Zew Margolina

Zew Margolina to niskopienna roślina o ciemnofioletowych liściach i szorstkiej fakturze, porastająca wyłącznie zbocza i urwiska Półwyspu Vuldarskiego. Jej kwiaty przybierają kształt spiralnych kolb z mikroskopijnymi białymi włoskami, które w świetle przypominają iskry. Roślina w naturalnej formie ma bardzo intensywny zapach, przypominający dym i palony metal.

Substancje aktywne zawarte w liściach i kwiatach wpływają na ośrodkowy układ nerwowy, powodując silne pobudzenie receptorów odpowiedzialnych za węch, słuch i dotyk. Często już sam zapach Zewu może wprowadzać w stan niepokoju, skupienia lub paranoi, w zależności od osoby.

Zew Margolina występuje wyłącznie na Półwyspie Vuldarskim, porastając skaliste stoki i suche, kamieniste zbocza wzbogacone krewią po dawnych bitwach. Roślina wymaga skrajnie surowych warunków do wzrostu, przez co jej hodowla poza Vuldarem nie przynosi rezultatów.

Zew Margolina zajmuje szczególne miejsce w kulcie Starych Bogów, a zwłaszcza w rytuałach poświęconych Margolinowi – Namiestnikowi Śmierci. Według vuldarskich wierzeń, roślina ta wyrosła z popiołów poległych wojowników i krwi największych bohaterów. Jej działanie – narkotyczny trans i wyostrzenie zmysłów – interpretowane jest jako forma duchowego połączenia z Margolinem, który dowodzi armią dusz w Hali Szpiczastego Grodu.

Zew używany jest przede wszystkim w formie kadzideł rytualnych, palonych przed bitwami lub ważnymi decyzjami. Wdychany dym ma wprowadzać wojowników w stan jedności z boską wolą Margolina i przygotować ich do śmierci z honorem. W wielu wioskach kapłani rozpalają ogniska z Zewu Margolina podczas pochówków wojowników, wierząc, że jego dym prowadzi dusze do Hali Margolina.

W alchemii Zew Margolina wykorzystywany jest jako kluczowy składnik mikstur takich jak Dekokt Słonki, słynących z wyostrzania zmysłów do granic możliwości. Choć efekt ten jest krótkotrwały, jest ekstremalnie intensywny i wycieńczający – po wygaśnięciu działania pojawia się silny “zjazd” objawiający się dezorientacją, bólem głowy i nerwowym roztrzęsieniem.

Poza rytualnym i alchemicznym zastosowaniem, Zew Margolina znajduje niestety szerokie zastosowanie jako nielegalny narkotyk. Palony lub dodawany do mieszanek halucynogennych, wywołuje silne stany pobudzenia i poczucie “przenikliwości zmysłowej”, często wykorzystywane przez najemników, złodziei, a także weteranów wojennych cierpiących na chroniczne bóle i problemy ze snem.

Ze względu na ryzyko silnego uzależnienia psychicznego oraz destrukcyjny wpływ na układ nerwowy przy częstym stosowaniu, wiele państw uznało Zew Margolina za substancję zakazaną. W Vuldarze jednak jego spożycie i użycie pozostaje społecznie akceptowalne – zwłaszcza w kontekście rytualnym.