Sulvanit

Sulvanit to minerał o wyraźnie czerwonawym odcieniu, który w naturalnej formie przybiera postać łuskowatych, często spękanych struktur. Jego powierzchnia przypomina wysuszoną skórę jaszczura, co nadaje mu charakterystyczny wygląd. Minerał ten jest kruchy i podatny na kruszenie się, szczególnie pod wpływem nacisku.

W stanie suchym sulvanit wydaje się niepozorny, jednak jego prawdziwa natura ujawnia się w kontakcie z wilgocią lub tłuszczami. W takich warunkach zaczyna emitować delikatne, pulsujące światło, które szybko przechodzi w intensywny żar.

Sulvanit wykazuje niezwykłe właściwości termofityczne, szczególnie w reakcji z tłuszczami i olejami. Po zetknięciu z tymi substancjami przechodzi gwałtowną reakcję egzotermiczną, w wyniku której temperatura otoczenia gwałtownie wzrasta. Powstały w ten sposób płomień ma charakterystyczną, żółtoczerwoną barwę i kleistą konsystencję.

Co szczególnie niezwykłe, ogień wytwarzany przez sulvanit pali się nawet w środowisku pozbawionym tlenu, co czyni go wyjątkowo trudnym do ugaszenia tradycyjnymi metodami. Płomień ten ma tendencję do przylegania do powierzchni i rozprzestrzeniania się nawet po mokrych materiałach.

Sulvanit jest wyjątkowo niestabilnym minerałem, który wymaga specjalnych warunków przechowywania. Nawet niewielka ilość wilgoci lub tłuszczu może spowodować jego samozapłon. W stanie sproszkowanym staje się jeszcze bardziej niebezpieczny, gdyż może reagować nawet z naturalnymi tłuszczami obecnymi na skórze.

Minerał ten jest szczególnie groźny w zamkniętych przestrzeniach, gdzie nagromadzenie gazów powstałych w wyniku jego spalania może prowadzić do gwałtownych eksplozji. Ze względu na te właściwości, sulvanit bywa nazywany "kamieniem przeklętych alchemików".

Oprócz gwałtownej reakcji z tłuszczami, sulvanit wykazuje interesujące właściwości w połączeniu z Alasparskim Ogniem. Działa wówczas jako wzmacniacz, zwiększając lepkość i przyczepność płomieni. Ta synergia jest często wykorzystywana w wojskowych zastosowaniach.

Warto zauważyć, że sulvanit nie reaguje z większością metali w normalnych warunkach, co pozwala na jego względnie bezpieczny transport w metalowych pojemnikach. Jednak w wysokich temperaturach może wchodzić w reakcje z niektórymi stopami, tworząc niebezpieczne związki.

Sulvanit od wieków znajduje zastosowanie w sztuce wojennej, głównie jako składnik zaawansowanych broni pirotechnicznych. Jego właściwości termofityczne czynią go idealnym materiałem do produkcji bomb ogniowych klasy wojennej, gdzie w połączeniu z olejami tworzy niezwykle skuteczną mieszankę zapalającą. Płomień wytwarzany przez sulvanit przylega do powierzchni, co czyni go szczególnie niebezpiecznym w oblężeniach i walkach miejskich.

W połączeniu z Alasparskim Ogniem sulvanit działa jako wzmacniacz, zwiększając lepkość i zdolność przylegania płomieni. Ta właściwość jest często wykorzystywana w pirotechnicznych miotaczach ognia, gdzie sulvanit w formie sproszkowanej miesza się z olejem w specjalnych zbiornikach, tworząc śmiercionośną mieszankę zdolną pokryć ogniem całe oddziały wroga.

Choć sulvanit rzadko znajduje zastosowanie w przemyśle ze względu na swoje niebezpieczne właściwości, bywa używany w specjalistycznych procesach wymagających ekstremalnych temperatur. Głównym zastosowaniem jest spopielanie odpadów, szczególnie tych trudnych do spalenia tradycyjnymi metodami. Sulvanit pozwala na efektywne utylizowanie nawet mokrych materiałów, co czyni go cennym w niektórych manufakturach.

W ograniczonym zakresie sulvanit wykorzystywany jest również w hutnictwie, gdzie służy do podtrzymywania wysokiej temperatury w piecach podczas wytopu szczególnie opornych rud. Jednak ze względu na ryzyko niekontrolowanego zapłonu, tego typu praktyki wymagają specjalistycznej wiedzy i zachowania rygorystycznych środków bezpieczeństwa. Dodatkowo do tych celów znacznie lepiej sprawdzają się Sole Ognia, które są tańsze i dostępniejsze.

Obróbka sulvanitu wymaga specjalistycznych warunków i ścisłego przestrzegania procedur bezpieczeństwa. Minerał musi być przechowywany w absolutnie suchym środowisku, najlepiej w pojemnikach wyłożonych warstwą specjalnego piasku mineralnego. Wszelkie prace obróbcze przeprowadza się w pomieszczeniach pozbawionych jakichkolwiek źródeł wilgoci i tłuszczu.

Do cięcia bloków sulvanitu używa się specjalnych pił diamentowych chłodzonych suchym lodem, nigdy zaś cieczami. Proszkowanie odbywa się w zamkniętych młynach kulowych, gdzie każdy etap procesu jest ściśle kontrolowany. Gotowy proszek sulvanitowy przechowuje się w szczelnych pojemnikach z ołowiu lub grubego szkła, zawsze z zachowaniem podwójnej warstwy zabezpieczeń.

Łączenie sulvanitu z innymi składnikami odbywa się wyłącznie w specjalnych mieszalnikach zdalnie sterowanych, często z wykorzystaniem mechanicznych manipulatorów. Alchemicy pracujący z tym materiałem obowiązkowo używają odzieży pozbawionej jakichkolwiek tłustych substancji i pracują w pomieszczeniach wyposażonych w systemy awaryjnego gaszenia piaskowego.

W kręgach sabotażystów i szpiegów sulvanit zyskał ponurą sławę jako składnik tzw. 'ognistych pułapek'. Sproszkowany minerał umieszczany jest w specjalnych mechanizmach aktywowanych przez kontakt z tłuszczem lub ludzką skórą. Tego typu pułapki bywają stosowane do niszczenia dokumentów, magazynów czy nawet eliminowania konkretnych osób.

W niektórych szkołach alchemicznych sulvanit wykorzystywany jest do badań nad ekstremalnymi reakcjami termicznymi. Jego zdolność do spalania się w próżni czyni go szczególnie interesującym obiektem studiów, choć eksperymenty te odbywają się pod ścisłym nadzorem i w specjalnie przystosowanych laboratoriach.

Sulvanit występuje głównie w regionach o wzmożonej aktywności wulkanicznej lub w strefach, gdzie niegdyś istniały potężne źródła magmy. Jego złoża najczęściej spotyka się w głębokich warstwach skalnych, zwykle w towarzystwie bazaltów i innych skał wylewnych. Minerał ten tworzy charakterystyczne, nieregularne żyły o czerwonawym odcieniu, często przecinające się z innymi formacjami geologicznymi.

Najbogatsze złoża sulvanitu znajdują się w Hintervoldzie, gdzie wydobywa się go w specjalnie przystosowanych kopalniach. Wyspy Dwóch Braci również słyną z dużych i wysokiej jakości złóż tego minerału. W Aspin sulvanit występuje rzadziej, a jego złoża są rozproszone, co czyni wydobycie mniej opłacalnym.

W Imperium Kalladańskim sulvanit wydobywa się w północnych prowincjach, gdzie stanowi on ważny element lokalnej gospodarki. Ze względu na niebezpieczne właściwości minerału, jego wydobycie jest ściśle regulowane przez władze, a kopalnie są często strzeżone przez oddziały wojskowe.

Należy zaznaczyć, że sulvanit nie występuje na powierzchni – zawsze znajduje się głęboko pod ziemią, co dodatkowo utrudnia jego eksploatację. Minerał ten jest również wyjątkowo wrażliwy na wilgoć, dlatego kopalnie muszą być odpowiednio zabezpieczone przed wodą i innymi czynnikami mogącymi wywołać niekontrolowaną reakcję.