Liga Srebrnomarchijska

Ustrój Ligii Srebrnomarchijskiej opiera się na konfederacyjnym systemie, który łączy autonomiczne marchie w ramach jednego, wspólnego organizmu polityczno-gospodarczego. Każda marchia ma szeroką autonomię, ale wszystkie współpracują w ramach ścisłego sojuszu militarnego i gospodarczego, który zapewnia wspólne bezpieczeństwo i dobrobyt regionu.

Każda z marchii, dawnych baronatów, jest rządzona przez szambelana, który sprawuje pełną władzę w swoich włościach. Pozycja szambelana jest dziedziczna zgodnie z prawem Ligii, co oznacza, że po śmierci lub ustąpieniu władcy jego następca, zazwyczaj potomek, przejmuje władzę. Szambelanowie mają niemal pełną autonomię wewnętrzną i zarządzają swoimi marchiami wedle własnych zasad, podejmując decyzje dotyczące gospodarki, administracji i obrony. Marchie dzielą się na domeny, którymi zarządzają lokalni lordowie, bezpośrednio podlegający szambelanom.

Wszystkie marchie są zjednoczone pod wspólnym sztandarem Ligii Srebrnomarchijskiej, konfederacji, której celem jest wspólna obrona i rozwój ekonomiczny. Najważniejszą pozycją w Lidze jest kanclerz, który przewodzi Radzie Szambelanów i reprezentuje wspólne interesy Ligii na arenie międzynarodowej. Kanclerza wybiera się drogą głosowania w Radzie Szambelanów. Jeśli na kanclerza zostanie wybrany szambelan, musi on zrzec się władzy nad swoją marchią na rzecz swojego dziedzica. To zapewnia, że kanclerz w pełni poświęca się sprawom całej Ligii, nie faworyzując swojej dawnej marchii.

Kanclerz zarządza także Silveridge, miastem wspólnym dla wszystkich marchii, które pełni funkcję neutralnego ośrodka politycznego i administracyjnego. Co więcej, Rada Szambelanów ma prawo, poprzez głosowanie, usunąć obecnego kanclerza z urzędu, jeśli uzna, że przestał działać w interesie Ligii.

Obecnym Kanclerzem jest Dexter var Howard.

Najwyższym organem decyzyjnym w Lidze jest Rada Szambelanów, złożona z kanclerza i szambelanów poszczególnych marchii. To ona podejmuje najważniejsze decyzje dotyczące wspólnej polityki militarnej, gospodarczej oraz dyplomatycznej. Każdy szambelan ma pełnię władzy w swojej marchii, ale wspólnie działają na forum Rady w sprawach dotyczących całej Ligii.

W skład Rady wchodzą:

• Kanclerz Dexter var Howard

• Szambelan Srebrnej Bramy, Logan var Barkley

• Szambelanka Podhala, Elfrida var Hargravee

• Szambelan Edrynborough, Reginald var Edryn

• Szambelan Dunham, Slade var Corwey

• Szambelan Vineborough, Wilton var Howard

Rada Ministrów pełni funkcję doradczą i składa się z ministrów odpowiedzialnych za poszczególne obszary zarządzania. Są oni wybierani przez szambelanów i mogą proponować ustawy oraz brać udział w dyskusjach, lecz nie mają prawa głosu w Radzie Szambelanów. W skład Rady Ministrów wchodzą:

• Minister Handlu, Aelfric var Culwold

• Minister Obrony, Radcliff Willarde

• Minister Dyplomacji, Edmund var Barkley

• Minister Rozwoju, Daisy var Holmwoode, która jest też Posłem Kapituły Amarantu

• Minister Magii, jest jednocześnie Arcymagiem Kręgu Srebrnomarchijskiego Magów

Srebrne Marchie mają bogatą i burzliwą historię, sięgającą czasów starożytnych, kiedy ich ziemie zamieszkiwali Dratagranie – rdzenna grupa etniczna, która czciła boga wilka, Dermota, i słynęła z użycia Magii Srebra. Dratagranie byli pierwszymi, którzy odkryli i eksploatowali srebro na tych terenach, ale zostali pokonani przez klan Bähr, który zajął ich ziemie, a później stał się częścią Hazardu.

Po wiekach konfliktów, Srebrne Marchie zostały wchłonięte przez Araulen, stając się ważnym regionem ze względu na swoje bogactwa naturalne. Ich lojalność wobec królestwa trwała, choć region był nieustannie narażony na najazdy Hazardu, który nieustannie rościł sobie prawo do tych ziem. Konflikty te były częścią długotrwałej rywalizacji między Araulenem a Hazardem.

W czasie powstania Drakarii, region znalazł się pod panowaniem Jimmy’ego Cenwulfa, który wykorzystał srebro Srebrnych Marchii do finansowania swojej ekspansji. Mimo że Marchie były częścią potężnego imperium, relacje z Drakarią były napięte, szczególnie z powodu braku wsparcia w obliczu inwazji Hazardu. To, w połączeniu z rosnącymi napięciami, doprowadziło do buntu i III Wojny Amarantu przeciw Drakarii.

Po długiej walce o wolność, na Pierwszym Szczycie w Silmaaroonie Srebrne Marchie uzyskały niepodległość, stając się Ligą Srebrnomarchijską. Pozycję młodego państwa wzmocniła śmierć króla Hazardu i wybuch wojny domowej w Hazardzie, co pozwoliło Marchiom skoncentrować się na rozwoju gospodarczym i budowie stabilnej obronności.

Krwawica, znana również jako Czerwona Śmierć, była jedną z największych plag, jakie nawiedziły Amarant. Po raz pierwszy pojawiła się pod koniec III Wojny Amarantu, rozprzestrzeniając się szybko po całym kontynencie. Jej wyjątkowa zjadliwość i zdolność do mutacji, szczególnie po wydarzeniach w Marchii Dunham, gdzie zmutowała w wyniku Koniunkcji Żywej Magii, uczyniły ją praktycznie niemożliwą do powstrzymania. Srebrne Marchie, choć początkowo wydawały się być oszczędzone przez zarazę, ostatecznie zostały dotknięte, gdy choroba zaczęła szerzyć się z terenów Dunham.

Krwawica miała szczególnie niszczycielski wpływ na społeczność górników, którzy pracowali w kopalniach srebra. Mimo że Srebrne Marchie były dobrze przygotowane do walki z zagrożeniami zewnętrznymi, epidemia ukazała ich słabości w obliczu zarazy. Powstanie zmutowanej formy choroby w Marchii Dunham zmusiło władze do podjęcia drastycznych środków, w tym utworzenia stref kwarantanny i szukania pomocy wśród międzynarodowych medyków. Krwawica nie tylko wyniszczyła ludność, ale także zakłóciła handel srebrem, co poważnie wpłynęło na gospodarkę regionu. Walka z chorobą trwa do dziś, a próby opracowania skutecznego lekarstwa, takie jak Dekokt Veragard, dają tylko tymczasową ulgę, pozostawiając mieszkańców w ciągłym strachu przed powrotem zarazy.

Silveridge to nowoczesne miasto portowe położone w strategicznym miejscu, które łączy Szkarłatne Morze z Morzem Południowym. Miasto pełni rolę głównego ośrodka handlowego Ligi, będąc kluczowym punktem w wymianie towarowej między wschodem a zachodem Amarantu. Jest również centrum nauki, przyciągającym uczonych z całego kontynentu. Silveridge, zbudowane na gruzach dawnej stolicy Silver City, nie należy do żadnej z marchii, a zarządzane jest bezpośrednio przez Kanclerza w imieniu Rady Szambelanów. Dzięki swojemu młodemu wiekowi i nowoczesnej architekturze, miasto jest jednym z najważniejszych ośrodków życia kulturalnego i gospodarczego Ligi Srebrnomarchijskiej.

Położona na południowym zachodzie Srebrna Brama to główny punkt obronny Ligi, zapewniający dostęp do Hazardu poprzez Przełęcz Höng i Dolinę Głodu. Znana ze swojej militarnej potęgi, marchia ta pełni rolę centrum szkoleniowego dla najlepszych zagranicznych żołnierzy, w tym słynnych Tarczowników. Forteczne struktury i duża liczba garnizonów sprawiają, że jest to kluczowy region obronny, szczególnie ważny w kontekście zagrożeń zewnętrznych. Szambelanem tej marchii jest Logan var Barkley, rezydujący w mieście Brokerly.

Największa z marchii, Podhale, znajduje się na północy i jest głównym ośrodkiem rolniczym Ligi. Rozległe doliny pełne żyznych pól dostarczają znaczącej części zaopatrzenia w żywność dla całego regionu, choć nie wystarczają do pełnego wyżywienia Srebrnych Marchii, które zmuszone są do importu żywności z zagranicy. Podhale graniczy z prowincjami Araulenu, Morbergiem oraz Haltal, a jego strategiczne położenie zapewnia Lidze dostęp do ważnych szlaków handlowych. Szambelanką tej marchii jest Elfrida var Hargravee, rezydująca w Greenridge.

Edrynborough, położona na wschodzie, jest jednym z głównych centrów przemysłowych Ligi. Znajdują się tu liczne huty i manufaktury, które produkują towary eksportowane na cały Amarant. Miasto Edrynborough jest centralnym punktem handlu z Półwyspem Vudlarskim oraz kluczowym ośrodkiem gospodarczym marchii. Edrynborough jest też domem najemników Srebrnej Dumy. Szambelanem tej marchii jest Reginald var Edryn, który rezyduje w Edrynborough.

Dunham to górnicze serce Ligi, znane z bogatych złóż surowców, takich jak stal, nikiel, siarka, miedź, a przede wszystkim srebro. Główne mennice Ligi znajdują się właśnie w tej marchii, ale region ten obecnie zmaga się z poważnymi problemami spowodowanymi epidemią Krwawicy. Dunham zostało odizolowane od reszty Ligi, a wiele miast przemieniło się w Zgory – strefy opanowane przez chorych, co poważnie wpłynęło na gospodarkę i stabilność regionu. Szambelanem tej marchii jest Slade var Corwey, rezydujący w Blackstone.

Vineborough to zachodnia marchia znana ze swoich lasów, które dostarczają drewna na potrzeby budowy statków, a także z produkcji wina. Marchia ta prowadzi aktywny handel z państwami Morza Południowego i Aspin, a jej strategiczne położenie sprawia, że jest ważnym punktem w handlu międzynarodowym. Dodatkowo, w Vineborough mieści się Srebrnomarchijski Krąg Magii, który odgrywa kluczową rolę w badaniach nad magią i w szkoleniu magów. Szambelanem tej marchii jest Wilton var Howard, rezydujący w Greyhaven.

Srebrnomarchijczycy są znani na całym kontynencie ze swojej waleczności oraz jedności. Ciągłe zagrożenie ze strony Hazardu oraz niebezpieczne góry i lasy ich zahartowały. Każdy mieszkaniec krainy przechodzi służbę wojskową podczas, której uczy się walki oraz przetrwania. Podczas licznych okupacji srebrnomarchijczycy uciekali do lasów, gdzie prowadzili zaciętą wojnę partyzancką oraz sami organizowali się w grupy.

W Srebrnych Marchiach najwyższą wartością jest rodzina, która nawet z świetle prawa jest najważniejsza. Cenią też sobie lojalność wobec swoich władców, lecz w nieco innym znaczeniu niż np. w Araulenie. Mieszkańcy marchii oczekują, że ich lordowie będą o nich dbać - nie tolerują wyzysku oraz przedkładania swoich interesów nad interesy rodziny, którą dla lordów powinni być jego poddani. Jeśli lord dba o swoich poddanych może cieszyć się ich szacunkiem oraz oddaniem. W przeciwnym wypadku taki władca szybko zostałby obalony, a nikt nie chce mieć kłopotów u srebrnomarchijczyków.

Mieszkańcy marchii są bardzo pracowici, lecz w większości przypadków preferują pracę na rzecz dobra ogóły, nad swoje dobro własne. W Srebrnych Marchiach w przypadku kłopotów zawsze znajdą się chętni do pomocy. Ciekawym przykładem mogą być Highlanderzy - wojownicy, którzy podróżują od wioski do wioski i pomagają ludziom rozwiązywać ich sprawy. Dzięki temu cieszą się wysokim statusem - mieszkańcy chętnie goszczą ich w swoich domach i nigdy nie odmawiają im jadła oraz napitku, bo wiedzą jak ciężkie jest życie na szlaku i jak bezinteresowna pomoc potrafi być męcząca.

Niestety przez trudność poruszania się po srebrnomarchijskich górach oraz wielkie połacie dziczy, kraina przyciaga też przestępców, bandytów i apostatów, którym po prostu łatwo się tutaj ukryć. Mieszkańcy krainy nie tolerują przęstępców, lecz niestety często przychodzi im z nimi walczyć.

Srebrne Marchie zamieszkane są przez przedstawicieli różnych grup etnicznych oraz narodowościowych. Zanim te tereny zostały zasiedlone przez arauleńskich osadników, na tych terenach mieszkali dratagranie oraz valizarowie. Ci pierwsi zostali pokonani przez hazardczyków, którzy zaczęli zasiedlać te tereny. Wtedy też rozpoczał się napływ plemion velizarskich z Vuldaru. Taka mieszanka sprawiła, że wszystkie kultury tych grup się wymieszała i w efekcie powstała kultura srebrnomarchijska, a mieszkańcy krainy utworzyli swoją własną tożsamość.

Zatem można wyróżnić kilka grup:

• amarantianie, głównie arauleńczycy i potomkowie dratagran

• velizarowie, głównie vuldarczycy

• normanowie, głównie pochodzenia hazardzkiego

Krasnoludy Powierzchniowcy to największa mniejszość rasowa w Lidze Srebrnomarchijskiej, ciesząca się ogromnym szacunkiem i uznaniem. Posiadają swoją własną dzielnicę w stolicy Ligi, Silveridge, gdzie rozwijają liczne manufaktury i interesy. Znani są jako wybitni rzemieślnicy, ich wyroby, zwłaszcza z metali i kamieni szlachetnych, cieszą się ogromnym uznaniem w całym Amarancie. Krasnoludy odgrywają kluczową rolę w gospodarce Ligi, posiadając wiele przedsiębiorstw, które znacząco przyczyniają się do jej bogactwa. Liga jest także częstym celem taborów Powierzchniowców, którzy podróżują po Amarancie, poszukując nowych możliwości handlowych i zleceń.

Gospodarka Srebrnych Marchii, choć oparta na małym terytorium, należy do najbogatszych i najdynamiczniej rozwijających się w Amarancie. Jej fundamentem są cztery kluczowe filary: bogate złoża srebra, najemnictwo, samowystarczalność oraz produkcja wysokiej jakości podróbek. Srebro z marchii jest wyjątkowo czyste, a jego wydobycie i eksport mają kluczowe znaczenie dla gospodarki. Srebrnomarchijskie srebro jest swego rodzaju marką rozpoznawalną na całym świecie, co nie tylko zapewnia pokaźne zyski z eksportu, ale również pozwala na bicie własnych monet, czyniąc Ligę jednym z najbogatszych państw na kontynencie. Kopalnie srebra i innych surowców generują ogromne zapotrzebowanie na siłę roboczą, co prowadzi do polityki otwartych granic i przyjmowania imigrantów, zwłaszcza rzemieślników i górników, z innych części Amarantu.

Drugim filarem gospodarki są najemnicy i wojskowe usługi eksportowe. Międzynarodowy Ośrodek Militarny w Cardend, w marchii Srebrna Brama, odgrywa kluczową rolę w szkoleniu zagranicznych armii i dowódców. Co roku odbywa się tam licytacja, w której władcy innych państw mogą nabyć roczne szkolenie swoich wojsk przez doświadczonych srebrnomarchijskich dowódców i żołnierzy. Z racji tego, że Ośrodek przyjmuje tylko jednego klienta rocznie, szkolenie stało się prestiżowym i wysoce pożądanym przywilejem. Wyjątek stanowi kontrakt z Hintervoldem, gdzie królowa Renée Clagon regularnie przedłuża umowę na formowanie elitarnej Gwardii Srebrnomarchijskiej, co stanowi stabilne źródło dochodów. Srebrnomarchijscy najemnicy, szczególnie po sukcesie w Wojnie Domowej Casterville, zyskali międzynarodową sławę, co podnosi wartość ich usług.

Samowystarczalność to kolejny kluczowy element gospodarki. Choć Srebrne Marchie importują żywność, zwłaszcza z Legiomorza, to znaczną część swoich potrzeb zaopatrują wewnętrznie. Podhale, będące rolniczym sercem krainy, dostarcza podstawowych produktów spożywczych, a zrównoważone gospodarowanie zasobami naturalnymi sprawia, że Liga nie jest nadmiernie uzależniona od zewnętrznych dostaw. Transport opiera się głównie na systemie rzecznym, który łączy główne miasta Srebrnych Marchii, co czyni handel wewnętrzny szybkim i bezpiecznym.

Czwartym filarem gospodarki jest produkcja podróbek zagranicznych towarów. Srebrne Marchie przyjęły model podobny do tego z Aspin, jednak w odróżnieniu od tanich i niskiej jakości wyrobów aspińskich, srebrnomarchijskie podróbki muszą spełniać wysokie standardy jakości. Dzięki tej strategii Liga produkuje towary, które nie tylko konkurują ceną, ale również jakością z oryginalnymi wyrobami z innych krajów, co czyni je popularnymi na rynkach Amarantu.

Niestety, rozwój gospodarczy został znacznie osłabiony przez epidemię Krwawicy, która wybuchła w marchii Dunham, jednym z kluczowych regionów wydobywczych. Choroba nie tylko zdziesiątkowała ludność, ale doprowadziła do izolacji regionu, destabilizując przemysł wydobywczy. Powstanie licznych Zgorów, czyli miast opanowanych przez chorych, spowodowało, że inwestycje w Srebrne Marchie stały się ryzykowne. Mimo to Liga pozostaje bogatym państwem, ale dalszy rozwój gospodarki zależy od znalezienia lekarstwa na Krwawicę. Rada Szambelanów zmuszona jest do cięcia kosztów oraz zwiększania wydatków na badania nad leczeniem, aby zapobiec dalszemu kryzysowi.

Większość srebrnomarchijczyków wyznaje Aglosa - boga światła oraz sprawiedliwości, lecz posiadają własny niezależny kościół.

Główne różnice między Srebrnomarchijskim Kościołem a Arauleńskim Kościołem obejmują akceptację części kapłanów Starych Bogów przez Srebrne Marchie, co prowadzi do konfliktów. Srebrnomarchijski Kościół toleruje obecność Szeptuch i Wołchów, ale potępia ich praktyki, uznając ich jednocześnie za część społeczeństwa.

Dodatkowo, Srebrnomarchijski Kościół praktykuje oddawanie części zbiorów i łowów jako ofiary dla Aglosa, jednak w odmienny sposób niż pierwotnie, bez palenia darów. W niektórych przypadkach zachowuje się tradycję składania ofiar zwierzęcych, co jest sprzeczne z zasadami Arauleńskiego Kościoła, prowadząc do potępienia z ich strony.

Barahir to bóg równowagi oraz wolności. Co ciekawe wyznawcy Barahira nie są zrzeszeni jedną organizacją, a każda świątynia działa wedle własnego upodobania. Niemniej kapłani Barahira, Błękitni Kapłani z całego świata najczęściej są szkoleni w Klasztorze Barahira na Wyspie Ullos, która jest częścią Wysp Południowych który pełni rolę ich kwatery głównej, w której gromadzona jest cała wiedza przez nich zdobyta. Świątynie Barahira znajdują się w niemalże każdym większym mieście Srebrnych Marchii.

Srebrne Marchie położone są w Górach Srebrzystych. Jest to wysoki łańcuch górski łączący Amarant z Półwyspem Kości stanowiąc lądowy przesmyk, pełen wąskich przełęczy, małych dolin i gęstych lasów. W srebrnomarchijskich górach znajduje się pełno niebezpiecznej zwierzyny, jaskiń oraz kopalni. Ze względu na wysunięcie na południe oraz wysokie położenie panują tutaj bardzo srogie zimy. Przez Srebrne Marchie przepływa rzeka Greyhan, która ma wiele dodatkowych odnóży. Pozwala to na transport rzeczny wewnętrz oraz na zewnątrz królestwa. Górski przesmyk Srebrnych Marchii dzieli również Morze Południowe oraz Morze Szkarłatne.

• Highlanderzy
• Legia Obcych Braci
• Międzynarodowy Ośrodek Militarny
• Pakt Toruga
• Tarczownicy Srebrnej Bramy

• Henry z Carlong
• Josephine Hailey
• Sir Wulfrith var Blackborne

• Ród Blackborne

• Druga Inwazja na Srebrne Marchie
• I Wojna Arauleńska
• II Wojna Amarantu
• II Wojna Arauleńska
• III Wojna Amarantu
• III Wojna Arauleńska
• Wielka Inwazja Hazardzka
• Wojna Srebrnomarchijsko-Morberska

• Drugi Szczyt Amarantu w Silmaaroonie
• Niepodległość Srebrnych Marchii
• Pierwszy Szczyt Amarantu w Silmaaroonie

• Srebrne Marchie to jedna z ulubionych krain autora świata.