Prawo Magiczne Kapituły

Prawo magiczne Kapituły Amarantu powstało jako odpowiedź na potrzebę regulacji i kontroli nad potężną siłą, jaką jest magia. Jego głównym celem od początku było zapewnienie bezpieczeństwa zarówno samym magom, jak i osobom nieposiadającym rozwiniętego talentu magicznego. System ten wyewoluował z prostych zasad ustalonych przez pierwszych członków Kapituły, stopniowo rozrastając się w skomplikowany kodeks obejmujący wszystkie aspekty używania magii.

Podstawowa różnica między prawem magicznym a cywilnym polega na zakresie regulacji. Podczas gdy prawo cywilne zajmuje się ogólnymi zasadami współżycia społecznego, prawo magiczne skupia się wyłącznie na kwestiach związanych z użyciem magii. Kapituła, jako jedyna instytucja w Amarancie, posiada mandat do tworzenia, interpretowania i egzekwowania tych przepisów.

Pierwotnie prawo magiczne służyło głównie ochronie adeptów przed niekontrolowanymi manifestacjami mocy oraz zapobieganiu nadużyciom ze strony doświadczonych magów. Z czasem system ten rozrósł się do obecnej postaci, obejmującej nie tylko samych czarodziejów, ale także artefakty, istoty magiczne i badania nad innymi płaszczyznami.

Obecnie prawo magiczne pełni trzy główne funkcje: ochronną - zabezpieczając społeczeństwo przed niebezpiecznymi praktykami, rozwojową - wspierając postęp w badaniach magicznych, oraz integracyjną - tworząc wspólne standardy dla magów z różnych krajów Amarantu. Kapituła dba o to, by przepisy były na tyle elastyczne, by nie hamować rozwoju magii, ale jednocześnie na tyle restrykcyjne, by zapobiegać jej destrukcyjnemu wykorzystaniu.

Kapituła Amarantu pełni kluczową rolę w tworzeniu i egzekwowaniu prawa magicznego na terenie Amarantu. Jako niezależna organizacja, posiada autorytet do stanowienia przepisów regulujących użycie magii, jednak jej władza jest ograniczona przez monarchów poszczególnych państw. Kapituła działa w oparciu o umowy z władcami, którzy zobowiązują się do przestrzegania jej praw, ale zachowują prawo do weta poprzez swoich posłów w szeregach Kapituły.

Starsi Magistrowie stanowią najwyższą władzę ustawodawczą w ramach Kapituły. Są odpowiedzialni za uchwalanie nowych przepisów, nadzorowanie istniejących regulacji oraz rozstrzyganie sporów dotyczących interpretacji prawa magicznego. Ich decyzje mają moc wiążącą dla wszystkich certyfikowanych magów, a także wpływają na kształtowanie polityki magicznej w poszczególnych królestwach.

Relacje między Kapitułą a monarchiami opierają się na zasadzie współpracy. Władcy mają prawo zgłaszać uwagi i propozycje zmian w prawie magicznym, ale ostateczna decyzja należy do Kapituły. W zamian za przestrzeganie jej przepisów, monarchowie otrzymują wsparcie w postaci certyfikowanych magów oraz dostęp do wyników badań prowadzonych przez organizację.

Kapituła posiada rozbudowany system egzekwowania prawa, który obejmuje sądy magiczne, inspektorów oraz specjalne jednostki śledcze. W przypadku poważnych naruszeń, takich jak praktykowanie zakazanych form magii, organizacja ma prawo do natychmiastowej interwencji, niezależnie od granic państwowych. Jednak w sprawach mniejszej wagi, Kapituła zwykle współpracuje z lokalnymi władzami, pozostawiając im pewną swobodę działania.

Prawo magiczne Kapituły Amarantu obowiązuje na terytoriach wszystkich państw członkowskich, które zobowiązały się do jego przestrzegania. Obejmuje ono zarówno obywateli tych krajów, jak i cudzoziemców przebywających na ich terenie. Kapituła sprawuje nadzór nad wszystkimi praktykami magicznymi, niezależnie od pochodzenia osoby wykonującej magię.

W przypadku Izolatów, czyli magów żyjących w społecznościach mających ograniczony kontakt z resztą świata, prawo Kapituły zaczyna obowiązywać w momencie przekroczenia przez nich granic państw podległych organizacji. Natomiast Neparomai, czyli magowie spoza Amarantu, mogą legalnie działać na tych terenach tylko za wyraźną zgodą Starszych Magistrów. Każde użycie magii przez osoby niecertyfikowane jest traktowane jako apostazja i podlega surowym karom.

Relacja między prawem magicznym a lokalnym prawem świeckim jest ściśle określona. Magowie podlegają zarówno jurysdykcji Kapituły w sprawach związanych z magią, jak i zwykłym sądom w przypadku przestępstw niemagicznych. W sytuacjach konfliktowych pierwszeństwo ma prawo magiczne, chyba że lokalne władze uzyskają specjalne zezwolenie na prowadzenie postępowania. Kapituła pełni rolę doradczą dla monarchów, ale nie może ingerować w ich decyzje polityczne ani wydawać rozkazów władzom świeckim.

Kapituła Amarantu sprawuje wyłączną kontrolę nad procesem certyfikacji magów na terenie podległych jej państw. Każda osoba wykazująca talent magiczny jest zobowiązana do przejścia odpowiedniego szkolenia w uznanych przez Kapitułę placówkach edukacyjnych. Dzieci z ubogich rodzin mają zapewnioną bezpłatną naukę, co ma zapobiegać niekontrolowanym manifestacjom magicznym i zwiększać ogólne bezpieczeństwo.

Certyfikacja jest warunkiem legalnego praktykowania magii, a osoby nieposiadające stosownych dokumentów są traktowane jako apostaci. Po ukończeniu edukacji magowie mogą dobrowolnie przystąpić do struktur Kapituły lub działać niezależnie, pozostając jednak pod jej jurysdykcją w sprawach związanych z magią.

Kapituła ściśle reguluje i zakazuje praktykowania określonych dziedzin magii uznanych za szczególnie niebezpieczne. Nekromancja, Magia Krwi oraz zawieranie paktów z demonami są surowo zabronione i karane najwyższymi wyrokami. Również niekontrolowane użycie Magii Umysłu podlega ścisłym restrykcjom - wymaga specjalnego zezwolenia wydawanego przez lokalnego Arcymagistra.

Kapituła prowadzi stały monitoring potencjalnych zagrożeń związanych z zakazanymi praktykami magicznymi. Wszelkie eksperymenty i badania magiczne wymagają wcześniejszej zgody i nadzoru odpowiednich organów Kapituły, co ma zapobiegać niekontrolowanym skutkom.

Kapituła posiada własny system sądowniczy specjalizujący się w sprawach związanych z magią. Sądy Magiczne rozpatrują przypadki łamania prawa magicznego, podczas gdy przestępstwa niemagiczne pozostają w gestii lokalnych władz. Kary za naruszenia wahają się od grzywien i ograniczeń w praktykowaniu magii po wyroki śmierci dla najcięższych przestępstw.

W przypadkach skrajnego zagrożenia Kapituła zastrzega sobie prawo do natychmiastowej egzekucji niebezpiecznych apostatów bez pełnego procesu sądowego. Alternatywą dla kary śmierci jest dobrowolne poddanie się kuracji demagicznej, która trwale pozbawia zdolności magicznych - nie dotyczy to jednak praktyków Magii Krwi i magów posiadających zbyt niebezpieczną wiedzę.

Jednym z głównych zadań Kapituły jest utrzymanie równowagi magicznej w Amarancie. W tym celu wprowadzono ścisłe regulacje dotyczące ochrony istot magicznych oraz kontroli nad eksperymentami mogącymi zaburzyć delikatną strukturę rzeczywistości. Wszystkie istoty wykazujące oznaki rozumności podlegają szczególnej ochronie, a ich zabijanie lub wykorzystywanie wymaga specjalnych zezwoleń.

Kapituła monitoruje również anomalie magiczne i ingerencje w strukturę Międzyświata. Badania dotyczące innych płaszczyzn mogą być prowadzone wyłącznie w specjalnie do tego przeznaczonych ośrodkach pod ścisłym nadzorem Starszych Magistrów.

Wszystkie potężne artefakty magiczne podlegają obowiązkowej rejestracji w lokalnych oddziałach Kapituły. System klasyfikacji dzieli je na kategorie w zależności od potencjalnego zagrożenia. Artefakty wyższych klas wymagają specjalnych zabezpieczeń i okresowych inspekcji, a ich utrata lub kradzież musi być natychmiast zgłaszana. Kapituła zastrzega sobie prawo do konfiskaty każdego artefaktu uznanego za zagrażający stabilności magicznej.

Podobne regulacje dotyczą istot stworzonych w wyniku magicznych eksperymentów lub rytuałów. Każda taka istota musi być zarejestrowana, a mag odpowiedzialny za jej stworzenie zobowiązany jest do prowadzenia szczegółowej dokumentacji dotyczącej jej stanu i rozwoju.

1. Monarchowie państw członkowskich zobowiązują się do przestrzegania prawa magicznego Kapituły.

2. Kapituła jest niezależną organizacją, jednak podlega władcom Amarantu.

3. Monarchowie mają swoich posłów w Kapitule, którzy mogą wetować zmiany w prawie magicznym.

4. Kapituła certyfikuje magów i sprawuje nad nimi nadzór.

5. Kapituła pełni rolę doradczą dla władców, ale nie może wydawać im rozkazów.

6. Państwa członkowskie zobowiązane są do płacenia ustalonych składek na utrzymanie Kapituły.

7. Państwa członkowskie mogą dobrowolnie przekazywać dodatkowe dotacje na projekty Kapituły.

8. Kapituła może posiadać patronów – osoby, które wspierają ją finansowo dobrowolnymi darowiznami.

1. Tylko Kapituła ma prawo do certyfikowania magów.

2. Kapituła ma prawo udzielać prawa do certyfikacji magów w jej imieniu wybranym podmiotom.

3. W krajach członkowskich występuje zakaz niecertyfikowanego użycia magii.

4. Osoby wykazujące talent magiczny mają obowiązek przejść szkolenie magiczne.

5. Dzieci z talentem magicznym mają obowiązek nauki w szkole magicznej.

6. Kapituła zapewnia bezpłatną edukację dla ubogich adeptów.

7. Certyfikowani magowie podlegają sądom magicznym Kapituły.

8. Niecertyfikowani magowie są traktowani jako apostaci.

9. Certyfikowani magowie podlegają prawu Kapituły, ale nie są jej formalnymi członkami, o ile nie zostali do niej przyjęci.

10. Członkostwo w strukturach podległych Kapitule nie oznacza członkostwa w samej Kapitule.

11. Osoby uczące się w instytucjach Kapituły są jej członkami tylko na czas edukacji i muszą podjąć decyzję o przystąpieniu do niej, lub nie, po ukończeniu nauki.

1. Zakaz apostazji – magowie bez certyfikatu są wyjęci spod prawa.

2. Zakaz wskazanych form magii: Nekromancja, Magia Krwi, Pakty z Demonami.

3. Izolaci podlegają prawu magicznemu Kapituły, jeśli wkroczą na jej terytorium.

4. Neparomai mogą działać w krajach członkowskich Kapituły tylko za zgodą Starszych Magistrów.

5. Magowie podlegają również prawu cywilnemu i mogą być sądzeni za przestępstwa niemagiczne.

6. Kapituła nadzoruje eksperymenty magiczne i może zakazać tych, które są uznane za zbyt niebezpieczne.

7. Praktykowanie Magii Umysłu bez zgody wystawionej przez lokalnego Arcymagistra jest surowo zakazane.

8. Obowiązuje zakaz wykorzystywania magii w celu manipulowania uczuciami, pragnieniami lub wspomnieniami innych istot rozumnych bez ich zgody.

1. Wielkie rytuały magiczne wymagają zgody Kapituły i nadzoru Magistra Kapituły.

2. Zakazane jest odprawianie rytuałów przywoławczych bez wcześniejszego uzyskania zgody Kapituły.

3. Kapituła ma prawo nadzorować i regulować eksperymenty magiczne.

4. Obowiązuje zakaz tworzenia zaklęć i artefaktów, które mogą destabilizować magiczny ekosystem Amarantu.

5. Kapituła prowadzi badania nad magią i publikuje Prace Magisterskie dla rozwoju wiedzy magicznej.

6. Magowie mogą być sądzeni za rytuały oraz eksperymenty przeprowadzone poza jurysdykcją Kapituły.

7. Zakazane są rytuały i eksperymenty niehumanitarne.

1. Kapituła posiada własne Sądy Magiczne, które rozpatrują przestępstwa związane z magią.

2. Magowie są sądzeni przez Kapitułę w sprawach magicznych, ale podlegają także lokalnemu prawu.

3. Za złamanie prawa magicznego grożą odpowiednie kary - od grzywien po egzekucję.

4. Apostaci są ścigani i eliminowani przez Kapitułę.

5. Magowie uznani przez władzę państwa członkowskiego za skrajnie niebezpiecznych mogą być eliminowani bez uprzedniego procesu przez służby porządkowe.

1. Istnieje możliwość poddania się kuracji demagicznej przez apostatę w ramach złagodzenia kary.

2. Obowiązuje zakaz przeprowadzenia kuracji demagicznej dla Magów Krwi – nie mogą oni uniknąć kary śmierci.

3. Istnieje możliwość dobrowolnego poddania się kuracji demagicznej dla osób, które nie chcą korzystać z magii.

4. Obowiązuje zakaz przeprowadzenia kuracji demagicznej dla osób posiadających groźną wiedzę – tacy magowie nawet po kuracji wciąż stanowią zagrożenie.

5. Kapituła posiada wyłączne prawo do prowadzenia kuracji demagicznej.

6. Kapituła monitoruje skutki uboczne kuracji demagicznej i prowadzi badania nad jej wpływem.

7. Demagia jest dziedziczna – dzieci demagów mogą urodzić się z zablokowanym talentem magicznym.

1. Wszystkie istoty magiczne znajdują się pod ochroną Kapituły – zakazane jest ich zabijanie, okaleczanie lub wykorzystywanie bez zgody Kapituły, chyba że stanowią bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia.

2. Ochrona ta dotyczy również istot prymitywnych, u których stwierdzono przejawy rozumności.

3. Istoty powstałe w wyniku rytuałów lub eksperymentów magicznych muszą zostać zarejestrowane w odpowiednim rejestrze Kapituły. Magowie odpowiedzialni za stworzenie takiej istoty mają obowiązek prowadzenia regularnego dziennika obserwacyjnego oraz raportowania jej stanu i rozwoju.

4. Wszelkie zagrożenia związane z istotami magicznymi muszą być niezwłocznie zgłaszane do siedziby Kapituły.

5. Kapituła posiada sieć organizacji uprawnionych – w tym gildii myśliwych i łowczych – które mogą polować lub zlecać polowania na istoty magiczne i prymitywne bez wcześniejszego uzgadniania tego z Kapitułą.

6. Istoty magiczne wykorzystywane przez magów do pracy lub ochrony muszą być zarejestrowane w Kapitule. Rejestracja następuje automatycznie po uzyskaniu zgody na ich przywołanie lub stworzenie, ale jest obowiązkowa niezależnie od formy pozyskania.

1. Wszystkie artefakty magiczne o wysokim potencjale muszą zostać zarejestrowane w lokalnych oddziałach Kapituły.

2. Zakazane jest tworzenie i rozpowszechnianie artefaktów magicznych bez odpowiedniego zezwolenia Kapituły.

3. Zakazane jest posiadanie artefaktów określonych jako zakazane bez zezwolenia Kapituły.

4. Kapituła prowadzi klasyfikację artefaktów według ich wpływu na magiczny ekosystem, bezpieczeństwo publiczne i ryzyko nadużycia.

5. Artefakty magiczne klasy B lub wyższej przechowywane w miejscach publicznych lub instytucjach muszą być odpowiednio zabezpieczone i oznaczone.

6. Magowie posiadający artefakty klasy D zobowiązani są do ich okresowej inspekcji przez wyznaczonego Magistra.

7. Utrata, zniszczenie lub kradzież artefaktu magicznego klasy C lub wyższej muszą być niezwłocznie zgłoszone Kapitule.

8. Zabronione jest przekazywanie artefaktów klasy C lub wyższej osobom niecertyfikowanym, w tym dziedziczenie ich, bez zgody Kapituły.

9. Kapituła zastrzega sobie prawo do konfiskaty każdego artefaktu uznanego za zagrażający stabilności magicznej lub społecznej.

1. Produkcja niebezpiecznych substancji magicznych wymaga licencji alchemicznej wydanej przez Kapitułę lub jej delegatury.

2. Warsztaty alchemiczne podlegają inspekcjom i muszą spełniać normy bezpieczeństwa ustalone przez Kapitułę.

3. Zabronione są wytwarzanie, przechowywanie oraz sprzedaż substancji uznanych za nielegalne lub niebezpieczne bez wcześniejszej zgody.

4. Nowo odkryte substancje muszą zostać zatwierdzone przez Kapitułę.

5. Alchemicy prowadzący działalność zarobkową lub naukową mają obowiązek prowadzenia ewidencji składników oraz efektów ich mieszanin.

6. Kapituła kontroluje obrót składnikami wysokiego ryzyka i reguluje ich dopuszczalne ilości.

7. Publiczne stosowanie substancji magicznych wymaga uprzedniego zgłoszenia ich składu i działania.

8. Kapituła prowadzi listy dopuszczonych receptur i substancji, a każde odstępstwo od nich podlega ocenie Starszych Magistrów.

9. Nielegalna dystrybucja substancji magicznych traktowana jest jako poważne przestępstwo podlegające Sądowi Magicznemu.

1. Magowie obdarzeni wyjątkowo rzadkimi, niestabilnymi lub niebezpiecznymi talentami podlegają obowiązkowej rejestracji w Kapitule.

2. Kapituła różnicuje klasyfikację talentów – rzadkie talenty nie wymagają szczególnego nadzoru, o ile nie są niestabilne lub niebezpieczne.

3. W przypadku talentów niestabilnych lub niebezpiecznych, Kapituła ma obowiązek stworzenia Krwiolokatora – urządzenia magicznego pozwalającego zlokalizować konkretnego maga poprzez próbkę jego krwi.

4. Przekazanie próbki krwi do Krwiolokatora jest obowiązkowe dla każdego maga uznanego za posiadacza niestabilnego lub niebezpiecznego talentu.

5. Kapituła może nałożyć specjalne ograniczenia na wykorzystanie niestabilnego lub niebezpiecznego talentu - w tym zakaz jego użycia poza wyznaczonymi okolicznościami.

6. Magowie z niestabilnymi talentami mogą zostać zobowiązani do odbywania regularnych sesji kontrolnych.

7. Ujawnienie rzadkiego talentu podczas certyfikacji lub w wyniku inspekcji musi zostać niezwłocznie zgłoszone Starszym Magistrom.

8. Ukrywanie talentu wysokiego ryzyka lub odmowa współpracy z Kapitułą skutkuje uznaniem maga za apostatę.

1. Wszelkie eksperymenty, rytuały oraz praktyki magiczne związane z płaszczyznami lub Międzyświatem są surowo zakazane na terytoriach podległych Kapitule.

2. Wyjątek stanowią działania prowadzone wyłącznie w siedzibach Kapituły lub w organizacjach jej podporządkowanych.

3. Rytuały nieeksperymentalne związane z płaszczyznami lub Międzyświatem mogą być przeprowadzane wyłącznie w obecności certyfikowanego Magistra Kapituły.

4. Badania eksperymentalne związane z płaszczyznami lub Międzyświatem mogą być przeprowadzane jedynie pod ścisłym nadzorem Starszych Magistrów.

5. Uczestnictwo w badaniach dotyczących płaszczyzn i Międzyświata zarezerwowane jest dla osób posiadających specjalne uprawnienia lub będących członkami struktur Kapituły.

6. Każde nieautoryzowane działanie mające na celu kontakt z inną płaszczyzną lub Międzyświatem jest traktowane jako złamanie prawa magicznego i apostazja wysokiego ryzyka.

7. Kapituła monitoruje wszelkie magiczne anomalie mogące świadczyć o próbach ingerencji w strukturę rzeczywistości.