Drakaria

Ustrój Drakarii opierał się na silnej władzy centralnej sprawowanej przez Najwyższego Króla Drakarii, Jimmy’ego Cenwulfa. Choć oficjalnie nosił tytuł króla, w rzeczywistości pełnił bardziej funkcję dyktatora. Drakaria była podzielona na landy, które w zależności od ich wielkości i znaczenia, były zarządzane przez Wicekrólów, Wicekrólowe lub Lordów. Każdy land miał obowiązek płacenia trybutu Najwyższemu Królowi, który przeznaczany był na rozwój armii oraz wsparcie biedniejszych regionów. Celem tego systemu było zrównoważone rozwijanie wszystkich części mocarstwa.

Ze względu na rozległość Drakarii, Najwyższy Król napotykał trudności w sprawiedliwym rządzeniu wszystkimi landami. W odpowiedzi na te wyzwania powołano dwie kluczowe jednostki: Smoczy Korpus oraz Stanowicieli:

• Smoczy Korpus był elitarną formacją odpowiadającą bezpośrednio przed Najwyższym Królem. Ich zadania obejmowały wykonywanie specjalnych misji na terenie całego mocarstwa, co pozwalało na szybkie reagowanie na wszelkie zagrożenia lub problemy.

• Stanowiciele, będący sędziami poddanymi woli Najwyższego Króla za sprawą mocy Psionika, stanowili trzon systemu sprawiedliwości. Byli oni w pełni lojalni wobec Jimmy’ego Cenwulfa i działali zgodnie z jego rozkazami, co czyniło ich idealnymi sędziami. Każdy land miał swoich Stanowicieli, którzy posiadali najwyższe uprawnienia sądownicze, włączając w to możliwość skazywania lokalnych władców.

Ustrój Drakarii różnił się w zależności od regionu. Na przykład, w Południowej Eudarii przywrócono Elektorat na wzór Imperium Kalladańskiego. Jednakże, w przeciwieństwie do dawnego systemu, elektorzy byli wybierani przez Najwyższego Króla, co zapewniało pełną kontrolę nad tym regionem.

Jimmy Cenwulf, podobnie jak jego matka, był Psionikiem – magiem, którego talent magiczny pozwalał na czytanie w myślach oraz stałą zmianę uczuć innej istoty poprzez dotyk. Dzięki tej mocy mógł sprawić, że cel zaczynał go nienawidzić lub bezwzględnie kochać. Najczęściej używał tej mocy, aby rozkochać w sobie cel do granic możliwości, sprawiając, że stawał się bezgranicznie oddany i bezkrytyczny wobec Psionika. Jimmy wielokrotnie korzystał ze swojego talentu, aby zapewnić pokój w Drakarii, co w wielu regionach świata uznawane było za zbrodnię.

Polityka Jimmy’ego różniła się w zależności od regionu. W niektórych landach stawiał na rozwój handlu i infrastruktury, podczas gdy w innych koncentrował się na wzmocnieniu militarnej obecności. Taka elastyczność w podejściu do zarządzania pozwalała na skuteczne dostosowywanie strategii do specyficznych potrzeb i wyzwań poszczególnych regionów, co przyczyniało się do stabilności i rozwoju całego mocarstwa.

Jimmy jako władca postawił przede wszystkim na równość i wolność, będąc absolutnie nieugiętym w kwestii niewolnictwa, którego zakazał. Jego polityka opierała się na integracji z zachowaniem lokalnej kultury i tradycji. W jego królestwie panowała swobodna migracja ludzi i wymiana towarów, co sprzyjało kulturalnej wymianie między narodami. Dzięki jego rządom elfy powróciły do Kalladanu, pod jego protektoratem. Mimo że Drakaria wyrosła na gruncie wojny, udało mu się utrzymać pokój wewnątrz królestwa aż do jego upadku. Jednakże, jako władca wielu narodów, musiał podejmować trudne decyzje, czasem zmuszony do wyboru, który mógłby zranić jedną z grup.

Ten złożony i zcentralizowany system pozwalał Jimmy’emu Cenwulfowi na skuteczne zarządzanie rozległym mocarstwem, utrzymując równowagę między różnymi landami i zapewniając rozwój oraz stabilność całej Drakarii.

Jimmy napotkał najwięcej oporu w Amarancie, szczególnie podczas podbijania tych terenów. Jego decyzje, takie jak polowanie na Kapitułę, delegalizacja wiary w Aglosa i okupacja Hintervoldu, spotkały się z wielkim oporem, szczególnie w tej ostatniej krainie, która nigdy nie była traktowana jako część królestwa, a bardziej jak okupowane państwo. Mimo to, największe poparcie dla Drakarii było w Dragmaaroonie i dawnych państwach gregoriańskich, podczas gdy poparcie w większości Araulenu i Hintervoldu było niewielkie. Po zakończeniu wojen, Drakaria zaczęła relatywnie luzować pewne zakazy, jak na przykład zakaz wiary w Aglosa, który ostatecznie został zniesiony przez króla. Niektóre napięcia między narodami Amarantu a Drakarią wynikały także z częstego obsadzania stanowisk władzy przez ludzi z centralnej stolicy, co lokalne społeczności traktowały jako ingerencję w ich sprawy.

W Kalladanie Jimmy postanowił zastosować inną strategię niż w pozostałych częściach królestwa. Zamiast centralizować władzę, postawił na lokalnych władców, którym mógł zaufać, aby zmienić mentalność regionu. Pracując razem z nimi, próbowali przedefiniować wartości kalladańskie i przeobrazić gospodarkę, opartą dotychczas na wyzysku niewolników. Wspierano arberterów i zwykłych ludzi, by nawiązywali kontakty z innymi narodami i rasami, choć pokonywanie zakorzenionego w społecznościach rasizmu i imperializmu nie było łatwe. Jimmy wierzył, że poprzez dobre intencje uda mu się naprawić sytuację w Kalladanie. Niestety, w kluczowym momencie brakowało mu stanowczości oraz gotowości do poświęceń, co doprowadziło do odrodzenia się Imperium Kalladańskiego.

Hush-waq, region w Drakarii, wyróżniał się największą autonomią. Mieszkańcy pustyni często przyjmowali nową władzę bez walki, ciesząc się z powitania zmian. Podobnie jak w Kalladanie, imperializm w Hush-waq ma swoje odmienne znaczenie - mieszkańcy pustyni chętnie integrują się z większym państwem i czerpią z niego korzyści. Bycie częścią większego imperium daje im poczucie bezpieczeństwa oraz dumy z wielkości wspólnoty do której należą. Pod rządami Drakarii Hush-waq przeżyło okres rozkwitu po wielu latach kryzysu, a miejscowi kupcy zaczęli sprzedawać swoje towary w całym królestwie.

Geneza Drakarii wiąże się z upadkiem Starego Armektu, spowodowanym ogromną magiczną anomalią. Istnieją dwie wersje wydarzeń: według drakarańskiej, zbuntowani magowie Arauleńskiej Kapituły próbowali obalić władzę królestwa, natomiast według jej wrogów, sam Jimmy Cenwulf, jako były Magister Kapituły, wywołał anomalię, by stworzyć nowe państwo. Faktem jest, że Cenwulf wyprowadził ludność z ówczesnej stolicy i po dotarciu do Josaborough koronował się na króla, tworząc Drakarię.

Poselstwo informujące o nowej władzy i wezwaniu do przysięgi lojalności zostało wysłane do wszystkich arauleńskich prowincji. Pierwsza odmowa przyszła z Haltal, co doprowadziło do bitwy, która zakończyła się miażdżącym zwycięstwem Drakarii i spaleniem Haltal. Hrabia Daranis var Lustinn zbiegł do Hintervoldu. Kolejna odmowa przyszła ze Srebrnych Marchii, gdzie wojna trwała dwa lata, ale Drakaria ostatecznie zniszczyła Silver City, zmuszając Srebrnomarchijczyków do kapitulacji.

Sukcesy Drakarii przyciągnęły kolejne prowincje, aż Jimmy skierował uwagę na Silmaaroon. Przed oblężeniem miasta doszło do konfrontacji ze smokiem Mapunteonem, który spalił armię Whisperhout i Morbergu. Mimo początkowych trudności, Jimmy otrzymał pomoc od byłych niewolników, których lata wcześniej uratował w bitwie o Quintus Sectum. Ci otworzyli bramy miasta, umożliwiając mu kontrolę nad Silmaaroonem. Smok Mapunteon został nagięty do jego woli, a wojska Devronu oraz Revnaru podpisały kapitulację.

Drakaria rozciągnęła swoje siły na dwa fronty – pierwszy wyruszył podbić Kalladan, drugi Hintervold. Obie kampanie zakończyły się sukcesem, a władcy tych ziem zostali zmuszeni do kapitulacji. W Kalladanie, dzięki pomocy smoka Mapunteona, armia Drakarii szybko zdobyła południe, a następnie północ. Astalończycy, którzy nigdy nie czuli się mocno związani z Imperium Kalladańskim, chętnie otworzyli bramy swoich miast przed drakarańską armią, zapraszając ich na uczty i prezentując potencjał swojego regionu. W odpowiedzi na podbój Kalladanu, Jimmy Cenwulf dokonał egzekucji na dawnym Elektoracie i ustanowił nowy, podporządkowany Drakarii.

Po zabezpieczeniu Kalladanu, Drakaria skierowała swoje siły na południowy Hush-waq. Wszyscy Kalladańczycy wysłali swoje armie do wsparcia tej kampanii, a Elektor Astalonu, Octavianus Plautius, wysłał praktycznie całą swoją armię oraz spore zapasy żywności. Król Cenwulf docenił ten gest i w ramach uznania obiecał mu część łupów oraz pierwszeństwo w zawieraniu umów handlowych z Hush-waq.

Południowa część Hush-waq została podbita szybko i skutecznie, a reszta pustynnych królestw uklękła przed nową władzą, uznając zwierzchnictwo Drakarii. W ten sposób Jimmy Cenwulf stał się władcą niemal całego Amarantu oraz Eudarii, poza Górami Starego Morza, Hazardem oraz Piekielnymi Stepami. Podbój Kalladanu i Hush-waq był kluczowym momentem w ekspansji Drakarii, pokazując skuteczność strategii wojskowej i zdolność do szybkiego adaptowania się do różnych warunków terenowych oraz politycznych.

Po zakończeniu Wojen Drakarańskich rozpoczął się długoletni okres pokoju, przerwany drakrańską inwazją na Drabove, gdzie schronił się Zakon Gregoriański. Drakaria, pod wodzą Jimmy’ego Cenwulfa, zadecydowała o zniszczeniu resztek Zakonu, który przez lata stawiał opór i destabilizował region. Podbój Drabove okazał się być brutalny i szybki, z drakarańską armią wykazującą się wyjątkową skutecznością. W wyniku intensywnych walk, miasto zostało zdobyte, a resztki Zakonu Gregoriańskiego zostały rozbite. Ten zdecydowany krok miał na celu nie tylko zabezpieczenie władzy Drakarii, ale również wyeliminowanie Zakonu jako symbolu opresji rasowej i niewolnictwa, co było częścią walki Jimmy’ego przeciwko tym praktykom.

Podbój Drabove zaniepokoił jednak Aspin, który obawiał się o swoje interesy w regionie, zwłaszcza że Zakon Gregoriański był winny ogromne sumy Aspińskiemu Bankowi Narodowemu, a samo miasto tonęło w długach, o czym Drakaria nie wiedziała. W odpowiedzi Aspin nałożył embargo na Drakarię, co mogło poważnie zaszkodzić ekonomii nowo powstałego mocarstwa. Jimmy Cenwulf, świadomy zagrożenia, podjął negocjacje z Aspin. W wyniku tych rozmów doszło do porozumienia – Bank zgodził się na umorzenie długów Zakonu, jeśli w zamian Drakaria sprzeda miasto Drabove Radzie Magnackiej. Transakcja ta była jedną z największych w historii, nie tylko ze względu na swoje rozmiary, ale również na jej implikacje polityczne i ekonomiczne. Dzięki temu posunięciu, Drakaria zabezpieczyła swoje granice, a Aspin zyskał strategicznie ważne miasto, co wzmocniło jego wpływy w regionie.

Powstanie Drakarii było wynikiem strategicznych działań, silnej woli i magicznych talentów Jimmy’ego Cenwulfa, który zbudował jedno z najpotężniejszych mocarstw na kontynencie, dominując nad całym Amarantem i Eudarią.

Upadek Drakarii to skomplikowany proces zapoczątkowany serią militarnych niepowodzeń i wewnętrznych konfliktów.

Pierwszym ciosem była wojna z Alasparem. Początkowo Jimmy Cenwulf bagatelizował arauleński azyl w Alasparze, jednak po odkryciu planów arauleńskiego Wewnętrznego Kręgu dotyczących odzyskania arauleńskich ziem w Amarancie, zdecydował się stłumić konflikt. Porażka Drakarii była wynikiem niekorzystnych warunków pustynnego kraju oraz rozprężającego się Konfliktu Imperialnego w Kalladanie, który doprowadził do oderwania się Kalladanu od Drakarii i powstania nowego Imperium Kalladańskiego.

Następnie wybuchła III Wojna Amarantu. Arauleńczycy, prowadzeni przez Kyree’ego Byrda, przejęli kontrolę nad strategicznie ważnym miastem Czarny Nurt, a Drakarańska armia, przez wybuch rewolucji w Hintervoldzie, musiała rozproszyć swoje siły. Arauleńczycy kontynuowali ofensywę, zdobywając kolejne miasta, podczas gdy władcy Hintervoldu zaczęli się buntować.

Podczas Wojny Płonących Wież Generał Duncan Sowle zdradza Drakarię i próbuje uzurpować sobie prawo do tronu Revanaru, lecz zostaje pokonany przez połączone siły prawowitego władcy, Nikolaia Gordona i elfy z Hränil Nämari'nel. Na terenach Revnaru postaje nowe państwo, Isurean, co oznacza, że Drakaria straciła kontrolę nad kolejnymi terytoriami.

Ostateczny cios nadszedł podczas oblężenia Dragmaaroonu. Zjednoczone siły Araulenu, Isureanu i Srebrnych Marchii, wspierane przez elfy i Międzygórze, przeprowadziły skuteczną ofensywę. Dzięki zdradzie Donovana Kirklanda oraz oddziału Smoczego Korpusu, bramy miasta zostały otwarte, umożliwiając zdobycie Dragmaaroonu. Jimmy Cenwulf został pojmany, a jego smok Mapunteon ciężko ranny zdołał uciec.

Podczas Pierwszego Szczytu Amarantu w Silmaaroonie (dawny Dragmaaroon), Jimmy Cenwulf został wygnany, a Drakaria przestała istnieć.

W Hush-waq włości Drakarii zostały podzielone między nowych władców. Córka Jimmiego, Thyra Fluviana-Cenwulf, zebrała lojalistów ojca i utworzyła nowe państwo - Drakstan, do którego zbiegło wielu lojalistów z Amarantu.

Upadek Drakarii miał wiele przyczyn, które były wynikiem zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych czynników. Jednym z głównych powodów były liczne represje wprowadzone przez drakarańską władzę. Wiele narodów, które znalazły się pod panowaniem Drakarii, było mocno uciskanych, co prowadziło do rosnącego niezadowolenia i buntów.

Drakaria była również zbyt wielokulturowa, co utrudniało stworzenie jednolitej wspólnoty. Mieszkańcy Drakarii stanowili mieszankę wielu narodów, kultur i wyznań, przez co nie poczuwali się częścią jednej, spójnej społeczności. Brak wspólnej tożsamości narodowej i kulturowej sprawiał, że lojalność wobec Najwyższego Króla Drakarii była często słaba.

Dodatkowo, strategiczna decyzja o zaatakowaniu Alasparu okazała się fatalnym błędem. Konflikt w Alasparze rozpoczął lawinę złych wydarzeń, które osłabiły Drakarię zarówno militarnie, jak i politycznie. Niepowodzenia w Alasparze i późniejsze konflikty, takie jak Kryzys Imperialny i III Wojna Amarantu, tylko przyspieszyły upadek Drakarii. Te czynniki w połączeniu doprowadziły do końca jednego z najpotężniejszych mocarstw na kontynencie.

Kultura oraz społeczeństwo Drakarii były wyjątkowo zróżnicowane i skomplikowane. Drakaria nie posiadała jednej, odrębnej kultury, a jej społeczeństwo składało się z mieszanki wielu narodów, kultur i wyznań. Każdy region Drakarii zachowywał swoje unikalne tradycje i obyczaje, co tworzyło mozaikę różnorodnych kultur pod jednym sztandarem.

Chociaż wiele narodów popierało rządy Drakarii, zwłaszcza ze względu na stabilność i rozwój gospodarczy, większość mieszkańców czuła większą przynależność do swojego własnego narodu niż do Drakarii jako całości. Ta głęboko zakorzeniona lojalność wobec własnych korzeni była wyzwaniem dla Najwyższego Króla Drakarii, Jimmy’ego Cenwulfa, który starał się zjednoczyć różnorodne społeczeństwo pod jednym sztandarem.

Jednym z głównych elementów polityki Cenwulfa było wsparcie Leśnych Elfów, zwłaszcza w regionach, gdzie wcześniej były one represjonowane. Najwyższy Król Drakarii dążył do naprawienia historycznych krzywd. Elfy, które wcześniej były marginalizowane w niektórych krainach, teraz zyskiwały szacunek i wsparcie ze strony rządu Drakarii. To działanie miało na celu nie tylko zapewnienie sprawiedliwości, ale także zyskanie lojalności tych społeczności.

Społeczeństwo Drakarii było również zróżnicowane pod względem ekonomicznym. Wielu mieszkańców korzystało z otwartych granic i swobodnej migracji, co umożliwiało rozwój osobisty i zawodowy w różnych częściach mocarstwa. Jednak pomimo tych korzyści, poczucie przynależności do własnego narodu często przeważało nad lojalnością wobec Drakarii.

Podsumowując, Drakaria była wielokulturowym mocarstwem, w którym zróżnicowane społeczeństwo żyło pod rządami Najwyższego Króla. Głęboko zakorzeniona lojalność wobec własnych narodów i kultur pozostawała wyzwaniem dla utrzymania jedności i stabilności Drakarii.

Gospodarka Drakarii była oparta na zasadach maksymalizacji zasobów różnych regionów oraz zniesieniu dawnych granic, co umożliwiło swobodną migrację ludzi i towarów. Dzięki tej polityce, wcześniej niedostępne towary stały się szeroko dostępne, co znacznie pobudziło handel wewnętrzny i zewnętrzny.

Za czasów Drakarii powstało wiele potężnych frakcji handlowych, które zyskały dostęp do nowych rynków, wcześniej dla nich zamkniętych. Te frakcje handlowe mogły teraz handlować w regionach, które wcześniej były dla nich niedostępne, co zwiększyło różnorodność dostępnych towarów i zaspokoiło rosnące potrzeby konsumentów.

Zniesienie granic pozwoliło na lepsze wykorzystanie zasobów naturalnych każdego regionu. Surowce, które były obfite w jednym regionie, mogły być łatwo transportowane i przetwarzane w innych częściach Drakarii. To podejście zapewniło stabilność i wzrost gospodarczy, umożliwiając rozwój zarówno przemysłu, jak i rolnictwa.

Swobodna migracja ludzi przyczyniła się do rozwoju różnych sektorów gospodarki, ponieważ pracownicy mogli swobodnie przemieszczać się tam, gdzie byli najbardziej potrzebni. W ten sposób Drakaria mogła efektywnie zarządzać swoim kapitałem ludzkim i zapewnić ciągły rozwój gospodarczy.

Podsumowując, gospodarka Drakarii była silna dzięki integracji różnych regionów, zniesieniu granic oraz swobodnej migracji ludzi i towarów. Te czynniki przyczyniły się do powstania potężnych frakcji handlowych i zapewniły dostęp do wcześniej niedostępnych towarów, co znacząco wpłynęło na dobrobyt i rozwój całego mocarstwa.

Religia w Drakarii była równie zróżnicowana jak jej kultura i społeczeństwo. W państwie istniało wiele religii oraz wyznań, co wynikało z wielokulturowości i różnorodności regionów wchodzących w skład tego mocarstwa. Jednak na szczególną uwagę zasługiwał kult Smoczego Króla, który powstał wokół osoby Najwyższego Króla Drakarii, Jimmy’ego Cenwulfa.

Część sympatyków Jimmy’ego Cenwulfa obwieściła go bogiem, co doprowadziło do powstania kultu Smoczego Króla. Ten kult rozrósł się, szczególnie w regionach takich jak Kalladan i Hush-waq, gdzie jego przedstawicielami byli Smoczy Kapłani. Mimo szerokiego zasięgu kultu, sam Jimmy Cenwulf nigdy oficjalnie nie odniósł się do tego zjawiska. Osoby z jego bliskiego otoczenia wiedziały, że nigdy nie uważał się za boga, lecz jego doradcy doradzili mu, aby pozwolił ludziom go wyznawać, widząc w tym sposób na umocnienie jego władzy i jedności w państwie.

W Drakarii istniało również wiele innych religii i wyznań, co odzwierciedlało różnorodność jej społeczeństwa. Niektóre z kultów zostały jednak zakazane. Przykładem jest wiara w Aglosa, która przez pewien czas była zakazana, lecz po latach została ponownie zalegalizowana. Natomiast wiara w Upadłe Smoki była zakazana przez cały okres istnienia Drakarii.

Pomimo różnorodności religijnej, Drakaria starała się utrzymać porządek i kontrolę nad praktykami religijnymi, aby zapobiec wewnętrznym konfliktom i zapewnić spójność państwa. Polityka religijna była zatem jednym z narzędzi w rękach Najwyższego Króla, który dążył do utrzymania władzy i jedności w swoim rozległym mocarstwie.

• Smoczy Korpus
• Stanowiciele

• Bertram Cooke
• Brorisvolv Stikrotsk
• Darien Cobb
• Donovan Kirkland
• Jimmy Cenwulf
• Landan Halverine
• Mapunteon
• Quinn Marshall
• Thyra Fluviana-Cenwulf

• Rodzina Barlow

• Hintervoldzka Rewolucja
• III Wojna Amarantu
• Podbój Drabove
• Rzeź Jednorożców
• Wojna Alasparu z Drakarią
• Wojna Ognia i Stali
• Wojna Płonących Wież
• Wojny Drakarańskie

• Czystka Stanowicieli
• Niepodległość Srebrnych Marchii
• Pierwszy Szczyt Amarantu w Silmaaroonie
• Sprzedaż Drabove