Księstwo Birchton

Księstwo Birchton to monarchia absolutna, w której cała władza skupiona jest w rękach aktualnie panującego księcia, wyłanianego zgodnie z unikalnym systemem sukcesji. Obecnie tron dzierży ród Fyre, który objął władzę po wygaśnięciu dynastii Ainsleyów podczas I Wojny Amarantu. Choć książę posiada niemal absolutną władzę, w tym prawo stanowienia prawa według własnej woli, sam system przekazywania tronu nie opiera się wyłącznie na dziedziczeniu.

Od czasów rządów rodu Kinsleye, w Birchton obowiązuje prawo sukcesyjne Witenagemotu – zgromadzenia earlów, czyli regionalnych zarządców księstwa. W przypadku wymarcia dynastii bez męskiego dziedzica, to właśnie Witenagemot wybiera nową rodzinę panującą spośród możnych rodów Birchton, z wyłączeniem możliwości głosowania na własny ród. Pod uwagę brane są m.in. polityczne wpływy, pokrewieństwo z poprzednią dynastią oraz wola ostatniego władcy – jeśli została wyrażona w testamencie.

Tradycja ta nakazuje, by książę ustąpił tronu po ukończeniu czterdziestu pięciu lat, przekazując władzę młodszemu członkowi rodu, wybranemu spośród kandydatów, którzy nie przekroczyli trzydziestego roku życia. Celem tej praktyki jest wyłonienie energicznego i ambitnego władcy, który reprezentuje żywą siłę rodu i jego dziedzictwa.

Księstwo Birchton, będąc wasalem Araulenu, dzieli się na pięć regionów: Kinlaig, Dolinę Zbożową, Eldhamstede, Flodwudu i Twinsburh. Każdym z nich zarządza bezpośrednio książę, bez podziału na baronów ani lordów, co nadaje jego władzy bardziej scentralizowany charakter. Do nadzorowania większych miast wyznacza on Earla, którzy pełnią funkcje lokalnych zarządców. Earlowie odpowiedzialni są za egzekwowanie książęcych rozporządzeń, kontrolę zasobów i porządek w miastach. Choć tytuł ten jest dożywotni, książę ma prawo odwołać Earla, jeśli uzna to za konieczne. Tradycyjnie na nowych Earlów wybiera się członków rodziny poprzedniego urzędnika, co pomaga zachować stabilność i lokalną ciągłość władzy. Earlowie zbierają się dwa razy w roku na zgromadzeniu zwanym Witenagemot, na którym uzgadniany jest kierunek polityczny księstwa oraz omawiane najważniejsze sprawy. Książę może dodatkowo wzywać Witenagemot, kiedy uzna to za konieczne.

W procesie elekcji uczestniczy również Hierarcha Kościoła, a także najważniejsi kapłani, odzwierciedlając tym głęboko zakorzenioną religijność birchtończyków. Duchowieństwo odgrywa ważną rolę zarówno w ceremoniach, jak i w bieżących sprawach księstwa, co podkreśla ich silny wpływ na strukturę władzy w Birchton.

Dynastie w historii Księstwa Birchton odzwierciedlają burzliwe dzieje tego regionu, przeplatające się z walkami o władzę, religijnymi konfliktami i reformami politycznymi. Najstarszą znaną dynastią był ród Dunstan, starożytnych elfów półkrwi, którzy narzucali surowy kult Goddejki, prowadząc tyraniczne rządy. Ich fanatyzm religijny i opresyjne metody wzbudziły sprzeciw ludu, co ostatecznie doprowadziło do ich upadku. Zastąpili ich wyznawcy Aglosa z rodu Kinsleye, którzy wprowadzili bardziej umiarkowane rządy, oparte na sprawiedliwości i moralnym porządku. Kinsleye panowali aż do Krucjat Birchtońskich, kiedy to większość rodu została wymordowana przez Zakon Gregoriański, a ostatni potomek zmarł kilka lat później, pozostawiając po sobie testamentową wolę przekazania władzy rodowi Ainsley.

Ród Ainsley, choć wybrany zgodnie z wolą ostatniego Kinsleye, rządził stosunkowo krótko. Wszyscy męscy przedstawiciele dynastii zginęli podczas I Wojny Amarantu, a książę został zamordowany w zamachu. Ponieważ w Birchton obowiązywało dziedziczenie wyłącznie w linii męskiej, ród wygasł bez możliwości kontynuacji. W obliczu tego kryzysu Witenagemot – rada earlów – zebrał się ponownie, by wybrać nową dynastię. Zgodnie z reformami wprowadzonymi przez Kinsleye'ów, earlowie nie mogli głosować na własne rody, a decyzja opierała się na wpływach, pokrewieństwie z poprzednią dynastią, reputacji i zasługach. W ten sposób władzę przejął ród Fyre, który panuje w Birchton do dziś.

Ród Fyre, obecna dynastia rządząca, charakteryzuje się lojalnością wobec Araulenu, silnym związkiem z Kościołem Aglosa oraz umacnianiem militarnej i gospodarczej potęgi księstwa. Dynastia ta utrzymuje tradycję elekcyjnego przekazywania władzy, gdzie książę ustępuje tronu po ukończeniu czterdziestu lat, a nowy władca jest wybierany spośród młodszych członków rodu. Ta unikalna forma sukcesji, połączona z udziałem Witenagemotu i arauleńskiej delegacji, zapewnia stabilność i ciągłość rządów.

Struktura polityczna Birchton, ukształtowana przez kolejne dynastie, opiera się na silnej władzy książęcej, wspieranej przez earlów zarządzających regionami oraz Witenagemot, który pełni rolę doradczą i interwencyjną w sytuacjach kryzysowych. System ten, choć scentralizowany, pozwala na pewną elastyczność, zwłaszcza w momentach przełomowych, takich jak zmiana dynastii. Dzięki temu Birchton, pomimo burzliwej historii, zachowało swoją tożsamość i pozycję jako kluczowy wasal Araulenu, łącząc tradycję z nowoczesnymi rozwiązaniami politycznymi.

Relacja wasalna pomiędzy Księstwem Birchton a Królestwem Araulenu jest złożona i obejmuje zarówno aspekty polityczne, jak i religijne, wzmacniając więź pomiędzy oboma państwami. Jako wasal, Birchton musi przestrzegać zasad ustanowionych przez Araulen, co szczególnie widać w sferze religijnej. Księstwo nie posiada autonomii religijnej – obowiązującymi i jedynymi oficjalnie uznawanymi wyznaniami są Święta Trójca oraz kult Pramatki Ashy, tak jak ma to miejsce w Araulenie. Kościół Aglosa, który pełni kluczową rolę w życiu duchowym Birchton, również podlega bezpośredniej zwierzchności Kościoła Arauleńskiego. Dzięki temu Kościół Aglosa w Birchton nie tylko patronuje władzy książęcej, ale także wzmacnia jej autorytet, dbając o wspólnotę duchową z Araulenem.

W zakresie obowiązków wasalnych Birchton zobowiązuje się do udzielania wsparcia militarnego na wezwanie króla Araulenu i przestrzegania polityki królestwa w sprawach zagranicznych. Księstwo zachowuje jednak pewną niezależność w kwestiach administracyjnych, zwłaszcza w zarządzaniu gospodarką i lokalnymi prawami. W praktyce oznacza to, że choć Birchton podlega królestwu, wewnętrznie rządzi się swoimi zasadami, z księciem rodu var Fyre na czele, który sprawuje pełną władzę. Władza ta jest o tyle szczególna, że książę samodzielnie wyznacza Earlów do zarządzania większymi miastami, co zapewnia mu bezpośrednią kontrolę nad księstwem.

W relacjach międzynarodowych Birchton działa zgodnie z interesami Araulenu, co umacnia ich sojusz, zwłaszcza w obliczu zagrożeń zewnętrznych. W zamian za oddanie w sferze militarnej, politycznej i religijnej, Araulen gwarantuje Birchton ochronę oraz zachowanie wewnętrznej autonomii administracyjnej, co pozwala księstwu na zachowanie swojej odrębności i tradycji przy jednoczesnym poszanowaniu nadrzędnej roli królestwa.

Historia Księstwa Birchton jest pełna dramatycznych wydarzeń i walk o przetrwanie oraz tożsamość. Jej początki sięgają czasów upadku starożytnego Królestwa Eldëvir, którego miejsce zajął półelficki ród Dunstan, znany z wyznawania surowego kultu Goddejki. Początkowe nadzieje na pokojowe rządy szybko zostały rozwiane, a Dunstanowie wprowadzili tyranię, sprawując rządy twardą ręką i narzucając kult Goddejki wszystkim mieszkańcom księstwa. Ich bezwzględne metody wzbudziły sprzeciw ludu, którego marzeniem stała się zmiana i zakończenie ich opresyjnych rządów.

Przełom nastąpił, gdy w Birchton pojawiła się nowa wiara – kult Aglosa, patrona sprawiedliwości i moralnego porządku. Wyznawcy Aglosa rośli w siłę, przyciągając rzesze ludzi spragnionych prawdy i porządku, co doprowadziło do wybuchu wojny religijnej. Na jej czele stanął ludzki ród Kinsleye, mający elfickie korzenie sięgające czasów Eldëvir. Konflikt przybrał symboliczne znaczenie: ród Dunstan bronił tyranii i starego porządku, podczas gdy Fyre reprezentowali sprawiedliwość i nowy ład. Po latach krwawych walk i ofiar, Fyre triumfowali, a Dunstanowie zostali wybici. W ten sposób ród Fyre przejął władzę w Birchton, kończąc czas tyranii i ustanawiając fundamenty nowych, sprawiedliwszych rządów.

Przejęcie władzy przez ród Fyre zapoczątkowało nową erę w Birchton, gdzie umacniano zarówno siłę militarną, jak i wpływy religijne. Jednak nowe wyznanie przyciągnęło niechęć Zakonu Gregoriańskiego, który wkrótce podjął Krucjaty Birchtońskie, by zdławić wpływy Aglosa na tym terenie. Krucjaty te, choć niszczycielskie dla Birchton, zakończyły się ostatecznie porażką Zakonu, głównie dzięki wsparciu Araulenu. W zamian za pomoc Birchton zgodziło się na relację wasalną z Araulenem, co otworzyło nowy etap politycznych sojuszy. Ten strategiczny związek z Araulenem został później umocniony, gdy Birchton wsparło królestwo w II Wojnie Arauleńskiej, walcząc u boku sojuszników i zdobywając szacunek jako lojalny wasal.

Podczas III Wojny Amarantu Birchton odegrało kluczową rolę w bitwie w Dolinie Zbożowej, stawiając czoła legendarnemu smokowi Mapunteonowi. To wydarzenie, będące jednym z najbardziej pamiętnych w historii księstwa, umocniło prestiż Birchton na arenie wojennej i politycznej. Waleczność birchtońskich rycerzy zapewniła im sławę oraz dalsze poparcie Araulenu, co scementowało sojusz między państwami i podniosło znaczenie Birchton w strukturach arauleńskich.

Księstwo Birchton okazało również lojalność wobec swoich sojuszników podczas wojny domowej w Księstwie Casterville, gdzie udzieliło wsparcia księżnej Shirley var Lynnford. Wkrótce potem Birchton zaangażowało się także w arauleński bunt Tarona var Wyndhame przeciwko królowi Edgarowi var Langverowi, co eskalowało w krwawą Wojnę Dwóch Koron. Birchton, wierne swoim sojusznikom, wciągnięte zostało w chaos konfliktu, którego skutki wstrząsnęły całym Araulenem, a ród Fyre ponownie musiał wykazać się niezłomnością i siłą, by przetrwać w czasach niepewności i politycznych zawirowań.

Kultura i społeczeństwo Birchton opierają się na głęboko zakorzenionej religijności, pogodnym usposobieniu i luźnym podejściu do życia codziennego. Arauleński Kościół Aglosa, będący główną religią w księstwie, posiada ogromny wpływ zarówno na politykę, jak i na życie społeczne. Uprzywilejowana pozycja Kościoła Aglosa, wynikająca m.in. z bardzo niskich podatków dla zakonów, przyciągnęła do Birchton wiele zakonów religijnych, które osiedlają się tu i cieszą pełnym wsparciem władz. To wsparcie i otwartość na działalność zakonną doprowadziły do powstania licznych małych zakonów oraz klasztorów, które pełnią ważną rolę w życiu lokalnej społeczności, zarówno jako ośrodki religijne, jak i edukacyjne czy charytatywne.

Religijność Birchtończyków jest głęboka i powszechna, a dyskusje dotyczące innych religii niż Aglos i tolerowana Pramatka Asha są uznawane za temat tabu. W krainie tej panuje przekonanie, że to Kościół Aglosa zapewnia spokój i moralne oparcie społeczeństwu, co przyczyniło się do wykształcenia silnej lojalności wobec tej wiary. W efekcie Birchton charakteryzuje się zdominowaniem przez kulturę religijną, co sprzyja integracji i budowaniu wspólnoty wokół wartości, takich jak sprawiedliwość i pokora, propagowane przez nauki Aglosa.

Mieszkańcy Birchton słyną z radosnego i otwartego podejścia do życia. Pogodna natura Birchtończyków oraz ich luźne podejście do pracy i codziennych obowiązków sprawiają, że życie w księstwie płynie w rytmie spokojnym i niespiesznym, co z jednej strony przyciąga podróżnych, a z drugiej bywa przyczyną ich frustracji. Birchtończycy cenią sobie równowagę między pracą a życiem osobistym, a ich podejście do obowiązków bywa bardziej swobodne niż w innych częściach Araulenu. Przez przyjezdnych często postrzegani są jako ludzie beztroscy i czasami zbyt zrelaksowani, co jest dla nich zarówno charakterystyczną cechą, jak i powodem nieporozumień z bardziej formalnymi gośćmi.

Birchtończycy są znani ze swojej gotowości do niesienia pomocy, zarówno w skali wielkich sojuszy, jak i na poziomie codziennego życia. Historycznie księstwo Birchton wykazywało się lojalnością wobec swoich sojuszników, biorąc aktywny udział w licznych wojnach i konfliktach, wspierając zarówno polityczne, jak i militarne przedsięwzięcia Araulenu oraz innych sprzymierzonych krain. Ta pomocność jest nieodłączną częścią ich tożsamości i znajduje wyraz również w zwykłych, codziennych relacjach między mieszkańcami.

Pomocni do granic możliwości, Birchtończycy często oferują wsparcie, zanim jeszcze zdążą zostać o to poproszeni. Choć intencje mają czyste, ich wrodzona skłonność do angażowania się w sprawy innych może prowadzić do sytuacji, w których wręcz „wciskają” swoją pomoc, nie zawsze w pełni respektując przestrzeń osobistą. Ich podejście, choć serdeczne, bywa czasami przytłaczające dla przyjezdnych, którzy nie przywykli do tak bezpośredniej troski i otwartości. Birchtończycy wierzą jednak, że gotowość do wsparcia, nawet gdy nie jest całkiem potrzebna, umacnia wspólnotę i buduje trwałe relacje.

Mniejszość elficka w Birchton cieszy się ogromnym szacunkiem i poważaniem, co wynika z długotrwałych więzi historycznych i kulturowych, jakie elfy mają z księstwem. Większość birchtońskiej szlachty posiada elfickie korzenie, a wiele rodów jest w pełni elfickich, co dodatkowo wzmacnia ich wpływy i prestiż w regionie. Elfickie pochodzenie traktowane jest jako symbol dostojności i dziedzictwa duchowego, a elfia kultura i tradycje są tu szczególnie cenione.

Wszystkie miasta Birchton zostały zbudowane na ruinach starożytnego Królestwa Eldëvir, przez co elficka architektura i estetyka trwale odcisnęły swoje piętno na krajobrazie księstwa. W każdym z tych miast wyznaczono specjalne dzielnice elfickie, zarezerwowane wyłącznie dla elfów. Prawo to, głęboko zakorzenione w birchtońskiej tradycji, wyraża szacunek dla elfickich mieszkańców oraz ich wkładu w historię i kulturę księstwa, zapewniając im pełną autonomię i ochronę.

Szczególnym miejscem na mapie Birchton jest miasto Flodwudu, zamieszkane głównie przez elfy i zarządzane przez w pełni elficki ród. Flodwudu jest duchowym i kulturalnym centrum elfickiej społeczności Birchton, gdzie elfy mogą swobodnie wyrażać swoją tożsamość i pielęgnować dziedzictwo Eldëvir.

Relacje Birchton z elfickimi królestwami, zwłaszcza Hränil Múr’i i Hränil Nämari’nel, są bardzo przyjazne i partnerskie. Królestwo Hränil Múr’i, słynące z mistycznych rytuałów i wyjątkowej harmonii z naturą, wielokrotnie wspierało Birchton dyplomatycznie i handlowo. Wymiana między Birchton a Hränil Múr’i obejmuje przede wszystkim elfickie zioła i rzadkie artefakty natury w zamian za broń i stal birchtońską, co wzmacnia więzi gospodarcze i polityczne między obydwoma krainami.

Podobnie Hränil Nämari’nel, elfickie królestwo żyjące w harmonii z dzikimi lasami i starożytnymi rytuałami, utrzymuje bliskie stosunki z Birchton. W ramach wzajemnego wsparcia elfy Nämari’nel udostępniają birchtońskim uczonym dostęp do swoich zasobów wiedzy i mądrości, zwłaszcza w dziedzinach związanych z magią przyrody i sztuką. Te współprace nie tylko umacniają więzy społeczne, ale również wzbogacają kulturę Birchton, czyniąc je miejscem, w którym elfickie dziedzictwo jest hołubione i pielęgnowane zarówno przez mieszkańców, jak i rządzących.

Gospodarka księstwa Birchton opiera się głównie na handlu oraz dochodach z opłat celnych i portowych, które są jego głównym filarem ekonomicznym. Księstwo słynie z wysokich ceł i myt, które pobierane są od towarów przechodzących przez liczne porty i granice Birchton. Kupcy z różnych stron Amarantu przybywają tu, by skorzystać z dogodnych szlaków handlowych, przyczyniając się do wzrostu przychodów i znaczenia ekonomicznego tego regionu. Stabilne i dobrze rozwinięte systemy celne oraz wysoka jakość usług portowych przyciągają inwestorów i wzmacniają pozycję Birchton na mapie handlowej.

Drugim kluczowym filarem gospodarki księstwa jest rolnictwo, rozwijane na wyjątkowo żyznych ziemiach Doliny Midru, które znane są z doskonałych warunków uprawnych. Dolina Zbożowa, będąca sercem produkcji rolnej, słynęła z obfitych zbiorów zbóż, owoców i warzyw. Jednak podczas wojny region ten ucierpiał z powodu najazdu smoka, który zniszczył większość upraw, co mocno osłabiło rolnictwo w księstwie. Obecnie Birchtończycy koncentrują się na odbudowie Doliny Zbożowej, inwestując w przywrócenie jej do dawnej świetności, co stanowi istotny element strategii odbudowy gospodarczej.

Ważnym elementem gospodarki Birchton są także liczne kompanie najemnicze, specjalizujące się w ochronie karawan handlowych. Działalność tych małych, ale sprawnych grup przyciąga wielu kupców, którzy poszukują bezpiecznego przejazdu przez Dolinę Midru i okoliczne szlaki. Renoma najemników birchtońskich wzmacnia status księstwa jako bezpiecznego punktu handlowego. Dodatkowo, dobre stosunki z elfickimi królestwami Hränil Múr'i i Hränil Nämari’nel zapewniają dostęp do rzadkich elfickich towarów, takich jak zioła, rękodzieło czy magiczne przedmioty, co wzbogaca ofertę handlową Birchton i przynosi dodatkowe zyski.

Księstwo Birchton pozostaje lojalnym wasalem Araulenu, a silne więzy ekonomiczne z senioralnym królestwem zapewniają mu stabilność i dalsze możliwości rozwoju gospodarczego.

Religia odgrywa kluczową rolę w życiu mieszkańców Birchton, kształtując zarówno kulturę, jak i codzienne wartości społeczeństwa. Księstwo jest bardzo religijne, a dominującą rolę odgrywa arauleński Kościół Aglosa, który cieszy się szerokimi przywilejami. Birchtońskie prawo i polityka są ściśle powiązane z religią, co przejawia się w licznych przywilejach dla zakonów oraz niskich podatkach, które ich dotyczą. Dodatkowo wiele małych zakonów Aglosa posiada w księstwie swoje siedziby, a mieszkańcy Birchton z dumą wspierają lokalną religię i jej tradycje. Inne religie są tematem tabu – tolerowana jest jedynie Pramatka Asha, z którą Kościół Aglosa zawarł niepisany kompromis.

Aglos to bóg światła, sprawiedliwości i porządku, znany jako patron prawa i obrońca ludzkości. W religii Aglosa kładzie się nacisk na moralność, uczciwość oraz równowagę między duchowym a materialnym życiem. Jako boski strażnik ludzkości, Aglos uosabia najwyższe wartości etyczne i stanowi moralne wsparcie dla władzy książęcej w Birchton. Wizerunek Aglosa jest przedstawiany często jako świetlisty wojownik z glewią, który rozpala światło sprawiedliwości i strzeże ludzkości przed ciemnością.

Kościół Aglosa ma w Birchton uprzywilejowaną pozycję i głębokie poparcie ze strony mieszkańców i władz. To dominująca religia w księstwie, której wpływ sięga wszystkich sfer życia, a sama instytucja Kościoła patronuje książęcej władzy i cieszy się licznymi przywilejami. Obecność licznych klasztorów i zakonów sprawia, że księstwo jest silnym ośrodkiem wiary, a ceremonie i święta ku czci Aglosa mają szczególne znaczenie w życiu społeczności. W strukturach kościelnych wyróżnia się Hierarcha Kościoła oraz najważniejsi Słoneczni Kapłani, których wpływ często odzwierciedla się w kluczowych decyzjach politycznych. Pomimo formalnego podlegania pod arauleński Kościół Aglosa, duchowni z Birchton są bardzo szanowani i posiadają dużą autonomię w codziennej działalności.

Pramatka Asha to bogini harmonii, pokoju i natury, szanowana jako symbol jedności świata żywego. W religii Ashy uznaje się, że wszystkie stworzenia i elementy świata są ze sobą połączone, a zadaniem wyznawców jest dbanie o równowagę w przyrodzie. Czczona zarówno przez ludzi, jak i elfy, Asha reprezentuje łagodniejsze wartości, kładąc nacisk na jedność i współistnienie różnych społeczności oraz harmonijny rozwój duchowy. W Birchton często wyobraża się ją jako eteryczną postać splecioną z naturą, otoczoną roślinnością, symbolizującą jej opiekę nad ziemią i życiem.

Kult Ashy w Birchton, choć oficjalnie tolerowany jako poboczna religia, zajmuje znaczące miejsce, zwłaszcza wśród elfickiej mniejszości, oraz stanowi symboliczne dopełnienie wiary w Aglosa. Księstwo jest domem dla wielu elfów, którzy swobodnie wyznają Ashę, szczególnie w takich miejscach jak Flodwudu. Elfickie dzielnice w każdym mieście Birchton posiadają świątynie i miejsca kultu Pramatki Ashy, które służą zarówno duchowym praktykom, jak i budowaniu więzi społecznych. Dzięki tolerancyjnemu podejściu Kościoła Aglosa, kult Ashy cieszy się spokojnym współistnieniem i przyczynia się do harmonijnego współżycia elfów i ludzi.

Księstwo Birchton, położone w centralnej części Doliny Midru, jest znane z żyznych ziem, szczególnie obfitych w Dolinie Zbożowej, która stanowi kluczowy obszar rolniczy regionu. Księstwo znajduje się w strategicznym położeniu, otoczone naturalnymi barierami, które dodatkowo wpływają na jego bezpieczeństwo i strukturę gospodarczą.

Na południu Birchton graniczy z rzeką Midr, która stanowi naturalną barierę oddzielającą księstwo od innych terytoriów, natomiast na wschodzie ochronę zapewnia rzeka Vidar. Midr wyznacza południową granicę Birchton, skutecznie oddzielając je od sąsiednich ziem. Vidar, płynąca na wschodzie, również pełni funkcję ochronną, tworząc naturalną barierę przed potencjalnymi najeźdźcami. Obie rzeki są istotne dla gospodarki rolnej księstwa, dostarczając wody potrzebnej do nawadniania pól, a także umożliwiając transport wodny i handel z sąsiadującymi terytoriami. Na północy księstwo posiada dostęp do Morza Zgody, które umożliwia rozwój handlu morskiego, a port w Kinlaig jest głównym ośrodkiem wymiany towarowej oraz opłat celnych, będącym centrum gospodarczym regionu.

Zachodnie granice Birchton wyznaczają malownicze, choć trudne do przebycia góry, przez które przejście możliwe jest jedynie przez Dolinę Zbożową. Dzięki tej naturalnej przeszkodzie księstwo posiada dodatkową ochronę przed inwazjami z zachodu. Dominującym typem krajobrazu w Birchton są rozległe łąki i pola, które od wieków wykorzystywane są do upraw rolnych oraz hodowli.

Na południu rozciąga się Rzeczna Puszcza, gęsty las zamieszkany głównie przez elfy, które tworzą tam klany i osiedla, a także skupiają się wokół miasta Flodwudu, zarządzanego przez w pełni elficki ród.

Kuchnia birchtońska, będąca w dużej mierze odzwierciedleniem tradycji kulinarnych Araulenu, łączy prostotę południowo-amarantiańskich smaków z odrobiną lokalnych akcentów. Podstawę diety mieszkańców stanowią lokalnie uprawiane warzywa, owoce, dziczyzna i drób, a także różne odmiany sera oraz pieczywa. Charakterystycznym dodatkiem jest świeżo warzony cydr z Doliny Zbożowej, który często pojawia się w birchtońskich sosach i marynatach. Trunki te nadają potrawom lekko owocowy posmak, szczególnie popularny w potrawach mięsnych.

Wśród wyższych sfer jada się obficie, a uczty przypominają te arauleńskie: pojawiają się pieczone dziki, dzikie ptactwo i wykwintne desery z przyprawami, takimi jak cynamon i goździki. Zioła dostarczane przez elfy z Rzecznej Puszczy wzbogacają smak dań, co sprawia, że kuchnia birchtońska, choć bliska arauleńskiej, jest nieco bardziej ziołowa i aromatyczna.

Birchtończycy, znani z luźnego podejścia do życia, celebrują wspólne posiłki jako formę relaksu i spotkań towarzyskich. Na stołach, zwłaszcza zimą, często pojawiają się cydry, miody pitne oraz wódki. Wśród prostszych dań popularnością cieszą się gulasze i pieczone mięsa podawane z piwem oraz lekkie dania z serów i pieczywa, które stanowią codzienny posiłek mieszkańców.

• Arauleński Kościół Aglosa
• Gildia Gwiezdnego Lasu
• Kruki Korony
• Słoneczni Kapłani
• Sowy Korony
• Strażnicy Jutrzenki
• Zakon Słonecznych Braci i Sióstr

• Aston var Ainsley
• Earline var Wyndhame
• Edda var Winfielde
• Hildred var Fyre
• Irthileth var Paytone
• Leofsige var Ainsley
• Marce var Fyre
• Mäthedir Vel’väriis
• Sawyer var Waye
• Valora var Graemes
• Wymond var Hathwaye

• Ród Ainsley
• Ród Fyre
• Ród Graemes
• Ród Hathwaye
• Ród Vel’väriis
• Ród Waye
• Ród Winfielde

• Droga Słońca na Alaspar
• II Wojna Amarantu
• II Wojna Arauleńska
• Krucjaty Birchtońskie
• Pierwsza Krucjata na Hränil Múrnoc
• Trzecia Krucjata na Hränil Múrnoc
• Trzecia Wojna Spadających Gwiazd
• Wojna Domowa Casterville

• Drugi Szczyt Amarantu w Silmaaroonie
• Konklawe Odrodzenia
• Manifest Księżnej Lynnford

• Flodwudu
• Miasto Książęce Kinlaig
• Twinsburh

• Dolina Altwid
• Dolina Midru
• Dolina Zbożowa
• Rzeczna Puszcza
• Zachodni Brzeg
• Złote Wybrzeże

• Bękarci w Araulenie
• Kaskadowa Świątynia Aglosa
• Prawo Osadnicze
• Witenagemot