsley. Upokorzenie księcia Birchton na arenie międzynarodowej oraz jego skandaliczne zachowanie zmusiło Witenagemot do interwencji w sprawie sukcesji. Rada wybrała żonę dla Haywooda, co było bezprecedensową ingerencją w sprawy dynastyczne, podczas gdy sam książę kontynuował nieodpowiednie zachowanie, nawiązując liczne romanse i płodząc nieślubne dzieci, co dodatkowo podkopywało autorytet jego rodu.

Król Wymond Mężny wysłał swoją żonę Marigold do Księstwa Birchton z misją zdyscyplinowania jej brata, księcia Haywooda, którego nieodpowiedzialne rządy i rozrzutność zagrażały stabilności wasalnego księstwa. Dodatkowo zostaje zerwane zawieszenie broni z Vuldarem i wznawia się I Wojna Amarantu, a Haywood nie wysyła Araulenowi wsparcia, co jest niewywiązaniem się z obowiązków lennika. Ze względu na osłabienie sił Araulenu w wojnie z Vuldarem, Marigold nie mogła liczyć na wsparcie militarne i musiała polegać wyłącznie na dyplomacji oraz lokalnych sojuszach.

Początkowo Marigold napotkała znaczne trudności w pozyskaniu poparcia wśród earlów Birchton. Większość regionalnych władców zachowywała ostrożność, obawiając się konsekwencji opowiedzenia przeciwko panującemu księciu. Dopiero po serii nieudanych negocjacji Marigold podjęła decyzję o nawiązaniu współpracy z rodem Fyre, który po porażce w Gambicie Allnuta zmienił swoją strategię polityczną. Royce var Fyre, nowy przywódca rodu, świadomy korzyści płynących z bliższych relacji z Araulenem, zgodził się na sojusz z królową-żoną.

Strategiczne znaczenie tego sojuszu było kluczowe dla stabilizacji księstwa. Współpraca z potężnym rodem Fyre zapewniła Marigold niezbędne poparcie polityczne i militarne, pozwalając na stopniowe ograniczanie destrukcyjnych działań Haywooda. Sojusz ten umocnił również pozycję Araulenu w regionie, zapewniając lojalnego partnera w Birchton i tworząc fundament pod przyszłe reformy administracyjne i gospodarcze, które Marigold wprowadziła w późniejszych latach.

Książę Haywood var Ainsley, pragnąc poprawić swoją nadwyrężoną reputację, podjął katastrofalną decyzję o inwazji na land Alsace w Hintervoldzie. Wykorzystał trwającą tam Wielką Wojnę Koronną między Perrenetem Lambertem a Evrartem de Cerf, licząc na łatwe zdobycze terytorialne. Mimo początkowych sukcesów i zajęcia kilku miast, jego kampania szybko się załamała, gdy Kościół Goddejki pod przywództwem Revedissimy Idy Sorsa udzielił finansowego i militarnego wsparcia obrońcom. Haywood poniósł druzgocącą klęskę, co zmusiło go do wycofania się z zajętych terenów.

W odpowiedzi Revedissima zagroziła wypowiedzeniem wojny religijnej między kultem Goddedjki a kultem Aglosa, co wciągnęłoby w wojnę Królestwo Araulenu oraz jego lenników. W tej krytycznej sytuacji Marigold var Ect podjęła się misji dyplomatycznej, udając się do Hintervoldu, aby negocjować z Evrartem de Cerf i Revedissimą. Choć początkowo strony nie mogły dojść do porozumienia, Marigold, świadoma ciężaru równoległej wojny z Vuldarem, musiała zaakceptować surowe warunki pokoju. Ugoda, w wojnie znanej jako Wojna Pokutna, wymagała od Birchton wysłania najemników pod patronatem Royce'a var Fyre do służby w Hintervoldzie, zapłacenia ogromnych reparacji wojennych oraz oddania młodszej córki Marigold, pięcioletniej Edith, jako zakładniczki na łaskę Revedissimy.

Konsekwencje tych wydarzeń były głębokie dla obu królestw. Birchton pogrążyło się w finansowym kryzysie, a jego siły militarne zostały uszczuplone, co osłabiło wsparcie dla Araulenu w wojnie z Vuldarem. Edith, wychowywana w środowisku Kościoła Goddejki, ostatecznie porzuciła wiarę przodków i została kapłanką, Białą Panią, co oznaczało dla Marigold i Wymonda definitywną utratę córki. Dla Araulenu porozumienie oznaczało chwilowe odsunięcie zagrożenia ze strony Hintervoldu, lecz jednocześnie uwidoczniło słabość wewnętrzną sojuszników i obnażyło ryzyko rozprzestrzenienia się konfliktu religijnego na kontynencie.

Po Wojnie Pokutnej Marigold podjęła próbę przekonania Witenagemotu do oficjalnego odwołania jej brata Haywooda z pozycji księcia Birchton, wskazując jako następców synów swojego wuja Alwina – Eardwulfa i Warwicka. Gdy Haywood dowiedział się o planach siostry, wpadł w panikę i w obawie przed utratą władzy porwał obu kuzynów, więżąc ich w twierdzy Rixmere pod strażą lojalnego mu rodu Dalcott. Marigold, wspierana przez lojalistów z rodu Fyre, przeprowadziła szturm na twierdzę, który zakończył się sukcesem, jednak w akcie desperacji Haywood zamordował zakładników. Wydarzenia te przeszły do historii jako Zdrada Rixmerska – brutalny i bezprecedensowy akt, który ostatecznie przekreślił wszelkie nadzieje na pokojowe odwołanie księcia.

Pozbawiona argumentu w postaci żyjących pretendentów, Marigold zdecydowała się na ostatni krok w celu uratowania rodu Ainsley i przyszłości Birchton. Rozpoczęła poszukiwania pierworodnego syna Haywooda – Camdyna Dawnwarda, nieślubnego potomka, który choć dotąd nieuznany, mógł stać się jedyną akceptowalną alternatywą dla upadłego księcia.

Parę lat później, na prośbę żony, król Wymond Mężny osobiście udał się do Kinlaig, by zmusić księcia Haywooda do oficjalnego mianowania Marigold namiestniczką Birchton. Decyzja ta była konieczna, ponieważ Haywood całkowicie zaniedbywał obowiązki władcy, pogrążając księstwo w kryzysie finansowym i unikając wysyłania wsparcia militarnego dla Araulenu toczącego wojnę w Vuldarze. Marigold otrzymała realną władzę do zarządzania księstwem w imieniu brata, co pozwoliło jej na podjęcie niezbędnych reform.

Po latach zmagań z oporem Witenagemotu, Marigold przeforsowała kluczowe reformy rolne i podatkowe. Reforma rolna polegała na uproszczeniu systemu dzierżaw i zmniejszeniu obciążeń chłopów, co zachęciło do zwiększenia areału upraw. Reforma podatkowa wprowadziła jednolite stawki i zniosła wiele przywilejów nadmiernie obciążających niższe stany. Dzięki tym działaniom nadwyrężona gospodarka Birchton zaczęła stopniowo wracać do równowagi, a produkcja rolna znacząco wzrosła.

Marigold ściśle współpracowała z Landynem var Fyre, nowym przywódcą rodu Fyre, by przygotować do władzy Camdyna Dawnwarda – pierworodnego bękarciego syna księcia Haywooda. Camdyn przyszedł na świat jako owoc romansu Haywooda z portową dziwką, Starlą. Ojciec nigdy go nie uznał, a matka miała ograniczony wpływ na jego wychowanie. Zabrany przez Słonecznych Kapłanów, dorastał w świątyni, gdzie szybko odkryto jego magiczny talent. Jako ośmiolatek został wysłany do Whisperhout, by kształcić się w szkole Kapituły. Choć piętno nieślubnego pochodzenia ciążyło na nim, dzięki inteligencji i zdolnościom zyskiwał coraz większe uznanie nauczycieli i opiekunów.

Gdy Marigold sprowadziła go do Birchton, dostrzegła w nim nie tylko bratanka, ale także szansę na ocalenie rodu Ainsley. Wspólnie z Landynem var Fyre podjęła się mozolnego budowania jego pozycji wśród earlów oraz hierarchii kościelnej, przedstawiając go jako prawowitego syna Haywooda i godnego następcę tronu. Camdyn przybył do Birchton, gdzie pod okiem Landyna poznawał lokalne realia i uczył się sztuki rządzenia. Jego młodzieńcza energia, połączona z talentem magicznym, czyniła go postacią nietypową, ale także wzbudzającą ciekawość i sympatię. Przygotowania te miały zapewnić płynne przejęcie władzy po przewidywanej abdykacji Haywooda. Na polecenie Króla Wymonda Haywood uznał Camdyna jako swojego syna.

Po osiemnastu latach zarządzania Księstwem Birchton w imieniu brata, Marigold powróciła do Araulenu. Jej powrót do Starego Armektu był pełen emocjonalnej ambiwalencji – z jednej strony radość z ponownego zjednoczenia z ukochanym mężem Wymondem i córką Kelsey, z drugiej zaś bolesna świadomość utraconych lat oraz utraty córki, Edith, przez co rodzina była niepełna. Relacje rodzinne wymagały mozolnej odbudowy, gdyż długotrwała rozłąka stworzyła między nimi dystans i obcość. Marigold poświęcała każdą wolną chwilę na nadrabianie straconego czasu z córką, której dzieciństwo i młodość w większości przegapiła, oraz na odnowienie więzi z mężem, który przez te lata prowadził królestwo przez liczne wojny.

Dwa lata później, podczas decydującej Bitwy Żywych i Martwych, król Wymond Mężny poległ, osłaniając własnym ciałem córkę Kelsey przed śmiertelnym ciosem. Śmierć męża była dla Marigold druzgocącym ciosem, pogłębionym przez poczucie winy wynikające z wieloletniej nieobecności u boku rodziny. Straciła nie tylko ukochanego małżonka, ale także partnera, z którym planowała spędzić resztę życia po powrocie z Birchton.

Marigold nie podniosła się po tej tragedii. Zmarła jeszcze tego samego roku, według świadków i samej królewny Kelsey, z powodu złamanego serca i nieutulonego żalu. Jej śmierć symbolizowała tragiczną cenę poświęcenia dla obowiązku – przez dwie dekady służyła królestwu i rodzinnemu księstwu, by ostatecznie utracić to, co najcenniejsze. Para królewska, mimo długich rozłąk, dochowała sobie wierności do końca, a ich miłość przetrwała wszystkie przeciwności.

Landyn var Fyre dotrzymał obietnicy złożonej Marigold i tydzień po śmierci księcia Haywooda przekonał Witenagemot do wyboru Camdyna na nowego księcia Birchton. Dzięki swojemu autorytetowi i wpływom w radzie, Landyn zdołał przełamać opory części earlów, argumentując, że Camdyn jako jedyny bezpośredni potomek rodu Ainsley zapewni ciągłość dynastyczną i stabilność księstwa. Decyzja ta zapobiegła potencjalnemu kryzysowi sukcesyjnemu i utrzymała władzę w rękach spokrewnionej linii Ainsleyów.

Działania Marigold miały fundamentalne znaczenie dla zachowania władzy rodu Ainsley w Birchton. Jej strategiczny sojusz z Fyrami, tradycyjnymi rywalami, oraz zabezpieczenie sukcesji Camdyna zapobiegły przejęciu tronu przez obce rody lub wybuchowi wojny domowej. Dzięki jej wysiłkom ród Ainsley utrzymał kontrolę nad księstwem, a Camdyn Dawnward, wtedy jako Camdyn var Ainsley, mógł objąć tron jako legalny następca.

Rządy Marigold var Ect w Księstwie Birchton charakteryzowały się niezwykłą determinacją i polityczną zręcznością w obliczu głębokiego kryzysu dynastycznego. Jako namiestniczka działająca w imieniu swojego brata, księcia Haywooda, Marigold musiała zmierzyć się z katastrofalnymi skutkami jego nieudolnych rządów, które doprowadziły księstwo na skraj bankructwa i izolacji międzynarodowej. Jej przybycie do Birchton stanowiło punkt zwrotny dla regionu targanego wewnętrznymi konfliktami i zaniedbaniami.

Podstawą jej władzy stało się budowanie sojuszy z lokalnymi earlami, szczególnie z rodem Fyre, co było niezwykłym posunięciem zważywszy na historyczną wrogość między Fyrami a jej własnym rodem Ainsley. Współpraca z Royce'em var Fyre okazała się kluczowa dla stabilizacji księstwa, demonstrując jej zdolność do przekraczania dynastycznych animozji dla wyższego dobra. Marigold wykazała się także niezwykłym talentem dyplomatycznym podczas negocjacji z Hintervoldem po katastrofalnej Wojnie Pokutnej, gdzie zdołała zapobiec eskalacji konfliktu mimo ciężkich warunków pokojowych.

Jej reformy gospodarcze i podatkowe zostały ocenione jako niezwykle skuteczne, pozwalając odbudować nadwyrężoną gospodarkę Birchton po latach marnotrawstwa. Marigold zrozumiała, że stabilność finansowa jest fundamentem władzy, dlatego skupiła się na uproszczeniu systemu podatkowego i modernizacji rolnictwa, co przyniosło wymierne korzyści dla wszystkich warstw społeczeństwa. Jej rządy oceniane są jako okres odbudowy i konsolidacji, choć musiała działać w cieniu niekompetentnego brata i przy ograniczonym poparciu Witenagemotu.

Najważniejszym osiągnięciem Marigold było zabezpieczenie sukcesji tronu poprzez odnalezienie i wychowanie Camdyna Dawnwarda, nieuznanego syna Haywooda. Jej decyzja o sprowadzeniu Camdyna z Whisperhout i przygotowaniu go do roli przyszłego księcia wykazała dalekowzroczność i poświęcenie dla dobra dynastii. Mimo początkowych uprzedzeń do magów u władzy, zdołała stopniowo budować poparcie dla Camdyna, współpracując w tym celu z Landynem var Fyre. Jej rządy oceniane są jako mądre i strategiczne, choć okupione osobistym poświęceniem i długoletnią rozłąką z rodziną.

Marigold var Ect z domu Ainsley przyszła na świat jako córka księcia Birchton Allnuta var Ainsleya i Lyndy z rodu Windbloom. Jej dzieciństwo upłynęło w atmosferze dworskich intryg i politycznych zabiegów, co ukształtowało jej charakter i przygotowało do przyszłych ról. Jako członkini rodu panującego w Birchton od najmłodszych lat była świadoma ciążących na niej obowiązków i odpowiedzialności wobec księstwa.

Jej relacje z bratem Haywoodem były skomplikowane i naznaczone rywalizacją. Podczas gdy Marigold wykazywała się dojrzałością i politycznym rozeznaniem, Haywood prowadził rozwiązły tryb życia, co stało się źródłem wielu rodzinnych napięć. Mimo tych różnic, Marigold zawsze starała się działać dla dobra rodu Ainsley, nawet gdy wymagało to konfrontacji z własnym bratem.

Przełomowym momentem w jej życiu było małżeństwo z Wymondem Mężnym, następcą tronu Araulenu. Związek ten, początkowo mający charakter politycznego sojuszu, z czasem przerodził się w głębokie uczucie oparte na wzajemnym szacunku i oddaniu. Para dochowała się dwóch córek: starszej Kelsey, która stała się centralną postacią ich życia rodzinnego, oraz młodszej Edith, oddanej później jako zakładniczka Kościołowi Goddejki w ramach traktatu pokojowego. Mimo licznych obowiązków i częstych rozłąk spowodowanych wojnami i misjami dyplomatycznymi, Marigold i Wymond pozostali sobie całkowicie wierni, nigdy nie szukając pocieszenia poza swoim związkiem.

Relacja Marigold z młodszą córką, Edith, była wyjątkowo trudna i bolesna. Choć kochała ją równie mocno jak Kelsey, decyzja o oddaniu dziewczynki jako zakładniczki Kościołowi Goddejki złamała serce Marigold. Rozłąkę znosiła z ogromnym cierpieniem, podczas gdy Edith, czując się zdradzona i poświęcona w imię polityki, obróciła swój ból w gniew i pogardę wobec matki. Z czasem całkowicie oddała się nowej wierze, zostając Białą Panią Kościoła Goddejki. Matka i córka nigdy więcej się nie spotkały, a ta rana pozostała jedną z najcięższych w życiu Marigold.

Szczególną troską otaczała swojego bratanka Camdyna Dawnwarda, nieuznanego syna Haywooda. Gdy sytuacja dynastyczna w Birchton stała się krytyczna, Marigold sprowadziła chłopca do siebie i otoczyła go macierzyńską opieką, traktując jak własnego syna. Jej relacja z Camdynem stała się jednym z najważniejszych elementów jej życia rodzinnego, a młody mag odwzajemniał jej uczucie z głębokim przywiązaniem.

Rozłąka z rodziną stanowiła największe wyzwanie w jej życiu. Przez niemal dwadzieścia lat sprawowania funkcji namiestniczki Birchton widywała męża i córkę zaledwie kilka razy. Ten czas oddalenia od bliskich pozostawił w niej trwały smutek i poczucie straty, szczególnie wobec utraconych lat dzieciństwa Kelsey. Mimo to, za każdym razem gdy mogła wrócić do Araulenu, poświęcała cały swój czas na odbudowę więzi z rodziną.

Śmierć Wymonda na polu bitwy stała się dla Marigold ciosem, z którego nie potrafiła się podnieść. Zmarła jeszcze tego samego roku, pogrążona w żalu po stracie ukochanego męża. Jej życie rodzinne, choć naznaczone wieloma trudnościami i poświęceniami, pozostaje świadectwem głębokiego oddania wobec najbliższych i nieugiętej woli zachowania jedności rodu w najtrudniejszych momentach.