Shil'iúthar var Alvaerion

Shil’iúthar, zanim los naznaczył go tragedią, był znany jako uprzejmy i empatyczny elf półkrwi, który mimo trudnego startu w życiu zaskarbił sobie szacunek zarówno elfów, jak i ludzi. Jego wczesne lata wypełniały altruizm i chęć niesienia pomocy – bez wahania angażował się w konflikty, stawał w obronie słabszych i dążył do harmonii między mieszkańcami Blackwood. Był także cierpliwy i ciepły, co zaskarbiło mu sympatię nawet wśród tych, którzy na początku patrzyli na niego z dystansem.

Wszystko zmieniło się po Wojnie Czarnego Lasu i śmierci Gleí’fidela. Strata jedynego syna całkowicie odmieniła Shil’iúthara, czyniąc go zamkniętym w sobie, zgorzkniałym i surowym. Stał się zdystansowany wobec innych, a jego niegdyś otwarte serce zastąpiła chłodna kalkulacja. Rzadko okazuje emocje, a jeśli już to są to głównie gniew lub irytacja. Jego sposób bycia odpycha nawet najbliższych współpracowników – często traktuje ich z góry, jak pionki w swojej misji ochrony Blackwood, a nie jako ludzi z własnymi uczuciami.

Mimo że jego życiową misją jest ochrona życia i walka z demonicznymi wpływami, Shil’iúthar podchodzi do tego z brutalną bezwzględnością. Dla niego cel uświęca środki – nie cofnie się przed trudnymi decyzjami, nawet jeśli oznaczają one ofiary. Jego nieczułość i pragmatyzm stały się jego najbardziej rozpoznawalnymi cechami, co jednocześnie budzi podziw i strach wśród tych, którzy się z nim stykają. Choć w głębi serca nadal wierzy w dobro, które kiedyś go definiowało, jego działania są teraz napędzane poczuciem obowiązku i niezabliźnioną raną po utracie syna.

Shil’iúthar, już od młodości, wykazywał niezwykły talent magiczny, specjalizując się w pirokinezie i aeroturgii. Był również doskonałym włócznikiem i tropicielem, dzięki czemu w pełni wykorzystywał potencjał dzikich terenów Blackwood. Jego umiejętności w walce i przetrwaniu sprawiły, że był nieocenionym członkiem swojej społeczności, zdobywając uznanie i szacunek mimo trudnej pozycji półelfa w leśnoelfickim społeczeństwie.

Po śmierci syna Gleí’fidela, Shil’iúthar skupił się na poszerzaniu wiedzy magicznej, by lepiej walczyć z demonicznymi zagrożeniami. Opanował goecję oraz alchemię, tworząc potężne eliksiry i zabezpieczenia przeciwko siłom zła. Jego zdolności w magii rozpraszania i magii umysłu uczyniły go mistrzem obrony przed zaklęciami i atakami mentalnymi. Posiada również rzadką umiejętność posługiwania się językiem demonicznym, co wraz z dogłębną wiedzą o Międzyświecie czyni go jednym z najlepszych demonologów na całym Amarancie.

Chociaż pojawiają się plotki o jego rzekomym studiowaniu zakazanej Magii Krwi, brak dowodów sprawia, że pozostają one jedynie spekulacjami. Shil’iúthar uchodzi za postać budzącą respekt – jego pragmatyzm i niezrównane umiejętności w walce z demonicznymi siłami sprawiają, że jest jednocześnie cenionym sojusznikiem i postacią budzącą dystans.

Shil’iúthar urodził się jako Alvarasan’i w Klanie Dębu Prawdy. Był synem leśnej elfki i człowieka - czarodzieja, co wśród leśnych elfów oznaczało życie w cieniu nieufności. Leśne elfy, znane ze swojej czystości krwi, traktowały półelfy z dystansem - Alvarasan’i od najmłodszych lat musiał walczyć o swoje miejsce w klanie, zapracowując na szacunek dzięki swojemu talentowi do magii ognia, tropienia i walki.

Jego życie w młodości było pełne wyzwań, ale także satysfakcji z pokonywania przeciwności. Był jednym z najzdolniejszych piromantów i wojowników, co z czasem zapewniło mu nie tylko poważanie wśród elfów, ale także status jednego z nieformalnych liderów klanu. Mimo to, nigdy nie zapomniał o swojej półkrwi, która była źródłem jego wewnętrznej determinacji.

W wieku 70 lat Alvarasan’i, po wielu nieudanych próbach, został ojcem. Narodziny Gleí’fidela były okupione wielką tragedią – jego matka zmarła podczas porodu. Imię Gleí’fidel, oznaczające „dumę ojca”, zostało nadane w hołdzie jej poświęceniu i jako wyraz nadziei na przyszłość. Dla Alvarasan’iego, który przez dekady marzył o potomstwie, syn stał się najważniejszą osobą w jego życiu.

Narodziny Gleí’fidela rozpoczęły nowy etap w życiu Alvarasan’iego. Poświęcił się całkowicie wychowaniu syna, ucząc go wszystkiego, co wiedział o magii, walce i harmonii z naturą. Relacja ojca i syna była niezwykle głęboka i pełna miłości.

Podczas Wojny Czarnego Lasu Alvarasan’i stracił wszystko, co było dla niego najważniejsze. Gdy demoniczna aura arcydemona Malvitiusa wypaczyła Dąb Prawdy, a jego klan został wymordowany, Alvarasan’i musiał walczyć o przetrwanie. Współpracował z Raymondem Powellem, druidką Malamhin i swoim synem Gleí’fidelem, aby powstrzymać arcydemona.

Momentem przełomowym była śmierć Gleí’fidela, który poświęcił się, aby zapieczętować demona w Kamieniu Dusz. Alvarasan’i, świadomy, że jego syn oddał życie za ratunek lasu i jego mieszkańców, nie potrafił pogodzić się z tą stratą. Był zmuszony patrzeć, jak Gleí’fidel w akcie heroizmu używa resztek mocy Dębu Prawdy, by osłabić Malvitiusa i umożliwić zamknięcie go w Kamieniu Dusz.

Po tym wydarzeniu Alvarasan’i zmienił swoje imię na Shil’iúthar, co w języku elfów oznacza „tęskniący za synem”. Zmiana imienia symbolizowała jego wewnętrzną przemianę – od troskliwego ojca do surowego strażnika, którego życie było teraz poświęcone ochronie Blackwood i zapobieganiu podobnym tragediom.

Po Wojnie Czarnego Lasu, Shil’iúthar został uhonorowany przez króla Roberta Walecznego tytułem szlacheckim oraz nadaniem nazwiska Alvaerion, co symbolizowało założenie nowego rodu w Blackwood. Było to wyjątkowe wyróżnienie, które wprowadziło go do elitarnego grona szlachty Blackwood.

Początkowo szlachta przyjęła Shil’iúthara z otwartymi ramionami, widząc w nim bohatera i potencjalnego budowniczego nowego, silnego rodu. Wielu oczekiwało, że weźmie żonę i spłodzi kolejne dzieci, by kontynuować swoją linię. Dostał nawet wiele propozycji małżeństwa, które odrzucił. Jednak lata mijały, a Shil’iúthar nigdy nie podjął próby założenia nowej rodziny. Pogrążony w bólu po stracie swojego syna, Gleí’fidela, i skoncentrowany na działalności Bractwa oraz walce z demonicznymi wpływami, nigdy nie zdołał odwrócić się od przeszłości na tyle, by rozpocząć nowe życie.

Z czasem oczekiwania wobec Shil’iúthara wygasły, a jego samotność stała się tematem licznych plotek wśród szlachty. Mimo to nikt nie kwestionował jego zasług ani pozycji – jego skupienie na misji ochrony Blackwood przyniosło korzyści całej prowincji, a jego nowo założony ród stał się symbolem determinacji i niezłomności w obliczu tragedii.

Shil’iúthar, korzystając z nowo zdobytego autorytetu, zajął się działalnością gospodarczą. Wykorzystując bogactwa naturalne Blackwood oraz swoje kontakty, założył Kompanię Alvaerion, specjalizującą się w produkcji i dystrybucji rzadkich eliksirów ochronnych oraz magicznych amuletów. Produkty te były poszukiwane w całym Araulenie, szczególnie przez magów, podróżników oraz wojsko.

Rezydencja Shil’iúthara, położona między Riverdale a Druidzkim Kręgiem Wilka, pełni rolę jego siedziby oraz głównej bazy operacyjnej Bractwa Czarnego Lasu. Choć sama budowla nie jest monumentalna, wyróżnia się solidnością i funkcjonalnością. Otoczona wysokim murem z trzema strażnicami, zapewnia bezpieczeństwo zarówno mieszkańcom, jak i członkom Bractwa.

Wewnątrz rezydencji znajdują się koszary, stajnie, sala biesiadna oraz liczne pracownie, gdzie magowie i rzemieślnicy Bractwa pracują nad badaniami oraz wyposażeniem. Ogrody, otaczające budowlę, służą zarówno celom użytkowym, jak i rekreacyjnym – uprawia się tam zioła lecznicze oraz rośliny alchemiczne, a także zapewnia przestrzeń do medytacji i odpoczynku.

Najbardziej tajemniczym elementem rezydencji są jej rozległe podziemia, których przeznaczenie pozostaje nieznane. Publiczne spekulacje sugerują, że mogą tam znajdować się lochy, laboratoria badawcze lub miejsca przechowywania artefaktów. Rezydencja, choć skromna, stanowi symbol zaangażowania Shil’iúthara w ochronę Blackwood przed demonicznymi wpływami oraz innymi zagrożeniami.

Bractwo Czarnego Lasu to organizacja założona przez Shil’iúthara w celu ochrony Blackwood i jego mieszkańców przed wpływami demonicznymi, czarną magią i innymi zagrożeniami nadprzyrodzonymi. Bractwo przyciągało zarówno wojowników, jak i magów, którzy podzielali jego ideały.

Bractwo było neutralne politycznie, co pozwalało mu działać niezależnie od władzy królewskiej czy lokalnych rodów szlacheckich. Shil’iúthar dbał o to, by organizacja trzymała się swoich zasad i unikała współpracy z grupami, które budziły moralne wątpliwości. Szczególną animozję Bractwo żywiło wobec łowców demonów, którzy często wchodzili w pakty z demonicznymi patronami, by zdobyć większą moc do walki z innymi demonami. Shil’iúthar uważał takie metody za niegodne i niebezpieczne, widząc w nich potencjalne źródło nowych wypaczeń.

• Część Leśnych Elfów w Blackwood nie uważa Shil'iúthara za godną reprezentację ich rasy

• Raymond Powell zwykł mówi, że Shil'iúthar "po śmierci syna stał się kawałem ku*wy i ch*ja"