Tytanit

Tytanit to metal o niezwykłej gęstości i twardości, przewyższający pod tym względem wszystkie inne znane materiały w Angvalionie. Jego struktura molekularna jest tak zwarta, że praktycznie uniemożliwia jakiekolwiek uszkodzenia mechaniczne. Nawet najpotężniejsze uderzenia bronią białą pozostawiają na nim jedynie powierzchowne rysy.

Charakterystyczną cechą tytanitu jest jego matowoszary kolor z niebieskawym odcieniem, który pod wpływem światła mieni się subtelnymi refleksami. Powierzchnia metalu jest chropowata w dotyku, co wynika z jego krystalicznej struktury. W przeciwieństwie do ebonu, tytanit nie posiada metalicznego połysku, co nadaje mu surowy wygląd.

Ekstremalna wytrzymałość tytanitu idzie w parze z jego ogromną masą. Pełna zbroja wykonana z tego metalu może ważyć nawet trzykrotnie więcej niż jej odpowiednik ze stali. Ta cecha sprawia, że tylko nieliczni wojownicy o nadludzkiej sile są w stanie efektywnie walczyć w takim opancerzeniu.

Mimo swojej wagi, tytanit zachowuje pewną elastyczność w mikroskali, co pozwala mu absorbować energię uderzeń bez pękania. Ta właściwość różni go od bardziej kruchego dragonitu, który choć lżejszy, jest podatny na pęknięcia przy ekstremalnych obciążeniach.

W przeciwieństwie do swoich głównym konkurentów, tytanit wykazuje pewną podatność na oddziaływania magiczne. Metal ten nie posiada żadnych cech antymagicznych - nie tłumi zaklęć, nie odbija ich ani nie absorbuje. Co więcej, jego struktura krystaliczna delikatnie przewodzi energię magiczną, szczególnie tę o charakterze elektrycznym.

Eksperymenty przeprowadzone przez aurińskich alchemików wykazały, że tytanit jest szczególnie wrażliwy na zaklęcia oparte na błyskawicach i kontroli temperatury. Gwałtowne zmiany cieplne mogą powodować mikropęknięcia w jego strukturze, choć proces ten wymaga potężnej mocy magicznej.

Tytanit wykazuje imponującą odporność na większość naturalnych żywiołów. Nie topi się w ogniu zwykłych kuźni, zachowując swoją strukturę nawet w ekstremalnych temperaturach. Jednak w przeciwieństwie do ebonu, wystawiony na działanie magmowych płomieni lub potężnych zaklęć ognia może ulec stopniowej degradacji.

Metal ten jest praktycznie niepodatny na korozję - nie rdzewieje pod wpływem wilgoci ani nie reaguje z większością kwasów. Jedynie najsilniejsze kwasy magicznego pochodzenia są w stanie naruszyć jego powierzchnię. W warunkach ekstremalnego mrozu tytanit zachowuje swoje właściwości, nie stając się bardziej kruchy.

Tytanit znajduje swoje główne zastosowanie w produkcji wyjątkowo wytrzymałych zbroi i tarcz. Ze względu na swoją niezwykłą twardość, stanowi idealny materiał dla wojowników poszukujących maksymalnej ochrony przed atakami fizycznymi. Pełne zbroje z tytanitu są jednak rzadkością, głównie z powodu ich ogromnej wagi, która uniemożliwia swobodne poruszanie się większości osób.

Najczęściej spotyka się elementy zbroi takie jak napierśniki, naramienniki czy nagolenniki, które zapewniają ochronę kluczowym partiom ciała bez nadmiernego obciążenia użytkownika. Tarcze z tytanitu cieszą się szczególnym uznaniem wśród strażników i gwardzistów, gdyż ich wytrzymałość pozwala na skuteczne blokowanie nawet najpotężniejszych ciosów.

Produkcja broni z tytanitu jest znacznie mniej powszechna niż w przypadku zbroi. Miecze czy topory wykonane z tego metalu są niezwykle ciężkie, co wymaga od użytkownika nadludzkiej siły. Tylko nieliczni wojownicy są w stanie efektywnie walczyć takim orężem, co czyni go raczej przedmiotem prestiżowym niż praktycznym.

Wyjątkiem są krótkie bronie obuchowe, takie jak młoty bojowe czy buzdygany, gdzie dodatkowa waga może być zaletą. Aurinowie czasem tworzą specjalne, masywne młoty z tytanitu, przeznaczone dla swoich najsilniejszych wojowników. Takie narzędzia są w stanie zmiażdżyć nawet najlepsze pancerze przeciwników.

W dziedzinie budownictwa tytanit wykorzystywany jest przede wszystkim do wzmacniania konstrukcji wymagających szczególnej wytrzymałości. Aurinowie często stosują go przy wznoszeniu filarów podtrzymujących sklepienia swoich podziemnych miast oraz przy budowie bram warownych. Jego odporność na nacisk czyni go idealnym materiałem dla elementów narażonych na szczególne obciążenia.

W powierzchniowym budownictwie tytanit pojawia się znacznie rzadziej, głównie ze względu na trudności transportowe. Można go jednak spotkać w najważniejszych częściach zamków czy twierdz, gdzie służy jako materiał na zawiasy bram, kraty obronne czy elementy mechanizmów obronnych.

Wydobycie tytanitu odbywa się wyłącznie na trzecim i czwartym poziomie Nurry, co samo w sobie stanowi poważne wyzwanie. Aurinowie organizują specjalne ekspedycje górnicze, wyposażone w potężne narzędzia i zabezpieczenia przed niebezpieczeństwami podziemnego świata. Złoża tytanitu występują w formie żył skalnych, które trzeba precyzyjnie odseparować od otaczającej skały.

Proces wydobywczy jest niezwykle czasochłonny i wymaga użycia specjalistycznych dłut oraz młotów, często wzmacnianych magicznie. Ze względu na niebezpieczeństwa czyhające w głębinach Nurry, każda wyprawa po tytanit musi być starannie zaplanowana i odpowiednio zabezpieczona.

Obróbka tytanitu wymaga specjalistycznych kuźni zdolnych osiągnąć ekstremalnie wysokie temperatury. Aurinowie często wykorzystują do tego celu piece zasilane specjalnymi gatunkami węgla lub magmą z drugiego poziomu Nurry. Metal ten charakteryzuje się szybkim stygnięciem, co wymaga od kowali precyzyjnego kontrolowania temperatury podczas całego procesu kucia.

Kowale pracujący z tytanitem używają specjalnych młotów i narzędzi, często wykonanych z innych elitarnych metali. Proces kształtowania przedmiotów z tytanitu jest powolny i wymaga wielu etapów wyżarzania oraz kucia. Każdy błąd w obróbce może prowadzić do powstania mikropęknięć, które znacząco obniżają wytrzymałość gotowego produktu.

Głównym ograniczeniem w wykorzystaniu tytanitu jest jego ogromna waga, która znacząco wpływa na możliwości zastosowania. Nawet najlepsi kowale nie są w stanie zmienić tej właściwości materiału, co sprawia, że przedmioty z tytanitu zawsze będą przeznaczone dla nielicznych. Dodatkowym wyzwaniem jest konieczność precyzyjnego dopasowania zbroi do użytkownika, gdyż źle wyważony pancerz może stać się bardziej przeszkodą niż ochroną.

Kolejnym problemem jest czasochłonność procesu produkcyjnego. Wykonanie pełnej zbroi z tytanitu może zająć nawet kilka miesięcy pracy wykwalifikowanego kowala. To sprawia, że przedmioty z tego metalu są niezwykle kosztowne i dostępne tylko dla najbogatszych lub najbardziej uprzywilejowanych osób.

Tytanit występuje wyłącznie w głębokich partiach Nurry, na trzecim i czwartym poziomie tego podziemnego świata. Jego złoża są rzadkie i rozproszone, często ukryte w trudno dostępnych miejscach, co znacząco utrudnia jego wydobycie. Największe znane pokłady tego metalu znajdują się w okolicach aktywnych geologicznie obszarów, gdzie wysokie ciśnienie i temperatura sprzyjają jego powstawaniu.

Na trzecim poziomie Nurry, w tropikalnych jaskiniach, tytanit występuje w postaci żył przecinających skały bazaltowe. Aurińscy górnicy często muszą przedzierać się przez gęstą roślinność i niebezpieczne drapieżniki, aby dotrzeć do tych złóż. Wydobycie w tych warunkach wymaga specjalnych zabezpieczeń i jest niezwykle niebezpieczne.

Czwarty poziom Nurry, zdominowany przez Księżycowy Kamień, zawiera jeszcze bogatsze, ale jednocześnie bardziej niebezpieczne złoża tytanitu. Halucynogenne właściwości otoczenia oraz obecność Bezimiennych sprawiają, że tylko najbardziej doświadczone i odporne psychicznie ekipy górnicze podejmują się pracy w tych rejonach.

Ze względu na ekstremalne warunki wydobycia oraz ograniczoną dostępność, tytanit pozostaje jednym z najrzadszych i najbardziej pożądanych metali w całym Angvalionie. Jego dystrybucja jest ściśle kontrolowana przez gildie górnicze i władców Nurry, co dodatkowo podnosi jego wartość i prestiż.