Polityka Hintervoldu

Hintervold jest monarchią feudalną, w której władza centralna skupiona jest w rękach monarchy, podczas gdy poszczególne landy stanowią królewskie lenno. Ustrój królestwa opiera się na skomplikowanej sieci zależności feudalnych, gdzie diukowie, jako wasale królewscy, sprawują władzę nad swoimi landami, lecz są zobowiązani do lojalności wobec monarchy. Król lub królowa Hintervoldu pełni rolę zwierzchnika wszystkich landów, będąc jednocześnie ich protektorem – układ ten został utrwalony poprzez historyczne hołdy lenne, które uniemożliwiają diukom oderwanie się od królestwa. Choć landy zachowują pewną odrębność prawną, kulturową i gospodarczą, ich lokalne ustawodawstwo musi pozostawać w zgodzie z prawem koronnym, ustanawianym przez króla.

Monarcha w Hintervoldzie nie tylko sprawuje najwyższą władzę polityczną i sądowniczą, ale także pełni kluczową rolę religijną. Aby zasiąść na tronie, musi wyznawać boginię Goddejkę – oficjalną religię królestwa – oraz zostać koronowany przez Revedissimę, głowę Kościoła Goddejki. Tradycja ta podkreśla święty charakter władzy królewskiej, łącząc politykę z religią. Król musi również pochodzić ze stanu szlacheckiego i być spokrewniony z panującą dynastią, co gwarantuje ciągłość władzy.

Hintervoldzkie landy stanowią podstawę struktury administracyjnej i politycznej królestwa. Każdy z tych regionów, choć formalnie podporządkowany władzy królewskiej, zachowuje pewną autonomię w zakresie prawa lokalnego, kultury i tradycji. Różnice między landami są często bardzo wyraźne, co wynika z ich odrębnej historii i geografii. Mieszkańcy identyfikują się przede wszystkim ze swoim landem, traktując go jako małą ojczyznę, co prowadzi do silnego patriotyzmu lokalnego.

Diukowie, jako władcy landów, pełnią kluczową rolę w systemie feudalnym królestwa. Są bezpośrednimi wasalami króla, zobowiązanymi do lojalności, płacenia podatków oraz wystawiania wojsk na wezwanie monarchy. Diukowie nie tylko zarządzają swoimi ziemiami, ale także uczestniczą w życiu politycznym całego królestwa poprzez udział w Zgromadzeniach Koronnych, gdzie mają możliwość przedstawiania swoich postulatów i wpływania na decyzje dotyczące całego Hintervoldu.

Seneszalowie, jako przedstawiciele monarchy w landach, stanowią przeciwwagę dla władzy diuków. Ich zadaniem jest dbanie o interesy korony, co często prowadzi do napięć między nimi a lokalnymi władcami. Walka o wpływy między seneszalami a diukami jest stałym elementem polityki wewnętrznej Hintervoldu, a jej przebieg zależy od siły charakteru obu stron oraz od wsparcia, jakie uzyskają od korony lub lokalnej szlachty. Seneszalowie pełnią również funkcję łączników między landami a stolicą.

Każdy land podzielony jest na Okręgi Miejskie. Okręg Miejski składa się z dużego miasta oraz przyległych terenów wiejskich, które podlegają jego jurysdykcji.

Zarządzanie Okręgiem Miejskim spoczywa w rękach Gubernatora, który jest mianowany przez diuka danego landu. Wybór Gubernatora często odzwierciedla polityczne i dynastyczne interesy rodu panującego w landzie, gdyż stanowisko to niejednokrotnie powierzane jest członkom rodziny diuka. Choć nominacja Gubernatora formalnie należy wyłącznie do diuka, w praktyce Seneszal – jako przedstawiciel monarchy – może wywierać wpływ na tę decyzję, szczególnie jeśli dysponuje silnym poparciem wśród lokalnej szlachty. Gubernator pełni swoją funkcję dożywotnio, lecz nie dziedziczna.

W mniejszych miastach i wsiach wchodzących w skład Okręgu Miejskiego władzę sprawują Merowie, którzy pełnią funkcję lokalnych zarządców. W przeciwieństwie do Gubernatorów, Merowie są zwykle wybierani przez mieszkańców, choć ich nominacja wymaga zatwierdzenia przez Gubernatora.

Rada Ministrów w Hintervoldzie stanowi kluczowy organ doradczy monarchy, odpowiedzialny za sprawowanie pieczy nad najważniejszymi aspektami zarządzania królestwem. Składa się z dziewięciu ministrów, z których każdy nadzoruje konkretną dziedzinę życia państwowego. Rada urzęduje w stolicy, Veulettes, na zamku królewskim, gdzie codziennie odbywają się spotkania poświęcone bieżącym sprawom królestwa.

Ministrowie są wybierani osobiście przez króla i cieszą się jego pełnym zaufaniem. Każdy nowy monarcha ma prawo zachować dotychczasową Radę lub powołać nową, jednak ze względu na wagę sprawowanych obowiązków, stanowiska te zawsze obsadzane są ekspertami w swoich dziedzinach, a nie jako polityczne przetargi. Ministrowie dysponują znaczną autonomią - w nagłych przypadkach mogą podejmować decyzje bez bezpośredniego zatwierdzenia przez króla, co świadczy o ich wysokiej pozycji w hierarchii władzy.

Zgromadzenie Koronne to najważniejszy organ doradczy monarchy Hintervoldu, zwoływany w celu omówienia kluczowych kwestii dotyczących funkcjonowania królestwa. Odbywa się ono raz do roku, tydzień przed świętem Hangarok, w stolicy, Veulettes. W obradach uczestniczą wszyscy diukowie, ministrowie oraz Królewski Namiestnik, tworząc w ten sposób reprezentację całego królestwa.

Podczas Zgromadzenia Koronnego diukowie składają szczegółowe raporty o sytuacji w swoich landach, przedstawiając zarówno osiągnięcia, jak i problemy z minionego roku. Jest to również okazja do przedyskutowania planów rozwojowych na nadchodzący okres. Diukowie mogą zgłaszać własne propozycje inwestycji lub reform, które następnie mogą uzyskać wsparcie finansowe lub polityczne ze strony korony.

Zgromadzenie pełni kluczową rolę w koordynacji polityki między landami a władzą centralną.

Lorraine to najbogatszy i najbardziej prestiżowy land w Hintervoldzie, którego sercem jest stolica królestwa, Veulettes. Znajdują się tu dwa słynne regiony winiarskie: Dorzecze, uznawane za najlepsze w całym królestwie, oraz Wschodnie Wybrzeże, którego trunki cieszą się uznaniem zarówno wśród lokalnej arystokracji, jak i zagranicznych kupców. Oprócz wina, Lorraine słynie z handlu perłami, wydobywanymi z Morza Perłowego – akwenu, w którym żyją również syreny. Współpraca między rodem Marceau, rządzącym landem, a tymi morskimi istotami stanowi kluczowy element gospodarki regionu, zapewniając mu ogromne zyski i wyjątkową pozycję w królestwie.

Land Lorraine pełni również kluczową rolę w obronności Hintervoldu, ponieważ to właśnie tutaj budowana i konserwowana jest Armada Hintervoldzka – potężna flota królewska, strzegąca wybrzeży i szlaków handlowych. Lorraine jest nie tylko centrum politycznym, ale także kulturalnym i naukowym. Znajduje się tu Uniwersytet Rivemar, przyciągająca uczonych i studentów z całego Hintervoldu. Stolica landu tętni życiem, a jej ulice są świadkami licznych wydarzeń, w tym słynnych turniejów rycerskich, które co roku gromadzą najlepszych wojowników z całego Amarantu.

Charentes jest sercem hintervoldzkiego handlu rybami - region ten słynie z obfitości łowisk, a jego porty tętnią życiem dzięki codziennym dostawom świeżych owoców morza, które trafiają zarówno na stoły lokalnej szlachty, jak i są eksportowane do innych landów oraz poza granice królestwa. Dodatkowo, w Charentes znajduje się hintervoldzka Szkoła Magiczna, która stanowi fundament gospodarki magicznej całego Hintervoldu. To właśnie tutaj kształcą się przyszli magowie, a badania nad zaklęciami i artefaktami wpływają na rozwój technologii oraz obronności królestwa.

Lazurowe Wybrzeże, położone w północnej części landu, to luksusowy region, który przyciąga arystokrację z całego Hintervoldu. Ciepły, nadmorski klimat sprawia, że szlachta chętnie buduje tu swoje zimowe rezydencje, tworząc enklawy bogactwa i przepychu. Kurorty nadmorskie tętnią życiem przez cały rok, oferując rozrywkę, wykwintne uczty oraz możliwość wypoczynku w otoczeniu malowniczych plaż i błękitnych wód. To właśnie tutaj często organizowane są bale i spotkania dyplomatyczne, które kształtują politykę nie tylko landu, ale i całego królestwa.

Drugim ważnym regionem Charentes są Góry Ormont, znane przede wszystkim z unikatowych szczepów winorośli, cenionych w całym Hintervoldzie. Poza winem, góry te kryją w sobie bogactwo surowców naturalnych, a także unikatową florę i faunę, przystosowaną do surowych, wysokogórskich warunków. Szczególną uwagę przyciąga Żółw Ormoncki – endemiczny gatunek, który występuje wyłącznie w tym regionie Amarantu. Jego obecność przyciąga badaczy i przyrodników, a także stanowi symbol lokalnej tożsamości. Góry Ormont są więc nie tylko źródłem bogactwa materialnego, ale także ważnym elementem kulturowego dziedzictwa landu.

Kervalioux to land o wyjątkowym charakterze, ukształtowanym przez silną obecność społeczności normańskiej, która odcisnęła swoje piętno na kulturze i tradycjach regionu. Król Cypher Clagon przekazał Normanom ten land w lenno w uznaniu za ich pomoc podczas rebelii. Przybycie Normanów wzmocniło istniejące już wcześniej morskie i wojownicze tradycje landu, czyniąc z niego kolebkę doskonałych żeglarzy i wojowników. To właśnie stąd pochodzą liczni korsarze i najemnicy, którzy zasilają szeregi Wspólnoty Nowych Ziem lub służą jako najemni żołnierze w różnych zakątkach Amarantu.

Gospodarka Kervalioux opiera się w dużej mierze na bogactwach morza, a szczególną rolę odgrywają tu rozległe rafy koralowe, które dostarczają cennych surowców. Wydobywane z nich gąbki morskie oraz inne morskie skarby są podstawą kwitnącego przemysłu kosmetycznego, produkującego luksusowe środki do pielęgnacji ciała. Dzięki temu land zyskał sławę jako hintervoldzkie uzdrowisko, przyciągające arystokrację i zamożnych kupców, którzy pragną skorzystać z wyjątkowych dóbr i relaksu w nadmorskich kurortach. Produkty kosmetyczne z Kervalioux są również ważnym towarem eksportowym.

W Charentes znajduje się także Akademia Morska, która kształci przyszłych żeglarzy, w tym wielu przyszłych członków Armady Hintervoldzkiej. Szkoła oferuje specjalny program, ułatwiający absolwentom wstąpienie do królewskiej floty, co dodatkowo wzmacnia więzi landu z władzą centralną.

Alsace to land w Hintervoldzie, który zyskał miano amarantiańskiej stolicy mody, przyciągając artystów, projektantów i mecenasów sztuki. Położony w pobliżu granicy z miastem-państwem Avenzio, będącym pod władzą Kościoła Goddejki, region ten wyróżnia się wyjątkową atmosferą. Stolica landu, Lévesque, to prawdziwe serce kreatywności – tętniące życiem ulice pełne są ekskluzywnych domów mody, galerii i pracowni artystycznych, a miejscowa elita chętnie inwestuje w rozwój talentów, czyniąc z Alsace centrum kulturowego życia królestwa.

Land słynie nie tylko z mody, ale także z produkcji najwspanialszych perfum w Amarancie, których sekrety receptur przekazywane są z pokolenia na pokolenie. Kluczowym wydarzeniem jest tu Tosca – tygodniowy festiwal mody, który co roku przyciąga arystokratów, kupców i artystów z najdalszych zakątków świata, pragnących podziwiać najnowsze trendy i nawiązać cenne kontakty. Akademia Sztuk Pięknych w Lévesque kształci przyszłych mistrzów projektowania, zapewniając ciągłość tradycji i innowacyjność, która utrzymuje pozycję Alsace jako lidera w dziedzinie estetyki.

Oprócz mody i sztuki, Alsace może poszczycić się również urodzajną Doliną Brasieron – jednym z najbardziej cenionych regionów winiarskich w Hintervoldzie. Unikatowy mikroklimat, wzbogacony przez pobliski wulkan, nadaje tutejszym winom wyjątkowy charakter, a sam wulkan dostarcza rzadkich surowców, wykorzystywanych zarówno w przemyśle, jak i sztuce.

Ablaincourt to land w Hintervoldzie, którego gospodarka opiera się przede wszystkim na hodowli zwierząt, szczególnie koni i bydła. Hodowla Hintervoldzkiego Konia Krótkogrzywego stanowi tu szczególną dumę, gdyż rasa ta jest specjalnie przygotowywana dla rycerstwa królestwa, zapewniając im wytrzymałe i szybkie wierzchowce. Bydło z Ablaincourt jest równie cenione, a mięso i skóry z tego regionu trafiają na stoły i do warsztatów rzemieślniczych. Hodowla ta jest nie tylko źródłem bogactwa landu, ale także elementem lokalnej tożsamości, ściśle związanym z tradycjami i codziennym życiem jego mieszkańców.

Religijny charakter Ablaincourt wyróżnia go na tle innych landów Hintervoldu. W stolicy landu, Donvauye, znajduje się Wysoka Katedra – duchowe i administracyjne centrum Kościoła Goddejki w królestwie. Od wieków land pozostaje lennem kościelnym, a funkcję diuka sprawuje Matriarchini Kościoła Goddejki, co nadaje mu wyjątkową pozycję w hierarchii feudalnej. Mieszkańcy Ablaincourt są głęboko przywiązani do wiary, a życie społeczne i polityczne landu jest nierozerwalnie związane z religijnymi tradycjami i świętami.

Oprócz hodowli i religii, Ablaincourt słynie również z dwóch innych istotnych elementów – Jeziora Różanego i Górniczej Doliny. Jezioro Różane to znany region winiarski, którego trunki cieszą się uznaniem wśród arystokracji. Na środku jeziora znajduje się Fort Durzwag - więzienie o zaostrzonym rygorze, gdzie przetrzymywani są najgroźniejsi przestępcy królestwa. Z kolei Górnicza Dolina to przemysłowe serce landu, gdzie funkcjonują liczne huty.

Picardie to land w Hintervoldzie, który słynie z wyjątkowego trunku zwanego Płynnym Złotem – cenionego w całym królestwie i poza jego granicami. Picardie to jednak nie tylko kraina wyśmienitych trunków, ale także ośrodek wiedzy alchemicznej, gdzie znajduje się Szkoła Alchemiczna, założona niegdyś przez królową-żonę Marie Lambert. Szkoła ta zapewnia podstawowe wykształcenie przyszłym alchemikom, a najbardziej utalentowanym uczniom finansuje dalszą naukę na prestiżowych uczelniach, takich jak Aspiński Kongres Alchemiczny.

Land ten jest domem dla hintervoldzkich alchemików, zielarzy i lekarzy, którzy czerpią z bogactwa naturalnego regionu. Lasy Picardie obfitują w zioła i rośliny lecznicze, a także w liczne gatunki zwierząt, co sprawia, że są one chronione przed nadmierną eksploatacją. Większość lasów pozostaje nietknięta przez wycinkę, co pozwala zachować ich naturalne piękno i różnorodność. To właśnie te tereny są również domem dla Leśnych Elfów, którzy w Hintervoldzie są najliczniejsi właśnie w Picardie.

Camlès to jeden z najbardziej zalesionych landów Hintervoldu, którego gospodarka opiera się niemal wyłącznie na eksploatacji bogactw leśnych. Gęste bory, pokrywające większość jego terytorium, dostarczają drewna, które następnie przerabiane jest przez miejscowych rzemieślników na meble i inne wyroby stolarskie. Mimo że produkty te cieszą się uznaniem w całym królestwie, Camlès pozostaje landem stosunkowo ubogim, co wynika zarówno z ograniczonych możliwości rozwojowych, jak i historycznych zaniedbań. Mieszkańcy regionu znani są z pragmatyzmu i oportunizmu – przez wieki nauczyli się wykorzystywać każdą nadarzającą się okazję, by poprawić swoją sytuację, czy to poprzez korzystne sojusze, czy też sprytne manewry polityczne.

Stosunki Camlès z sąsiednim Charentes od lat pozostają napięte, głównie z powodu terytorialnych roszczeń. Mieszkańcy Camlès uważają, że Góry Ormont, słynące z winorośli i surowców mineralnych, powinny należeć do ich landu, co regularnie prowadzi do sporów dyplomatycznych i lokalnych konfliktów. Ta niechęć podsycana jest przez poczucie niesprawiedliwości – podczas gdy Charentes bogaci się na swoich zasobach, Camlès wciąż boryka się z ubóstwem, mimo że jego lasy zaopatrują w drewno cały Hintervold. Ta sytuacja sprawia, że land ten często szuka wsparcia u innych diuków lub nawet u korony, próbując wykorzystać wewnętrzne rozgrywki polityczne na swoją korzyść.

Hodoperk to najmłodszy land w królestwie Hintervoldu, przyłączony w wyniku Szczytu Państw Vuldarskich. Przed inkorporacją był niezależnym państwem vuldarskim, jednak trwająca wiele lat Hintervoldyzacja znacznie przekształciła jego tożsamość. Obecnie Hodoperk stanowi kluczowe zaplecze przemysłowe dla sąsiedniego Ablaincourt, z którym współpracuje poprzez liczne huty położone na północy landu. Żyzne ziemie centralnej części landu pozwalają na intensywną uprawę zbóż i warzyw, co czyni region ważnym dostawcą żywności dla reszty królestwa. Na południu rozciągają się trudno dostępne tereny bagienne i górskie, gdzie prowadzi się wydobycie rud metali oraz torfu, choć surowe warunki naturalne wymagają od górników niezwykłej wytrwałości.

Kulturowo Hodoperk pozostaje ziemią rozdartą między dwie tożsamości – vuldarskie tradycje oraz hintervoldzkie wpływy. Mieszkańcy landu są podzieleni: część uparcie kultywuje dawne obyczaje, podczas gdy inni, zwłaszcza młodsi i związani z handlem, chętnie przyjmują hintervoldzkie wzorce. Ta mieszanka widoczna jest w każdym aspekcie funkcjonowania landu.

Gra Luster to termin, którym w Hintervoldzie określa się skomplikowaną i wyrafinowaną grę polityczną, toczącą się na dworach królewskich, wśród diuków, seneszali oraz wpływowych rodów szlacheckich. Na pozór wszystko odbywa się zgodnie z surowymi zasadami etykiety, gdzie szlachta zachowuje się z wyszukaną uprzejmością, a każde słowo i gest są starannie wyważone. Jednak pod tą fasadą grzeczności kryje się świat nieustannych intryg, zdrad i bezwzględnych rozgrywek. Każdy uczestnik tej gry nosi maskę – lojalnego wasala, oddanego przyjaciela czy neutralnego obserwatora – podczas gdy w rzeczywistości knuje własne plany, wykorzystując każdą słabość przeciwnika. W Hintervoldzie prawdziwe zamiary nigdy nie są wypowiadane wprost, a polityka przypomina szachownicę, na której każdy ruch może być zarówno ofensywą, jak i pułapką.

Kluczem do sukcesu w Grze Luster jest umiejętność manipulacji informacjami, tworzenia sojuszy opartych na wzajemnych korzyściach oraz zdolność do zachowania zimnej krwi nawet w najbardziej krytycznych momentach. Szlachta hintervoldzka specjalizuje się w sztuce półprawd, dwuznacznych obietnic i pozornych ustępstw, które w rzeczywistości służą realizacji długofalowych celów. Najbardziej niebezpieczni gracze potrafią przez lata ukrywać swoje prawdziwe intencje, by w odpowiednim momencie zadać cios. W tej grze nie ma miejsca na sentymenty – przegrany traci nie tylko wpływy, ale często również majątek, honor, a czasem i życie. Gra Luster to nie tylko rozrywka elit, ale i nieodłączny element hintervoldzkiej kultury politycznej, kształtującej losy królestwa od pokoleń.

Wspólnota Nowych Ziem to międzynarodowa organizacja założona z inicjatywy królowej Hintervoldu, Renée Clagon, zrzeszająca państwa powstałe na terenach dawnych hintervoldzkich kolonii w rejonie Oceanu Lazurowego. Choć kiedyś były to kolonie zależne, dziś funkcjonują one jako równorzędni partnerzy Hintervoldu. Po zwycięstwie w Wielkiej Rewolucji Hintervoldzkiej królowa Renée wyszła z propozycja współpracy, co zaowocowało Szczytem Nowych Ziem i powołaniem wspólnoty.

Wspólnota opiera się głównie na współpracy gospodarczej, co przyczyniło się do ożywienia handlu i rozwoju regionu. Oprócz aspektu ekonomicznego, członkowie współpracują również politycznie i militarnie, oferując sobie wzajemne wsparcie w razie zagrożenia. Wznowienie podróży i wymiany między krajami wspólnoty spowodowało także dynamiczną wymianę kulturową, co mimo pewnych napięć kulturowych, znacząco ożywiło relacje między społeczeństwami dawnego imperium.

Wspólnota Nowych Ziem jest istotnym elementem polityki królowej Renée, która dąży do odbudowania dawnego hintervoldzkiego imperium.