Necronomicon VII: Trupia Mgła

Czasy Chaosu Imperialnego sprzyjają tym, którzy prowadzą skomplikowane badania w tajemnicy. Kiedy wszyscy pochłonięci są walką o władzę nikt nie zwraca uwagi na odosobnionych magów, którzy w ukryciu nad czymś pracują. Poza tym to Kalladan. Tutaj żadna magia nikogo nie dziwi.

Arberter Amulius Ateius, wspaniały nekromanta, który moim skromnym zdaniem jest dużo lepszy od Agrippy pracuje nad czymś nowym. Jego szaleństwo oraz fascynacja do badania i kończenia życia jest... przydatna przy tego typu badaniach. On nie bawi się życiem. On jest jego wirtuozem. A życie układa się pod melodię, którą śpiewa jego magia. Kończy się, ale nie umiera. Dokładnie tak jak powinno być.

Aby zniszczyć wrogów Imperium rozpoczęto pracę nad Trupią Mgłą, która jest unoszącym się magicznym pyłem, który zabija każdą żywą istotę w niej się znajdującą. Każdą oprócz nieumarłych, no bo przecież, jak ma zabić coś co już nie żyje? Wyobraźcie sobie zabijać całe armie kilkoma detonacjami takiego pyłu. Armia, która umiera od razu jest gotowa do wskrzeszenia. W ułamku sekundy. Jedna detonacja. Piękne. Świat jeszcze nigdy nie był tak blisko perfekcji.