Porzuceni

Vergil Fowler, założyciel i przywódca Porzuconych, wychował się w Bękarciej Ranie, doświadczając jej brutalnej rzeczywistości. Jego młodość była naznaczona walką o przetrwanie, ale także głęboką empatią dla tych, którzy nie mieli dokąd uciec. W miarę jak chaos i przemoc pochłaniały dzielnicę, Vergil postanowił zjednoczyć Bękarcią Ranę, tworząc organizację, która z jednej strony zapewni porządek, a z drugiej da mieszkańcom nadzieję na lepsze życie.

Vergil znany jest z tego, że zawsze pomagał swoim sąsiadom, a jego motto to “poświęcać wiele, by inni przestali cierpieć”. Choć Porzuceni są gangiem, ich działalność często wykracza poza zwykłą przestępczość. Dzięki ich rządom wiele młodych chłopców unika ścieżki przemocy, a dziewczęta nie muszą trafiać do burdeli, co było wcześniej częstym problemem.

Porzuceni to gang, którego działalność w Bękarciej Ranie skupia się na łączeniu elementów przestępczych z działaniami mającymi na celu poprawę życia mieszkańców dzielnicy. Jednym z kluczowych obszarów ich aktywności jest paserstwo. Dzięki sieci kontaktów oraz sprawnemu zarządzaniu czarnym rynkiem, Porzuceni są w stanie dostarczać mieszkańcom Bękarciej Rany dobra, które normalnie byłyby dla nich niedostępne. Choć handel ten opiera się na nielegalnych źródłach, przynosi korzyści lokalnej społeczności, zapewniając dostęp do niezbędnych produktów w przystępnych cenach.

Innym obszarem ich działalności są zabójstwa na zlecenie, które Porzuceni realizują z dala od swojej dzielnicy, aby unikać przemocy wewnętrznej. Dochody z tych działań trafiają na finansowanie projektów społecznych, takich jak edukacja młodzieży czy infrastruktura w Bękarciej Ranie. Arena Podziemny Krąg, którą zarządzają, to kolejne źródło ich wpływów. Jest ona nie tylko miejscem rozrywki, ale także sposobem na zdobywanie funduszy poprzez organizowanie walk, które przyciągają zarówno zawodników, jak i widzów spoza dzielnicy.

Porzuceni prowadzą również szeroko zakrojoną działalność w ramach czarnego rynku, który jest sercem handlowym Bękarciej Rany. Zarządzają handlem różnorodnymi towarami i usługami, zaspokajając potrzeby mieszkańców, których nie stać na legalne alternatywy. Jednym z najbardziej specyficznych obszarów ich aktywności jest handel informacjami. Dzięki szerokiej sieci informatorów, w tym kurtyzan, handlarzy i zwykłych mieszkańców, Porzuceni gromadzą cenne dane, które wykorzystują w negocjacjach z innymi grupami oraz do wywierania nacisku na władze miasta.

Mimo że działalność Porzuconych opiera się na przestępczych fundamentach, ich lider, Vergil Fowler, prowadzi twardą politykę antynarkotykową, nie dopuszczając do handlu substancjami odurzającymi w Bękarciej Ranie. To stanowisko przysporzyło gangowi wielu wrogów, ale jednocześnie umocniło ich reputację jako strażników dzielnicy. W efekcie Porzuceni postrzegani są jako nietypowy gang, który łączy brutalną przestępczość z ideą społecznej odpowiedzialności, dbając o życie i przyszłość mieszkańców Bękarciej Rany.

Porzuceni działają w sposób zorganizowany, co pozwala im sprawnie zarządzać licznymi przedsięwzięciami. Ich struktura jest hierarchiczna, ale jednocześnie elastyczna, dostosowana do specyficznych warunków Bękarciej Rany.

Struktura Porzuconych odzwierciedla ich podwójną naturę – jako organizacji przestępczej oraz grupy działającej na rzecz poprawy życia w Bękarciej Ranie. Dzięki swojemu zorganizowaniu i wizji Vergila Fowlera, gang zdobył wyjątkową pozycję w Silmaaroonie, łącząc działalność nielegalną z misją społeczną.

Vergil Fowler to charyzmatyczny i pragmatyczny przywódca, który zyskał zaufanie mieszkańców Bękarciej Rany dzięki swojej wizji i determinacji. Jest nie tylko dowódcą gangu, ale także swoistym burmistrzem dzielnicy, nadzorującym zarówno nielegalne operacje, jak i inicjatywy mające na celu poprawę życia jej mieszkańców.

Najbardziej zaufani członkowie gangu tworzą Starszyznę, która odpowiada za prowadzenie kluczowych interesów Porzuconych, takich jak arena, paserstwo czy czarny rynek. Starszyzna pełni również rolę doradczą dla Vergila, pomagając mu podejmować strategiczne decyzje.

Młodsi członkowie organizacji, często wychowani w Bękarciej Ranie, zajmują się mniej wymagającymi zadaniami, takimi jak dostarczanie wiadomości, patrolowanie dzielnicy czy pomoc w codziennych obowiązkach Starszyzny. Wielu z nich jest wysyłanych do szkół i uniwersytetów na koszt gangu, co ma na celu stworzenie przyszłej, lepiej wykształconej generacji mieszkańców Rany.

Porzuceni korzystają z szerokiej sieci informatorów, w tym mieszkańców dzielnicy, handlarzy oraz kurtyzan. Osoby te nie są formalnymi członkami gangu, ale ich współpraca jest kluczowa dla funkcjonowania organizacji.

Porzuceni utrzymują własne siły porządkowe, które dbają o bezpieczeństwo mieszkańców i egzekwują wewnętrzne zasady w Bękarciej Ranie. Strażnicy często pełnią także rolę mediatorów w sporach między mieszkańcami.

Porzuceni utrzymują specyficzny układ z Wolnymi Mieczami – w zamian za przymykanie oka na ich działalność, gang utrzymuje porządek w Bękarciej Ranie, ograniczając przemoc i chaos. Relacje te pozwalają Porzuconym na swobodniejsze działania, choć są one postrzegane przez niektórych jako moralnie wątpliwe.

Współpraca z Evą Rogers, przedstawicielką Stanu Ludzi Pracy, ma na celu wprowadzenie reform, które mogłyby poprawić warunki życia w Bękarciej Ranie. Niestety, plany te często są blokowane przez Stan Kupców i burmistrz miasta, Cecilię Robinett, którzy obawiają się destabilizacji.

Największym problemem dla Porzuconych jest obecność mulvarystów z Silmaaroońskiego Podziemia, którzy swoimi zamachami destabilizują sytuację w dzielnicy. Vergil unika bezpośrednich działań przeciwko nim, obawiając się wybuchu wojny gangów, która mogłaby zniszczyć jego misję.

Porzuceni pozostają w otwartym konflikcie z Lisami Zmroku, którzy coraz bardziej ingerują w sprawy Bękarciej Rany. Lisy, działając na zlecenie Donovana Kirklanda, próbują przejąć kontrolę nad kluczowymi punktami dzielnicy, zwłaszcza nad czarnym rynkiem i Podziemnym Kręgiem. Działania Lisów są skoordynowane i mają na celu osłabienie wpływów Porzuconych, co prowadzi do licznych starć między gangami. Vergil Fowler uważa ich obecność za zagrożenie dla stabilności dzielnicy, ale jego ograniczone zasoby utrudniają prowadzenie otwartej wojny, co zmusza go do wybiórczego i strategicznego reagowania na ich agresję.

Porzuceni cieszą się szacunkiem wśród mieszkańców Bękarciej Rany, którzy postrzegają ich jako obrońców i gospodarzy dzielnicy. Choć metody gangu bywają brutalne, ich działania przynoszą widoczne efekty: stan życia mieszkańców Rany stale się poprawia, a przemoc jest znacznie rzadsza niż przed powstaniem organizacji.

Niemniej jednak, Porzuceni budzą kontrowersje w reszcie Silmaaroonu. Dla jednych są wzorem pragmatyzmu i przywództwa w trudnych warunkach, dla innych – przeszkodą w przywróceniu pełnej kontroli nad dzielnicą. Ich relacje z Wolnymi Mieczami i nieoficjalne powiązania polityczne wywołują mieszane uczucia zarówno wśród mieszkańców, jak i w Wielkiej Czwórce.

Członkowie Porzuconych nie noszą jednolitego stroju, aby nie przyciągać uwagi straży miejskiej. Jednak ich symbolem jest czarny kruk, który pojawia się na murach i budynkach w Ranie, oznaczając tereny kontrolowane przez gang. Vergil Fowler znany jest z noszenia prostych, lecz eleganckich strojów, które podkreślają jego pozycję lidera i gospodarza.

Porzuceni odegrali kluczową rolę w stabilizacji Bękarciej Rany. Dzięki ich działaniom dzielnica przeszła znaczną transformację – choć nadal jest miejscem trudnym do życia, mieszkańcy odczuwają realną poprawę warunków. Gang dba o bezpieczeństwo, edukację młodych i dostęp do podstawowych dóbr, starając się tworzyć przyszłość, która wykracza poza przemoc i przestępczość.

Jednocześnie ich działalność nie rozwiązała wszystkich problemów – Bękarcia Rana nadal zmaga się z biedą, przeludnieniem i wpływami zewnętrznych grup. Mimo to, Porzuceni pozostają symbolem nadziei dla wielu jej mieszkańców, którzy widzą w nich coś więcej niż gang – widzą obrońców swojej dzielnicy i swojego życia.