Sidth

Sidth to przedstawicielka rasy Ellerian, lecz jej istnienie nie jest wynikiem naturalnych narodzin – została stworzona przy pomocy magicznego rytuału, który połączył martwe ciało z duszą uwięzioną przez lata w Kuli Eteru. Choć z pozoru przypomina zwykłą przedstawicielkę swojej rasy, uważniejsze spojrzenie ujawnia, że jej obecność przeczy porządkowi natury.

Sidth ma głęboką, atramentowo-czarną skórę, typową dla swojej rasy, lecz u niej nabiera ona niemal gładkiego, porcelanowego połysku – jakby życie w niej zostało wyrzeźbione, a nie narodzone. Jej oczy są całkowicie srebrzysto-błękitne, lśniące, bez źrenic, przez co trudno odczytać emocje, które się za nimi kryją. Włosy, długie i smoliste, opadają na ramiona w prostych pasmach, a spod nich wystają wydłużone uszy, ostre i cienkie jak klinga. Całe jej ciało poznaczone jest magicznymi bliznami i peknięciami, będącymi wynikiem rytuału - lśnią one typowym dla czystego eteru blado-błękitnym blaskiem, który wzmaga się przy kontakcie Sidth z magią.

Sidth nosi szatę w odcieniach purpury i zgaszonego burgundu, prostą, lecz elegancką – bez ozdób, jakby celowo odrzucającą próżność. Materiał spływa luźno po jej wysokiej, smukłej sylwetce, współgrając z niemal niewidzialnym ruchem jej ciała. Do kompletu Sidth zwykle nosi maskę, która zasłania jej twarz - zdążyła już zrozumieć, że jej nienaturalny wygląd może budzić strach wśród ludzi, których napotyka na swojej drodze.

Choć jej rysy są piękne w klasyczny sposób, aura Sidth jest pełna chłodu – emanuje spokojem, który nie wynika z łagodności, lecz z braku. Jej brak zrozumienia świata wokół niej przekłada się na brak pewności siebie i wycofaną naturę Sidth.

Sidth, jako istota zrodzona z magii, posiada wyjątkowe predyspozycje do interakcji z energią magiczną. Jej natura sprawia, że intuicyjnie wyczuwa i manipuluje przepływem mocy, choć często nie rozumie zasad stojących za tymi zjawiskami. Ta wrodzona zdolność pozwala jej szybko przyswajać nowe techniki magiczne, mimo braku teoretycznego przygotowania.

Specjalizacją Sidth jest Hydrozofia – magia związana z kontrolą i kształtowaniem wody. Jak sama twierdzi, płynna natura tej dyscypliny odpowiada jej sposobowi myślenia, pozwalając działać instynktownie, bez potrzeby analizowania każdego ruchu. Wykorzystuje tę magię zarówno do ataku, jak i obrony, tworząc z wody ostrza, tarcze czy nawet całe struktury ograniczające przeciwników.

W walce Sidth łączy magię Hydrozofii z umiejętnościami bojowymi, tworząc unikalny styl walki. Obserwując potrzeby Kręgu Powierników, postanowiła wypełnić rolę wojownika, skupiając się na bezpośrednich starciach. Szczególną sympatią darzy walkę kataną, którą opanowała z zadziwiającą łatwością, łącząc cięcia mieczem z magicznymi atakami wodnymi.

Jej magicznie wzmocnione ciało zapewnia jej znaczną zwinność i szybkość. Na polu bitwy porusza się z gracją i precyzją, wykonując akrobacje, które dla przeciwników wydają się zaskakujące. Te dynamiczne ruchy nie są dla niej wyuczonym stylem, lecz naturalnym sposobem ekspresji w walce.

Dodatkowym atutem Sidth jest umiejętność telekinezy, którą wykorzystuje do zaskakiwania przeciwników i kontrolowania przestrzeni wokół siebie. Pozwala jej to na manipulowanie przedmiotami na odległość, tworząc dodatkowe zagrożenie dla wrogów lub osłony dla sojuszników.

Magia stanowi integralną część tożsamości Sidth. Jako istota zrodzona z energii magicznej, w jej obecności czuje się najpewniej i najbezpieczniej. Dlatego też większość jej umiejętności i technik walki opiera się na wykorzystaniu mocy, co czyni z niej wyjątkowego wojownika-maga, łączącego fizyczną zwinność z magiczną precyzją.

Początki Sidth sięgają tajemniczego bytu zwanego Kulą Eteru, który powstał w wyniku niezwykłego zdarzenia magicznego. Młoda Josephine Hailey, jeszcze podczas nauki w Hintervoldzie, potajemnie eksperymentowała z magią, wykorzystując skradziony Kamień Dusz. Nieświadomie uwolniła uwięzioną w nim duszę, która związała się z nią, tworząc Kulę Eteru. Ten magiczny byt stał się jej towarzyszem, dzieląc z nią myśli i wzmacniając jej zdolności magiczne przez wiele lat.

Podczas Koniunkcji Żywej Magii Josephine postanowiła uwolnić Kulę Eteru, pragnąc dać jej niezależność. Przeprowadziła skomplikowany rytuał, który jednak nie przebiegł zgodnie z planem. Zamiast uwolnienia, dusza z Kamienia Dusz znalazła nowe naczynie w postaci martwej Ellerian znajdującej się nieopodal. W ten sposób narodziła się Sidth - istota o ciele Ellerian, lecz z umysłem kształtowanym przez połączenie duszy z Kamienia Dusz i resztek świadomości zmarłej.

Pomimo że rytuał rozdzielił więź między Josephine a Kulą Eteru, pewna subtelna łączność pozostała. Sidth, choć zyskała niezależność, nadal odczuwała szczególną bliskość z czarodziejką, która stała się dla niej jedynym znajomym światełkiem w obcym świecie. To uczucie było wzajemne - Josephine również czuje bliskość z Sidth i pragnie się nią opiekować.

Początki samodzielnego życia Sidth były trudne. Mimo że posiadała szczątkowe wspomnienia zarówno duszy z Kamienia Dusz, jak i pierwotnej właścicielki ciała, Ellerian, jej rozumienie świata było bardzo ograniczone. Musiała uczyć się wszystkiego od podstaw, jak dziecko, co sprawiało, że była niezwykle naiwna i dosłowna w interpretacji rzeczywistości. To właśnie Josephine stała się jej przewodniczką w tym nowym życiu, zabierając ją w podróż, która miała być dla Sidth zarówno nauką, jak i odkrywaniem własnej tożsamości.

Relacja między Sidth a Josephine jest wyjątkowa i złożona, sięgająca korzeniami do magicznego eksperymentu, który dał początek jej istnieniu. Sidth postrzega Josephine jako swoją stwórczynię i opiekunkę, choć sama czarodziejka nigdy nie rościła sobie praw do takiego tytułu. Między nimi istnieje głęboka więź, która przetrwała nawet po rozdzieleniu ich dusz podczas rytuału w trakcie Koniunkcji Żywej Magii.

Dla Sidth Josephine jest jedyną osobą, która nie wydaje się jej obca. Instynktownie lgnie ona do czarodziejki, traktując ją jako punkt odniesienia w świecie, którego nie rozumie. Josephine z kolei, mimo początkowego zaskoczenia wynikami rytuału, szybko zaakceptowała Sidth jako odrębną istotę, choć często przejawia wobec niej postawę nadopiekuńczą, wynikającą z poczucia odpowiedzialności za jej stworzenie.

Ich relacja ma charakter niemal rodzicielski - Josephine nieświadomie przejęła rolę mentorki i przewodniczki, podczas gdy Sidth naśladuje jej zachowania i uczy się świata poprzez obserwację czarodziejki. Jednocześnie pozostałości po magicznej więzi sprawiają, że Sidth czasem intuicyjnie wyczuwa emocje Josephine, choć nie zawsze potrafi je prawidłowo zinterpretować.