Srebrna Duma

Początki Srebrnej Dumy sięgają okresu po Piątej Inwazji Hazardu, gdy wielu doświadczonych wojowników z Ligii Srebrnomarchijskiej stanęło przed wyborem dalszej służby lub przejścia na spoczynek. W tym kluczowym momencie kapitan Melba Cockse, jedna z najbardziej zasłużonych dowódców podczas obrony Marchii, podjęła inicjatywę zebrania tych, którzy pragnęli kontynuować walkę.

Melba, znana ze swojego strategicznego umysłu i charyzmy, potrafiła przekonać zarówno weteranów, jak i wpływowych inwestorów z całego Amarantu o wartości tego przedsięwzięcia. Dzięki znacznym funduszom pozyskanym od bogatych patronów, nowo powstała formacja mogła pozwolić sobie na najlepszy dostępny ekwipunek oraz intensywne szkolenia, które szybko wyróżniły Srebrną Dumę na tle innych grup najemniczych.

Pierwsze zlecenia Srebrnej Dumy związane były głównie z ochroną szlaków handlowych i ważnych osobistości, jednak szybko ich reputacja jako niezawodnych obrońców rozniosła się po całym kontynencie. W przeciwieństwie do typowych najemników, członkowie Srebrnej Dumy zawsze podkreślali swoje przywiązanie do kodeksu honorowego wywodzącego się z tradycji Srebrnych Marchii.

Podczas Wojny Domowej w Casterville Srebrna Duma odegrała kluczową rolę w obronie twierdzy Grenbridge, gdzie ich umiejętności obronne pozwoliły zatrzymać przeważające siły Flagelanów oraz Hintervoldu. To wydarzenie ugruntowało ich pozycję jako elitarnej formacji specjalizującej się w działaniach obronnych i długotrwałych oblężeniach.

Obecnie Srebrna Duma pozostaje wierna swoim korzeniom, choć działa głównie poza granicami Ligii. W przypadku zagrożenia ojczyzny, wszyscy członkowie są zobowiązani do natychmiastowego powrotu, co stanowi klauzulę wpisaną w każdy kontrakt. Ta unikalna cecha sprawia, że Srebrna Duma cieszy się szczególnym zaufaniem wśród władców, którzy doceniają ich lojalność wobec własnego kraju.

Przez lata formacja zachowała swoją elitarną strukturę, przyjmując nowych członków tylko spośród najbardziej utalentowanych wojowników, często rekrutowanych z szeregów armii Ligii Srebrnomarchijskiej. Dzięki temu Srebrna Duma utrzymuje wysoki poziom wyszkolenia i spójność taktyczną, która wyróżnia ją na tle innych grup najemniczych Amarantu.

Struktura dowodzenia w Srebrnej Dumie odzwierciedla jej wojskowe korzenie i profesjonalne podejście do najemnictwa. Formacja zachowała wiele elementów typowych dla regularnej armii, co wyróżnia ją na tle innych grup najemniczych w Amarancie.

Melba Cockse, założycielka i niekwestionowana przywódczyni Srebrnej Dumy, pełni funkcję najwyższego dowódcy. Jako weteranka Inwazji Hazardu i inicjatorka powstania formacji, cieszy się absolutnym autorytetem wśród podkomendnych. Jej decyzje dotyczące przyjmowania zleceń są ostateczne.

Melba osobiście nadzoruje szkolenia nowych rekrutów i utrzymuje ścisłe kontakty z Radą Szambelanów Ligii Srebrnomarchijskiej. Pomimo że Srebrna Duma działa jako niezależna jednostka najemnicza, kapitan Cockse regularnie składa raporty kanclerzowi Dexterowi var Howardowi.

Bezpośrednio pod Melbą Cockse służy grupa pięciu Starszych Dowódców, zwanych potocznie Starszyzną. Każdy z nich odpowiada za określony rodzaj wojsk:

- Starszy Piechoty - dowodzi ciężkozbrojnymi wojownikami stanowiącymi trzon sił

- Starszy Łuczników - zarządza oddziałami strzelców i kuszników

- Starszy Kawalerii - prowadzi nieliczne, ale skuteczne oddziały konne

- Starszy Zwiadu - kieruje wywiadem i małymi grupami zwiadowczymi

Starszyzna zbiera się na cotygodniowych naradach wojennych, gdzie omawiane są bieżące zlecenia i strategie.

Podstawową jednostką taktyczną Srebrnej Dumy jest kompania licząca 100-150 wojowników. Każdą kompanią dowodzi Kapitan Polowy wybrany przez Starszyznę. Obecnie formacja dysponuje ośmioma pełnymi kompaniami bojowymi oraz dwiema kompaniami szkoleniowymi.

Kompanie dzielą się na dziesięcioosobowe drużyny pod wodzeniem doświadczonych weteranów z tytułem Sierżanta. To właśnie na poziomie drużyn realizowane są konkretne zadania bojowe podczas misji.

Unikalnym elementem struktury Srebrnej Dumy jest Rada Inwestorów - grupa bogatych patronów, którzy finansują działalność formacji. Choć nie mają bezpośredniego wpływu na decyzje operacyjne, ich przedstawiciele uczestniczą w dorocznych przeglądach finansowych i mogą zgłaszać propozycje zleceń.

Najważniejszymi inwestorami są kupcy z Silveridge, a także kilka wpływowych rodzin z Araulenu i Silmaaroonu. Ich wsparcie pozwala Srebrnej Dumie utrzymać wysoki standard wyposażenia i szkoleń.

Awans w hierarchii Srebrnej Dumy opiera się wyłącznie na zasługach bojowych i doświadczeniu. Każdy nowy rekrut zaczyna jako zwykły żołnierz, a po trzech udanych kampaniach może ubiegać się o stopień Starszego Żołnierza.

Dalsze awanse wymagają rekomendacji co najmniej dwóch członków Starszyzny Bojowej. Szczególnym wyróżnieniem jest tytuł Strażnika Srebra, przyznawany najzasłużeńszym weteranom, którzy mogą potem szkolić nowych rekrutów.

Melba Cockse osobiście nadaje najwyższe stopnie, zawsze podczas uroczystości w Silveridge, z udziałem przedstawicieli władz Ligii.

Srebrna Duma, pomimo swojego związku z Ligą Srebrnomarchijską, działa obecnie jako niezależna formacja najemnicza, świadcząca usługi militarne na terenie całego Amarantu. Ich obecna działalność skupia się głównie na ochronie strategicznych interesów, obronie granic oraz uczestnictwie w lokalnych konfliktach, gdzie ich umiejętności są szczególnie cenione.

Srebrna Duma odegrała kluczową rolę w Wojnie Domowej w Casterville, wspierając księżną Shirley var Lynnford w jej walce o tron księstwa. Ich działania obronne, szczególnie w bitwach o rzekę Grenstrem i twierdzę Grenbridge, zostały uznane za przełomowe dla utrzymania pozycji Lynnfordów. Wykorzystując swoje doświadczenie w obronie, Srebrna Duma skutecznie powstrzymała ofensywę sił Flagelanów, zapewniając stabilność frontu.

Ponadto, formacja jest regularnie angażowana w mniejsze konflikty graniczne, szczególnie w rejonach przygranicznych z Hazardem, gdzie ich znajomość terenu i taktyk obronnych jest nieoceniona.

Srebrna Duma utrzymuje ograniczone, ale strategiczne sojusze z innymi grupami najemniczymi, takimi jak Wolne Miecze z Silmaaroonu, z którymi współpracują przy ochronie szlaków handlowych. Ich relacje z Isureańskimi Kondotierami są bardziej napięte, ze względu na różnice w etyce zawodowej, choć zdarzały się przypadki wspólnych operacji, szczególnie tych związanych z ochroną kościoła Goddejki.

Współpracują również z krasnoludami Powierzchniowcami, którzy dostarczają im wysokiej jakości broń i ekwipunek, w zamian za ochronę ich interesów handlowych.

Obecnie Srebrna Duma prowadzi intensywne szkolenia dla nowych rekrutów, głównie w Srebrnej Bramie, gdzie znajduje się ich główny ośrodek szkoleniowy. Rekrutacja jest ściśle kontrolowana, a kandydaci muszą wykazać się nie tylko umiejętnościami bojowymi, ale także lojalnością wobec wartości Ligii Srebrnomarchijskiej. Szkolenia obejmują taktykę obronną, walkę w trudnym terenie górskim oraz współpracę w małych jednostkach.

Melba Cockse nadal aktywnie uczestniczy w procesie rekrutacji, osobiście weryfikując każdego kandydata. Dzięki inwestycjom bogatych patronów, Srebrna Duma może zapewnić swoim członkom dostęp do najlepszego dostępnego wyposażenia.

Oprócz działalności militarnej, Srebrna Duma angażuje się w ochronę karawan handlowych, szczególnie tych transportujących srebro z marchii Dunham. Ich obecność na szlakach handlowych znacząco zmniejszyła liczbę napadów, co przyczyniło się do stabilizacji gospodarczej regionu oraz walce z Krwawicą.

Formacja zarządza również kilkoma własnymi przedsięwzięciami gospodarczymi, takimi jak warsztaty produkujące broń i zbroje, które są następnie sprzedawane zarówno najemnikom, jak i lokalnym siłom zbrojnym.

Głównym wyzwaniem, przed którym stoi obecnie Srebrna Duma, jest epidemia Krwawicy w marchii Dunham, która znacząco osłabiła lokalną gospodarkę i wpłynęła na możliwości rekrutacyjne formacji. Ponadto, wzrost napięć z Hazardem wymaga ciągłego wzmacniania ich zdolności obronnych.

Mimo tych wyzwań, przyszłość Srebrnej Dumy wydaje się stabilna, dzięki ich renomie i strategicznym sojuszom. Plany rozszerzenia działalności na nowe regiony, takie jak Silmaaroon i Vuldar, są obecnie rozważane, co może przynieść formacji nowe możliwości rozwoju.

Srebrna Duma to elitarna formacja najemnicza wywodząca się z Ligii Srebrnomarchijskiej, wyróżniająca się na tle innych grup najemników swoją dyscypliną, lojalnością i niezwykłymi umiejętnościami bojowymi. Członkowie tej jednostki rekrutują się głównie spośród weteranów służących w armii Ligii, co gwarantuje wysoki poziom wyszkolenia i doświadczenia.

Srebrna Duma działa w oparciu o ściśle zhierarchizowaną strukturę wojskową. Na czele formacji stoi kapitan Melba Cockse, która zjednoczyła weteranów po ostatniej Inwazji Hazardu. Jednostka podzielona jest na kompanie dowodzone przez doświadczonych oficerów, z których każda specjalizuje się w określonym typie walki - od ciężkozbrojnej piechoty po lekkie oddziały zwiadowcze.

Dzięki znacznym inwestycjom bogatych patronów z całego Amarantu, Srebrna Duma dysponuje wysokiej jakości ekwipunkiem, w tym specjalnie kutą zbroją z srebrnomarchijskich kuźni oraz bronią wykonaną przez najlepszych płatnerzy regionu.

W przeciwieństwie do wielu innych grup najemniczych, Srebrna Duma kieruje się ściśle określonym kodeksem honorowym. Przyjmują tylko te zlecenia, które nie stoją w sprzeczności z interesami Ligii Srebrnomarchijskiej i ich własnym poczuciem sprawiedliwości. Znani są z tego, że potrafią odmówić lukratywnych kontraktów, jeśli uznają je za nieetyczne.

Ich lojalność wobec zleceniodawcy jest absolutna - raz podjęte zobowiązanie wypełniają z pełnym oddaniem, co czyni ich szczególnie cenionymi przez władców potrzebujących niezawodnej siły militarnej.

Srebrna Duma słynie przede wszystkim z doskonałych umiejętności obronnych. Ich formacje potrafią skutecznie bronić nawet najbardziej narażonych pozycji, co zostało udowodnione podczas Wojny Domowej w Casterville, gdzie skutecznie powstrzymali ofensywę Flagelanów pod Grenbridge.

Specjalizują się także w taktyce górskiej i leśnej, wykorzystując znajomość terenu charakterystyczną dla mieszkańców Srebrnych Marchii. Ich zwiadowcy są uważani za jednych z najlepszych w Amarancie, potrafiący poruszać się niezauważenie nawet w najbardziej nieprzyjaznym terenie.

Pomimo działalności najemniczej, członkowie Srebrnej Dumy pozostają ściśle związani z Ligą. W przypadku zagrożenia ojczyzny są zobowiązani do natychmiastowego powrotu i wzięcia udziału w jej obronie. Ta szczególna więź sprawia, że Rada Szambelanów często korzysta z ich usług w delikatnych misjach dyplomatycznych i ochronnych poza granicami Marchii.

Kanclerz Dexter var Howard wielokrotnie podkreślał znaczenie Srebrnej Dumy dla prestiżu Ligii na arenie międzynarodowej, nazywając ich "ambasadorami srebrnomarchijskich wartości".