Targoryt

Targoryt to minerał o charakterystycznej szarogranatowej barwie, wyróżniający się matową, pozbawioną połysku powierzchnią. Jego struktura jest drobnokrystaliczna, co nadaje mu wyjątkową odporność na ścieranie i uszkodzenia mechaniczne. W dotyku jest ciężki i chropowaty, a jego gęstość znacznie przewyższa większość znanych skał i minerałów.

W stanie spoczynku targoryt pozostaje całkowicie obojętny, nie wykazując żadnych reakcji chemicznych ani energetycznych. Jego prawdziwa natura ujawnia się dopiero pod wpływem silnego impulsu zewnętrznego, takiego jak detonacja, intensywny nacisk lub wibracje o określonej częstotliwości.

Unikalną cechą targorytu jest jego zdolność do przekształcania energii wybuchu w skoncentrowaną falę uderzeniową, która rozchodzi się głównie w dół i na boki przez podłoże. W przeciwieństwie do konwencjonalnych materiałów wybuchowych, które uwalniają energię sferycznie, targoryt kieruje ją selektywnie, wzmacniając efekty sejsmiczne.

Proces ten, zwany konwersją chemiczno-energetyczną, zachodzi niemal natychmiastowo po aktywacji. Minerał działa jak rodzaj geokonwertera, przekształcając pierwotną eksplozję w serię potężnych wstrząsów podpowierzchniowych, zdolnych do kruszenia nawet najtwardszych skał.

Pomimo swojej reaktywności, targoryt jest stosunkowo stabilny w normalnych warunkach przechowywania. Nie ulega samorzutnej detonacji i wymaga precyzyjnej aktywacji. Jednak jego wrażliwość na wibracje sprawia, że transport tego minerału wymaga specjalnych środków ostrożności.

Nawet niewielkie drgania, takie jak te wywołane przez przejeżdżające wozy lub prace górnicze, mogą spowodować przedwczesną aktywację targorytu. Dlatego podczas przewozu stosuje się specjalne amortyzatory i izolację akustyczną, a same kryształy często przechowuje się w pojemnikach wypełnionych miękkim materiałem absorbującym wstrząsy.

Targoryt wyróżnia się niezwykłą zdolnością do przewodzenia energii detonacyjnej na znaczne odległości. W litej skale fala uderzeniowa może rozchodzić się nawet na 30-40 metrów, tracąc przy tym stosunkowo niewiele ze swojej niszczycielskiej mocy. Ta właściwość czyni go szczególnie przydatnym w aplikacjach wymagających efektów sejsmicznych.

Co ciekawe, minerał wykazuje pewną selektywność w przewodzeniu energii - lepiej transmituje wibracje przez niektóre rodzaje skał, podczas gdy inne mogą częściowo tłumić jego efekty. Aurinowie opracowali nawet specjalne mapy geologiczne wskazujące optymalne miejsca do zastosowania targorytu w zależności od lokalnej struktury podłoża.

Targoryt odgrywa kluczową rolę w sztuce oblężniczej, gdzie wykorzystuje się go do precyzyjnego niszczenia fundamentów fortyfikacji. Bomby zawierające ten minerał są szczególnie skuteczne przeciwko murom miejskim i podziemnym twierdzom, gdyż ich energia kierowana jest w głąb struktury, powodując rozległe pęknięcia w podstawach konstrukcji.

Wśród specjalistów od sabotażu targoryt ceniony jest za możliwość wywoływania kontrolowanych zawaleń tuneli i mostów. Jego użycie pozwala na precyzyjne niszczenie strategicznych przejść bez konieczności stosowania dużych ilości materiałów wybuchowych, co zmniejsza ryzyko wykrycia operacji.

Aurinowie od wieków stosują targoryt w zaawansowanych technikach wydobywczych. Minerał ten pozwala na bezpieczne kruszenie nawet najtwardszych warstw skalnych bez ryzyka przypadkowego zawalenia całych komór górniczych. Specjalnie przygotowane ładunki z targorytem umożliwiają precyzyjne kształtowanie tuneli i szybów.

W kopalniach trzeciego poziomu Nurry targoryt bywa używany do tworzenia sztucznych osuwisk, które odcinają dostęp do niebezpiecznych stref zamieszkanych przez Wije Głębinowe lub inne groźne stworzenia. Ta technika stanowi ważny element systemu zabezpieczeń aurinowskich kolonii górniczych.

Obróbka targorytu wymaga specjalistycznej wiedzy i zachowania szczególnych środków ostrożności. Minerał musi być transportowany w pojemnikach wyłożonych miękkim materiałem absorbującym wibracje, zwykle specjalnie przygotowaną wełną skalną lub włóknami roślinnymi z trzeciego poziomu Nurry.

Przed użyciem targoryt jest kruszony na drobne granulki w specjalnych młynach kamiennych, które zapobiegają przypadkowej aktywacji. Proces ten przeprowadzają wyłącznie doświadczeni rzemieślnicy aurińscy, stosujący tradycyjne metody przekazywane z pokolenia na pokolenie w ramach ściśle strzeżonych tajemnic cechowych.

Ze względu na swoje właściwości, targoryt podlega ścisłej kontroli w większości królestw Angvalionu. Aurinowie sprzedają go tylko zaufanym nabywcom, zwykle poprzez swój Kartel, który prowadzi szczegółową dokumentację każdej transakcji. Himranie stosują jeszcze surowsze procedury, udostępniając minerał wyłącznie członkom własnej rasy.

Przechowywanie targorytu wymaga specjalnych magazynów oddalonych od obszarów sejsmicznych. W aurinowskich koloniach buduje się dla niego podziemne składy z systemem amortyzującym wstrząsy, często umieszczone w stabilnych geologicznie bocznych odgałęzieniach tuneli.

Targoryt występuje wyłącznie w głębokich partiach Nurra, gdzie formuje się w żyłach geotermalnych na trzecim i czwartym poziomie podziemnego świata. Jego złoża są rzadkie i trudno dostępne, ukryte wśród skał poddawanych ciągłym wstrząsom i wysokim temperaturom.

Na trzecim poziomie, w tropikalnych jaskiniach, targoryt krystalizuje się w pobliżu źródeł termalnych i podziemnych rzek, często w towarzystwie światłogłazu i dwimerytu. Głębiej, na czwartym poziomie, gdzie panuje wieczna ciemność i szaleństwo, minerał ten tworzy większe, ale znacznie bardziej niebezpieczne złoża, przemieszane z księżycowym kamieniem.

Wydobycie targorytu wymaga specjalistycznej wiedzy i sprzętu, gdyż każde nieostrożne uderzenie może wywołać niekontrolowaną reakcję sejsmiczną. Aurinowie, jako główni eksploatatorzy tych złóż, stosują precyzyjne techniki górnicze, często wykorzystując chłodzone wodą wiertła i materiały tłumiące wibracje.

Himranie pozyskują targoryt w mniejszych ilościach, głównie z podmorskich żył w okolicach Wielkiego Źródła, gdzie minerał ten występuje w formie drobnych, rozproszonych kryształów. Ze względu na strategiczne znaczenie surowca, obie rasy ściśle kontrolują jego dystrybucję, a nielegalne kopalnie są bezwzględnie niszczone.