Między złotem a wiarą

Na północnej stronie Czarnego Nurtu, w cieniu murów pałacu królewskiego, niepodzielnie włada świątynia Kerlitha, boga śmierci i zemsty, znana z bezlitosnej taktyki utrzymywania swoich wpływów. Niezliczone gangi, przesiąknięte duchem Smoka Śmierci, stają się nie tylko przestępczymi organizacjami, lecz także strażnikami wierzeń i obyczajów. Najsilniejszy z nich, gang Krwawego Smoka, spełnia rolę egzekutorów i strażników świętości Kerlitha, walcząc z amarantiańskimi grupami i utrzymując północną część miasta pod żelaznym butem terroru. Obok nich wyróżniają się Beztwarzowcy, zabójcy działający na wrogim terenie, oraz Synowie Zardyna, których głównym zajęciem jest polowanie na nieludzi, często brutalne i pełne okrucieństwa.

W Czarnym Nurcie kult śmierci miesza się z codziennym życiem, a każdy cień rzucany przez mury Mostu Magdalleńskiego może skrywać sztylet gotowy do zadania śmiertelnego ciosu. Gangi nie są już tylko przestępcami, lecz stają się narzędziem w rękach świątyń, które za pomocą siły, przemocy i zastraszenia pilnują, by ich bogowie mieli posłuch, a złoto płynęło do sakiewek kapłanów. To właśnie tutaj można dostrzec, jak misternie splecione są nić wiary i miecza.

Na południu sytuacja religijna jest bardziej chaotyczna. Tutaj dominują wyznawcy Aglosa, boga sprawiedliwości, którzy zjednoczyli się w gang Słońce Południa. Ten syndykat stawia czoła nie tylko świątyni Kerlitha, ale i wewnętrznym podziałom. Wspomagani nieoficjalnie przez Kyree Byrda, byłego arauleńskiego generała, próbują zachować resztki godności i moralności w mieście pełnym chaosu. Obok nich, coraz większe wpływy zdobywa Kościół Goddejki, patronki bogactwa i manipulacji. Czerpiąc wzorce z Kalladanu, bogini podstępu wspiera małe grupy przestępcze, szukając układów z władzą i rosnąc w siłę poprzez subtelną intrygę i polityczne manewry.

Chociaż wyznawcy Aglosa i Goddejki często stoją w opozycji, łączy ich wspólny wróg w postaci świątyni Kerlitha. Walki między gangami stają się nie tylko starciami przestępców, ale i religijnymi krucjatami, w których świętość miesza się z przemocą. W tym zgiełku pojawiają się również zwolennicy Mulvara, którzy, choć nieliczni, działają na całym terenie miasta. Nie opowiadają się po żadnej stronie, wymierzając sprawiedliwość ciemiężycielom w imię zemsty, zyskując poparcie prostych ludzi, którym prawo nie daje ochrony.

Obecność gangów religijnych zmienia oblicze miasta i pokazuje, jak bardzo w Czarnym Nurcie zatarła się granica między wiarą a zbrodnią. W świątyniach nie zawsze chodzi o zbawienie duszy - częściej o kontrolę nad ciałami i umysłami wiernych, nad handlem, przemytem i ulicami miasta. Wiara stała się walutą, a kościoły zyskały moc, której nie daje sama modlitwa - moc kontrolowania życia i śmierci, której nigdy nie oddadzą dobrowolnie.

Czarny Nurt jest miejscem, gdzie złoto i wiara idą ręka w rękę, a każdy święty symbol ma swoją cenę. To miasto, które wciąż stara się znaleźć równowagę między duchowym dziedzictwem a brutalną rzeczywistością rządów przestępczych grup. Niezależnie od tego, który bóg będzie panował nad Czarnym Nurtem, to zawsze na pierwszym miejscu pozostaną władza i złoto, a za nimi, w ciemnych zaułkach miasta, zawsze czai się śmierć.