Arauleńska Gwardia Królewska

Gwardia Królewska, znana powszechnie jako Złote Płaszcze, została powołana do życia w 2:265 roku z inicjatywy Wicekrólowej Wulfrun var Lustinn. Bezpośrednią przyczyną jej utworzenia były obawy o bezpieczeństwo monarchy, podsycane tragiczną śmiercią Rayli Zwycięskiej, otrutej przez nieznanych sprawców. Wicekrólowa, doświadczona strateg i lojalna doradczyni króla Ealhmunda Wielkiego, postanowiła stworzyć formację, która zapewniłaby władcy ochronę przed wszelkimi zagrożeniami.

Pierwsi członkowie Gwardii zostali wybrani spośród najdzielniejszych i najbardziej oddanych rycerzy oraz wojowników, którzy wyróżnili się w licznych bitwach. Wulfrun osobiście nadzorowała proces rekrutacji, stawiając przede wszystkim na lojalność i umiejętności bojowe. W przeciwieństwie do zwykłego rycerstwa, Gwardia Królewska podlegała wyłącznie królowi i Wicekrólowej, co miało zapobiec wpływom zewnętrznym na jej działania.

Od samego początku Gwardia Królewska stanowiła elitarną formację, której członkowie rekrutowali się tylko ze szlachty. Wyjątkiem były leśne elfy, ale tylko te pochodzące z najbardziej szanowanych rodów. Wulfrun var Lustinn wprowadziła surowe zasady służby, w tym zakaz posiadania ziemi, zawierania małżeństw czy dziedziczenia, co miało zapewnić całkowite oddanie sprawie ochrony monarchy.

Gwardia szybko zyskała reputację niezwykle skutecznej i lojalnej formacji. Jej członkowie brali udział w licznych konfliktach, zawsze stając po stronie króla. Wulfrun var Lustinn, jako twórczyni Gwardii, dbała o jej ciągły rozwój i doskonalenie metod szkoleniowych. Po jej odwołaniu ze stanowiska Wicekrólowej, Gwardia pozostała wierna królowi, kontynuując swoją misję ochrony monarchy i jego rodziny.

W kolejnych latach Gwardia Królewska stała się symbolem stabilności i bezpieczeństwa w Araulenie. Pomimo zmian na tronie i wśród doradców królewskich, Złote Płaszcze pozostawały niezmiennie lojalne wobec władcy. Ich rola w ochronie królestwa oraz w utrzymaniu porządku wewnętrznego była nie do przecenienia, a sama formacja przetrwała próbę czasu, stając się jednym z najważniejszych elementów arauleńskiego systemu władzy.

Gwardia Królewska, znana powszechnie jako Złote Płaszcze, posiada ściśle określoną hierarchię i zasady funkcjonowania. Na czele organizacji stoi Lord Kapitan Gwardii, wybierany osobiście przez króla spośród najbardziej doświadczonych i zaufanych członków. Lord Kapitan odpowiada bezpośrednio przed monarchą i Wicekrólem, będąc jedynym pośrednikiem między zwykłymi gwardzistami a najwyższymi władzami królestwa.

Pod Lordem Kapitanem służy grupa Starszych Gwardzistów, licząca dziesięć osób. Każdy z nich pełni rolę dowódcy dziesięcioosobowego oddziału, zwanego Dziesiątką. Starszy Gwardzista odpowiada za szkolenie, dyscyplinę i gotowość bojową swojej Dziesiątki, a także reprezentuje jej interesy przed Lordem Kapitanem. Awans na Starszego Gwardzistę następuje wyłącznie za zgodą króla, po rekomendacji Lorda Kapitana.

Każda Dziesiątka składa się z dziewięciu zwykłych gwardzistów i jednego Starszego Gwardzisty. W ramach Dziesiątki istnieje podział na specjalizacje - niektórzy gwardziści skupiają się na ochronie osobistej monarchy, inni na rozpoznawaniu zagrożeń, jeszcze inni na neutralizacji wrogów. Mimo specjalizacji, każdy członek Gwardii musi być wszechstronnie wyszkolony we wszystkich dziedzinach.

Komunikacja wewnątrz Gwardii odbywa się wyłącznie ustnie, aby uniknąć pozostawiania śladów pisemnych. Rozkazy przekazywane są w łańcuchu od króla lub Wicekróla do Lorda Kapitana, następnie do Starszych Gwardzistów, a na końcu do zwykłych członków. W nagłych przypadkach dopuszczalne jest pominięcie szczebli pośrednich.

W przeciwieństwie do zwykłego rycerstwa, w Gwardii Królewskiej nie ma systemu giermków ani drużyn. Każdy gwardzista działa jako część większej całości, podporządkowując indywidualne ambicje dobru organizacji. Jedynym wyjątkiem są leśne elfy, które mogą zachować część swojej tradycyjnej struktury klanowej, pod warunkiem że nie koliduje to z obowiązkami gwardzisty.

Gwardia Królewska, znana powszechnie jako Złote Płaszcze, pozostaje najważniejszym i najbardziej elitarnym oddziałem w służbie króla Araulenu. Ich głównym zadaniem jest ochrona monarchy, jego rodziny oraz wszystkich spraw związanych z bezpieczeństwem korony. Działają wyłącznie na terenie stolicy i rezydencji królewskich, choć w wyjątkowych sytuacjach mogą towarzyszyć władcy w podróżach po kraju lub za granicą.

Gwardziści współpracują ściśle z Wicekrólem, który nadzoruje ich działania, oraz z innymi członkami Wysokiej Rady, szczególnie z Marszałkiem Polnym i Królewskim Mistrzem Cieni. Ich rola w polityce królestwa jest ograniczona do funkcji ochronnych, jednak ze względu na dostęp do króla i tajemnic dworu, ich wpływ na decyzje monarchy bywa znaczący, choć nieformalny.

Finansowanie Gwardii pochodzi bezpośrednio ze skarbca korony, a jej członkowie otrzymują wysokie uposażenia, które zapewniają im komfort i lojalność. W przeciwieństwie do zwykłych rycerzy, gwardziści nie mogą posiadać ziem ani prowadzić własnych interesów, co eliminuje konflikty interesów. Ich wyposażenie, w tym magicznie wzmocniona broń i pancerze, jest finansowane przez królewski arsenał.

Obecnie Gwardia Królewska skupia się na przeciwdziałaniu zagrożeniom wewnętrznym, takim jak spiski czy próby zamachów, oraz na zapewnieniu bezpieczeństwa podczas ważnych uroczystości i spotkań dyplomatycznych. Choć ich działalność jest jawna, wiele szczegółów dotyczących metod szkolenia i operacji pozostaje ściśle strzeżoną tajemnicą.

Gwardia Królewska realizuje swoje cele poprzez ścisłe przestrzeganie regulaminu i hierarchii. Każdy gwardzista jest szkolony w różnych formach walki, aby móc skutecznie chronić króla w każdej sytuacji. Ich podstawowym zadaniem jest stała ochrona monarchy, zarówno w pałacu, jak i podczas podróży czy publicznych wystąpień.

W przypadku zagrożenia gwardziści stosują taktykę ściśle określoną w ich doktrynie. W pierwszej kolejności izolują króla od niebezpieczeństwa, tworząc wokół niego żywą tarczę z własnych ciał. Następnie, w zależności od sytuacji, przechodzą do kontrataku lub ewakuują monarchę w bezpieczne miejsce. W walce preferują działania zespołowe, gdzie każdy gwardzista ma ściśle przypisaną rolę.

Gwardia dysponuje specjalnymi procedurami na wypadek próby otrucia lub innych zamachów na życie króla. Każdy posiłek monarchy jest wcześniej testowany przez wyznaczonego gwardzistę, a wszystkie pomieszczenia, w których przebywa władca, są regularnie sprawdzane pod kątem pułapek czy ukrytych zagrożeń.

W sytuacjach wymagających dyskrecji gwardziści działają w małych, specjalnie dobranych grupach. Mają prawo przeszukiwać każdego i każde miejsce na terenie pałacu bez konieczności uzyskiwania dodatkowych zezwoleń. W wyjątkowych przypadkach mogą też działać poza stolicą, zawsze jednak w ścisłej współpracy z lokalnymi władzami.

W czasie pokoju gwardziści pełnią głównie funkcje ceremonialne i reprezentacyjne. Uczestniczą w oficjalnych uroczystościach, dbając o bezpieczeństwo i odpowiedni przebieg wydarzeń. Ich obecność ma także podkreślać majestat władzy królewskiej.

Szkolenie Gwardzistów Królewskich to długotrwały i wymagający proces, który ma na celu przygotowanie kandydatów do pełnienia służby na najwyższym poziomie. Każdy przyszły członek Gwardii musi przejść intensywne treningi, obejmujące zarówno umiejętności bojowe, jak i wiedzę teoretyczną. Szkolenie rozpoczyna się od podstawowych technik walki, które są stopniowo rozwijane do poziomu mistrzowskiego.

Gwardziści uczą się posługiwać różnymi rodzajami broni, zarówno białą, jak i dystansową. Szczególny nacisk kładzie się na walkę wręcz oraz obronę przed atakami z zaskoczenia. Treningi fizyczne są niezwykle wymagające, a kandydaci muszą wykazać się wytrzymałością i odpornością na ból. Oprócz umiejętności bojowych, gwardziści przechodzą również szkolenie z zakresu taktyki i strategii, aby móc skutecznie chronić króla w różnych sytuacjach.

Ważnym elementem szkolenia jest również nauka odporności na magię. Gwardziści są przygotowywani do radzenia sobie z zagrożeniami magicznymi, w tym do rozpoznawania i neutralizowania zaklęć, z dużym naciskiem na opierania się umysłowej kontroli. Wybrani kandydaci przechodzą dodatkowe szkolenie medyczne, ucząc się ratowania życia króla oraz rozpoznawania trucizn. Wiedza ta jest niezbędna, aby zapewnić bezpieczeństwo monarchie w każdej sytuacji.

Szkolenie obejmuje również naukę etykiety dworskiej oraz zasad zachowania w obecności króla. Gwardziści muszą być nie tylko doskonałymi wojownikami, ale także dyskretnymi i kulturalnymi towarzyszami. Cały proces szkolenia kończy się egzaminem, który sprawdza wszystkie nabyte umiejętności. Tylko ci, którzy pomyślnie przejdą wszystkie etapy, mogą zostać pełnoprawnymi członkami Gwardii Królewskiej.

Gwardziści Królewscy, znani jako Złote Płaszcze, prowadzą życie całkowicie podporządkowane służbie monarchii. Mieszkają w specjalnych kwaterach znajdujących się na tym samym piętrze co królewskie komnaty, co pozwala im błyskawicznie reagować w razie zagrożenia. Ich dni wypełniają rozmaite zadania zlecane bezpośrednio przez króla – od towarzyszenia władcy w podróżach, przez ochronę ważnych obiektów, aż po neutralizację wewnętrznych zagrożeń dla korony.

Niektórzy monarchowie, zwłaszcza ci bardziej podejrzliwi lub żyjący w niespokojnych czasach, trzymają kilku gwardzistów w swojej sypialni podczas snu. Taka praktyka zapewnia im całodobową ochronę. Wierność gwardzistów pozostaje absolutna – są gotowi oddać życie za króla, jego rodzinę i tajemnice korony.

Za jakikolwiek przejaw niesubordynacji lub sprzeciwu wobec rozkazów grozi gwardziście natychmiastowa kara śmierci, zwykle wymierzana osobiście przez Wicekróla. Ta bezwzględna dyscyplina utrzymuje najwyższe standardy służby i lojalności wśród Złotych Płaszczy.

Gwardziści, którzy giną na służbie lub przechodzą na emeryturę, mogą liczyć na hojność korony. Rodziny poległych otrzymują sowite odszkodowanie z królewskiego skarbca, zaś emerytowani członkowie gwardii mają zapewnione dostatnie życie do końca swoich dni. Wszystkie dzieje gwardzistów są dokumentowane w specjalnej księdze zwanej Kroniką Złotych Płaszczy, która niestety zaginęła podczas katastrofy w Starym Armekcie.

Gwardziści Królewscy posiadają ściśle określony przez regulamin zestaw wyposażenia, który muszą nosić podczas służby. Każdy element ekwipunku jest starannie dobrany i często wzmacniany magicznymi runami, aby zapewnić maksymalną skuteczność w ochronie monarchy.

Podstawę wyposażenia stanowią dwa zestawy broni. Pierwszy to broń biała, którą gwardzista może wybrać według własnych preferencji. Dozwolone są kombinacje takie jak dwuręczny miecz, halabarda, włócznia z tarczą lub inne podobne zestawy. Każda z tych broni jest indywidualnie zaklęta zgodnie z życzeniem właściciela, co zwiększa jej skuteczność w walce.

Drugi zestaw to broń dystansowa, również wzmocniona runami. Gwardzista może wybrać między łukiem, kuszą lub bronią palną, w zależności od swoich umiejętności. Podobnie jak w przypadku broni białej, broń dystansowa jest zaklęta według preferencji użytkownika.

Pancerz Gwardii Królewskiej wykonany jest ze stali z magicznej rudy, co zapewnia mu wyjątkową wytrzymałość. Jego wygląd różni się w zależności od stażu służby oraz pełnionej roli w formacji. Starszym stażem gwardziści oraz ci zajmujący wyższe stanowiska mogą posiadać bardziej ozdobne i rozbudowane pancerze.

Każdy gwardzista nosi przy sobie trzy mikstury lecznicze przeznaczone do własnego użytku. Regulamin zezwala na użycie jednej z nich na kimś innym tylko pod warunkiem, że gwardzista zachowa przynajmniej jedną miksturę dla siebie. Oprócz tego posiadają specjalną miksturę leczniczą oraz odtrutkę przeznaczone wyłącznie dla króla, które muszą być natychmiast użyte w razie potrzeby.

W ekwipunku nie może zabraknąć mizerykordii - rycerskiego sztyletu, który w przypadku gwardzistów pełni szczególną funkcję. Służy on do odebrania sobie życia w sytuacji ciężkich ran lub przechwycenia przez wroga, aby uniknąć tortur i wydania sekretów królestwa.

Gwardziści są również wyposażeni w bombę dwimerytową, szczególnie skuteczną przeciwko magom. Ten rzadki i cenny przedmiot stanowi zabezpieczenie przed zagrożeniami magicznymi.

Ostatnim obowiązkowym elementem wyposażenia jest amulet związany z bogiem, w którego obecności gwardzista składał przysięgę. Amulet ten nie tylko przypomina o ślubowaniach, ale także magicznie wzmacnia wytrzymałość noszącego go strażnika.