Arauleński Kościół Aglosa

Arauleński Kościół Aglosa ma swoje korzenie w czasach przed zjednoczeniem Araulenu, kiedy to misjonarz z Alasparu przybył na dwór księcia Henry’ego var Ecta, późniejszego Henry’ego Założyciela. Misjonarz, później znany jako Guthmaer, przekonał księcia do wiary w Aglosa poprzez pokaz swojej niezłomnej wiary. Jego czyny oraz sukcesy militarne księcia Henry’ego pod sztandarem Aglosa spowodowały szybki wzrost kultu tego boga na terenach księstw, które później zostały zjednoczone w królestwo Araulen.

Guthmaer stał się pierwszym Wielebnym Ojcem Kościoła, a król var Ect podarował nowo powstałemu zakonowi wyspę na jeziorze Marsley, gdzie powstała Akademia Kapłanów Słońca w Whisperhout. To miejsce stało się głównym centrum szkolenia nowych kapłanów oraz kwaterą główną Kościoła Arauleńskiego.

Arauleński Kościół Aglosa ma hierarchiczną strukturę, której szczytem jest Wielebny Ojciec lub Wielebna Matka. Pod nim znajduje się Rada Hierarchów, którzy zarządzają poszczególnymi regionami królestwa. Hierarchowie są głównymi reprezentantami kościoła w swoich prowincjach i mają znaczący wpływ na lokalne sprawy religijne i polityczne. Przeorowie zarządzają poszczególnymi świątyniami, a ich podwładnymi są Słoneczni Kapłani, którzy ukończyli Akademię Kapłanów Słońca.

• Adept – osoby w trakcie nauk.

• Słoneczny Kapłan – pełnoprawni kapłani, którzy ukończyli nauki.

• Przeor – kapłani zarządzający świątynią.

• Hierarcha – kapłani zarządzający całym regionem.

• Wielebny Ojciec/Matka – głowa kościoła.

Kapłani Aglosa przechodzą intensywne szkolenie obejmujące nauki czytania i pisania, astrologii, alchemii, etykiety, polityki, historii, magii oraz zarządzania. Pod koniec szkolenia, adepci wybierają specjalizację i przechodzą ceremonię nadania nowego imienia, porzucając swoje dawne życie. Słoneczni Kapłani są zobowiązani do celibatu, nie mogą dziedziczyć ani posiadać dóbr doczesnych, a także są zobowiązani do życia w skromności.

Arauleński Kościół Aglosa jest znany ze swojego zamiłowania do mieszania się w politykę. Hierarchowie często wywierają nacisk na władców, a przedstawiciel kościoła zasiada w Radzie Hrabiów. Kościół posiada wiele aktywów, udziałów oraz ziemi, co czyni go trzecią siłą w Araulenie po królu i hrabiach.

Kościół prowadzi liczne zakony, w tym Słonecznych Kapłanów, którzy zarządzają kościołem i Paladynów, którzy zajmują się pomocą potrzebującym oraz ochroną wartości religijnych. Organizują również wiele zbiórek na rzecz biednych, prowadzą ośrodki dla sierot i bezdomnych. Mimo że kościół często jest krytykowany za swoje bogactwo i wpływy polityczne, jego działalność charytatywna jest znacząca.

W historii Arauleńskiego Kościoła Aglosa miały miejsce zarówno okresy ekspansji, jak i reform. Wielebny Ojciec Guthmaer pragnął, aby kościół nie ingerował w politykę, co zmieniło się za panowania Wielebnej Matki Corliss, która zaczęła bardziej aktywnie działać na rzecz ekspansji religii. Z czasem kościół otrzymał liczne przywileje, które umocniły jego wpływy polityczne, szczególnie za panowania króla Ecberta Zdobywcy, który zdelegalizował inne religie i powołał Arauleńską Inkwizycję, która zajmowała się niszczeniem wszystkich innych religii w Araulenie.

Władza kościoła została jednak ograniczona po reformach przeprowadzonych przez króla Ealhmunda Wielkiego, który rozwiązał Inkwizycję i otworzył Araulen na inne wyznania. Pod jego rządami kościół zaczął rozróżniać herezję od innowierstwa i skupił się na polityce oraz odbudowie tego, co zostało zniszczone podczas wojen.

Podczas Wojny Drakarańskiej w Amarancie, kiedy Araulen został pokonany przez Jimmy’ego Cenwulfa, wojska dowodzone przez Smoczy Korpus obległy Pierwszą Akademię. W wyniku bitwy cały kompleks został zniszczony, a jego wiedza rozkradziona. Akademia przekształciła się w fort wojskowy, kluczowy do utrzymania porządku w Whisperhout. Stała się również niewątpliwym symbolem porażki Kościoła Arauleńskiego. Jimmy, aby złamać przeciwnika delegalizuje wiarę w Aglosa. Po zakończeniu wojen, Drakaria zaczęła relatywnie luzować pewne zakazy, jak na przykład zakaz wiary w Aglosa, który ostatecznie został zniesiony przez króla. Niemniej to nie wystarczało, aby odbudować kościół.

Po III Wojnie Amarantu, w trakcie której Drakaria została pokonana, władca Araulenu, król Edgar var Langver podjął się odbudowy Kościoła Arauleńskiego, zaczynając od Pierwszej Akademii. Nowa głowa religii, wybrana podczas Konklawe Odrodzenia, Wielebna Matka Victoria, jest zwolenniczką otwartości i pokoju. Obecnie kościół skupia się na pomocy potrzebującym oraz odbudowie zniszczeń spowodowanych przez wojnę z Drakarią.

Arauleński Kościół Aglosa pozostaje istotnym elementem arauleńskiego społeczeństwa, wpływając na politykę, kulturę i życie codzienne mieszkańców królestwa. Jego bogata historia, złożona struktura i szerokie wpływy czynią go jednym z najważniejszych elementów tożsamości Araulenu.

Pierwsze Poświęcenie to sakrament w Kościele Arauleńskim, który powinien być odprawiany podczas porodu. Jeśli nie ma takiej możliwości lub poród był problematyczny, ceremonia może odbyć się po narodzinach. Sakrament ten ma na celu powitanie dziecka na świecie oraz ochronę przed złowrogą mocą Elfrit.

Podczas Pierwszego Poświęcenia pali się kadzidła, a na czole noworodka maluje się złote słońce, symbol Aglosa. Ceremonia kończy się ucztą, którą rodzice powinni wyprawić na cześć nowonarodzonego dziecka. Co więcej, Pierwsze Poświęcenie może być również przeprowadzone na osobie, która się nawróciła na wiarę w Aglosa.

Ten sakrament jest ważnym rytuałem, który symbolizuje włączenie nowej osoby do wspólnoty wiernych i zapewnia jej ochronę oraz błogosławieństwo Aglosa na całe życie.

W Kościele Aglosa małżeństwa mogą zawierać dwie osoby, łącząc się w ten sposób w jedną rodzinę na całe życie. Kościół dopuszcza zarówno związki jednopłciowe, jak i małżeństwa osób dwóch wyznań. W przypadku małżeństw mieszanych, ceremonie są prowadzone w obecności kapłanów obu wyznań.

W religii Aglosa dopuszczane są rozwody, ale tylko w kilku przypadkach:

• gdy małżeństwo zostało zawarte poprzez podstęp jednego z małżonków,

• w przypadku braku skonsumowania małżeństwa,

• gdy jeden z małżonków występuje przeciwko drugiemu lub wierze w Aglosa, na przykład przez zdradę lub uczestnictwo w mrocznych kultach.

Prawo religijne kościoła jest zgodne z prawem dotyczącym małżeństw w Araulenie, co zapewnia spójność w kwestiach prawnych i religijnych.

Co ciekawe, wśród szlachty, aby doszło do zawarcia małżeństwa, potrzebna jest zgoda przynajmniej jednego rodzica lub opiekuna po obu stronach. To dodatkowe wymaganie ma na celu zapewnienie aprobaty rodziny oraz zgodności z tradycjami i interesami rodów szlacheckich.

Ostatnie Pożegnanie, znane również jako Pogrzeb, jest ważną uroczystością w Kościele Arauleńskim. To moment, w którym społeczność żegna osobę odchodzącą z tego świata. Ceremonia jest bardzo pompatyczna i skupia się głównie na oddaniu honorów zmarłemu. Uczestnicy ceremonii wspominają życie i osiągnięcia osoby zmarłej, modląc się o jej spokój i miejsce u boku Aglosa.

Rytuały Ostatniego Pożegnania mają na celu uhonorowanie zmarłego, podkreślając jego wkład w społeczność oraz znaczenie, jakie miał w życiu bliskich i wiernych. Kościół Arauleński kładzie duży nacisk na godność i szacunek, które towarzyszą każdemu etapowi ceremonii, aby uczcić pamięć osoby, która odeszła.

Kościół Arauleński obchodzi liczne święta, które mają na celu upamiętnienie ważnych wydarzeń religijnych oraz mitologicznych związanych z wiarą w Świętą Trójcę, a przede wszystkim z kultem Aglosa. Te święta stanowią istotny element duchowego i społecznego życia Arauleńczyków, będąc okazją do wspólnej modlitwy, refleksji oraz celebrowania najważniejszych wydarzeń w historii ich wiary. Kościół Arauleński, poprzez te obchody, umacnia więzi między wiernymi, przypomina o ważnych wartościach i tradycjach, a także kontynuuje pielęgnowanie swojej bogatej historii i dziedzictwa. Oto najważniejsze święta obchodzone przez wiernych

Obchodzone 1 stycznia. Upamiętnia dzień, w którym Barahir stworzył świat. Jest to dzień refleksji i wdzięczności za dar stworzenia.

Obchodzone 2 stycznia. Obchody związane z utworzeniem słońca przez Aglosa. Jest to dzień radości i dziękczynienia za światło i ciepło.

Obchodzone 8 stycznia. Dzień, w którym Aglos stąpił na świat, aby własną tarczą chronić ludzi przed Potopem. Tego dnia, dzięki poświęceniu Aglosa, Barahir zobowiązał się nie zsyłać więcej potopów na świat.

Obchodzone 3 maja. Upamiętnia moment, w którym Araulen oficjalnie przyjął Świętą Trójcę jako religię państwową, tworząc Kościół Arauleński. Jest to dzień dumy narodowej i religijnej.

Obchodzone 5 sierpnia. Żałoba upamiętniająca dzień, w którym Barahir zesłał pierwszą powódź. Wierni oddają się modlitwie i pokucie.

Obchodzone 1 września. Żałoba po pierwszej śmierci Aglosa. Wierni wspominają ten trudny czas, oddając się modlitwie i refleksji nad naturą poświęcenia i odrodzenia.

Arauleński Kościół Aglosa, niegdyś znany z wojowniczego podejścia wobec innych wyznań, zmienił swoje podejście na przestrzeni lat. W przeszłości kościół prowadził intensywne kampanie przeciwko wszystkim religiom poza Barahirem oraz Ashą. Te dwie religie były wyjątkami ze względu na ich neutralne lub sprzyjające postawy wobec nauk Aglosa.

Obecnie Arauleński Kościół rozróżnia między innowiercami a heretykami. Innowiercy to osoby wyznające inne religie, które nie są wrogie wobec Aglosa i jego nauk. Kościół toleruje innowierców, uznając ich prawo do wierzeń, które nie zagrażają arauleńskiej wierze i społecznemu porządkowi.

Heretycy natomiast to osoby wyznające religie, które są uznawane za złe lub bezpośrednio przeciwstawiające się naukom Aglosa. Z heretykami kościół podejmuje świętą walkę, starając się ich nawrócić lub wyeliminować, aby chronić czystość wiary i społeczeństwa. Heretykami są głównie wyznawcy Elfrit, Upadłych Smoków, Mulvara lub po prostu apostaci.

To nowe podejście pozwala na większą tolerancję i współistnienie różnych religii w Araulenie, choć Kościół Aglosa nadal dąży do dominacji swojej wiary.

Drogi Słońca to krucjaty religijne prowadzone przez Kościół Aglosa, będące jednocześnie wezwaniem do broni, mające na celu spełnienie woli obecnie panującego Wielebnego. Wierzy się, że Wielebni ogłaszając Drogę Słońca, spełniają wolę samego Aglosa. Wierzący, którzy oddali swoje życie podczas Dróg Słońca, mają w nagrodę zyskać specjalne miejsce u boku Aglosa za swoje oddanie wobec wiary. Droga Słońca może zostać ogłoszona wyłącznie przeciwko heretykom, będącym wyznawcami religii uznawanych za złe lub przeciwnych naukom Aglosa.

Arauleński Kościół Aglosa i Alasparski Kościół Aglosa różnią się na wielu płaszczyznach, obejmując zarówno strukturę, doktrynę, jak i wpływ na społeczeństwo. Te fundamentalne różnice pokazują, jak dwie instytucje wyznające tego samego boga mogą różnić się w interpretacji, strukturze i wpływie na społeczeństwo.

Pierwszą ważną różnicą jest podejście do roli kobiet w kościele. Alasparski Kościół jest instytucją bardzo patriarchalną. W mitologii Świętej Trójcy Aglos stworzył mężczyzn, a Elfrit kobiety na wzór mężczyzn, które jednak nie chciały jej słuchać i zaczęły wyznawać Aglosa. W alasparze wierzy się, że kobieta jest istotą złą, stworzoną przez Elfrit. Kobiety nie mogą służyć w zakonach, z wyjątkiem zakonu Shams’aieda, który jest jedynym zakonem dla kobiet. Z kolei Arauleński Kościół neguje twierdzenie o złej naturze kobiet, twierdząc, że kobiety wybrały Aglosa, ponieważ nie są złymi istotami. W Araulenie istniało kilka zakonów przyjmujących jedynie przedstawicieli jednej płci, ale większość z nich, w tym najważniejsi Słoneczni Kapłani oraz Paladyni, były otwarte zarówno na kobiety, jak i mężczyzn.

Kolejną różnicą jest wpływ na politykę. Choć obie instytucje są bardzo wpływowe, Alasparski Kościół stoi nad prawem i władcami. Głowa kościoła może wybierać oraz odwoływać cesarzy. W Araulenie natomiast, sprzeciw kościoła wobec władzy mógłby odbić się głośnym echem i potencjalnie doprowadzić do obalenia władcy, jednak kościół nie posiada prawnych mechanizmów do ingerowania w system dziedziczenia władzy. Przykładem tego jest koronacja Edgara var Langvera, która odbyła się bez zgody kościoła, co miało swoje negatywne skutki.

Najbardziej wyraźną różnicą dla osób z zewnątrz jest podejście do innowierców i heretyków. Arauleński Kościół rozróżnia innowierców i heretyków. Innowiercą jest osoba, która wyznaje inną religię, natomiast heretykiem jest osoba wyznająca religię, która z założenia jest zła lub jest przeciwieństwem tego, w co wierzą wyznawcy Aglosa. Innowiercy są tolerowani, a z heretykami podejmowana jest święta walka. W Alasparze każdy wyznawca innej religii jest uznawany za heretyka. Chociaż istnieje pewien poziom tolerancji dla innych wyznań, jest on bardzo niski.

W Alasparze wierzy się, że Aglos składa się z siedmiu awatarów, które odzwierciedlają różne aspekty jego boskiej postaci. Każdego dnia tygodnia Aglos jest innym ze swoich awatarów, co ma znaczący wpływ na społeczeństwo. W Arauleńskim Kościele wszystkie awatary zostały połączone w jedną postać - po prostu Aglosa.

Inną istotną różnicą jest podejście do kanonicznych ksiąg. Arauleński Kościół nie uznaje za kanoniczne wszystkich Ksiąg Opisania Światła, które w Alasparze są ważniejsze niż sama księga Światło i Mrok. Dla Arauleńskiego Kościoła najważniejszą księgą jest właśnie Światło i Mrok, co odzwierciedla inne priorytety i interpretacje religijne.

Kościół Arauleński składa się, z wielu Zakonów, lecz wszystkie podlegają pod Słonecznych Kapłanów pod przywództwem Wielebnej Matki Victorii. Arauleński Kościół składa się z następujących Zakonów:

• Słoneczni Kapłani

• Paladyni

• Arauleńska Inkwizycja

• Zakon Drogi Słońca

• Zakon Oświeconego Ojca Hazora

• Zakon Westalek

• Zakon Słonecznych Braci i Sióstr

• Zakon Dwunastu Kielichów

Arauleński Kościół Aglosa jest obecny w wielu państwach, lecz w większości z nich nie ma tak dużych wpływów jak w ojczystym królestwie. Do tych państwa należą:

• Araulen

  • Księstwo Birchton

  • Księstwo Egaras

  • Księstwo Casterville

  • Księstwo Kirlańskie

• Kresy

• Isurean

• Silmaaroon

• Riggë