Ebon

Ebon to jeden z najbardziej niezwykłych i pożądanych metali w świecie Angvalionu, wyróżniający się głęboką czarną barwą oraz wyjątkowymi właściwościami fizycznymi i magicznymi. Jego struktura jest niezwykle gęsta, co nadaje mu zarówno ogromną twardość, jak i znaczną wagę, choć pozostaje lżejszy od tytanitu. Powierzchnia ebonu zwykle pozbawiona jest połysku, jedynie na ostrych krawędziach można dostrzec delikatny, grafitowy odblask.

Metal ten słynie przede wszystkim z niemal całkowitej odporności na działanie żywiołów. Nie topi się pod wpływem najgorętszych płomieni, nie pęka w ekstremalnym mrozie, a także nie reaguje z kwasami czy wyładowaniami elektrycznymi. Ta wyjątkowa właściwość czyni go szczególnie cennym w konfrontacjach z magami żywiołów oraz żywiołakami.

Pomimo swojej wytrzymałości, ebon jest metalem niezwykle trudnym w obróbce. Wymaga temperatur porównywalnych z wnętrzem wulkanu, a każdy błąd podczas kucia może prowadzić do powstania mikropęknięć, które znacząco osłabiają strukturę materiału. Tylko najwybitniejsi kowale, głównie z ras znanych z mistrzostwa w metalurgii jak Aurinowie czy gnomy, podejmują się pracy z tym kapryśnym surowcem.

W porównaniu do innych elitarnych metali, ebon zajmuje szczególne miejsce dzięki swojej uniwersalności. Choć nie dorównuje czystą wytrzymałością tytanitowi, ani magiczną ochroną dragonitowi, łączy w sobie najlepsze cechy obu tych materiałów. Ta równowaga między odpornością fizyczną a magiczną, wraz z niezwykłą trwałością, czyni ebon jednym z najbardziej wszechstronnych i cenionych materiałów w całym Angvalionie.

Ebon znajduje zastosowanie głównie w produkcji wyjątkowych zbroi i broni, cenionych przez elity wojskowe ze względu na swoją legendarną wytrzymałość i odporność na ekstremalne warunki. Pancerze z tego metalu potrafią znieść uderzenia, które zniszczyłyby zwykłą stal, a tarcze skutecznie odbijają zarówno zaklęcia, jak i ataki fizyczne. Ostrza ebonowe zachowują nieskazitelną ostrość przez dziesięciolecia, dodatkowo przecinając magiczne bariery. Metal ten jest szczególnie skuteczny przeciwko skrajnym temperaturom i kwasom, co czyni go bardzo dobrym wyborem przeciwko magom żywiołów, stawiających czoła zarówno fizycznym, jak i magicznym zagrożeniom.

Bardzo rzadko ebon wykorzystywany jest w budownictwie, głównie ze względu na swoją wysoką cenę oraz trudności w obróbce. Jedynie najbogatsi władcy mogą pozwolić sobie na wstawienie ebonowych elementów do swoich twierdz, najczęściej w postaci wzmocnień bram lub specjalnych komnat przeznaczonych do przechowywania artefaktów. W takich przypadkach metal ten służy nie tylko jako ochrona fizyczna, ale również jako bariera przeciwko niepożądanym wpływom magicznym.

Obróbka ebonu to zadanie dla prawdziwych mistrzów kowalstwa. Wymaga ona nie tylko niezwykłych umiejętności, ale także dostępu do specjalistycznych narzędzi i warunków. Kuźnie przystosowane do pracy z tym metalem muszą osiągać temperatury porównywalne z wnętrzem wulkanu, co często wymaga użycia Soli Ognia lub potężnych zaklęć wzmacniających płomień. Nawet najdrobniejszy błąd podczas kucia może prowadzić do powstania mikropęknięć, które znacząco obniżają wartość gotowego wyrobu.

Proces obróbki ebonu jest nie tylko trudny, ale również niebezpieczny. Metal ten szybko stygnie, co wymaga od kowala precyzyjnego planowania każdego uderzenia młotem. Dodatkowo, ze względu na swoją nieprzewodzącą naturę, ebon nie reaguje na tradycyjne metody magicznego wspomagania kucia, co jeszcze bardziej utrudnia pracę. Tylko nieliczni rzemieślnicy, głównie Aurinowie i gnomy, posiadają zarówno wiedzę, jak i cierpliwość niezbędną do tworzenia przedmiotów z tego cennego surowca.

Ebon, choć występuje w różnych zakątkach Angvalionu, jest metalem niezwykle rzadkim i trudnym do pozyskania. Jego złoża ukryte są głęboko pod powierzchnią ziemi, często w miejscach o ekstremalnych warunkach geologicznych. Najbogatsze i najbardziej znane źródła tego cennego surowca znajdują się w głębokich warstwach Nurry, gdzie skały i minerały formują się pod wpływem potężnych sił tektonicznych. Jeszcze radziej występuje na powierzchni.

Ebon nie występuje w postaci dużych, łatwo dostępnych żył, lecz raczej jako niewielkie skupiska wśród innych minerałów. Jego wydobycie wymaga precyzyjnego oddzielenia od skały macierzystej, co dodatkowo podnosi koszty i czasochłonność procesu. Ze względu na te ograniczenia, sztaby ebonu traktowane są jako dobro luksusowe i strategiczne, a ich posiadanie świadczy o statusie i zasobach właściciela.

Pomimo swojej rzadkości, ebon jest metalem uniwersalnym, co oznacza, że można go znaleźć w różnych regionach Angvalionu, choć w niewielkich ilościach. Niektóre państwa i organizacje traktują go jako rezerwę strategiczną, gromadząc zapasy na wypadek konfliktów z przeciwnikami dysponującymi potężną magią. Inni, zwłaszcza zamożni kupcy i arystokraci, inwestują w ebon jako w długoterminową lokatę kapitału, wiedząc, że jego wartość tylko rośnie z czasem.