Księstwo Egaras

Księstwo Egaras to na dobrą sprawę dawne tereny południowego oraz centralnego Devronu. Zostały przez arauleńczyków zaanektowane w czasie II Wojny Arauleńskiej po upadku Zakonu Gregoriańskiego. Przez wiele lat na tych terenach prowadzili proces degregorianizacji, który doprowadził region do ubóstwa. Wtedy tereny te zostały przekształcone w prowincję Langcaster. Po III Wojnie Arauleńskiej, na Pierwszym Szczycie Amarantu wiele możnych na terytorium dawnego Devronu zapragnęło niezależności, w tym tereny obecnego Egaras. Arauleńczycy nie chcieli pozwolić na secesję, dlatego zaczęli negocjować z ludnością tych terenów, które reprezentował Carl Cooke, który jest daleko spokrewniony z dawnymi królami Devronu, choć nie jest to proste do ustalenia.

Rozmowy między Cooke'iem a Królem Edgarem var Langverem były bardzo owocne i przebiegały w atmosferze wzajemnego szacunku - Araulen zgodził się na utworzenie na ich terenie księstwa, które byłoby jego wasalem. Jako księstwo są związani z Araulenem sojuszem militarnym, gospodarczym oraz lojalnością wobec króla, ale otrzymują prawo wyłącznego zarządzania swoimi terenami oraz gwarancji wolności wyznania w Bogów Amarantiańskich. Częścią zawarcia takiej umowy jest zobowiązanie się Araulenu do udzielenia pomocy księstwu w odbudowie oraz Egaras do bezwględnego tępienia religii gregoriańskiej na swoich włościach. Król Araulenu otrzymuje również prawo do wystawienia w księstwie swojego Namiestnika, który byłby jego reprezentantem w Księstwie. Do tej pory współpraca przebiega bez większych zgrzytów.

Książę Carl Cooke korzystając ze swojego prawa wyłącznego zarządzania swoimi włościami zdecydował się wprowadzić na swoje włości arauleński system prowincji dzieląc księstwo na cztery baronaty, które wybrani przez niego baronowie następnie podzieli na domeny. Nowy baronami zostali: Kendall Sende, Wystan Goodmane, Deorwine Westleye oraz Aelfsige var Lee. Co ciekawe tym ostatnim jest arauleńczyk, który rządził sporą częścią terenu - otrzymał tytuł barona na osobistą prośbę arauleńskiego króla, do której książę się przychylił.

Mieszkańcy Egaras są bardzo pracowici, lecz nieufni. Bardzo często mówi się o nich, że są niemili. Od upadku Zakonu zmagają się z problemem braku swojej tożsamości kulturowej. Zajmują się przede wszystkim rolą oraz rzemieślnictwem.

Ze względu na napiętą sytuację z Wielkim Księstwem Aermaghu w Księstwie Egaras zostały wybudowane na północy forty, w których stacjonuje arauleńskie wojsko, które ma pilnować granic swojego wasala.