Natura Eterytu

Eteryt jest nieodłączną częścią pracy każdego maga. Wchłonięcie esencji w nim zawartej pozwala czarodziejowi uzupełnić zasoby potrzebne do rzucania zaklęć. Eteryt znajduje również zastosowanie w rytuałach, które wymagają większej ilości esencji, niż człowiek jest w stanie magazynować. Lata nauki oraz ciężkiej pracy magów z całego świata przyczyniły się do ogromnego postępu – Eteryt można obecnie stosować jako część logiki skomplikowanych rytuałów oraz nośnik pamięci.

Eteryt ma bardzo skomplikowaną strukturę fizyczną, którą przez trzy lata przygotowań do tej pracy dokładnie badałem – okazuje się, że tę strukturę można modyfikować. Wcześniej udawało się to jedynie starożytnej rasie Quarinów, którzy szlifowali Eteryt, aby zrobić z niego reaktory dla swoich konstruktów. Niestety ta technika szlifowania pozostaje nam do dzisiaj nieznana. Dodatkowo nie udało mi się natknąć na źródła, które potwierdzałyby, że modyfikowali oni Eteryt w inny sposób, co pozwala mi sugerować, że ich metoda miała poważną wadę w postaci możliwości przerobienia Eterytu tylko na jeden sposób. Moja metoda jego modyfikowania wychodzi daleko do przodu.

Okazuje się, że najmniejsze uszkodzenie Eterytu sprawia, że esencja w nim zawarta błyskawicznie ucieka, tworząc anomalię magiczną w formie niestabilnego, magicznego wybuchu, który nie tylko trwale niszczy Eteryt, ale stanowi zagrożenie dla osób będących obok zdarzenia. Okazuje się jednak, że umieszczony w Próżni Eteryt podczas modyfikacji nie uwalnia swojej magii, a esencja w nim zawarta pozwala na wprowadzanie zmian w jego strukturze, do których esencja się adaptuje, sama przyjmując nowe części lub nastrajając się do strat w strukturze. Warto zaznaczyć, że struktura Eterytu nadal jest delikatna i łatwo ją naruszyć tak, aby Eteryt uległ zniszczeniu, lecz przez to, że znajduje się w próżni, w przypadku zniszczenia nie powstaje anomalia, a esencja, która uciekła z obiektu, rozprasza się. Opracowałem nawet zaklęcie, które ułatwia początkującym magom samodzielne modyfikowanie Eterytu – nazywa się Próżnia Elindora var Edriala i zostanie opisane w następnych moich pracach magisterskich.

Kolejnym ważnym elementem moich badań było sprawdzenie, jak Eteryt reaguje przy dłuższym kontakcie z ciałem żywym. Niezwykle interesowało mnie, czy można by wzmocnić swoje ciało, umieszczając w nim Eteryt. Aby moje badania były bezpieczne, postanowiłem wpierw przetestować to na świni, która jest najbardziej zbliżonym zwierzęciem do człowieka. Wpierw przywiązałem do niej Eteryt. Po dwóch dniach Eteryt zaczynał oddziaływać na jej skórę, sprawiając, że obumierała. Nie zaprzestałem dalszych badań – wszyłem świni Eteryt, którego strukturę wcześniej zaprojektowałem tak, aby sprawdzał stan zdrowotny istoty, w którą jest zaszyty, i leczył ją, kiedy odnosi rany. Rany, które zrobiłem świni, Eteryt leczył błyskawicznie i niemal natychmiast, lecz świnia po sześciu godzinach umarła. Sekcja zwłok wykazała, że Eteryt zdezintegrował wnętrzności obok siebie. Świnia, która miała przywiązany Eteryt, umarła po trzech dniach od dnia, w którym obumarła jej skóra, a warto zaznaczyć, że ściągnąłem wtedy Eteryt. Badając kolejne świnie, udało mi się ustalić, że nie powinno się mieć kontaktu z Eteryt dłużej niż godzinę – po tym czasie zaczyna negatywnie oddziaływać na nasze ciało, ale tylko jeśli jest w bezpośrednim kontakcie.

Najlepiej trzymać swój Eteryt w skórzanej sakwie i używać go tylko wtedy, kiedy zajdzie taka potrzeba. A jeśli ktoś, kto nie jest magiem, znajdzie taki Eteryt, powinien opleść go szmatką i jak najszybciej zanieść do najbliższego czarodzieja. Uważam też, że w związku z moimi badaniami handel Eterytami powinien otrzymać specjalne restrykcje, mające na celu zapewnienie temu przedsięwzięciu bezpieczeństwa.