Hintervold

Hintervold to królestwo o ustroju feudalnym, złożone z landów, które zachowały odrębność kulturową i tradycje z czasów, gdy były niezależnymi księstwami. Każdy land podlega władzy diuka, który jako wasal monarchy Hintervoldu złożył wieczysty hołd lenny, zobowiązując się do lojalności wobec korony. Diukowie mają zobowiązania wobec korony, jednak władca odwdzięcza się, będąc protektorem ich ziem lennych.

Mimo scentralizowanej władzy królewskiej, w Hintervoldzie silny jest patriotyzm lokalny – mieszkańcy identyfikują się przede wszystkim ze swoim landem, traktując go jako małą ojczyznę. Różnice kulturowe między regionami są widoczne w tradycjach, gospodarce i prawie, co czyni Hintervold państwem o bogatej i zróżnicowanej tożsamości.

Landy stanowią podstawę hintervoldziej administracji. Każdy diuk dba o rozwój własnych ziem, reprezentując swój land w Zgromadzeniu Koronnym. Mimo wspólnego prawa koronnego, landy różnią się lokalnymi zwyczajami, gospodarką i tradycjami - pozwala to zachować im pewną autonomię.

Landy podzielone są na Okręgi Miejskie, zarządzane przez Gubernatorów mianowanych przez diuków. Okręg obejmuje duże miasto i przyległe tereny, a Gubernator odpowiada za przestrzeganie prawa, zbieranie podatków i rozwój regionu zgodnie z wolą diuka. Choć stanowisko Gubernatora jest dożywotnie, nie jest dziedziczne, a jego decyzje muszą być zgodne z poleceniami władcy landu. Gubernatorzy często pochodzą z rodów związanych z diukami, co utrwala wpływy poszczególnych rodzin w regionach.

Rada Ministrów w Hintervoldzie stanowi kluczowy organ doradczy monarchy, odpowiedzialny za sprawowanie pieczy nad najważniejszymi aspektami zarządzania królestwem. Składa się z dziewięciu ministrów, z których każdy nadzoruje konkretną dziedzinę życia państwowego. Rada urzęduje w stolicy, Veulettes, na zamku królewskim, gdzie codziennie odbywają się spotkania poświęcone bieżącym sprawom królestwa.

Ministrowie są wybierani osobiście przez króla i cieszą się jego pełnym zaufaniem. Każdy nowy monarcha ma prawo zachować dotychczasową Radę lub powołać nową, jednak ze względu na wagę sprawowanych obowiązków, stanowiska te zawsze obsadzane są ekspertami w swoich dziedzinach, a nie jako polityczne przetargi. Ministrowie dysponują znaczną autonomią - w nagłych przypadkach mogą podejmować decyzje bez bezpośredniego zatwierdzenia przez króla, co świadczy o ich wysokiej pozycji w hierarchii władzy.

Zgromadzenie Koronne to najważniejszy organ doradczy monarchy Hintervoldu, zwoływany w celu omówienia kluczowych kwestii dotyczących funkcjonowania królestwa. Odbywa się ono raz do roku, tydzień przed świętem Hangarok, w stolicy, Veulettes. W obradach uczestniczą wszyscy diukowie, ministrowie oraz Królewski Namiestnik, tworząc w ten sposób reprezentację całego królestwa.

Podczas Zgromadzenia Koronnego diukowie składają szczegółowe raporty o sytuacji w swoich landach, przedstawiając zarówno osiągnięcia, jak i problemy z minionego roku. Jest to również okazja do przedyskutowania planów rozwojowych na nadchodzący okres. Diukowie mogą zgłaszać własne propozycje inwestycji lub reform, które następnie mogą uzyskać wsparcie finansowe lub polityczne ze strony korony.

Zgromadzenie pełni kluczową rolę w koordynacji polityki między landami a władzą centralną.

Hintervold wyłonił się jako jedno z wielu księstw kupieckich powstałych po upadku Królestwa Eldëvir w rejonie Cieśniny Mew. Rządzone przez rodzinę de Volaille, księstwo początkowo prosperowało dzięki handlowi z potężnym Kedronem oraz wydobyciu surowców z wulkanu Brasieron. Prawdziwy rozkwit Hintervoldu rozpoczął się za rządów Corbina de Volaille, który podbił sąsiednie księstwa Picardie i Camlès, a następnie za rządów jego brata Léona, który podczas I Wojny Vuldarskiej znacznie powiększył terytorium, ogłaszając się Arcydiukiem. Bastien de Volaille, syn Léona, kontynuował ekspansję, podbijając Kervalioux. Jego sojusz z Kedronem zaowocował koronacją na króla w 2:150 roku, przekształcając Hintervold w królestwo. Bastien stoczył też zwycięską II Wojnę Vuldarską, powstrzymując inwazję Tzaratu Vuldarskiego, choć jego późniejsze nieudane zaloty do księżnej Casterville Lynn Harper i wybuch III Wojny Vuldarskiej nadwyrężyły pozycję królestwa.

Matthias de Volaille, syn Bastiena, odziedziczył tron w trudnym momencie, ale zdołał odbudować stosunki z Casterville i umocnić pozycję Hintervoldu. Jego najważniejszym osiągnięciem było wprowadzenie Kanonu Królewskiego, który zreformował administrację, dzieląc kraj na landy i tworząc nowe instytucje władzy. Matthias brał udział w Wojnie Avenzkiej z Kedronem, która zakończyła się kompromisem, który zaowocował korzystnymi umowami handlowymi i powstaniem Hintervoldzkiej Federacji Kupieckiej.

Kryzys za panowania Félixa de Volaille, następcy Matthiasa – spowodowany III Wojną Arauleńską, Epidemią Trupiego Oddechu i buntem L'Éclat – został przezwyciężony dzięki reformom Ministra Nicollier'a, które zapoczątkowały Złotą Erę Hintervoldu. Królowie Alfred i Bénédict rozwinęli imperium kolonialne. Dobrobyt zakończył się jednak, kiedy dynastia de Volaille upadła po Rzezi Jeleni i IV Wojnie Vuldarskiej, w której zginął ostatni przedstawiciel rodu.

Upadek dynastii de Volaille doprowadził do Wielkiej Wojnie Koronnej, po której władzę przejął Adam Lambert, który zreformował kraj i stworzył styl La Relance, definiujący hintervoldzką kulturę. Jego śmierć podczas inwazji Hazardu w 3:71 roku doprowadziła do Rozbicia Dzielnicowego i V Wojny Vuldarskiej, w której Tzarat zajął znaczną część królestwa. Zjednoczenia dokonał Grégory Fay, pokonując Tzarat i koronując się na króla w 3:120 roku. Jego rządy zostały jednak przerwane przez Rebelię Emmanuela Meserve, którego później obalił Cypher Clagon w wyniku własnej rebelii, ustanawiając dynastię Clagonów.

Współczesny Hintervold, rządzony przez królową Renée Clagon, odbudowuje swoją pozycję po latach okupacji Drakarii, którą zakończyła Wielka Rewolucja Hintervoldzka, będąca częścią III Wojny Amarantu. Choć jej agresywna polityka – okupacja Casterville i Wojna Szeptana z Araulenem – budzi kontrowersje zarówno w kraju, jak i na arenie międzynarodowej, to dąży ona do uczynienia z Hintervoldu mocarstwa.

Hintervold to królestwo, którego kultura i tradycje są bardzo silnie zakorzenione w jego fundamentach. Przez wieki hintervoldzka kultura czerpała inspirację z wielu kierunków, co sprawiło, że obecnie jest niezwykle różnorodna. Hintervoldczycy znani są ze swojego mocnego przywiązania do swoich tradycji - są bardzo niechętni zmianom i są w stanie jej bronić.

Hintervold to królestwo znane na Amarancie i poza nim ze swojej dworności oraz elegancji. Jego głównym znakiem rozpoznawalnym jest niezwykle widowiskowy styl zarówno prezencji Hintervoldczyków jak i ich zachowania, który dla osób spoza Hintervoldu czasami bywa niezrozumiały. Jest on szczególnie mocno widoczny wśród hintervoldzkiej szlachty, chociaż nawet przedstawiciele prostego ludu hintervoldziego często charakteryzują się silnym patriotyzmem oraz pragnieniem zachowania hintervoldzkich wartości. Nie można jednak zaprzeczyć temu, że znana na świecie hintervoldzka kultura jest przede wszystkim kulturą rodów.

Najistotniejszymi elementami kultury hintervoldzkiej jest Hintervoldzka Etykieta oraz styl La Relance. La Relance, czyli Odrodzenie, to odzwierciedlenie prezencji Hintervoldu - składa się na nią architektura, moda oraz sztuka królestwa, a także sposób bycia jego mieszkańców, zwłaszcza tych szlachetnie urodzonych. Styl ten powstał za czasów króla Adama Lamberta, jako odpowiedź na potrzebę zmian w Hintervoldzie i do dzisiaj jest głównym znakiem rozpoznawalnym królestwa. Równie ważna jest Etykieta Hintervoldzka, która stanowi istotny element codzienności hintervoldzkiej szlachty. Definiuje ona jej sposób bycia oraz zasady życia towarzyskiego. Etykieta Hintervoldzka jest niezwykle rozbudowana i najbardziej skomplikowana na całym Amarancie - wielu obywateli innych państw uważa ją za przesadzoną, jednak stanowi ona znak rozpoznawany hintervoldzkiej szlachty, czyniąc ją jedyną w swoim rodzaju.

Hintervold to społecznie zróżnicowane państwo, które przez wieki przyciągało przedstawicieli różnych ras i kultur. Największą różnorodność można zaobserwować w północno-wschodniej części kraju, szczególnie w rejonie Morza Perłowego. To region, w którym wpływy różnych cywilizacji przenikają się na każdym kroku. Wynika to głównie z faktu, że Hintervold przez wiele lat posiadał zamorskie kolonie, z których napływały grupy migrantów, przywożąc ze sobą swoje tradycje, obyczaje i języki.

Imigranci z kolonii przyczynili się do wzbogacenia kulturowego dziedzictwa Hintervoldu, wpływając na rozwój miejscowych sztuk, kuchni, a także stylów architektonicznych. Różnorodne grupy etniczne, które zamieszkały w Hintervoldzie, odcisnęły swoje piętno na wielu aspektach codziennego życia, zwłaszcza w portowych miastach, gdzie handel i kontakty z zamorskimi krainami odgrywały kluczową rolę. Ta wieloetniczność i złożoność kulturowa sprawia, że Hintervold jest królestwem, w którym różnorodność stanowi integralny element jego tożsamości.

W Hintervoldzie struktura społeczna opiera się na silnie zarysowanych różnicach pomiędzy stanami: szlachtą, duchowieństwem i pospólstwem. Jest to społeczeństwo hierarchiczne, w którym ten podział wpływa na codzienne życie oraz układ sił w państwie. Najbardziej widoczne różnice to ogromne dysproporcje majątkowe i nierównomierny podział wpływów. Szlachta i bogaci mieszczanie, którzy stanowią niewielką część społeczeństwa, kontrolują większość ziem, przedsiębiorstw oraz bogactw Hintervoldu, podczas gdy prosta ludność ma ograniczone możliwości w zakresie kształtowania polityki i gospodarki.

Zdobycie tytułu szlacheckiego w Hintervoldzie jest trudne. Większość szlachty dziedziczy swoje tytuły, a awans społeczny do tej grupy jest rzadki i wiąże się zazwyczaj z niezwykłymi zasługami na rzecz Korony. Dzięki temu szlachta utrzymuje swoją elitarną pozycję i realny wpływ na gospodarkę, kulturę oraz politykę. Większość mieszkańców Hintervoldu, szczególnie na wsiach i w mniejszych miastach, pracuje dla konkretnego rodu, zwykle poprzez frakcje handlowe, co sprawia, że lojalność prostego ludu częściej jest skierowana ku poszczególnym rodom, które zapewniają im pracę i bezpieczeństwo.

Duchowieństwo w Hintervoldzie stanowi wyjątkowy stan. Skupia się ono wokół Kościoła Goddejki, z którym silnie związana jest hintervoldzka władza królewska. Białe Panie cieszą się szacunkiem zarówno wśród szlachty jak i prostych ludzi, a także posiadają liczne przywileje jak na przykład immunitet kościelny, który sprawia, że nie podlegają świeckim sądom.

Powierzchniowcy stanowią istotną mniejszość w Hintervoldzie. Są znani z prowadzenia wędrownego trybu życia, ale ich główną ostoją w królestwie jest Valléed'or, czyli Złota Dolina. Valléed'or to lenno przyznane powierzchniowcom przez króla Matthiasa de Volaille'a jako gest przyjaźni i chęci współpracy handlowej. Dolina ta stała się ich duchową ojczyzną, a także centrum kultury Powierzchniowców, które łączy ich tradycje z życiem w królestwie Hintervoldu.

Choć wielu Powierzchniowców mieszka w Valléed'or na stałe, ich kultura, silnie oparta na podróżach, nadal wpływa na ich życie. Powierzchniowcy często wyruszają w wędrówki, prowadząc handel i rzemiosło, zachowując swój charakterystyczny styl życia. Mimo to cenią swoją więź z Hintervoldem – wielu z nich uważa się zarówno za Powierzchniowców, jak i pełnoprawnych Hintervoldczyków. W większych miastach, jak Veulettes, Powierzchniowcy mają swoje dzielnice, które stają się miejscem kontaktów handlowych i kulturowych, a także miejscem kultywowania ich własnych, unikalnych tradycji.

Pomimo swojej odrębności kulturowej Powierzchniowcy czują się częścią społeczeństwa Hintervoldu, dbając zarówno o swoje własne dziedzictwo, jak i współpracując z resztą królestwa.

Gospodarka Hintervoldu od wieków opiera się na handlu towarami luksusowymi oraz pośrednictwie w wymianie między odległymi regionami Angvalionu. Królestwo, dzięki swojej sieci szlaków handlowych, stało się kluczowym węzłem w sieci handlowej łączącej wschód z zachodem. Hintervoldzkie miasta, zwłaszcza stolica Veulettes, tętnią życiem kupieckim, a ich targowiska pełne są egzotycznych towarów.

Szczególną rolę odgrywa handel winem, którego produkcja w hintervoldzkich regionach winiarskich osiągnęła doskonały poziom, czyniąc hintervoldzkie trunki pożądanym towarem na całym świecie. Wyspecjalizowane gildie kupieckie dbają o jakość i dystrybucję tych dóbr, a ich przedstawiciele często podróżują nawet do najdalszych zakątków świata, by zabezpieczyć intratne kontrakty.

Najważniejszym podmiotem gospodarczym w królestwie jest Hintervoldzka Federacja Kupiecka, potężna organizacja zrzeszająca najbogatszych i najbardziej wpływowych kupców, która od czasów króla Matthiasa de Volaille’a kontroluje kluczowe szlaki handlowe i negocjuje umowy handlowe w imieniu korony. Federacja nie tylko zarządza przepływem towarów, ale także inwestuje w infrastrukturę – porty, drogi i magazyny – co pozwala Hintervoldowi utrzymać pozycję lidera w handlu międzynarodowym. Mimo że Federacja formalnie podlega monarchii, jej realne wpływy sięgają daleko.

Mieszkańcy Hintervoldu w znacznej większości wierzą w Bogów Amarantiańskich.

Goddejka jest potężną boginią, czczoną głównie w miastach przez uczonych, bogaczy, kupców oraz władców. Przedstawiana jest jako białowłosa, wysoka i smukła kobieta o delikatnych, elfich rysach twarzy i szpiczastych uszach. Jej oczy, wypełnione białym blaskiem, dodają jej aurę nadnaturalnej mocy. Goddejka jest patronką władzy, porządku, bogactwa i manipulacji, a jej wyznawcy skupiają się na zarabianiu pieniędzy, pięknie i poszerzaniu swoich wpływów.

Kościół Goddejki jest silnie zhierarchizowany i wpływowy, kontrolując wiele aspektów politycznego i ekonomicznego życia.

Główna siedziba kultu Goddejki znajduje się w Avenzio, gdzie bogini jest uważana za symbol porządku i władzy.

Asha to zmiennokształtna opiekunka wszystkich istot żywych - jest dla swoich wyznawców jak matka, dążąca do jedności, wolności i pokoju.

Harmonia Ashy w Hintervoldzie wyznawana jest głównie przez Leśne Elfy, które rozbite są po terytorium całe królestwa. Największym skupiskiem wyznawców tej religii w Hintervoldzie jest land Picardie, który jest domem dla wielu leśnoelfickich klanów oraz Las Harmonii, który obecnie jednak stanowi enklawę, wydzieloną z terytorium Hintervoldu za decyzją królowej Renée Clagon - królestwo Leśnych Elfów, Hränil Cäel'i.

Kult Mulvara to religia popularna przede wszystkim pośród hintervoldzkiej biedoty i chłopów. Ustój Hintervoldu, choć w teorii praworządny, sprzyja faworyzowaniu wysoko urodzonych. Czasami więc Mulvaryści są jedynym narzędziem do walki ze szlachtą, która niesprawiedliwie traktuje swoich podwładnych.

Mulvaryści w Hintervoldzie działają jednak nieoficjalnie, jako że kult Mulvara jest tam zakazany i intensywnie ścigany przez prawo. Stoją oni w opozycji do królowej Renée Clagon, sprzeciwiając się jej dążeniu do scentralizowanej władzy. Ich działania wykraczają poza prawo i często posuwają się do morderstw oraz rozbojów. Obecnie w Hintervoldzie wyznawcy Mulvara traktowani są jak terroryści.

Aglos to bóg sprawiedliwości oraz światła z panteonu Świętej Trójcy, utożsamiany z dobrem oraz patronem wojowników, władzy i porządku.

Aglos jest wyznawany głównie na południu królestwa, gdzie swojego czasu docierały wpływy Araulenu. Wyznanie to jest mało popularne - na dobrą sprawę Kościół Hintervoldzki jest dosyć mały i funkcjonuje głównie na południu. Pomimo różnic pomiędzy Kościołem Goddejki, a Kościołem Aglosa, religia ta jest tolerowana w Hintervoldzie, a Kościół Hintervoldzki, na mocy traktatów międzynarodowych, podlega pod Arauleński Kościół Aglosa.

Kuchnia hintervoldzkich rodów wyróżnia się bogactwem smaków i wykwintnością. Szlachetnie urodzeni trzymają się z dala od prostych, tanich składników, takich jak ziemniaki czy marchew, które są popularne wśród niższych warstw społecznych - wyjątkiem są Ziemniaki Noron z Casterville, które uznawane są za rarytas. W kuchni rodów dominują dania mięsne, w szczególności dziczyzna i wysokiej jakości wołowina, podawane z gęstymi, aromatycznymi sosami, przyprawionymi dużą ilością drogich przypraw, które nadają potrawom intensywny, wyrazisty smak. Jako dodatki do mięsa podaje się różnego rodzaju makarony oraz wytrawne wypieki. Wino często używane jest zarówno jako składnik dań, jak i towarzysz posiłków.

Owoce morza również odgrywają ważną rolę w szlacheckiej kuchni, zwłaszcza takie luksusowe specjały jak ośmiornice, kraby, czy steki z rekina. Ryby natomiast podawane są rzadko, chyba że pochodzą z wyższej półki cenowej. Wśród kuchni rodów królują również różnorodne słodkie wypieki, takie jak bułeczki, babeczki i ciasteczka, które są stałym elementem stołów , będąc ulubionym dodatkiem do posiłków lub deserów. Bardzo popularne są również różnorodne potrawy sezonowe - rody cenią sobie bowiem świeżość spożywanego jedzenia. Do większości dań serwuje się wina z lokalnych winnic, choć popularne są również orzeźwiające lemoniady, przygotowywane z różnych owoców.

Kuchnia hintervoldzkiego pospólstwa opiera się głównie na prostych i łatwo dostępnych składnikach, takich jak warzywa ziemne – ziemniaki, marchew, buraki oraz kapusta. Hintervoldzkie ziemie bardziej sprzyjają hodowli warzyw niż uprawie zbóż, dlatego warzywa są podstawą codziennego pożywienia, częściej niż chleb czy inne wypieki. Popularne są jednak podpłomyki, które można przygotować z niewielkiej ilości mąki, co czyni je idealnym daniem dla biedniejszych warstw społecznych. Dieta pospólstwa jest skromna i bazuje na produktach, które są łatwe do uprawy i długotrwałego przechowywania.

Potrawy mięsne bazują na rybach. Kuchnia bogata jest również w drobne owoce morza, takie jak małże i krewetki - choć w innych częściach świata mogą one uchodzić za towar luksusowy, to w Hintervoldzie na wybrzeżach są one bardzo łatwo dostępne, co tłumaczy ich niskie ceny. Mięso zwierzęce, szczególnie to wysokiej jakości, jest rzadkością i luksusem, który pojawia się głównie podczas świąt lub ważnych uroczystości - popularny wśród pospólstwa jest jednak tak zwany Wdowi Gulasz, który przyrządza się zwykle przy użyciu podrobów oraz mięsnych odpadków z targów, które można kupić po bardzo niskiej cenie.

Duże nierówności społeczne w Hintervoldzie sprawiają, że pospólstwo ma ograniczony dostęp do wyrafinowanych przypraw i kosztownych składników, które są powszechne w kuchni rodów. Proste przyprawy, takie jak sól, zioła i cebula, dominują w ich kuchni, a metody gotowania są proste, skupione na zachowaniu sycących i pożywnych właściwości dań. Posiłki te, choć nie tak wykwintne jak te podawane na stołach arystokracji, odzwierciedlają surowe realia codziennego życia większości ludności Hintervoldu.

• Białe Panie
• Hintervoldzka Federacja Kupiecka
• Hintervoldzka Szkoła Magiczna
• Hintervoldzkie Rycerstwo
• Kompania Lazurowa
• Korda
• Kościół Goddejki
• Krewniacy
• Lisy Zmroku
• Pomioty Ormontu
• Wolne Miecze
• Żelazny Legion

• Alwaía Lina'sila'ta Cenwulf
• Bearton Odnowiciel
• Cypher Clagon
• Ealwyn Clagon
• Erica Anamarueux
• Hector var Lustinn
• Jarre Léger
• Renart Marceau
• Renée Clagon

• Ród Cenwulf
• Ród Flagelan
• Ród Marceau
• Rodzina Barlow

• I Wojna Amarantu
• I Wojna Handlowa
• I Wojna Vuldarska
• II Wojna Amarantu
• II Wojna Handlowa
• III Wojna Amarantu
• Rebelia Cyphera Clagona
• Rebelia Emmanuela Meserve
• Vuldarska Burza
• Wielka Rewolucja Hintervoldzka
• Wojna Domowa Casterville
• Wojna Mew
• Wojny Drakarańskie

• Czystka Stanowicieli
• Drugi Szczyt Amarantu w Silmaaroonie
• Hintervoldyzacja
• Hintervoldzkie Imperium Kolonialne
• Pierwszy Szczyt Amarantu w Silmaaroonie
• Pokój Amarancki
• Vuldarska Burza