Orkowie

Orkowie to potężni przedstawiciele rasy Eordiren, wyróżniający się charakterystycznymi cechami fizycznymi. Bez względu na płeć, ich ciała są wysokie i mocno umięśnione, co nadaje im imponującą siłę. Skóra orków ma głęboki zielony odcień, który dodaje im groźnego wyglądu, podkreślając ich naturę łowców i wojowników. Na głowach orków rosną szpiczaste rogi, które dodają im jeszcze bardziej plemiennego wyglądu. Ich charakterystyczne ostre zęby służą zarówno do zdobywania pokarmu, jak i jako broń w czasie walki. Co więcej, ich krew ma nietypowy, czarny kolor, co stanowi dodatkowy element ich groźnego wizerunku.

Usposobienie zielonych orków, jako części grupy Eordiren, jest mocno skoncentrowane na aspektach wojny i walki. Dla orków, najważniejszym aspektem życia jest konflikt i rywalizacja, a walka stanowi integralną część ich kultury i sposobu bycia. Lubują się w napadach i łupieniu, co stanowi dla nich nie tylko sposób na zdobycie dóbr materialnych, ale również sposób na wykazanie swojej siły i dominacji nad innymi. Dla zielonych orków sukces mierzony jest w zdobyciu władzy i przewagi nad rywalami, a ich społeczności są często oparte na hierarchii siły i brutalnej władzy.

Orkowie niezależnie od swojej inteligencji preferują prostą logikę i podejście do problemów, co może być postrzegane przez inne rasy jako brutalne. Ich myślenie oparte jest na pragmatyzmie i konkretnych rozwiązaniach, co czasami może sprawiać im trudności w abstrakcyjnym lub artystycznym myśleniu.

Chociaż kultura orków zawiera elementy artystyczne, takie jak styl ubioru czy architektura, ich życie opiera się głównie na praktyczności. Nie oznacza to jednak, że nie potrafią się bawić czy cieszyć życiem, choć ich rozrywki są zazwyczaj dość prymitywne i mają przynosić prostą uciechę.

Orkowie charakteryzują się dużą siłą fizyczną i wytrzymałością. Ich ciała są odporne na rany, które dla innych ras mogłyby być śmiertelne, jednak są one bardzo podatne na warunki klimatyczne, do których nie są przystosowani.

Każdy ork posiada gen w swojej krwi, który odpowiada za wzmożoną agresję, która może uaktywnić się w formie szału podczas walki lub w sytuacjach emocjonalnych.

Dodatkowo, dzięki duchowemu powiązaniu z żywiołami w postaci Duchów Dahra, orkowie mogą korzystać z magii żywiołów w sposób niedostępny dla innych ras. Chociaż niewielu orków rodzi się z talentem magicznym, są jedyną rasą, która może rodzić się nieprzystosowana do korzystania z magii.

Orkowie, jako rasa mięsożerna, wykazują niezwykłą nietolerancję na produkty roślinne, które często powodują u nich chorobę. Ich dietę stanowi głównie świeże, nieprzetworzone mięso, które jest dla nich najlepszym źródłem odżywczych substancji. Szczególnie preferują mięso pochodzenia zwierzęcego, a ich organizmy doskonale przystosowały się do trawienia i przyswajania tego typu pożywienia.

Orkowie wykazują również wyjątkowo wysoką potrzebę spożywania tłuszczów, które stanowią istotny składnik ich diety. Duże ilości tłuszczu są niezbędne dla utrzymania energii oraz wsparcia ich masywnych ciał i umięśnienia.

Co ciekawe, orkowie posiadają zdolność przetrwania bez dostępu do wody przez stosunkowo długi czas, nawet przez tydzień, co stanowi adaptację do ich naturalnego środowiska życia - suchych, pustynnych stepów.

Orkowie mają również niezwykle wysoką tolerancję na alkohol, co sprawia, że tradycyjne napoje alkoholowe takie jak piwo czy wino nie mają na nich większego działania. W związku z tym, orkowie tworzą własne trunki, takie jak popularna wsród nich Balmora, które są znacznie mocniejsze i bardziej skoncentrowane niż tradycyjne napoje alkoholowe. Większość z alkoholu orków jest trująca i niebezpieczna dla życia innych ras.

Po upadku ostatniej Hordy orków, kiedy to rasa została dotknięta wyniszczającą chorobą Nekrofemią, orkowie stanęli w obliczu dramatycznych zmian. Choroba, która spowodowała niemal całkowitą sterylizację ich populacji, doprowadziła do poważnych wewnętrznych konfliktów i rozłamów wśród orków. W rezultacie, orkowie podzielili się na trzy wyraźne grupy, które obrały różne drogi w poszukiwaniu przetrwania i nowej tożsamości. Każda z tych grup ewoluowała w odpowiedzi na zmieniające się warunki i wyzwania, przed którymi stanęła ich rasa.

Podział orków na Dzikich Orków, Nomadów i Żelaznych Orków odzwierciedla różnorodność dróg, jakie wybrali przedstawiciele tej rasy w odpowiedzi na dramatyczne wydarzenia po upadku ostatniej Hordy. Każda z tych grup rozwija się na swój sposób, walcząc o przetrwanie i nowe miejsce w świecie, który nie zawsze jest dla nich przyjazny. Nekrofemia, choć zniszczyła jedność orków, nie była w stanie złamać ich ducha walki i determinacji.

Dzicy Orkowie to ci, którzy zdecydowali się pozostać na Piekielnych Stepach, w swoim pierwotnym środowisku. Pomimo trudnych warunków i kurczącej się populacji, te plemiona orków trzymają się tradycyjnych zwyczajów i stylu życia. Ich głównym celem jest przetrwanie oraz odbudowanie dawnej chwały orków poprzez tworzenie nowej Hordy. Dzicy Orkowie spędzają większość czasu na brutalnych walkach między sobą, walcząc o władzę i dominację w nadziei na zjednoczenie wszystkich plemion. Mimo malejących szans, nieustannie próbują zwiększyć swoją liczebność, choć z ograniczoną skutecznością. Żyją według surowych zasad, gdzie siła i brutalność są najważniejszymi wartościami.

Nomadzi to grupa orków, która postanowiła opuścić Piekielne Stepy i wyruszyć w świat. Głównie osiedlili się na terenach Hush-waq oraz północnego Naggathoru, gdzie żyją jako koczownicze grupy. Przemieszczają się od ruin do ruin, zbierając pozostałości dawnych cywilizacji oraz różnorodne śmieci, które następnie wykorzystują do handlu oraz rzemieślnictwa. Nomadzi są znani z tego, że posiadają unikalne, często bardzo rzadkie towary, które są cenione na targowiskach innych ras. Choć rzadko angażują się w walki jako najemnicy, ich umiejętności przetrwania i znajomość świata sprawiają, że są w stanie poradzić sobie w najtrudniejszych warunkach. Czasami wchodzą w konflikty z lokalnymi społecznościami, ale ich celem jest przede wszystkim przetrwanie i handel.

Żelaźni Orkowie to orkowie, którzy całkowicie porzucili życie wśród swoich pobratymców i zintegrowali się z innymi rasami, głównie w ludzkich królestwach. Zdecydowali się na życie jako najemnicy, ochroniarze czy członkowie grup przestępczych. Żelaźni Orkowie zyskali reputację niezawodnych i bezwzględnych wojowników, którzy rzadko zadają pytania i jeszcze rzadziej interesują się legalnością zleconych im zadań. Ich brutalność, połączona z lojalnością wobec pracodawcy, sprawia, że są bardzo poszukiwani jako ochroniarze bogaczy, specjaliści od brudnej roboty oraz członkowie tajnych organizacji. Wśród Żelaznych Orków znajdują się także nieliczni emigranci, którzy starają się prowadzić normalne życie w społeczeństwach innych ras, choć to przypadki niezwykle rzadkie.

Piekielne Stepy to niezwykle surowe i nieprzyjazne miejsce, wokół których orkowie od wieków narzucali swoją brutalną dominację. Ich społeczności są zorganizowane w klany, które często toczą między sobą walki o dominację. Jednakże czasami pojawia się wyjątkowy ork, zdolny zjednoczyć rozproszone grupy w jedną potężną hordę, która stanowi zagrożenie dla całego regionu.

Orkowie to ludność rozmieszczona na ogromnych obszarach stepów, gdzie ich liczba stale wzrasta dzięki powszechnemu obyczajowi w zakresie reprodukcji. Dla orków, jedną z podstawowych form rozrywki są kontakty płciowe, co przyczynia się do szybkiego przyrostu populacji. Dodatkowo, orkowie często odbierają dzieci z pokonanych plemion, co umożliwia im jeszcze większy wzrost populacji oraz zwiększenie siły militarnej. Dla orków dzieci to świętość.

Historia zapisuje wiele incydentów, gdy hordy orków, prowadzone przez bezwzględnych wodzów, nękają i plądrują ziemie innych ras. Ostatnia znana horda, która sięgnęła liczebnością miliona jednostek i stanowiła potężne zagrożenie dla sąsiednich królestw. Jedynymi naturalnymi przeszkodami dla ekspansji hord są klimat oraz trudność orków w pokonywaniu wód morskich. W całej historii świata tylko jedna Horda została odparta.

Podczas ostatniej wielkiej Hordy, która liczyła aż milion orków, ich celem było zdobycie cesarstwa Hush-awai oraz Imperium Kalladańskiego. W wyniku tej inwazji, cesarstwo zostało rozgromione, a północ Imperium znalazła się pod kontrolą orków. Jednakże uczeni cesarscy szybko zrozumieli zagrożenie, jakie stanowi ciągły wzrost populacji orków. W odpowiedzi opracowano magiczną chorobę, Nekrofemię, która działała sterylizująco na większość orków. Co ważne choroba działa tylko orków, wyłączając nawet spokrewnionych z nimi bolgów.

Dzięki śledzeniu ruchów Hordy, specjalne oddziały cesarstwa zdołały otruć wodopoje, które orkowie często wykorzystywali do uzupełnienia zapasów. W ten sposób główny trzon Hordy został zainfekowany chorobą. Orkowie zorientowali się w swojej chorobie dopiero po powrocie na stepy, co wywołało konflikty wewnętrzne i krwawe walki domowe.

Obecnie szacuje się, że tylko 1 na 100 orków może mieć potomstwo, co prowadzi do drastycznego spadku populacji, zagrażając rasie całkowitym wymarciem. Pomimo chęci wielu organizacji, które chciałyby pomóc orkom, obawy przed ponownym powstaniem Hordy sprawiają, że większość z nich zaniecha interwencji. Sytuacja na stepach zmusza wielu orków do opuszczenia ich i zasymilowania się w społeczeństwach innych ras, często pracując jako najemnicy.

Populacja orków z roku na rok drastycznie maleje, głównie z powodu wyniszczającego wpływu Nekrofemii – magicznej choroby, która niemal całkowicie sterylizuje orkowską rasę. Choroba ta, opracowana przez uczonych cesarstwa Hush-awai, miała na celu zahamowanie ekspansji ostatniej Hordy, ale jej skutki okazały się długotrwałe i śmiertelne dla całego gatunku. W obecnej sytuacji szacuje się, że tylko 1 na 100 orków ma zdolność do reprodukcji, co powoduje nieuchronne wymieranie tej rasy.

Uczeni na całym świecie biją na alarm, ostrzegając, że jeśli Nekrofemia nie zostanie wyleczona, orkowie mogą całkowicie wymrzeć w ciągu najbliższych dekad. Mimo to większość znanych uniwersytetów oraz królestw blokuje badania nad potencjalnym lekarstwem, obawiając się, że przywrócenie zdolności do rozmnażania orków mogłoby doprowadzić do powstania kolejnych Hord, stanowiących ogromne zagrożenie dla świata.

Istnieją jednak małe, niezależne grupy uczonych, które we własnym zakresie próbują odnaleźć lekarstwo na Nekrofemię. Ich działania są jednak często nieskuteczne, a niekiedy spotykają się z brutalną likwidacją przez różne siły, które nie chcą, aby rasa orków odrodziła się na nowo. Choć wielu uważa to za moralnie trudne, w obecnej sytuacji niemal nikt nie widzi interesu w uzdrowieniu orków, co skazuje ich rasę na nieuchronny upadek.

• Gul'zul

• Orkowie to jedyna rasa, która potrafi przeżyć tydzień bez picia;

• Przez ich liczne napady wiele uważa je za istoty prymitywne - choć orkowie są niezbyt inteligentni należą do ras rozumnych;

• Eordiren (w tym orkowie) to jedyne rasy w świecie Angvalion, które zdają sobie sprawę, że pochodzą z innej płaszczyzny. Niemniej orkowie nigdy nie byli w stanie tego zrozumieć, a bolgowie nigdy nie wiedzieli korzyści w wyjaśnieniu tego.