Wolne Miecze

Wolne Miecze powstały z inicjatywy Mariena Deniau w Hintervoldzie jako elitarna organizacja najemnicza, wyspecjalizowana w ochronie i utrzymywaniu porządku. Ich historia sięga czasów, gdy Wielka Czwórka rządząca Silmaaroonem, borykała się z nieustannym napływem przestępców po pierwszej krucjacie Zakonu Gregoriańskiego. Łabędzia Przystań stanęła przed wyzwaniem zapewnienia bezpieczeństwa i sprawnej straży miejskiej, jednak utrzymanie straży wymagałoby ogromnych środków i czasu, co groziło odsunięciem innych, kluczowych inwestycji w rozwój miasta.

Pierwszym pomysłem Wielkiej Czwórki było zatrudnienie najemników z Aspin, jednak tamtejsze organizacje miały opinię wyjątkowo przekupnych, a ich sprowadzenie z tak daleka generowało dodatkowe koszty. Zakon Gregoriański i najemnicy z Araulenu zostali wykluczeni z uwagi na nieprzyjazne stosunki polityczne, zaś Vuldar mógł zaoferować wyłącznie wojowników o wątpliwej dyscyplinie. W tym czasie uwagę Wielkiej Czwórki przyciągnęła niedawna, zwycięska kampania Hintervoldczyków przeciwko Bolgom, a szczególną renomą cieszyła się organizacja Wolnych Mieczy – wierni, skuteczni i niezawodni wojownicy. Marien Deniau, właściciel formacji, przyjął zaproszenie Wielkiej Czwórki do negocjacji w sprawie stałej współpracy.

Negocjacje zakończyły się sukcesem: Deniau zobowiązał się dostarczać Silmaaroonowi wyszkolonych najemników, których zadaniem było wspieranie straży miejskiej i utrzymanie porządku. W ramach umowy, Deniau zyskał pięcioletnie zwolnienie podatkowe na uruchomienie faktorii kowalskiej w porcie, co umożliwiło produkcję i serwisowanie wyposażenia na potrzeby Wolnych Mieczy i miejskiej obrony. Wkrótce na terenie miasta powstały pierwsze placówki szkoleniowe, a najemnicy Deniau szybko zyskali uznanie dzięki swojej skuteczności, utrzymując porządek w Silmaaroonie i stopniowo eliminując zagrożenie ze strony przestępców.

Po śmierci Mariena Deniau dowództwo przejął jego syn, Reynaud Deniau. Ambitny młody dowódca postanowił rozszerzyć współpracę z miastem i zwiększyć liczebność Wolnych Mieczy. Na mocy nowej umowy liczba najemników w Silmaaroonie wzrosła trzykrotnie, z czego jedna dziesiąta działała na rzecz lokalnych kupców. Dzięki temu Wolne Miecze w pełni wsparły lokalną straż, a ich rola w obronie miasta znacząco wzrosła.

Kolejnym wyzwaniem była ponowna krucjata Zakonu Gregoriańskiego. W obliczu zagrożenia, Wielka Czwórka oddała Reynaudowi Deniau pełne dowództwo nad obroną miasta. Dzięki strategicznemu dowodzeniu i doświadczeniu Wolnych Mieczy, armia Gregoriańska została skutecznie odparta, a ich oddziały rozbite. Zainspirowana sukcesem, Wielka Czwórka, za radą Deniau, zdecydowała się przeprowadzić kontratak, w wyniku którego Silmaaroon przejął kontrolę nad Brodem Silmaaroońskim, umacniając swoją pozycję strategiczną i terytorialną.

Po zwycięskiej kampanii i dowiedzeniu lojalności oraz umiejętności Wolnych Mieczy, Wielka Czwórka zaproponowała Deniau znaczące rozszerzenie współpracy. Zdecydowano, że straż miejska zostanie rozwiązana, a jej obowiązki przejmą w całości Wolne Miecze. Byłym strażnikom zaoferowano pierwszeństwo przyłączenia się do organizacji, dzięki czemu Wolne Miecze wzrosły liczebnie i jeszcze bardziej wrosły w życie miasta. Decyzja ta stała się fundamentem, na którym Wolne Miecze opierały swoje działania przez kolejne dekady, budując swoją pozycję jako główna siła obronna i porządkowa Silmaaroonu.

Wielka Bitwa o Silmaaroon, była jednym z najważniejszych wydarzeń w historii Wolnych Mieczy, poddając próbie ich lojalność, odwagę i umiejętności. Bitwa ta miała miejsce podczas II Wojny Amarantu i stanowiła kluczowy punkt w walce miasta z potężnym Imperium Kalladańskim. Wolne Miecze, pod dowództwem Komendanta, walczyły na pierwszej linii obrony, broniąc miasta zarówno od strony lądu, jak i morza.

Podczas tej batalii szczególną rolę odegrała Czarna Rota, korpus śledczy Wolnych Mieczy, który otrzymał specjalne uprawnienia koronerów od Wielkiej Czwórki, pozwalające na pełne prowadzenie dochodzeń i eliminację wrogich agentów wewnątrz miasta. Dzięki temu członkowie Czarnej Roty mogli skutecznie przeciwdziałać sabotażowi oraz infiltracji ze strony wrogich jednostek, co znacznie ograniczyło chaos i utrzymało wysokie morale obrońców. Korpus Miejski i Korpus Gwardii zabezpieczały kluczowe punkty w mieście, a Korpus Obrońców skutecznie bronił Wzgórza Dziedzictwa, strategicznego miejsca, które miało ogromne znaczenie zarówno militarne, jak i symboliczne.

Choć miasto zostało w dużej mierze zniszczone podczas bitwy, sprawna organizacja i strategiczne działania Wolnych Mieczy pozwoliły ograniczyć skalę zniszczeń i ocalić wiele kluczowych dzielnic. Ich zaangażowanie i waleczność ocaliły Silmaaroon przed całkowitą ruiną, pozostawiając mieszkańcom nadzieję na odbudowę i przyszłość miasta. Po zakończeniu bitwy Wolne Miecze stały się nie tylko uznaną siłą najemniczą, ale także symbolem nieugiętej walki o wolność i przetrwanie Silmaaroonu.

Podczas drakarańskiej okupacji Silmaaroonu, kiedy miasto zostało przemianowane na Dragmaaroon i uczynione stolicą Drakarii, Wolne Miecze doświadczyły jednego z najtrudniejszych okresów w swojej historii. Władza Wielkiej Czwórki została wówczas ograniczona, a miasto znajdowało się pod bezpośrednim nadzorem Najwyższego Króla Drakarii, co wpłynęło również na działalność Wolnych Mieczy. Organizacja, która dotąd cieszyła się wysoką autonomią i pełnym zaufaniem mieszkańców, została zredukowana do roli uzupełniającej wobec nowopowstałych drakarańskich służb porządkowych, podporządkowanych wyłącznie władzom Drakarii. Nowe przepisy wymagały, by Wolne Miecze działały pod ścisłym nadzorem drakarańskiego zarządu bezpieczeństwa miasta, co wywołało ogromne napięcia wewnątrz organizacji i wśród ludności, która widziała w nich obrońców wolności Silmaaroonu.

Podporządkowanie Wolnych Mieczy drakarańskim służbom osłabiło ich struktury, znacząco ograniczyło ich liczebność i skuteczność, zmuszając część żołnierzy do podjęcia zadań sprzecznych z ich dotychczasowym kodeksem honorowym. Wiele jednostek, w tym Korpus Gwardii i Czarna Rota, które były dotąd nieodłącznym symbolem porządku, musiały przejść reorganizację i współpracować z okupacyjną administracją, co odbiło się na morale najemników oraz ich relacjach z mieszkańcami miasta.

Kiedy Drakaria ostatecznie upadła, a Silmaaroon odzyskał niezależność, nowa Wielka Czwórka postanowiła przywrócić dawny status Wolnych Mieczy jako niezależnych obrońców miasta. Odbudowa organizacji wymagała nowych rekrutacji, odbudowy zaufania mieszkańców oraz przywrócenia struktur organizacyjnych, które zostały osłabione w trakcie okupacji. W ramach nowej umowy, Wielka Czwórka przyznała Wolnym Mieczom pełną autonomię, przywracając im rolę strażników i symbolu bezpieczeństwa Łabędziej Przystani. Wolne Miecze powróciły do swojej pierwotnej funkcji, zyskując nowe zaufanie zarówno wśród ludności, jak i władz miasta.

Obecnie Wolne Miecze odpowiadają za codzienne bezpieczeństwo w Silmaaroonie, chroniąc miasto przed zagrożeniami wewnętrznymi i zewnętrznymi. Prowadzą patrole, nadzorują targowiska, interweniują w przypadkach przestępstw i zajmują się ochroną murów oraz strategicznych punktów miasta. W czasach wojny są włączani pod komendę przedstawiciela Stanu Wojowników i odgrywają kluczową rolę w obronie Silmaaroonu, służąc nie tylko jako straż miejska, ale także jako armia najemna.

Wolne Miecze są podzielone na kilka wyspecjalizowanych korpusów, z których każdy odpowiada za inne kluczowe aspekty utrzymania porządku i obrony Silmaaroonu. Każdy korpus cieszy się dużą autonomią, co pozwala mu działać niezależnie i efektywnie realizować swoje zadania – od patroli miejskich po prowadzenie śledztw i zabezpieczanie granic miasta. W praktyce korpusy funkcjonują niemal jak osobne organizacje, posiadając własne struktury dowodzenia, procedury operacyjne oraz zaplecze logistyczne. Często to właśnie Czarna Rota, odpowiadająca za śledztwa, otrzymuje od Wielkiej Czwórki specjalne uprawnienia, takie jak możliwość pełnienia funkcji koronerów podczas kluczowych dochodzeń. Taki podział zapewnia sprawne funkcjonowanie Wolnych Mieczy w każdym aspekcie ochrony miasta.

Zajmuje się codziennym patrolowaniem i pilnowaniem porządku na ulicach miasta oraz kontrolą targowisk. Składa się głównie z młodszych najemników pod okiem bardziej doświadczonych starszych żołnierzy.

Specjalizuje się w obronie murów i bram miasta, szczególnie podczas oblężeń. Składa się z najemników dobrze obeznanych z technikami oblężniczymi i ochroną infrastruktury miejskiej.

Nieoficjalnie nazywany Czarną Rotą. Prowadzi śledztwa w sprawach przestępstw oraz zapewnia wewnętrzny wywiad, monitorując potencjalne zagrożenia i współpracując z sądami miejskimi.

Elitarna jednostka zajmująca się ochroną Wielkiej Czwórki, dyplomatów oraz kluczowych urzędników podczas ważnych wydarzeń i uroczystości.

Oddział przyjmujący drobne zlecenia od obywateli, realizujący zadania niezwiązane bezpośrednio z porządkiem publicznym, o ile są zgodne z prawem

Właściciel to najwyższa ranga w Wolnych Mieczach, będąca zwieńczeniem władzy nad całą organizacją. Choć początkowo właściciel pełnił również funkcję komendanta, z biegiem lat rola ta ewoluowała – właściciel zyskał pozycję nadzorczą i reprezentacyjną, oddając codzienne dowodzenie w ręce Komendanta. Właściciel ma ostatnie słowo we wszystkich decyzjach strategicznych i jest głównym beneficjentem finansowym organizacji. Jego rolą jest reprezentowanie Wolnych Mieczy na arenie politycznej, zwłaszcza w relacjach z miastem Silmaaroon i Wielką Czwórką.

Obecnym właścicielem Wolnych Mieczy jest Godard Deniau.

Obowiązki:

• Ostateczne zatwierdzanie decyzji podejmowanych przez Komendanta i kapitanów

• Reprezentowanie interesów Wolnych Mieczy w polityce i na zebraniach Rady Wojennej

• Nadzór nad finansami i strategicznymi inicjatywami organizacji

Najwyższy dowódca Wolnych Mieczy, będący ostatecznym autorytetem w organizacji. Komendant odpowiada za realizację zadań przyjętych od Wielkiej Czwórki, podejmuje decyzje strategiczne i koordynuje działania wszystkich korpusów. Komendant reprezentuje Wolne Miecze na zebraniach Rady Wojennej i uczestniczy w najważniejszych dyskusjach dotyczących obrony miasta.

Obecnym komendantem Wolnych Mieczy jest Tarkhan Obrońca.

Obowiązki:

• Ustalanie priorytetów działań organizacji

• Nadzór nad kapitanami korpusów

• Podejmowanie decyzji strategicznych w imieniu Wolnych Mieczy

Opis: Dowódca jednego z korpusów (Miejski, Obrońców, Śledczy, Gwardii), który bezpośrednio nadzoruje działania operacyjne na poziomie korpusu. Kapitanowie odpowiadają przed Komendantem, wydają rozkazy swoim podwładnym i koordynują codzienne operacje oraz szkolenia.

Obowiązki:

• Zarządzanie operacyjne w ramach korpusu

• Delegowanie zadań w terenie i raportowanie Komendantowi

• Kontrola nad szkoleniem i rozwojem zawodowym członków korpusu

Porucznicy wspierają kapitanów, nadzorując działania mniejszych jednostek w ramach korpusu i zajmując się szkoleniem młodszych członków. W trakcie misji i operacji porucznicy prowadzą oddziały taktyczne.

Obowiązki:

• Wspieranie kapitanów w dowodzeniu i realizacji operacji

• Szkolenie rekrutów i szeregowców

• Nadzór nad zespołami i dowodzenie na poziomie taktycznym

Starszy Sierżant to doświadczony wojownik i lider polowy, dbający o dyscyplinę i morale wśród szeregowych. Często pełni rolę mentora dla młodszych członków, będąc pierwszym punktem kontaktu w codziennych sprawach operacyjnych.

Obowiązki:

• Zarządzanie mniejszymi grupami taktycznymi i wsparcie dla sierżantów

• Utrzymanie dyscypliny i morale wśród żołnierzy

• Wspieranie szkolenia i wdrażanie nowych członków

Podstawowy szczebel dowództwa polowego, odpowiedzialny za dowodzenie grupami w terenie, szkolenie rekrutów i zarządzanie codziennymi obowiązkami szeregowców. Sierżanci dbają o dyscyplinę i skuteczność swoich oddziałów.

Obowiązki:

• Dowodzenie mniejszymi oddziałami podczas patroli i działań operacyjnych

• Kontrola nad rekrutami i wsparcie ich w rozwoju

• Zapewnienie porządku i organizacji w terenie

Szeregowy to podstawowy żołnierz Wolnych Mieczy, który ukończył szkolenie rekruta. Stanowi trzon sił operacyjnych, pełniąc codzienne obowiązki związane z patrolowaniem i ochroną.

Obowiązki:

• Realizacja zadań operacyjnych na polecenie dowództwa

• Patrolowanie miasta i reagowanie na przestępstwa

• Wsparcie w operacjach obronnych i misjach specjalnych

Nowy członek Wolnych Mieczy, który dopiero zdobywa pierwsze doświadczenie i umiejętności potrzebne do służby. Rekruci wykonują proste zadania i uczestniczą w intensywnych szkoleniach pod nadzorem doświadczonych żołnierzy.

Obowiązki:

• Udział w szkoleniach i treningach bojowych

• Wsparcie szeregowców w codziennych zadaniach

• Zdobywanie umiejętności wymaganych do dalszego awansu

Wolne Miecze są dla mieszkańców Silmaaroonu symbolem porządku, bezpieczeństwa i niezależności. Ich obecność na ulicach miasta daje poczucie stabilności i wzmacnia wizerunek miasta jako ośrodka odpornego na zagrożenia. Rola Wolnych Mieczy w obronie Silmaaroonu przed Zakonem Gregoriańskim zbudowała ich reputację jako strażników miasta, gotowych poświęcić życie dla jego bezpieczeństwa. Ich uniformy, ozdobione symbolem miecza w zwartym uchwycie, stały się dobrze rozpoznawalnym znakiem dyscypliny i odwagi.

Umowa między Wolnymi Mieczami a miastem Silmaaroon to formalny dokument określający zasady współpracy najemników z władzami miasta. Jest odnawiana co 10 lat i do tej pory zawsze przedłużano jej obowiązywanie, co jest wynikiem zaufania i pozytywnego wpływu, jaki Wolne Miecze mają na bezpieczeństwo i stabilność Silmaaroonu. W przypadku braku odnowienia umowy, Wolne Miecze objęte są 30-letnim okresem wypowiedzenia, co daje miastu czas na reorganizację służb porządkowych i zabezpieczenie się na wypadek odejścia Wolnych Mieczy.

Zgodnie z umową, Wolne Miecze nie mogą przyjmować innych klientów poza miastem Silmaaroon. Ich obowiązki skupiają się na służbie publicznej w Silmaaroonie, zapewniając bezpieczeństwo mieszkańcom i reagując na zagrożenia wewnętrzne oraz zewnętrzne. Wolne Miecze mogą jednak przyjmować zlecenia od indywidualnych obywateli miasta, pod warunkiem, że zlecenie jest zgodne z prawem miejskim. To ograniczenie chroni Wolne Miecze przed korupcją i konfliktami interesów, jednocześnie gwarantując, że ich usługi będą służyły dobru społeczności.

Umowa zawiera postanowienie o 30-letnim okresie wypowiedzenia, który obowiązuje w przypadku decyzji o nieprzedłużeniu umowy. Dzięki temu Wielka Czwórka ma czas na stworzenie alternatywnego systemu bezpieczeństwa, jeśli pojawi się konieczność reorganizacji służb miejskich. To długofalowe zabezpieczenie gwarantuje płynność przejścia odpowiedzialności na inne jednostki, zmniejszając ryzyko destabilizacji miasta.

W sytuacjach wojennych Wolne Miecze automatycznie przechodzą pod dowództwo przedstawiciela Stanu Wojowników, co zapewnia integrację działań obronnych miasta. Tradycyjnie jednak właściciel i Komendant Wolnych Mieczy zasiadają w Radzie Wojennej, dzięki czemu ich doświadczenie i znajomość miasta mogą być w pełni wykorzystane w procesie planowania i podejmowania decyzji. Umowa zakłada, że Wolne Miecze będą brać udział w działaniach bojowych, o ile zagrożenie dotyczy bezpośrednio bezpieczeństwa Silmaaroonu lub interesów miasta.

Umowa wymaga od Wolnych Mieczy prowadzenia stałych szkoleń i utrzymania swoich oddziałów w pełnej gotowości bojowej. Regularne ćwiczenia, patrolowanie miasta i szkolenia rekrutów są nadzorowane przez miasto, które wymaga określonych standardów i raportów dotyczących gotowości operacyjnej. Wolne Miecze muszą także dbać o najwyższą jakość swojego uzbrojenia i ekwipunku, co jest regularnie kontrolowane przez miejskich inspektorów.

Miasto zobowiązuje się do finansowania działalności Wolnych Mieczy, w tym zapewnienia środków na wynagrodzenia, uzbrojenie, utrzymanie placówek oraz koszty operacyjne. W zamian za to Wolne Miecze zgadzają się na okresowe obniżki płac, jeśli miasto znajdzie się w trudnej sytuacji finansowej. Wynagrodzenie Komendanta i właściciela ustalane jest osobno, zaś nadwyżki budżetowe mogą być dzielone między Wolne Miecze a miasto zgodnie z zapisami umowy.

Umowa przyznaje Wolnym Mieczom prawo do zarządzania częścią infrastruktury obronnej miasta, takiej jak wieże strażnicze, koszary i magazyny broni. Z drugiej strony nakłada na nich ograniczenia – np. nie mogą prowadzić prywatnych działalności w innych miastach ani zawierać kontraktów o charakterze wojennym poza Silmaaroonem. W zamian za te ograniczenia miasto przyznaje Wolnym Mieczom liczne przywileje, takie jak ulgi podatkowe i prawo do zakładania placówek szkoleniowych, które są częściowo finansowane z miejskich funduszy.

Umowa podkreśla wagę utrzymania dobrej relacji z mieszkańcami. Wolne Miecze zobowiązane są do zachowania szacunku wobec obywateli i przestrzegania etyki zawodowej, a ich członkowie podlegają wewnętrznym sądom honorowym. W przypadku naruszenia przez nich prawa miejskiego, członkowie Wolnych Mieczy podlegają dyscyplinarnemu postępowaniu wewnętrznemu oraz ewentualnym sankcjom narzuconym przez sądy miasta.

Umowa przewiduje możliwość renegocjacji kluczowych punktów co pięć lat, jeśli obie strony wyrażą na to zgodę. Każda zmiana wymaga zatwierdzenia przez Wielką Czwórkę oraz właściciela Wolnych Mieczy. Regularne inspekcje działalności najemników przez przedstawicieli miasta stanowią część procesu kontrolnego, który ma na celu zapewnienie, że Wolne Miecze spełniają swoje obowiązki zgodnie z warunkami umowy.

Ta umowa jest fundamentem relacji między Wolnymi Mieczami a Silmaaroonem, odzwierciedlając zaufanie miasta do najemników oraz ich rolę jako strażników porządku i obrony. Dzięki tej długoterminowej współpracy, miasto zyskuje wyszkolone oddziały lojalnych najemników, gotowych bronić jego murów i mieszkańców. Wolne Miecze stają się natomiast integralną częścią życia w Silmaaroonie, wpływając na kształt lokalnej polityki i bezpieczeństwo w wyjątkowo trwały i stabilny sposób.

• Godard Deniau
• Khatun Obrończyni
• Marien Deniau
• Reynaud Deniau
• Stanwyn Seasmoke
• Tarkhan Obrońca
• Thrunri Stuoki