Memoriatus

Memoriatusy po raz pierwszy powstały w Imperium Kalladańskim, gdzie tamtejsi magowie wykorzystywali je do przechowywania tajemnej wiedzy, której nie chcieli udostępniać innym. Artefakt był odpowiedzią na rosnącą liczbę przypadków kradzieży magicznych ksiąg i traktatów, a jego zastosowanie miało zapewnić, że tylko wybrani mogli uzyskać dostęp do zgromadzonych informacji.

Technologia tworzenia Memoriatusów przez długi czas pozostawała sekretem, aż została wykradziona przez Zakon Gregoriański, którego członkowie włamali się do jednego z imperialnych archiwów i zdobyli dokumentację dotyczącą ich budowy. Wiedzę tę następnie sprzedano Kapitule Arauleńskiej, która, dostrzegając ogromny potencjał tego narzędzia, podzieliła się nim ze światem. Od tego czasu Memoriatusy stały się powszechnym, choć drogim, sposobem przechowywania informacji w całym Angvalionie.

Konstrukcja Memoriatusa jest stosunkowo prosta, choć wymaga wykorzystania kilku rzadkich materiałów. Jego rdzeń stanowi precyzyjnie dostrojony sporej wielkości Eteryt, który umożliwia rejestrowanie i późniejsze odtwarzanie zapisanej wiedzy. Obudowa wykonywana jest zazwyczaj z magicznej rudy, która stabilizuje strukturę urządzenia i zapobiega przypadkowemu uszkodzeniu zapisanych informacji.

Aby wprowadzić informacje do Memoriatusa, mag musi przekazać je w formie myśli, dźwięków lub nawet wizji, które następnie zostają osadzone w rdzeniu artefaktu. Odczytanie zawartości następuje poprzez dotknięcie powierzchni Memoriatusa i skupienie się na jego treści, co sprawia, że zapisane informacje są przekazywane bezpośrednio do umysłu użytkownika.

Mimo że podstawowe Memoriatusy mogą być odczytane przez niemal każdego, magowie opracowali liczne techniki ich zabezpieczania, czyniąc je znacznie bezpieczniejszymi niż tradycyjne księgi. Niektóre z najczęściej stosowanych metod to:

• Pieczęcie Myślowe – chronią zawartość Memoriatusa, wymagając od czytelnika znajomości określonego hasła myślowego.

• Złudzenie Pustki – sprawia, że niezabezpieczony użytkownik widzi artefakt jako pusty i bezużyteczny.

• Samospalenie Eterytu – mechanizm zabezpieczający, który niszczy całą zawartość w przypadku próby naruszenia ochrony.

Dzięki tym metodom Memoriatusy stały się preferowaną formą przechowywania tajnych informacji, zwłaszcza wśród magów, arystokracji i organizacji politycznych.

Memoriatusy znalazły szerokie zastosowanie w różnych dziedzinach życia, od akademii magicznych po administrację królewską. Uniwersytety wykorzystują je jako narzędzie edukacyjne, przechowując w nich skondensowaną wiedzę dostępną dla swoich żaków. Władcy i dowódcy wojskowi stosują je do bezpiecznego przekazywania rozkazów, eliminując ryzyko przechwycenia lub fałszerstwa. Tajne organizacje i gildie magiczne gromadzą w nich zakazane traktaty oraz wiedzę ezoteryczną, którą chcą ukryć przed niepowołanymi osobami.

Jednym z najważniejszych i najbardziej nowatorskich zastosowań Memoriatusów jest ich wykorzystanie w bankowości. Rozmaite banki zaczęły przechowywać w nich informacje o transakcjach, długach oraz stanach kont, co znacznie zwiększyło bezpieczeństwo i kontrolę nad operacjami finansowymi. Dzięki unikalnym zabezpieczeniom Memoriatusy stały się niezastąpionym narzędziem w archiwizacji danych, minimalizując ryzyko oszustw i fałszerstw w świecie finansów.

Choć Memoriatusy są kosztowne w produkcji, ich pojemność informacyjna oraz wysoki poziom zabezpieczeń sprawiają, że są bezkonkurencyjne w archiwizacji i przekazywaniu wiedzy. Ich zastosowanie stale rośnie, a eksperci przewidują, że w przyszłości mogą stać się kluczowym narzędziem w wielu sektorach, od magii po finanse i administrację.

Lorewaeth to unikalna biblioteka stworzona z połączonych Memoriatusów, które razem tworzą zintegrowany system przechowywania wiedzy. Dzięki skomplikowanemu układowi magicznych połączeń pozwala na błyskawiczne wyszukiwanie informacji i dostęp do wiedzy w sposób niemal intuicyjny, przypominający przeglądanie fizycznych ksiąg.

Jako zbiór magicznych zapisów, Lorewaeth jest używane przez akademie, banki oraz władców do zabezpieczania i katalogowania cennych informacji. Struktura tego systemu pozwala na nadawanie różnych poziomów dostępu, a jego zawartość może być zabezpieczona magicznymi blokadami. Dzięki temu stanowi jedno z najbezpieczniejszych i najbardziej zaawansowanych archiwów magicznych, odpornych na czas i fizyczne zniszczenie.