Prawdy Magii

Prawdy Magii powstały pierwotnie w Arauleńskiej Kapitule Magów i Czarodziejów – organizacji, która poprzedzała Kapitułę Amarantu. Zostały sformułowane przez Elindora var Edriala, legendarnego pierwszego Przewodniczącego Kapituły Arauleńskiej, który stworzył cztery pierwsze prawdy jako fundament etyczny i filozoficzny dla magów.

W kolejnych wiekach następne Kapituły Arauleńskie rozwijały ten zbiór, dodając nowe prawdy, które wynikały z doświadczeń i obserwacji magów. Szczególny wkład w rozwój Prawd Magii miały Czwarta, Siódma i Ósma Kapituła, które znacząco rozszerzyły ich zakres, obejmując w nich zarówno zagadnienia dotyczące magii, jak i głębsze refleksje nad naturą istnienia.

Po upadku Kapituły Arauleńskiej podczas Katastrofy w Starym Armekcie i powstaniu nowej Kapituły Amarantu, Prawdy Magii zostały przyjęte jako jej duchowe i filozoficzne dziedzictwo. Kapituła Amarantu traktuje je jako kontynuację zrewolucjonizowanej Kapituły Arauleńskiej, uznając ich uniwersalność i ponadczasowe znaczenie dla każdego maga.

Dla magów Kapituły Prawdy Magii nie są zwykłymi maksymami, lecz fundamentalnymi prawami, które definiują zarówno magię, jak i sposób jej postrzegania przez ludzi. Część z nich odnosi się do relacji między magią a jej użytkownikiem, inne dotyczą cyklu życia i śmierci, a jeszcze inne badają prawdę, iluzję i percepcję rzeczywistości.

Interpretacja Prawd Magii nie jest jednolita – każdy mag może odczytywać je na swój sposób, w zależności od własnych doświadczeń i poziomu wtajemniczenia. Ich studiowanie jest kluczowym elementem edukacji magicznej, a zgłębianie ich sensu często stanowi temat magisterskich dysput i filozoficznych debat wśród magów Kapituły.

Obecnie zbiór Prawd Magii zawiera kilkanaście zasad, które były stopniowo dodawane przez kolejne Arauleńskie Kapituły. Każda z nich odzwierciedla wartości i doświadczenia epoki, w której powstała, a także filozofię ówczesnych magów.

1. Oni wierzą, bo chcą, lub bo boją się, że prawda może być zbyt okrutna.

2. Człowiek jest zwierciadłem dla magii, a magia dla człowieka – to, co odbija, zależy od kształtu zwierciadła, nie od samego światła.

3. Największe kłamstwo nie jest wypowiedziane, lecz pomyślane. Największa prawda nie jest znana, lecz odczuwana.

4. Koło się zamyka, by mogło ruszyć dalej.

5. Ziarno magii nie zawsze rośnie tam, gdzie spadnie. Czasami wiatr zanosi je daleko, a to, co nie wykiełkowało na żyznej glebie, może zakwitnąć na kamieniu.

6. Ludzie umierają dwa razy. Raz, gdy ciało przestaje oddychać, drugi raz, gdy ich imię znika z ust ostatniego, który je pamiętał.

7. Magia nie rodzi się z ciała ani umysłu, lecz z tego, co leży pomiędzy, co pozostaje niewidoczne dla oka, a jednak kieruje dłonią i sercem.

8. Cienie magii dłuższe są niż jej światło. Te, których blask jest najjaśniejszy, pozostawiają po sobie największy mrok

9. To, co puste, pragnie być wypełnione, jednak pustka rzadko ma dno.

10. Śmierć i narodziny są dwiema stronami tej samej monety.

11. Człowiek zobaczy to, co pragnie zobaczyć, a magia potrafi nadać formę jego pragnieniom, lecz prawda nigdy nie podlega woli ani magii.

12. Krew nie mówi o sile magii, lecz jedynie przekazuje echo tych, którzy ją nosili przed tobą.

13. Istnieje moc, której nie da się ukraść, kupić ani zniszczyć. Nie można jej ujarzmić, jednak ci, do których przychodzi, nie znają lęku. Jeśli musisz szukać, nigdy jej nie znajdziesz, bo nie można znaleźć tego, co nigdy nie było ukryte.

14. Magia jest oceanem, który winniśmy zgłębiać, jednocześnie uważając, aby w nim nie utonąć

15. Najlepszym nauczycielem jest czas.

16. Nie ten żyje najdłużej, kto najdłuższą przeszedł drogę, tylko ten, kto zostawił po sobie najwyraźniejsze ślady.

Mimo że Prawdy Magii powstały w Arauleńskiej Kapitule, ich znaczenie nie zostało utracone wraz z upadkiem tej organizacji. Kapituła Amarantu przyjęła je jako fundament swojego systemu wartości, uznając je za ponadczasowy kodeks, który powinien obowiązywać magów niezależnie od ich przynależności narodowej czy etnicznej.

Żaden mag, który odrzuca Prawdy Magii, nie może być członkiem Kapituły – ich przestrzeganie jest obowiązkowe, a wszelkie próby ich podważania spotykają się z silnym sprzeciwem Rady Starszych Magistrów. Pomimo tego historia zna przypadki prób reinterpretacji Prawd, lecz ostatecznie każda z nich kończyła się potwierdzeniem ich nienaruszalności.