Wielkie Księstwo Aermagh

W Aermaghu władzę sprawuje Wielki Książę z siedzibą w stolicy, Aermagh, gdzie zarządza zarówno lokalnymi sprawami, jak i kwestiami dotyczącymi całego narodu. Społeczeństwo jest często pozostawione sobie, władza o nich nie dba. Ducha wolności Aermaghczan można dostrzec w swobodnym podejściu do egzekwowania prawa. Chociaż żołnierze szybko reagują na poważne przestępstwa, wiele mniejszych wykroczeń jest bagatelizowanych, a mieszkańcy pozostawiani są sami sobie.

W innych miasteczkach i wsiach władzę sprawują lordowie, zazwyczaj członkowie rodziny książęcej, często uchodzący za niekompetentnych. Handel jest stosunkowo niekontrolowany, o ile podatki są płacane. Działalności gospodarcze, takie jak domy publiczne i lokale hazardowe, są akceptowane w społeczeństwie.

Taki ustrój sprawił, że całe społeczeństwo żyje w skrajnej biedzie, poza rodziną książęcą, która może pozwolić sobie na wystawne życie.

Tereny Aermaghu w czasach istnienia Eldëvir były zamieszkane właśnie przez elfy, które w wschodniej części wybudowały Zakon dla Jaśnie Oświeconej Eliadis, która prowadziła w tamtym miejscu badania nad swoją magią. Taka lokalizacja pozwalała jej trzymać się z dala od polityki Gäl'ahadru oraz była bezpieczna - na południu żyły tylko prymitywne plemiona ludzi, a na północy rozciągało się królestwo Kedronu, z którym Jaśnie Oświecona handlowała. Kiedy ludzie zaatakowali królestwo Eldëvir, Eliadis oraz jej zakon porzucili krainę oraz wrócili bronić swojego ludu, gdzie zginęli.

Po upadku Królestwa Eldëvir tereny zajęło królestwo Kedronu, a do krainy zaczęli napływać osadnicy z innych części królestwa oraz pobliskiego Kedronu. Aermagh ze względu na brak natualnych złóż stanowił po prostu rozległe farmy, który były z dala od Imperium Kalladańskiego, z którym Kedron toczył wojnę. Niemniej zawsze był to region mocno autonomiczny - jakakolwiek władza słabo tutaj docierała, a lokalne rody często dorabiały współpracując z półświatkiem, który przemycał towary do Kedronu.

Mieszkańcy Aermaghu nigdy nie czuli się częścią większego królestwa.

Po II Wojnie Amarantu krainą rządził Araulen, który również objął ją we władanie w trakcie III Wojny Amarantu, wyrywają Aermagh z rąk Drakarii.

Podczas Pierwszego Szczytu w Silmaaroonie głowa najbogatszej rodziny Aermaghu, Lynch Barlow, wygłosił przemówienie, że zgłasza swoje pretensje do rządzenia tymi włościami, które powinne zostać uznane za niezależne. Ich dążenia poparł Hintervold, a Arauleńczycy uznali to za zdradę oraz secesję.

Co ciekawe swoje roszczenia do tych ziem zgłosiła również Nebrazza oraz Egaras.

Poparcie dążeń Aermaghu było przebiegłym politycznym zagraniem Królowej Renée Clagon - Aermagh obawiał się wojny z Araulenem, a był tak słaby, że nie było mowy, aby w pojedynkę poradził sobie z inwazją jakiegokolwiek państwa. Wielki Książę poprosił królową o pomoc, która wysłała do Aermaghu spore wojsko, aby wybudowały forty na granicy z Araulenem i "strzegli" pokoju. W ten sposób legalnie wkroczyła zbrojnie do państwa, trzymając w szachu całe wielkie księstwo.

Aermagczycy charakteryzują się tym, że nie czują przynależności do żadnej większej grupy. Są znani ze swojej nieufności wobec obcych. Zdobywanie ich zaufania jest trudne, a wielu uważa ich za ludzi nieprzystępnych czy nawet niemiłych. Ta postawa wynika jednak z konieczności przetrwania w trudnych warunkach, gdzie każde podejście obcej osoby może stanowić zagrożenie dla ich bezpieczeństwa. Bierze się to z powszechnego problemu bandyctwa, z którym rodzina książęca nic nie robi.

W królestwie panuje skrajna bieda, a aermagczycy muszą podejmować codzienne wysiłki, aby zaspokoić najbardziej podstawowe potrzeby. Spędzają czas na prostych, codziennych zadaniach, które pozwalają im przeżyć. Polują na dzikie zwierzęta, zbierają jagody i orzechy oraz parają się rybołówstwem.

Ich życie to nieustająca walka o przeżycie, co sprawia, że stają się silni i niezależni. Pomimo braku więzi społecznych, aermagczycy potrafią przetrwać w surowej rzeczywistości, opierając się na swojej zdolności do adaptacji i indywidualizmu. Każdy dzień to walka o przetrwanie, a ich celem jest jedynie przeżycie w trudnych warunkach, które narzuca im surowa rzeczywistość Wielkiego Księstwa Aermaghu.

Ostatnimi czasu Hintervold angażuje się w pomoc lokalnej ludności, przez co w księstwie rośnie poparcie dla Królowej Clagon, na czym traci Wielki Książę.

Aermagh to państwo skrajnie biednie. Mieszkańcy zazwyczaj nie posiadają żadnej sensownej pracy, która ich w jakikolwiek sposób rozwija lub tworzy wkład dla spełczności. Większość zajęć obrada się wokół służby oraz zajęć, które po prostu pozwalają im przeżyć, np. rola, rybołówstwo. Choć prawo jest bardzo liberalne i założenie działalności jest dziecinne proste - większość interesów znajduje się w rękach dosłownie jednej rodziny, Barlowów, która skutecznie zwalcza jakąkolwiek konkurencje.

Oprócz tego w księstwie otwierają się co jakiś czas filie hintervoldzkich gildii, które wykorzystują mieszkańców jako tanią siłę roboczą - paradoksalnie jest to dla mieszkańców najlepsza możliwość wyrwania się z biedy. Hintervoldzczycy płacą dobrze, jak na tamtejsze standardy, a rodzina Barlow nie jest w stanie likwidować ich interesów, ze względu na stacjonującą tam armię.

Do niedawna rodzina Bracker zajmowała się hodowaniem stworzonego przez nich gatunku bydła, z którego tworzy się bardzo wysokiej jakości wołowinę, Aergmę, która za granicą kosztuje krocie. Niestety na krótko po uzyskaniu niepodległości rodzina zaginęła w niewyjaśnionych okolicznościach, a interes przejęła hintervoldzka gildia handlowa. W kulisach mówi się o przepychance między rodziną książęcą a Hintervoldczykami, na której ucierpiała rodzina, do której interes należał.

Aermagh nie jest w stanie produkować żywności, która starczyłaby do wykarmienia mieszkańców księstwa. Dzięki licznym pomoc Hintervoldu, księstwa nie nęka głód, lecz taka pomoc sprawia, że ludność zaczyna popierać Królową Renée Clagon, nie Wielkiego Księcia Lyncha Barlowa.

Ishatar to bóg kwiatów, plonów, płodności, natury, urodzaju oraz domowego ogniska. Jest też również z pracą - zarówno rzemieślniczą oraz umysłową. Hojnie obdarzał tych, którzy trudzili się dla dobra społeczności.

Choć aermagczycy nie są zbyt rodzinni i nie parają się rzemieślnictwem utożsamiają się z Ishatarem, wierząc, że jest bogiem, który docenia ich ciężko pracę.

Goddejka jest patronką uczonych, bogaczy, kupców , władców oraz boginią porządku, piękna i manipulacji. Wyznaje ją przede wszystkim książęca rodzina, która idealnie wpisuje się w sposób działania jej wyznawców. Rodzina Barlow żyje z wyzysku i ciężkiej pracy innych.

Całe Wielkie Księstwo Aermaghu to jedna dolina otoczona górami na północy i południu oraz rzeką na wschodzie. Na zachodzie znadjuje się zatoka oraz morze. Większość doliny to lasy oraz polany. Aermagh słynie z pięknego krajobrazu - słabe zaludnienie sprawia, że kraina zdaje się być nietknięta przez cywilizację. Nie znajdują się tutaj żadne surowce naturalne.