Potępieni

Potępieni oddają cześć Naihild, zwanej również Namiestniczką Nocy, Panią Nocy lub Królową Mroku. Jest ona najpotężniejszą z Cór Nocy, córek Elfrit, i panuje nad Krainą Nocy - dawnym królestwem Gwiazd, które podbiła dla swojej matki.

Naihild włada domenami nocy, mroku i zdrady. Jej sfera wpływów obejmuje także morderstwa dokonywane pod osłoną ciemności oraz wszelkie podstępne działania wymierzone przeciwko światłu. Jest ucieleśnieniem bezwzględnej nienawiści do Aglosa i jego wyznawców.

Charakter Naihild jest zimny i okrutny, pozbawiony jakichkolwiek ludzkich odruchów. Jej jedynym celem jest pogrążenie świata w wiecznej ciemności, by żadna światłość już nigdy nie ośmieliła się zabłysnąć. W Starym Świecie już raz dokonała największego dzieła - z pomocą swoich Synów zniewoliła Gwiazdy, podbiła ich Krainę i zabiła samego Aglosa, gdy ten przybył tam szukać światła.

Naihild nie zna litości ani współczucia. Traktuje swoich wyznawców jak narzędzia do realizacji swoich mrocznych celów. Potępieni są dla niej jedynie środkiem do szerzenia chaosu i rozkładu w świecie światła. Ich dusze i cierpienie są dla niej bez znaczenia - liczy się tylko efekt ich działań.

Potępieni wyłonili się z mrocznych legend o Naihild, Pani Nocy, której nienawiść do Aglosa i światła stała się fundamentem ich istnienia. Kult ten narodził się w głębokich cieniach Starego Świata, gdy Naihild wraz ze swoimi Synami podbiła Krainę Gwiazd, przekształcając ją w swoje królestwo mroku. To właśnie wtedy, po zabójstwie Aglosa, Elfrit wyniosła córkę do rangi Namiestniczki Nocy, a jej wyznawcy zaczęli organizować się w tajemne struktury.

Mitologia Potępionych sięga czasów, gdy Naihild zdradziła Gwiazdy i zawładnęła ich domeną. Według ich wierzeń, noc jest prawdziwym stanem świata, a światło jedynie chwilowym zaburzeniem. Zabójstwa dokonywane przez Potępionych mają na celu nie tylko eliminację wrogów, ale także przywrócenie naturalnego porządku, w którym mrok panuje niepodzielnie. Każdy mord jest dla nich aktem świętym, ofiarą złożoną Naihild.

Stosunek Potępionych do innych religii jest jednoznacznie wrogi, szczególnie wobec wyznawców Aglosa oraz Arauleńskiego Kościoła. Widzą w nich główną przeszkodę w realizacji ich misji. Jednakże, w przeciwieństwie do otwartych konfliktów preferowanych przez innych czcicieli Elfrit, Potępieni działają w ukryciu, wykorzystując podstęp i zdradę. Ich celem jest rozsadzanie struktur światła od środka, poprzez eliminację kluczowych postaci i sianie nieufności.

Relacje z innymi kultami Cór Nocy są złożone. Choć wszyscy służą Elfrit, Potępieni uważają się za elitę, bezpośrednio związanych z Naihild. Współpracują z innymi sektami tylko wtedy, gdy służy to ich celom, zachowując przy tym autonomię i tajemnice swoich rytuałów. Czyni ich zarówno szanowanymi, jak i budzącymi lęk nawet wśród własnych sojuszników.

Potępieni, jako wyznawcy Naihild, kierują się doktryną całkowitego podporządkowania mrokowi i chaosowi. Ich wiara opiera się na przekonaniu, że światło jest iluzją, a jedyną prawdą jest wieczna noc. Wierzą, że poprzez morderstwa, zdrady i sianie destrukcji przybliżają nadejście Dnia Zaćmienia, gdy Naihild ostatecznie pokona Aglosa i pogrąży świat w ciemności.

Grzechem w oczach kultu jest jakakolwiek forma współczucia, miłosierdzia czy próby zachowania porządku. Cnotą zaś jest bezwzględność, okrucieństwo i zdolność do poświęcenia wszystkiego w imię mroku. Potępieni wierzą, że każdy akt przemocy, każda zdrada i każda dusza pogrążona w deprawacji wzmacnia moc Naihild i przybliża triumf chaosu.

Ideologia Potępionych jest prosta: świat został stworzony jako arena wiecznej walki między światłem a mrokiem, a ich rolą jest zapewnienie, by mrok zwyciężył. Wierzą, że Naihild już raz zabiła Aglosa w Starym Świecie, a teraz czeka tylko na odpowiedni moment, by powtórzyć ten czyn w Angvalionie. Ich rytuały i morderstwa mają osłabić światło i przygotować grunt Dnia Zaćmienia.

Obietnice dla wiernych są jasne: ci, którzy służą Naihild z oddaniem, zostaną nagrodzeni mocą i pozycją w nowym świecie pogrążonym w wiecznej nocy. Najwierniejsi mogą stać się Synami Naihild, obdarzonymi nieśmiertelnością i potężną mocą mroku. Dla Potępionych śmierć nie jest końcem, lecz przejściem do Krainy Nocy, gdzie będą wiecznie służyć swojej pani.

Potępieni, choć na pozór działają jako gildia zabójców, w rzeczywistości są narzędziem Naihild, wykonującym jedynie te zlecenia, które służą jej mrocznym celom. Każda prośba o ich usługi wymaga Rytuału Odwróconego Blasku – krwawej ofiary z ciała i duszy, która testuje determinację zleceniodawcy. Jeśli Naihild zaakceptuje daninę, Potępieni działają z absolutną precyzją, pozostawiając po sobie więcej pytań niż odpowiedzi. Ich metody są legendarne: wykorzystują mroczne zaklęcia, by przenikać przez cienie, zatruwać umysły ofiar i omijać najpotężniejsze zabezpieczenia, zawsze działając z przyzwoleniem Namiestniczki Nocy.

Ci, którzy próbują wykorzystać Potępionych, szybko odkrywają, że to oni stają się narzędziami w rękach Naihild. Każdy kontakt z gildią naznacza duszę mrokiem, a wykonane zlecenia zawsze niosą daleko idące konsekwencje – wojny, zdrady lub upadki dynastii. Potępieni nie zabijają dla zysku, lecz by siać chaos i przybliżać triumf wiecznej nocy, pozostawiając za sobą nieodwracalne spustoszenie. W tym sensie ich prawdziwą bronią jest sama zmiana, jaką wprowadzają w świat – każda śmierć to krok ku wiecznemu zmierzchowi.

Potępieni odcisnęli swoje piętno na historii Angvalionu poprzez serię tajemniczych zabójstw, które wstrząsnęły fundamentami wielu królestw. Ich ofiarami padali zarówno władcy, jak i wpływowi Słoneczni Kapłani, co często prowadziło do destabilizacji regionów i wybuchów krwawych konfliktów. W Amarancie Potępieni stali się narzędziem w rękach Czarnego Konklawe, eliminując przeciwników kultu Elfrit i torując drogę do władzy jego zwolennikom.

Konflikty z wyznawcami Aglosa przybierały szczególnie krwawy charakter. Kapłani światła organizowali regularne polowania na domniemanych członków gildii, paląc na stosach setki podejrzanych o kontakty z Potępionymi. W odpowiedzi zabójcy Naihild nasilali ataki na świątynie, mordując kapłanów podczas nocnych modlitw i profanując miejsca kultu.

Chociaż nigdy tego nie udowodniono przypisuje im się zabójstwo arauleńskiej królowej, Rayli Zwycięskiej.

Zakazana Wiedza i Tajemnice Potępionych to mroczne dziedzictwo przekazywane jedynie najbardziej wtajemniczonym członkom gildii, splecione z krwawymi rytuałami i starożytnymi sekretami Krainy Nocy. Ta niebezpieczna wiedza, strzeżona przez wieki w ukrytych archiwach i zakodowana w językach zapomnianych przez śmiertelników, stanowi esencję mocy Naihild – pozwala manipulować cieniem jak materią, wywoływać obłęd szeptem oraz otwierać przejścia do królestwa wiecznego mroku. Każdy fragment tej wiedzy jest okupiony cierpieniem i zdradą, a jej posiadacze stopniowo tracą resztki człowieczeństwa, stając się jedynie narzędziami w rękach Pani Nocy.

Rytuał Odwróconego Blasku to ceremonia, która wymaga od zleceniodawcy poświęcenia fragmentu własnego ciała – może to być ręka, oko, a nawet część organu wewnętrznego, wydobyta w agonii i ofiarowana Naihild w całkowitej ciemności. Sam akt okaleczenia pozostawia nie tylko fizyczne blizny, ale głębokie piętno psychiczne, które nieodwracalnie zmienia osobę dokonującą ofiary. Wielu zleceniodawców, nawet jeśli początkowo kierowało się zemstą czy politycznym wyrachowaniem, po przejściu rytuału zaczyna wykazywać niepokojące zmiany – nocne koszmary, obsesję na punkcie mroku lub mimowolne szeptanie modlitw do Namiestniczki Nocy. To nie jest świadome oddanie duszy, lecz stopniowe pogrążanie się w otchłani pod wpływem traumy i utraty części siebie, które niepostrzeżenie przybliża ich do Elfrit. Nawet jeśli Potępieni odmówią wykonania zlecenia, ofiara z ciała pozostaje, a wraz z nią nieusuwalne poczucie, że coś nieodwracalnego zostało utracone – i że jedyną drogą jest pójście dalej w mrok.