Harmonia Patronów

Harmonia Patronów to w zasadzie wierzenia Leśnych Elfów, na które bardzo duży wpływ wywarła kultura Starożytnych Elfów i spojrzenie na świat Odrodzonych Elfów. Wyznawcy Harmonii Patronów nie wyznają tylko Pramatki, ale cały panteon, nazywany Pierwotnymi Patronami. Postacie Patronów inspirowane są żyjącymi niegdyś wielkimi Starożytnymi Elfami - Odrodzone Elfy wierzą, że ich mądrość i potęga zapewniły im rangę boskości i uznają ich za swoich orędowników przed obliczem Pramatki. Warto zaznaczyć, że postacie Patronów są przedstawione w sposób przekoloryzowany i reprezentują oni już bardziej pewne idee, niż elfy z krwi i kości.

W Harmonii Patronów, tak samo jak w kulturze Odrodzonych Elfów, niezwykle ważną rolę pełnią wizje oraz przepowiednie - objawia się to między innymi w sposobie modlitwy Odrodzonych Elfów, które często wprowadzają się w narkotyczne transy, aby być bliżej swoich bogów i z nimi rozmawiać.

Odłam Harmonii Patronów powstał niedługo po zakończeniu Wojny Czarnego Kręgu, w trakcie której powstała rasa Odrodzonych Elfów. Ich przemiana sprawiła, że stały się o wiele bardziej podobne do Starożytnych Elfów niż do Leśnych Elfów, którymi byli wcześniej. Wywołało to ich szerokie zainteresowanie kulturą i królestwem Eldevir, które to zaczęli wplatać w funkcjonowanie własnej społeczności.

Wzorem Starożytnych Elfów duchowym przewodnikiem religijnym jest władca. Za czasów Rady Książęcej, kiedy na Inis Gäënor nie było jednego władcy, rolę tę pełniła Cäel'Bläthan, która sprowadziła książąt na archipelag i w oczach Odrodzonych Elfów była matką ich królestwa. Obecnie za przewodnika religijnego uważany jest jej syn, Etherion Cäel'Däl'bläth'san, który według przepowiedni o Podniebnym Królu jest królem wszystkich elfów.

Oczywiście poza duchowym przewodnikiem, którego funkcja jest bardziej reprezentatywna, istnieje wielu innych kapłanów. Każdy z Patronów ma swoje świątynie i swoich kapłanów - są oni uczeni w tematach, które są domeną Patrona, któremu służą np. kapłani Uzdrowicielki są lekarzami. Wszystkim świątyniom przewodzi Najwyższy Dom Pramatki, mieszczący się na Inis Itranor, na czele którego stoi Złoty Kapłan lub Kapłanka - jest to faktyczna głowa religii.

Odrodzone Elfy wierzą, że Pierwotni Patroni stanowią swojego rodzaju most pomiędzy nimi a Pramatką. Rzadko modlą się bezpośrednio do Pramatki - jedynie w naprawdę trudnych chwilach lub przy niezwykle istotnych decyzjach. Na co dzień istotny element ich życia religijnego stanowi modlitwa do Patronów.

Modlitwa Odrodzonych Elfów mocno różni się od tej znanej z innych kultur. Odrodzone Elfy znane są ze swojej głębokiej wiary w znaczenie wszelakich wizji i przepowiedni. Z tego powodu, aby nadać swojej modlitwie większe znaczenie, wprowadzają się w hipnotyczny tras - zwykle przy użyciu odpowiednich substancji narkotycznych. Podczas modlitwy do różnych bogów stosuje się różne, odpowiednio dobrane substancje. W ten sposób Odrodzone Elfy doświadczają wizji, w których w mniej lub bardziej dosłowny sposób rozmawiają z Patronami lub widzą znaki, które uważają za zesłane od nich.

Następnie elfy kontemplują swoje wizje - samodzielnie lub z w świątyniach. Kapłani Patronów posiadają zwykle szeroki zakres wiedzy potrzebnej do interpretacji wizji od bogów.

Asha jest pramatką wszelkiego istnienia - stworzycielką świata. Stworzyła ona świat i żywe istoty na skorupie smoczego jaja. Asha to matka stworzenia, która opiekuje się wszystkim, co istnieje. Pragnie, aby jej dzieci odnalazły wewnętrzny spokój i szczęście poprzez dążenie do Harmonii.

Odrodzone Elfy nie zwracają się do Ashy po imieniu - kiedy o niej mówią, to nazywają ją Pramatką, aby okazać jej szacunek. W Harmonii Patronów jest ona najwyższą boginią panteonu - jest tą, która natchnęła Pierwotnych Patronów, pozwalając im osiągnąć boskość. Pramatka w panteonie jest boginią Harmonii oraz życia.

Dziecię Ashy, smok Sol'Veanor, rzadko pojawia się w wierzeniach Odrodzonych Elfów. Jest on w zasadzie symbolem losu, który musi nadejść. Chociaż Odrodzone Elfy nie modlą się do smoka, to bardzo poważnie traktują słowa Przepowiedni Sol'Veanor i wnikliwie ją studiują.

Czarodziej jest patronem wiedzy tajemnej. Bóg ten przedstawiany jest często o dwóch obliczach - aby odzwierciedlić dualizm magii, która może czynić dobro lub zło, w zależności od tego, kto z niej korzysta. Czarodziej nie narzuca jednak drogi, a pozwala odnaleźć własną, zgodną z naturą maga, który się do niego modli. Czarodziej sprawuje pieczę nad wszystkimi, którzy poszukują mądrości, zwłaszcza tej związanej z arkanami magii. Jego kapłani to magowie o szerokim zakresie wiedzy - często także tej, która w innych regionach świata uchodzi za zakazaną. Nie uczą się oni o niej jednak po to, aby z niej korzystać, ale aby ją zrozumieć i potrafić jej przeciwdziałać - w ich mniemaniu największą pokusą do złego jest bowiem brak świadomości jego konsekwencji.

Dla magów Odrodzonych Elfów modlitwa do Czarodzieja jest pewną formą medytacji - wierzą oni, że pozwala im ona na rozwój swojego potencjału i skupieniu swojej mocy. Z tego powodu podczas modlitwy wykorzystują specyfiki, które poza swoimi właściwościami halucynogennymi oddziałują również na talent magiczny. Magowie Odrodzonych Elfów wykonują sobie również niekiedy rytualne tatuaże nasycone Kadanem, które wzmacniają ich zdolności magiczne - wierzą, że poprzez nie spływa na nich błogosławieństwo Czarodzieja.

Wojownik to patron wojny i mordu - w panteonie przedstawiany jest jako wzór odwagi oraz waleczności. Srebrzysta zbroja, w której zwykle jest przedstawiany, jest symbolem jego czystości oraz pragnienia walki o dobro, jednak jego twarz jest zawsze malowana jako gniewna, a oczy przepełnione szaleństwem. Wojownik ma być bowiem przede wszystkim przypomnieniem, że wojna, choć czasami nieunikniona, zawsze prowadzi do cierpienia i śmierci. Z tego powodu przedstawia się go często okrytego czarnym całunem żałobnym.

Odrodzone Elfy to z natury mediatorzy, którzy konflikty próbują rozwiązywać poprzez kompromisy - z tego powodu w modlitwie zwykle zwracają się do szlachetnej części Wojownika, szukając jego mądrości w rozwiązywaniu sporów. Modlitwa do Wojownika ma zwykle najbardziej chaotyczny charakter - wykorzystywane są podczas jej niezwykle silne specyfiki, które wprowadzają wyznawców w stan ekstatycznej furii. Często nie pamiętają oni rzeczywistego przebiegu modlitwy, a jedynie chaotyczne, niekiedy brutalne wizje od boga. Wojownik jest również patronem dla żołnierzy ruszających w bój - modlą się oni do niego nie tylko o siłę, ale przede wszystkim o to, aby ich sprawa okazała się słuszna.

Kapłani Wojownika są mistrzami różnorodnych sztuk i stylów walki. Noszą miano Däl'Hyärdis - Dzieci Gniewu - a ich zakon należy do elity wojowników Inis Gäënor.

Päradisa jest patronką władzy oraz pożądania. Jej postać jest jednocześnie apoteozą władzy królewskiej, jak i ukazaniem jej upadku. Władca ma moc, aby czynić życia swoich poddanych szczęśliwymi, jak i łamać je, jeśli ulegnie pokusom oraz niskim instynktom. Päradisa jest więc ukazaniem dobrego i złego władcy - szlachetnej opiekunki królestwa, niosącej pokój i dobrobyt, oraz okrutnej tyranki, której pożądanie i chora ambicja sprowadziły nieszczęście na jej poddanych. Päradisa w wizjach towarzyszących modlitwie ukazuje się właśnie pod jedną z tych postaci, co dla modlącego się elfa jest omenem przyszłości i niekiedy przestrogą.

Do Päradisy modlą się przede wszystkim politycy oraz możni - rody Välorów, które biorą udział w politycznych grach Inis Gäënor i praną poszerzać swoje wpływy oraz władzę. Kapłani Päradisy stanowią dwór królewski, a ich głównym zadaniem jest wspieranie władcy. Członkowie Rady Książęcej często korzystali z ich pomocy w interpretowaniu wizji modlitewnych od bogini, Obecnie skupiają się oni wokół Etheriona Cäel'Däl'bläth'san.

Odrodzone Elfy wierzą, że Pramatka właśnie Päradisie powierzyła pieczę nad wybieraniem godnych władców. Jej głównym atrybutem jest Korona Niebios - święta relikwia Odrodzonych Elfów, która według Przepowiedni o Podniebnym Królu przeznaczona jest dla prawowitego władcy Inis Gäënor, Króla Wszystkich Elfów. Jej głównym elementem jest Kryształ Niebios - krystalicznie czysty kamień szlachetny przepełniony światłem, które ponoć pochodzi z gwiazd, jedyny w swoim rodzaju. Obecnie Kryształ Niebios podzielony jest na wiele fragmentów - każdy z nich znajduje się w koronie jednego z książąt Inis Gäënor i jest dowodem na boskie pochodzenie ich władzy. Scalony może zostać jedynie dla Króla Wszystkich Elfów, który za sprawą Päradisy zasiądzie na tronie z woli samej Pramatki i zjednoczy elfy.

Co ciekawe do Päradisy, która jest ucieleśnieniem pożądania w wielu postaciach, modlą się również złodzieje oraz nieszczęśliwie zakochani.

Widząca to patronka przeznaczenia. Odrodzone Elfy darzą ją ogromnym szacunkiem i często szukają u niej odpowiedzi na nurtujące ich pytania. W kulturze Odrodzonych Elfów przeznaczenie pełni bowiem niezwykle istotną rolę. Uczeni Odrodzonych Elfów spędzają swoje życia na studiowaniu starożytnych przepowiedni, szukając ich prawdziwych znaczeń i ścieżek do ich ziszczenia się - lub ich powstrzymania. Odrodzone Elfy wierzą jednak, że przeznaczenie to potężna, nieopanowana moc - jedynie bogini jest w stanie pleść poplątane nici losu. Właśnie dlatego kult Widzącej jest ważnym elementem nauki oraz badań Odrodzonych Elfów.

Najwyższa świątynia Widzącej mieści się w Gil'Gälis. To Coirë Gir'nir, Iglica Przeznaczenia - bliźniacza wieża Minas Veanor i siedziba Patrzących z Inis Gäënor, kapłanów bogini przeznaczenia, którzy swoje życia poświęcają na badanie ścieżek losu. Pośród nich znajdują się doskonali onejromanci oraz astronomowie, którzy sławni są również poza archipelagiem.

Odrodzone Elfy, które nie należą do grona kapłanów tej bogini, rzadko modlą się do Widzącej. Do rozmowy z nią wykorzystywane jest sprowadzane zza morza zioło zwane Cieplakiem, które czyni zażywającego je podatnym na sugestie i odbiera mu, częściowo lub całkowicie władzę nad własnym ciałem. Odrodzone Elfy wierzą bowiem, że poznać przeznaczenie mogą jedynie poprzez prawdziwą uległość. Wizje zsyłane przez Widzącą są jednak zwykle niezwykle chaotyczne i pogmatwane - czasami wywołując wręcz u modlących się problemy natury psychologicznej oraz emocjonalnej.

Tradycją jest, że do domu nowonarodzonego elfa zaprasza się jednego z Patrzących, aby poprzez modlitwę spróbował dostrzec zalążek ścieżki przygotowanej dla tego dziecka. Wiedzą tą dzieli się on z rodzicami dziecka, a oni, w Dzień Pierwszego Księżyca, nadają mu imię odpowiadającego przeznaczonemu mu losowi.

Uzdrowicielka to patronka medycyny oraz ciekawości. Odrodzone Elfy postrzegają ją jako tą, która w imieniu Pramatki pielęgnuje życiodajną energię wszelakich istot. Naturalnym jest więc, że Uzdrowicielka posiada wielu wyznawców - poprzez modlitwę do niej elfy pragną zapewnić sobie dobry los. Modlą się do niej również ci, którzy cierpią różne dolegliwości lub patrzą na cierpienie bliskich - jeśli nie ozdrowienie, Uzdrowicielka może przynajmniej zesłać im ulgę.

Kapłani Uzdrowicielki to wykwalifikowani medycy, do których przybywają elfy z Inis Gäënor, a także przybysze spoza archipelagu, szukając pomocy i kuracji. Ich technika oraz skrupulatność zapewniły im dobrą opinię w świecie medycyny.

Lekarze, którzy mierzą się z wyjątkowo trudnymi przypadkami, często modlą się do Uzdrowicielki - elfy wierzą, że w wizjach potrafi ona zsyłać rozwiązania będące ratunkiem dla ich pacjentów. Podszepty Uzdrowicielki są jednak trudne do rozszyfrowania i wymagają naprawdę bystrego umysłu. Sama modlitwa to również niecodzienne przeżycie, ponieważ zażywane w jej trakcie specyfiki niezwykle nadwyrężają organizm - przyspieszają akcję serca, przepływ krwi, oddech, metabolizm i pracę mózgu.

Uzdrowicielka to również bogini ciekawości, zachęcająca swoich wyznawców do dociekliwości i nowych odkryć. Pod tym kątem jest kontrowersyjną boginią, ponieważ jej wyznawcy często kierują się zasadą, że cel uświęca środki. Sprawia to, że na Inis Gäënor czasami przymyka się oko na niektóre techniki badawcze - zwłaszcza jeśli przynoszą dobre rezultaty.

Strażnik to patron narodu, a mówiąc inaczej prostego ludu. Podczas gdy rody Välorów swoje modlitwy wolą kierować do Päradisy, to do Strażnika zwracają się prości kupcy, rzemieślnicy i farmerzy, którzy szukają u niego opieki w trudach życia codziennego. Z tego powodu Strażnik jest niezwykle popularnym patronem.

Pomimo tego, że to przede wszystkim bóg prostego ludu, to cieszy się szacunkiem wszystkich wyznawców. Odrodzone Elfy wierzą, że Strażnik jest im najbliższy ze wszystkich patronów - sam zdecydował się kroczyć na granicy świata bogów i istot żywych, aby móc się lepiej o nich troszczyć. Z tego powodu Strażnik jest bardzo istotną postacią w kulturze Odrodzonych Elfów. Jego najpopularniejszym wcieleniem jest Srebrnopióry Orzeł. Odrodzone Elfy wierzą, że to właśnie Strażnik towarzyszy pretendentom podczas Próby Korony Niebios, aby czuwać nad ich wędrówką.

Odrodzone Elfy wierzą również, że Strażnik jako jedyny zdecydował się kroczyć pomiędzy nimi. Podobno ujawnia się czasem tym, których starania uzna za godne - pojawia się pod postacią zakapturzonego młodzieńca, któremu towarzyszą liczne ptaki, otaczające go niczym swojego przyjaciela. Strażnik może takiej osobie ofiarować dar, który jego zdaniem okaże się pomocny. Przez Odrodzone Elfy uważany jest za patrona darów - słowa pożegnania "Niech Strażnik patrzy na Ciebie łaskawym okiem" są częstym elementem ich rozmów.

Modlitwa do Strażnika może wydawać się najspokojniejszą ze wszystkich. Wykorzystywane w niej specyfiki mają silne działanie uspokajające i relaksujące, wprowadzając modlącego się w pewnego rodzaju trans. Ci, którzy przeżyli wizje ze Strażnikiem, wspominają, że towarzyszyły im w ich trakcie niezwykle intensywne, pozytywne uczucia - jakby rozmawiali z dawno utraconym przyjacielem. Często osoby takie po wybudzeniu się z transu przed pewien czas odczuwają głęboką tęsknotę - sprawia to, że paradoksalnie modlitwa ta jest najbardziej uzależniająca.

Nieznajoma jest patronką szczęścia, rozkoszy oraz seksu. Bogini ta to ucieleśnienie Kultu Nocy Eldëvir, który w pewnym stopniu przeniknął do kultury Odrodzonych Elfów. Chociaż Odrodzone Elfy nie praktykują całego kultu wokół seksualnej rozwiązłości, to również mają bardzo luźne podejście do współżycia - gustują w przygodnym seksie i zwykle nie czują potrzeby lepszego poznania swoich partnerów. Bardzo cenią sobie przyjemność płynącą z seksu i uważają, że nie powinna być ograniczana.

Sama postać Nieznajomej jest bardzo tajemnicza. Nie posiada ona swoich świątyń, a czymś, co można by nazwać miejscem jej kultu, są Alass'näve'nir, Pałace Szczęścia. W innych kulturach nazwane zostałyby po prostu domami uciech, jednak dla Odrodzonych Elfów to miejsce, w którym mogą odpocząć i lepiej zrozumieć istotę otaczającego ich świata. Kapłani Nieznajomej nie oddają się za pieniądze - spędzenie nocy z jednym lub jedną z nich nie wymaga zapłaty w złocie, a w opowieści. Osoba, która przychodzi do Alass'näve'nir opowiada historię, która ją tu przywiodła - czasem są to osobiste problemy, poszukiwanie siebie, a czasem coś o wiele bardziej złożonego. Jeśli opowiadający zainteresuje któregoś z kapłanów, ten może przyjąć go do siebie na noc - na wspólną modlitwę do Nieznajomej.

Modlitwa do bogini ma bowiem formę współżycia. Kochankowie zażywają specyfiki, które mają działanie afrodyzjaku. Nie to jest jednak ich najważniejszą funkcją. Ich głównie działanie uaktywnia się w momencie największej rozkoszy - wywołują one gwałtowny trans, w trakcie którego modlącemu się wydaje się, że kocha się z Nieznajomą. Modlitwa ta jest bardzo intymnym przeżyciem i elfy rzadko opowiadają o jej szczegółach. Jest ona również bardzo wykańczająca. Odrodzone Elfy odbywają ją nie tylko w Pałacach Szczęścia - robią to również ze swoimi ukochanymi. Pomimo ich luźnego podejścia do seksu bardzo rzadko zdarza się, aby ktoś dzielił to doświadczenie z przypadkowym kochankiem.

Oświecona to patronka prawdy oraz wiedzy. Chociaż jej kapliczki znajdują się w wielu miejscach na archipelagu, głównie poświęconym nauce, to nie posiada swojej typowej, głównej świątyni. Centrum jej kultu jest Alass'irth’nel Mine'san - wielka biblioteka Inis Gäënor mieszcząca się w Gajach Podniebnego Pałacu na Inis Itranor. Jest to miejsce wzniesione po wojnie domowej, do którego przeniesione zostały całe zbiory archipelagu - w tym zbiory biblioteki Minas Veanor po ujawnieniu skandalu związanego z księżniczką Däl'amar'i Vän'Bläthan Dúvanil.

Pieczę nad Podniebną Biblioteką sprawuje Wielka Bibliotekarka Irthi'silata Gäë'mireal - na Inis Gäënor typowym jest, że większość personelu piastującego pieczę nad wiedzą stanowią kobiety. Jest to sposób na uczczenie Oświeconej, patronki wiedzy, a jednocześnie naleciałość z kultury Starożytnych Elfów, gdzie prym wiodły Jaśnie Oświecone. Oczywiście w różnorodnych zespołach badawczych i zakonach naukowych nie brakuje jednak również mężczyzn.

Modlitwa do Oświeconej jest specyficzna - Odrodzone Elfy nie modlą się do niej na co dzień, a jedynie w chwilach, kiedy potrzebuję jej pomocy w zrozumieniu pewnych kwestii. Elf, który potrzebuje wiedzy Oświeconej, do rozwiązania swojego problemu, wybiera sobie spokojne miejsce do kontemplacji, a następnie, z pomocą odpowiednich specyfików, wprowadza się w stan głębokiego skupienia, w trakcie którego Oświecona czasem zsyła odpowiedź w formie wizji. Chociaż medytacja taka nie zawsze przynosi zamierzony efekt, to za każdym razem pozwala odprężyć umysł i przygotować go na nowe wyzwania. Stosowana zbyt często otępia jednak umysł i negatywnie wpływa na zachodzące w nim procesy poznawcze, dlatego Odrodzone Elfy starają się nadużywać modlitwy do Oświeconej.

Podróżniczka to patronka młodości i zabawy - w rozumieniu czystej radości z odkrywania i próbowania nowych, ekscytujących rzeczy. Bogini ta odzwierciedla miłość Odrodzonych Elfów do gonienia za nieznanym. Jej imię nie wzięło się jednak tylko od tego. Podróżniczka jest jedyną z Pierwotnych Patronów, wymienianą z imienia - to owiana sławą i legendą pierwsza przywódczyni Wędrujących Elfów, Enúviel Ven'ta. Nie wiadomo jednak, gdzie dokładnie teraz przebywa - po tym, jak oddała przywództwo nad Wędrującymi Elfami swojej córce Amarillë, słuch po niej zaginął.

W oczach Odrodzonych Elfów historia Podróżniczki jedynie dodaje jej ciekawości. Wierzą, że Podróżniczka nie zniknęła, a jedynie wróciła pomiędzy bogów po wypełnieniu swojego zadania - aby teraz pilnować bezpiecznego powrotu swoich wyznawców. Elfy modlą się do Podróżniczki w przeddzień wyruszenia w drogę - proszą ją o bezpieczną i jednocześnie pouczającą podróż. Ich rodziny podczas pożegnania także powierzają ich Podróżniczce, aby jej czujne oko ich strzegło i doprowadziło z powrotem do domu.

Co ciekawe do bogini tej Odrodzone Elfy zwracają się również przed różnymi ważnymi wydarzeniami, które mają mieć istotny wpływ na ich życie - w myśl idei, że samo życie jest podróżą.