Taniec Langverów

Konflikt znany jako Taniec Langverów wybuchł na tle sporów sukcesyjnych w rodzie Langverów, a jego korzenie sięgają decyzji hrabiego Victora III var Langvera dotyczących następstwa tronu. Victor, choć prawnie miał pełne prawo wyznaczyć swojego spadkobiercę, postąpił wbrew powszechnie przyjętej praktyce, według której dziedzicem powinien zostać pierworodny syn, Thorley. Hrabia uznał jednak, że jego córka, Meredith, lepiej nadaje się do objęcia władzy, co spotkało się ze sprzeciwem części kirlańskiej szlachty oraz samego Thorleya.

Victor kierował się przede wszystkim pragmatyzmem, oceniając, że Meredith posiada niezbędne cechy przywódcze, podczas gdy Thorley uznawany był za zbyt impulsywnego i mało przewidującego. Decyzja ta, choć zgodna z prawem, naruszyła niepisaną tradycję primogenitury, co stało się zarzewiem konfliktu. Thorley, czując się upokorzony i pozbawiony należnych mu praw, zaczął gromadzić wokół siebie niezadowolonych lordów, którzy sprzeciwiali się metodom rządów Victora.

Dodatkowym czynnikiem zaostrzającym sytuację była polityka wewnętrzna Kirlanu. Victor III var Langver rządził ciężką ręką co, spotkało się z oporem niektórych rodów, takich jak Blythee, Allard czy Alkon. Ci lordowie widzieli w Thorleyu szansę na powrót do starych porządków i osłabienie centralnej władzy hrabiego. Z kolei Meredith cieszyła się poparciem rodów, które pozostały wierne jej ojcu, takich jak Rainer czy Duartep, co jeszcze bardziej podzieliło kirlańską szlachtę.

Nie bez znaczenia pozostawała również osobista ambicja Thorleya, który nie potrafił pogodzić się z utratą pozycji następcy tronu. Jego duma i poczucie niesprawiedliwości popchnęły go do otwartego buntu, mimo że formalnie decyzja Victora była w pełni legalna. W ten sposób konflikt, który początkowo mógł wydawać się jedynie sporem rodzinnym, przerodził się w wojnę domową, w której stawką była przyszłość całego Kirlanu.

Konflikt, znany później jako Taniec Langverów, rozpoczął się w momencie, gdy hrabia Victor III var Langver ogłosił swoją córkę Meredith prawowitą dziedziczką Kirlanu, pomijając pierworodnego syna Thorleya. Decyzja ta, choć zgodna z prawem, wywołała burzę wśród części kirlańskich lordów, którzy uznali ją za naruszenie tradycji. Thorley, czując się upokorzony i pozbawiony należnych mu praw, zaczął zbierać wokół siebie niezadowolonych wasali.

Wśród pierwszych, którzy opowiedzieli się po stronie Thorleya, znaleźli się lordowie z rodów Blythee, Allard i Sweete, a także baron Sigeweard var Alkon wraz ze swoimi chorążymi. Ich motywacje były różne – jedni kierowali się lojalnością wobec tradycji, inni widzieli w Thorleyu szansę na zwiększenie własnych wpływów. Tymczasem Meredith, wspierana przez ojca, zyskała poparcie rodów Rainer, Duartep, Blackfish, Grey oraz Halgver, którzy uznali jej nominację za słuszną.

Wojna trwała niecały rok, ale jej przebieg był intensywny i krwawy. Thorley, choć początkowo zaskoczony decyzją ojca, szybko przekształcił się w zdecydowanego przywódcę rebelii. Jego siły skupiały się głównie na północy Kirlanu, gdzie miał największe poparcie. Meredith, z kolei, kontrolowała stolicę Efenburh oraz południowe regiony, korzystając z doświadczonych dowódców pozostających lojalnymi wobec jej ojca.

Bitwy toczyły się zarówno na lądzie, jak i na morzu, ale kluczowym momentem okazała się Bitwa o Wielką Gardziel. Meredith, wykorzystując podstęp, zwabiła flotę Thorleya w pułapkę, rozbijając jego siły morskie i odcinając go od zaopatrzenia. To strategiczne zwycięstwo przypieczętowało los rebelii, zmuszając Thorleya do wycofania się z walki.

Po klęsce w Bitwie o Wielką Gardziel Thorley został otoczony przez siły Meredith i ostatecznie pojmany. Wraz z nim schwytano wszystkich zbuntowanych lordów, których przewieziono do Efenburh, aby stanęli przed obliczem hrabiego Victora. Ku zaskoczeniu wielu, Victor pozostawił decyzję o ich losie w rękach Meredith, dając jej możliwość wykazania się jako przyszła władczyni.

Meredith, choć początkowo skłaniała się ku surowej karze, ostatecznie zaoferowała zbuntowanym lordom możliwość odkupienia win. Warunkiem było ich uczestnictwo w egzekucji Thorleya – każdy z nich miał wykonać jedno pchnięcie sztyletem. Baron Sigeweard var Alkon otrzymał dodatkowy warunek: jego pierworodny syn, Benton, główny chorąży Thorleya, miał poślubić Meredith, cementując w ten sposób nowy porządek.

Egzekucja Thorleya odbyła się na rynku w Efenburh, gdzie został publicznie poniżony przez tłum, zanim lordowie wykonali wyrok. Pomimo brutalności tej sceny, Meredith nakazała pochować brata w rodowej krypcie Langverów, oddając mu honor należny członkowi rodu. Decyzja ta, choć kontrowersyjna, miała pokazać, że nawet w obliczu zdrady szanuje się więzy krwi.

Po zakończeniu Tańca Langverów Meredith umocniła swoją pozycję jako dziedziczka Kirlanu, a małżeństwo z Bentonem var Alkonem zneutralizowało ostatnie ogniska oporu. Choć konflikt pozostawił głębokie rany w kirlańskiej społeczności, nowa władczyni okazała się zarówno stanowcza, jak i zdolna do strategicznych ustępstw, co zapowiadało nową erę w historii Kirlan.

Taniec Langverów, choć trwał stosunkowo krótko, pozostawił po sobie głębokie ślady w historii Kirlan. Konflikt między rodzeństwem, Thorleyem i Meredith, nie tylko zdeterminował przyszłość rodu Langverów, ale także wpłynął na politykę całego regionu. Skutki tej wojny sukcesyjnej odczuwalne były przez następne lata, kształtując relacje między rodami szlacheckimi oraz sposób sprawowania władzy w Kirlanie.

Zwycięstwo Meredith i egzekucja Thorleya umocniły pozycję rodu Langverów, ale jednocześnie wprowadziły atmosferę nieufności wśród lokalnej szlachty. Lordowie, którzy stanęli po stronie Thorleya, choć zostali ułaskawieni, nigdy nie odzyskali pełnego zaufania Victora III. Meredith, jako nowa dziedziczka, musiała zmierzyć się z dziedzictwem brata, a jej decyzja o wymuszeniu małżeństwa z Bentonem var Alkon miała na celu zjednoczenie skłóconych rodów. Mimo to, wielu uważało, że jej rządy opierały się na strachu, a nie na lojalności.

Małżeństwo z Bentonem var Alkon, choć początkowo postrzegane jako polityczny przymus, z czasem przekształciło się w sojusz, który wzmocnił pozycję Meredith. Benton, jako były chorąży Thorleya, zyskał szacunek zarówno wśród zwolenników, jak i przeciwników Meredith, co pozwoliło na stopniowe łagodzenie napięć. Jednak rody Blythee, Allard i Sweete, które straciły swoich przywódców w trakcie konfliktu, nigdy nie odzyskały dawnej świetności, a ich wpływy zostały znacznie ograniczone.

Egzekucja Thorleya na rynku w Efenburh wstrząsnęła mieszkańcami Kirlanu. Choć Meredith uzasadniała swoją decyzję koniecznością zapewnienia stabilności, wielu postrzegało ją jako akt okrucieństwa. Publiczny charakter śmierci Thorleya, w którym uczestniczyli zbuntowani lordowie, pozostawił trwały ślad w pamięci ludu. Mimo że Meredith pozwoliła na pochówek brata w rodowej krypcie, jego śmierć stała się symbolem brutalności wojny sukcesyjnej.

Decyzja Lyanny var Langver, matki Meredith oraz Thorleya, by wstawić się za synem, choć nieskuteczna, pokazała rozdźwięk między nią a mężem. Victor III, choć oficjalnie popierał córkę, nigdy nie pogodził się z losem syna, co wpłynęło na jego późniejsze wycofanie się z życia publicznego. Ludność Kirlanu, choć początkowo podzielona, z czasem zaakceptowała rządy Meredith, głównie ze względu na jej skuteczność w zarządzaniu księstwem.