Bunty w Tir Briss'i

Kiedy książę Faínor oraz księżniczka Thiliadis zdecydowali się stanąć po stronie Rady Książęcej w wojnie domowej, nie spotkało się to z jednoznacznie pozytywnym odbiorem. Szczególnie mocno sprzeciwiła się część morskiej floty Tir Briss'i. Admirał Erenel Feí'sindar, dowodząca główną jednostką statków bojowych, sprzeciwiła się wizji swoich książąt, nadziei na silne Inis Gäënor upatrując w królu Eldaranie. Za admirał Häradel opowiedziała się cała jej jednostka, składająca się z niezwykle jej lojalnych elfów, które służyły z nią w Aspińskiej Marynarce jeszcze przed przybyciem na Inis Gäënor.

Księżniczka oraz książę próbowali rozmawiać z admirał na własną rękę, jednak ta, oburzona ich postawą, nie chciała słuchać tłumaczeń zdradzieckich książąt. W tej sytuacji Rada Książęca zdecydowała się na wysłanie do Tir Briss'i posłańców, którzy mieliby negocjować z młodą admirał. Na miejscu sprawy zaczęły im się jednak wymykać z rąk. Obawiając się, iż admirał odrzuci także ich próby dyskusji, wysłannicy zdecydowali się nakłonić ją do rozmowy w bardziej bezpośredni sposób. Jeden z nich przy pomocy zwoju teleportacji dostał się do kwatery admirał, skąd właściwie uprowadził ją na pobliską plażę.

Chociaż z początku admirał Häradel próbowała walczyć i straszyć statkami, to widząc, w jakiej sytuacji się znalazła, zgodziła się porozmawiać z wysłannikami Rady Książęcej. Po dosyć burzliwych i długotrwałych negocjacjach admirał zgodziła się przerwać bunt i walczyć po stronie Rady Książęcej. Z rozmów wróciła jednak rozgoryczona, a plotki o niedyplomatycznym postępowaniu szybko okrążyły Tir Briss'i, rozprzestrzeniając się także na pobliskie księstwa.

Kiedy po uwięzieniu Rady Kupieckiej w Cätharyi wybuchła wojna, w Tir Briss'i zaczęły pojawiać się kolejne głosy niezadowolenia. Było ich znaczenie więcej, niż poprzednio, a niektórzy dowódcy wprost zaczęli wypowiadać się negatywnie o walce dla Rady Książęcej. Napięta sytuacja doprowadziła do licznych aresztowań - to tylko bardziej rozwścieczyło wojowników Tir Briss'i, którzy zaczęli wychodzić na ulicę. Kiedy Rada Książęca wysłała stacjonujące w Eíl Delnor wojska księstwa Däri'välor do rozbicia grup buntowników, Bliźniaczy Książęta zaprotestowali, nie zgadzając się na takie traktowanie swoich obywateli. W odpowiedzi książę i księżniczka zostali siłą zmuszeni do pozostania w mieszkalnej części pałacu i odsunięci od stołu dowodzenia.

Kiedy informacja ta wyciekła z pałacu, przelało to czarę goryczy. W Tir Briss'i na poważnie wybuchł nowy bunt, na czele którego stanął nie kto inny jak admirał Häradel. Buntownicy zaczęli ścierać się z oddziałami Däri'välor na ulicach stolicy, próbując szturmem zająć pałac i odbić swoich książąt. Siły buntowników były jednak znacznie słabsze niż wojska Rady Książęcej, które zaczęły powoli spychać ich do defensywny.

Sytuację tę wykorzystał jednak Eldaran, który postanowił zaatakować osłabione wewnętrzną walką Tir Briss'i. Wydarzenia te zostały potem zapamiętane jako Bitwa w Eíl Delnor. Do księstwa wysłana została Flota Morska Eíl Sol'asanë, której zadaniem miało być pozbycie się floty Tir Briss'i. Kiedy jednak księżniczka Aharien na czele swojej floty dotarła do Eíl Delnor, napotkała praktycznie całkowity brak oporu. Zbuntowana część floty Tir Briss'i zdecydowała się rzucić broń i pozwolić statkom Eíl Sol'asanë wpłynąć do portu. Marynarze Tir Briss'i, którzy zdecydowali się walczyć, zostali szybko zatopieni przez flotę księżniczki Aharien.

W tym momencie na ląd zejść mogły wojskowe jednostki Cäël'Mäcil, które starły się z obrońcami z Däri'välor. Co prawda wzmocnieni magicznie wojownicy Däri'välor z początku przeważali nad żołnierzami z Cäël'Mäcil, jednak przebieg starcia gwałtownie odwróciło pojawienie się najnowszego nabytku stronnictwa Eldarana - kawalerii na jeleniach z Eíl Ash'närel, a w szczególności Żniwiarzy Rogatej Wieży, którzy przejechali przez siły przeciwnika, wycinając je w pień. Wojsko Däri'välor, które nie było w ogóle przygotowane na walkę z kawalerią, zostało zdziesiątkowane.

Siły Eldarana dotarły już na dziedziniec przed pałacem i bitwa mogłaby właściwie skończyć się w tym momencie, gdyby nie pojawiły się posiłki. Tarczownicy z Coa Esg'nel w końcu zatrzymali kawalerię, którą zaczęli wybijać łucznicy Däri'välor. W tej sytuacji dowodzący atakiem generał Morion Läcri'Minderra skontaktował się z księżniczką Aharien. Wspólnie zadecydowali o wycofaniu się sił Cäël'Mäcil oraz Eíl Ash'närel, a następnie flota Eíl Ash'närel, z pomocą ulepszonych przez rzemieślników z Inis Ond'i trebuszy, ostrzelała całe wybrzeże oraz pałac książęcy.

Zmasowany ostrzał zdemolował Eíl Delnor oraz nabrzeże, a także doprowadził do zawalenia się pałacu. W ruinach zginęli Bliźniaczy Książęta, którzy nie dali rady na czas opuścić swoich komnat, a także przebywający aktualnie w mieście przedstawiciele oraz dowódcy z ramienia Rady Książęcej.

Bitwa o Eíl Delnor pochłonęła wiele istnień - przede wszystkim po stronie Rady Książęcej. W walce mocno ucierpiały siły Däri'välor, jednak największe straty poniósło Eíl Ash'närel, który przepuszczał główne natarcie. Na sytuacji zdecydowanie skorzystała flota Eíl Sol'asanë - nie dość, że wyszła praktycznie bez szwanku, to jeszcze księżniczce Aharien udało się zrekrutować część sił morskich Tir Briss'i, które wierzyły w wizję Eldarana. Księżniczka doceniła zapał oraz umiejętności admirał Häradel, wcielając ją do swojego wewnętrznego kręgu dowódców.

Podczas ostrzału stolica Tir Briss'i, Sor'la, została praktycznie całkowicie zniszczona, a po wojnie rozpoczęcie jej odbudowy przeciągano przez długi czas. Dopiero po kilku latach powstało tam nowe księstwo, Lúmor, które rozpoczęło odbudowę zdewastowanej floty. Region miał ogromne problemy z podniesieniem się po śmierci książąt oraz pozostałych, ważniejszych osobistości. Upadek Tir Briss'i do dzisiaj jest bardzo kontrowersyjną kwestią - wielu twierdzi, że do bitwy nigdy by nie doszło, gdyby nie nieudolna dyplomacja Rady Książęcej oraz jej późniejszy stosunek do Bliźniaczych Książąt. W 3:223 roku, na prośbę mieszkańców, księżniczka Eithril Däl'Riv'san postawiła w nowym Sor'la pomnik Bliźniaczych Książąt, upamiętniający ich oddanie dla poddanych.