Bitwa w Mällë Bläth'san

Spalenie Jabłoni Wieków przez Eldarana w 3:217 roku odbiło się szerokim echem na Inis Gäënor. Najmocniej odpowiedziało zdecydowanie Sol'mällë - księżniczka Noriel całkowicie wtrzymała dostawy żywności dla królewskiej armii. Ten stan rzeczy mógł w przeciągu tygodnia zniszczyć dobrze zapowiadającą się kampanię Eldarana. W tej sytuacji zdecydował się on wyruszyć na Sol'mällë, aby jak najszybciej ukrócić działania księżniczki.

Po dotarciu na miejsce Eldaran wydał wojskom rozkaz do ataku. Chociaż książętom, a zwłaszcza księciu Silvenowi, nie podobał się pomysł atakowania księżniczki Noriel, to zdecydowali się wypełnić rozkazy swojego króla. Wojska stronnictwa Eldarana wkroczyły do Sol'mällë, z łatwością zajmując niemilitarne księstwo. Eldaran nie zamierzał czekać, aż do Sol'mällë dotrą posiłki - dosiadając Irthila, spalił stolicę księstwa, doszczętnie niszcząc pałac księżniczki Noriel. Samą schwytaną księżniczkę wywlókł na dziedziniec i na oczach swoich wojsk ściął ją za zdradę króla.

Chociaż wielu stronników Eldarana czuło się niepewnie już po spaleniu Jabłoni Wieków, to brutalne zamordowanie księżniczki Noriel oraz spalenie stolicy Sol'mällë okazało się jeszcze gorsze. Książę Silven próbował porozmawiać z królem, jednak ten nie chciał go słuchać. Jakakolwiek możliwość buntu nie była jednak możliwa, ze względu na lojalną flotę księżniczki Aharien oraz Irthila, z którym nie był w stanie walczyć żaden z elfów. Król miał jednak słaby punkt, o którym wiedział książę Silven. Irthil nie był z nim z własnej woli, tak jak twierdził na początku Eldaran - kontrolował on smoka przy pomocy swojej magicznej tarczy. Niestety na ten moment ta wiedza nie na wiele się zdawała, jako że król strzegł jej jak oka w głowie.

Kiedy w 3:218 roku wieści o napaści na Sol'mällë oraz zabiciu księżniczki dotarły do Rady Książęcej, książęta niezwykle się wzburzyli. Wiadomość wyjątkowo mocno dotknęła księżniczkę Lilireth, która była córką księżniczki Noriel - poprzysięgła ona Eldaranowi zemstę. Tym razem to Rada Książęca znalazła się w sytuacji, w której mogą zostać odcięci od zaopatrzenia - musieli więc działać. Książęta zaczęli opracowywać plan zakładający zaatakowanie sił Eldarana. Wiedzieli, że od tej bitwy zależeć będzie zakończenie tej wojny. Księżniczka Däl'amar'i zaproponowała, aby wyruszyć prosto do Sol'mällë - w ten sposób nie dadzą Eldaranowi czasu na przegrupowanie się oraz nie pozwolą swojej własnej armii głodować. Chociaż plan ten był dosyć ryzykowny, to książęta, pragnący jak najszybciej dorwać swojego przeciwnika, przystali na niego.

Wojska Rady nigdy jednak nie dotarły do Sol'mällë. Podczas przeprawy przez Mällë Bläth'san wpadły w zasadzkę Eldarana, który już tam na nich czekał. Nagle znikąd zaczęła do nich strzelać łucznicza elita z Wäë Bräv'i. Na domiar złego towarzyszył im ostrzał z balist sprowadzonych przez Emanerú, które siały popłoch w szeregach przeciwnika. Księżniczka Lilireth, która posiadała naczelne dowództwo, zarządziła odwrót, jednak na wycofujące się wojska wjechała kawaleria z Eíl Ash'när, żądna krwi za swoją księżniczkę.

Prawdopodobnie atak ten rozbiłby armię Rady Książęcej, gdyby nie fakt, iż kawaleria Eíl Ash'närel była znacznie osłabiona i mało liczna po ataku na ich księstwo. Dzięki temu wojskom Rady Książęcej ponownie udało się ich zatrzymać na tyle długo, by udało się przeprowadzić jakikolwiek kontratak. Mimo to siły Rady Książęcej malały w oczach, a zwycięstwo Eldarana stawało coraz bardziej nieuniknione.

W tym właśnie momencie złamał się książę Silven, który po śmierci księżniczki Noriel nie mógł dalej patrzeć na rzeź wśród elfów. Zaatakował on Eldarana, wypowiadając mu posłuszeństwo. Chociaż Silven dobrze walczył, to Eldaran był lepszym szermierzem - dodatkowo do walki szybko wkroczyła przyboczna straż króla. Byłby to koniec księcia, jednak po jego stronie stanęła księżniczka Cäladil, która wzięła na siebie atak przybocznych. Dzięki temu księciu Silvenowi udało się zabrać tarczę Eldarana i zbiec ze wzgórza dowodzenia, nawołując siły Cäël'Mäcil do wsparcia Rady Książęcej - żołnierze Silvena równo poszli za swoim księciem.

Księżniczka Cäladil zginęła w walce, osłaniając odwrót księcia Silvena - pchnięta w brzuch przez samego Eldarana. Wieść o śmierci księżniczki szybko dotarła do oddziałów Wäë Bräv'i, które, wzorem Cäël'Mäcil, zmieniły stronę. Bitwa, która wydawała się dla Eldarana formalnością, szybko okazała się jego ogromną porażką. Widząc, iż przegrywają, księżniczka Eliril zdezerterowała, uciekając z pola walki wraz ze swoją strażą przyboczną. Zostali jednak dopadnięci przez siły Rady Książęcej - księżniczka, bojąc się konsekwencji swoich poczynań, nie zdecydowała się poddać i została zabita w walce wraz z całym swoim oddziałem.

Kiedy porażka stała się już nieunikniona, Eldaran zadecydował o odwrocie i razem z księżniczkami Aharien oraz Alyą zbiegł w kierunku wybrzeża, gdzie czekała już flota Eíl Sol'asanë. Zbiegli z Inis Gäënor, zabierając ze sobą większość floty, wojska Múr'saíry oraz pozostałą przy życiu kawalerię z Eíl Ash'närel. Przez wiele lat miejsce pobytu Eldarana nie było znane - dopiero w 3:224 roku ujawnił swoją obecność na kontynencie Naggathor.

Bitwa w Mällë Bläth'san zakończyła Wielką Wojnę Domową Inis Gäënor, pozostawiając po sobie wiele ofiar. Nie skończyły się one na wojnie - wojownicy, którzy opowiedzieli się za Eldaranem, zostali później skazani na śmierć za zdradę. Ci z Cäël'Mäcil oraz Wäë Bräv'i, którzy zdecydowali się zmienić stronę, uniknęli stryczka - zamiast tego zostali zesłani na Vrudkaz, aby wspomóc tam Bolgów w walce z Nordami. Książę Silven dostał propozycję pozostania i pomocy w odbudowie, jednak stwierdził, iż nie chce lepszego traktowania niż jego żołnierze, również wyruszając na Vrudkaz - mówi się, że Silven nigdy nie wybaczył sobie śmierci księżniczki Noriel, którą niegdyś przysiągł otoczyć opieką księciu Rhaígarowi, zanim ten wyruszył w Melia Telda, jak również śmierci księżniczki Cäladil, która oddała za niego życie.