Sir Osgar var Hawkinge, Normańczyk

Sir Osgar var Hawkinge, znany powszechnie jako Normańczyk, prezentuje postać o złożonej naturze, ukształtowanej przez trudne dzieciństwo i surowe szkolenie rycerskie. Jego charakter łączy w sobie pozornie sprzeczne cechy: brutalną siłę fizyczną z głęboko ukrytym pragnieniem przynależności, oraz cyniczne podejście do rycerskich ideałów z lojalnością wobec tych, którzy traktują go prosto i uczciwie.

Od najmłodszych lat Osgar wykazywał skłonność do agresji i konfrontacji, wykorzystując swoją ponadprzeciętną siłę i posturę do znęcania się nad rówieśnikami i służbą. Ta młodzieńcza brutalność wynikała z poczucia wyobcowania jako bękart oraz braku akceptacji w rodzinie Hawkinge. Dopiero surowe szkolenie u Engeleisa var Arwena, Rycerza Gór, przekształciło tę dziką energię w zdyscyplinowaną siłę bojową, hartując zarówno ciało, jak i ducha przyszłego rycerza.

Jako dorosły wojownik, Normańczyk zachował pewną bezpośredniość i skłonność do rozwiązań siłowych, ale wykształcił również głęboki szacunek dla prostoty i uczciwości w relacjach. Jego lojalność wobec Earline var Wyndhame, znanej jako Królowa-Wiewióreczka, wynika właśnie z jej prostolinijnego podejścia - wskazywania celów bez wciągania w polityczne intrygi. Ta preferencja dla jasnych zasad i bezpośrednich rozkazów odzwierciedla jego normandzkie korzenie oraz wojskowe wychowanie.

Pomimo swojego cynicznego stosunku do konwencjonalnych wartości rycerskich, które uważa za próżne i oderwane od rzeczywistości, Osgar traktuje rycerstwo jako substytut rodziny i źródło poczucia przynależności. Ta pozorna sprzeczność stanowi klucz do zrozumienia jego charakteru - choć odrzuca romantyczną wizję rycerstwa, ceni sobie wspólnotę wojowników i dyscyplinę, którą ona narzuca.

Jego postawa wobec władzy i autorytetów jest wybiórcza i oparta na osobistych doświadczeniach. Odmowa służby u króla Edgara po Derbach Serca Góry oraz późniejsze przejście na stronę Tarona var Wyndhame pokazują, że lojalność Normańczyka musi być zasłużona poprzez prostotę i szczerość, a nie jedynie przez formalne stanowiska czy tytuły.

Osgar var Hawkinge jest uznawany za jednego z najgroźniejszych rycerzy na kontynencie, co zawdzięcza swojemu wyjątkowemu połączeniu siły fizycznej i wyszkolenia bojowego. Jego styl walki opiera się na wykorzystaniu dwuręcznego młota, Gromowładnego, który dzięki zaklęciom Aurory Montelli otacza się błyskawicami podczas uderzeń. Ta unikalna broń stała się jego znakiem rozpoznawczym, a jej moc potęguje naturalną siłę Normańczyka.

Specjalizuje się w taranowaniu i niszczeniu przeciwników siłą fizyczną, często łamiąc ich szyki poprzez bezpośrednie ataki. Noszona przez niego ciężka zbroja z magicznej rudy zapewnia mu doskonałą ochronę, pozwalając na prowadzenie walki w pierwszej linii. Jego technika jest prosta, ale niezwykle skuteczna - polega na miażdżących ciosach, które potrafią rozbić nawet najlepsze pancerze.

Podstawy swojego rzemiosła Osgar zdobył pod okiem Sir Engeleisa var Arwena, zwanego Rycerzem Gór, który zapewnił mu surowe i wymagające szkolenie. Ćwiczenia były na tyle niebezpieczne, że młody Osgar wielokrotnie mógł podczas nich postradać życie, co jednak zahartowało jego charakter i rozwinęło zabójcze umiejętności. To właśnie to mordercze szkolenie ukształtowało go w jednego z najgroźniejszych wojowników.

Mimo że w młodości był krnąbrny i agresywny, dyscyplina narzucona przez mistrza przekształciła te cechy w kontrolowaną siłę. Jego umiejętności rozwijały się przez lata służby u rodu Cuber, gdzie brał udział w licznych potyczkach i konfliktach. Doświadczenie zdobyte na polach bitew podczas okupacji drakarańskiej i późniejszych wojen uczyniło go weteranem znającym wszystkie aspekty sztuki wojennej.

Normańczyk odziedziczył po normańskim ojcu niezwykłą budowę ciała - jest bardzo duży i silny, co stanowi jego naturalną przewagę w walce. Jego pół-normandzkie pochodzenie objawia się w nadludzkiej wręcz sile fizycznej, co udowodnił podczas ucieczki z obozu Edgara, gdzie będąc w samej bieliźnie i bez broni zabił dwóch w pełni uzbrojonych rycerzy, jednemu miażdżąc głowę gołymi rękami.

Jego wytrzymałość jest legendarna - potrafi walczyć w ciężkiej zbroi przez długi czas, nie tracąc przy tym skuteczności. Nawet w zaawansowanym wieku, pomimo że zauważył spadek formy w porównaniu z młodszymi rycerzami, nadal pozostaje groźnym przeciwnikiem. Jego fizyczna kondycja pozwalała mu wygrywać większość turniejów organizowanych podczas okupacji drakarańskiej.

Osgar zdobył bogate doświadczenie podczas III Wojny Amarantu, gdzie walczył po stronie rodu Cuber przeciwko Drakarii. Jego umiejętności były wystawiane na próbę w prawdziwych bitwach, a nie tylko turniejowych arenach. Preferował pole walki nad turniejami, co świadczy o jego praktycznym podejściu do rycerstwa.

Podczas Derbów Serca Góry walczył w bitwie o Gorlamdar, gdzie został powalony i pojmany, co jednak nie umniejsza jego umiejętności, a raczej pokazuje realia wojny. Jego późniejsze działania jako przywódcy małej drużyny, która samodzielnie siała spustoszenie na ziemiach Edgara, dowodzą jego zdolności taktycznych i przywódczych. Umiejętność przetrwania w trudnych warunkach i prowadzenia skutecznych działań partyzanckich świadczy o wszechstronności jego zdolności bojowych.

Osgar var Hawkinge urodził się jako bękart, znany początkowo jako Osgar Steel. Był synem Lady Bohild var Hawkinge i nieznanego Normana z Hazardu. Mimo niepewnego pochodzenia, matka uznała go za prawowitego członka rodu Hawkinge, choć nigdy nie był przeznaczony do dziedziczenia rodowych dóbr.

Od najmłodszych lat Osgar przejawiał trudny charakter. Jako dziecko wykorzystywał swoją nadzwyczajną siłę i posturę do znęcania się nad rówieśnikami, służbą, a nawet okazywał bezczelność i arogancję starszym krewnym i gościom rodowym. Jego zachowanie stało się na tyle uciążliwe, że Lady Bohild, nie widząc innych perspektyw dla krnąbrnego syna, podjęła decyzję o oddaniu go na wychowanie mistrzowi rycerskiemu.

W wieku ośmiu lat Osgar opuścił rodzinny dom i został giermkiem u sławnego Sir Engeleisa var Arwena, zwanego Rycerzem Gór, który służył rodowi Cuber w prowincji Moorhaven. Ten okres miał fundamentalne znaczenie dla ukształtowania charakteru przyszłego rycerza.

Engeleis var Arwen zapewnił Osgarowi surową dyscyplinę i wymagające szkolenie, które wielokrotnie narażało chłopca na niebezpieczeństwo utraty życia. Ćwiczenia były tak intensywne, że tylko najtwardsi mogli je przetrwać. Paradoksalnie, ta mordercza praktyka przyniosła zaskakujące efekty - zahartowała charakter młodego Osgara i rozwinęła jego naturalne predyspozycje do walki.

Pod okiem doświadczonego mistrza Osgar nie tylko opanował sztukę posługiwania się bronią, ale także nauczył się pokory i dyscypliny, których tak bardzo brakowało mu w dzieciństwie. Szkolenie pod okiem Rycerza Gór trwało wiele lat i przekształciło krnąbrnego chłopca w niezwykle sprawnego wojownika.

Po ukończeniu szkolenia i złożeniu przysięgi rycerskiej, Osgar rozpoczął służbę u rodu Cuber, kontynuując tradycję swojego mistrza. Jako dorosły rycerz szybko zyskał rozpoznawalność pod pseudonimem Normańczyk, nawiązującym do jego pochodzenia.

Jako rycerz w służbie rodu Cuber, Osgar var Hawkinge szybko zyskał reputację jednego z najgroźniejszych wojowników w królestwie. Preferował prawdziwe pole bitwy ponad turniejowe areny, choć podczas okupacji drakarańskiej, gdy organizowano jedynie lokalne turnieje, regularnie je wygrywał, potwierdzając swoją klasę.

Normańczyk był znany ze skromnego stylu życia, co pozwoliło mu uzbierać środki na zakup drogiego ebonowego młota o nazwie Gromowładny. Jego senior, Hrabia Benton var Cuber, doceniając lojalność i umiejętności rycerza, podarował mu wspaniałą zbroję wykonaną z magicznej rudy. Wtedy też przyjął do swojej drużyny giermka - wnuka swojego mistrza, Winthropa var Arwena, który po ukończeniu szkolenia u Normańczyka zasłynął jako Rycerz Szarego Przełomu.

W czasie III Wojny Amarantu Osgar wraz z całym rodem Cuber przyłączył się do walki o wyzwolenie Araulenu spod drakarańskiej okupacji. Po zakończeniu wojny, na pierwszym dużym turnieju o kontynentalnej skali, został pokonany przez Sir Damiano de Vittocce z Nebrazzy. Ta porażka uświadomiła mu, że wiek zaczyna ograniczać jego możliwości, co skłoniło go do rezygnacji z udziału w turniejach.

Podczas konfliktu zwanego Derbami Serca Góry, Osgar walczył po stronie swojego seniora, rodu Cuber, który opowiedział się po stronie pretendenta do tronu, Tarona var Wyndhame. W bitwie o Gorlamdar został powalony i pojmany, a w tym czasie wojownicy wierni królowi Edgarowi wymordowali całą rodzinę Cuberów. Korzystając z niedyspozycji właściciela, młody rycerz imieniem Hygelac ukradł Osgarowi jego cenny młot.

Król Edgar var Langver próbował przekonać pojmanego rycerza do przejścia na swoją służbę, jednak według plotek Osgar napluł mu w twarz. Wyrok śmierci przez powieszenie nie został wykonany - lina nie wytrzymała ciężaru potężnego rycerza, co ten bez wahania wykorzystał.

W spektakularnej ucieczce, będąc jedynie w bieliźnie i bez broni, Osgar zabił dwóch w pełni uzbrojonych rycerzy, jednemu z nich miażdżąc głowę gołymi rękami. Powrócił do Moorhaven, gdzie odnalazł swoją drużynę i rozpoczął serię ataków na ziemie wierne Edgarowi, polując szczególnie na Hygelaca w celu odzyskania młota.

Działania jego małej drużyny były tak skuteczne, że zwróciły uwagę Earline var Wyndhame z domu Fyre, żony króla Tarona. To spotkanie doprowadziło do zmiany lojalności Osgara, który przeszedł na służbę do królowej jako jej osobisty rycerz.

Sir Osgar var Hawkinge, znany powszechnie jako Normańczyk, jest rycerzem o wyjątkowej sile fizycznej i charakterystycznym stylu walki. Jako bękart z mieszanego pochodzenia normańsko-amarantiańskiego, przez całe życie dążył do zdobycia pozycji w świecie rycerstwa, co stało się jego głównym celem i źródłem poczucia przynależności. Pomimo początkowych trudności z zachowaniem i konfliktów z rodziną, dzięki surowemu szkoleniu u Sir Engeleisa var Arwena, Rycerza Gór, wykształcił się w jednego z najgroźniejszych wojowników kontynentu.

Osgar służył wiernie rodowi Cuber jako rycerz, podobnie jak jego mistrz. Po wybiciu rodu Cuber podczas Derbów Serca Góry, jego lojalność przeszła na ród Wyndhame, a konkretnie na królową Earline var Wyndhame, zwaną Wiewióreczką. Jako jej osobisty rycerz, ceni prostotę ich relacji – otrzymuje jasne cele do wykonania, bez angażowania się w skomplikowane gry polityczne, co odpowiada jego charakterowi.

Jego styl walki opiera się na ciężkiej zbroi i dwuręcznym młocie, Gromowładnym, który dzięki zaklęciom Aurory Montelli otacza się błyskawicami. Normańczyk preferuje bezpośrednie starcia, taranowanie przeciwników i niszczenie wroga siłą fizyczną. Podczas okupacji drakarańskiej dominował w lokalnych turniejach, wygrywając większość z nich, co ugruntowało jego reputację jako wybitnego wojownika. Jednak po III Wojnie Amarantu, na pierwszym dużym turnieju kontynentalnym, przegrał z Sir Damiano de Vittocce z Nebrazzy, co uświadomiło mu, że wiek zaczyna ograniczać jego możliwości. Po tej porażce zrezygnował z udziału w turniejach, skupiając się wyłącznie na służbie polowej i prawdziwych bitwach.

Normańczyk nie wierzy w tradycyjne rycerskie wartości, uważając je za próżne i oderwane od rzeczywistości. Mimo to rycerstwo traktuje jak rodzinę, znajdując w nim sens przynależności i wspólnoty. Jego drużyna, złożona z zaufanych towarzyszy takich jak giermek Cyniburg var Fyre czy magini Aurora Montella, stanowi dla niego oparcie w trudnych chwilach. Nawet po osobistych tragediach, jak śmierć jego byłego giermka Winthropa var Arwena podczas Derbów Serca Góry, Normańczyk kontynuuje służbę, dowodząc, że choć krytyczny wobec ideałów, pozostaje wierny rycerskiemu powołaniu jako drodze życia.

Drużyna rycerska Sir Osgara var Hawkinge, znanego jako Normańczyk, stanowi zgrany zespół złożony z osób o różnorodnych umiejętnościach i pochodzeniu. W jej skład wchodzą zarówno szlachetnie urodzeni, jak i osoby o skromniejszym pochodzeniu, co odzwierciedla specyficzne podejście Normańczyka do dobierania współpracowników. Każdy członek drużyny pełni określoną funkcję, co pozwala na sprawne funkcjonowanie zarówno w czasie pokoju, jak i podczas działań wojennych.

Giermkiem Normańczyka jest Cyniburg var Fyre, krewna królowej Earline var Wyndhame z domu Fyre. Jako córka Theodlaca Drakarańskiego, wielkiego dowódcy i znanego wojownika, Cyniburg została przydzielona do drużyny Normańczyka na życzenie swojej ciotki. Młoda szlachcianka przechodzi szkolenie rycerskie pod okiem doświadczonego wojownika, ucząc się nie tylko sztuki walki, ale także odpowiedzialności i dyscypliny. Obecność Cyniburg w drużynie stanowi również element politycznego układu między Normańczykiem a rodem Fyre.

Funkcję skarbnika pełni Merehwit Seasmoke, bękart z Kirlan. Jego pochodzenie nie przeszkadza mu w skutecznym zarządzaniu finansami i zaopatrzeniem drużyny. Merehwit odpowiada za wszystkie sprawy związane z utrzymaniem drużyny, od zakupu wyposażenia po negocjacje wynagrodzeń za usługi. Jego znajomość realiów różnych regionów Amarantu okazuje się nieoceniona podczas podróży i misji.

Uchtred z Hazelmaru pełni rolę kuka, dbając o wyżywienie drużyny. Jego umiejętności kulinarne są wysoko cenione przez wszystkich członków drużyny, a posiłki przygotowywane przez niego stanowią ważny element utrzymania morale. W kulturze rycerskiej kuk jest symbolem statusu, a obecność Uchtreda w drużynie Normańczyka podkreśla jej prestiż.

Sztandarowym drużyny jest Bedwig var Wilmere, brat baronessy Deorwine var Wilmere, który przez lata bezskutecznie starał się zostać giermkiem. Dopiero układ między jego siostrą a królową Earline umożliwił mu dołączenie do drużyny Normańczyka. Bedwig z ogromnym zaangażowaniem wykonuje swoje obowiązki, nosząc sztandar drużyny podczas bitew i ceremonii. Jego obecność stanowi realizację marzeń całego życia.

Aurora Montella, magini z Nebrazzy, jest nie tylko członkinią drużyny, ale także osobą szczególnie związaną z Normańczykiem. Ich znajomość sięga czasów okupacji drakarańskiej, kiedy to Aurora została oskarżona o szpiegostwo na dworze Cuberów. Normańczyk jako jedyny stanął w jej obronie, przekonując hrabiego Bentona var Cubera o niewystarczających dowodach. Od tamtej pory Aurora podróżuje z drużyną, wykorzystując swoje umiejętności w zakresie magii bojowej, magii życia i zaklinania. To właśnie ona zaklęła młot Normańczyka, Gromowładnego, nadając mu właściwości błyskawic. Pomimo zażyłości między nimi, para nie pozostaje w formalnym związku.

W przeszłości giermkiem Normańczyka był Winthrop var Arwen, wnuk jego mistrza Engelisa var Arwena. Po ukończeniu szkolenia Winthrop stał się sławnym rycerzem znanym jako Rycerz Szarego Przełomu. Normańczyk darzył go dużym szacunkiem i sympatią. Niestety, Winthrop zginął podczas Derbów Serca Góry w trakcie Bitwy Połamanego Miecza, co stanowiło bolesną stratę dla Normańczyka.

• Aurora Montella
• Bedwig var Wilmere
• Cyniburg var Fyre
• Merehwit Seasmoke
• Sir Winthrop var Arwen
• Uchtred z Hazelmaru