Derby Serca Góry

Arauleńska prowincja Moorhaven kiedyś była bardzo silna ze względu na swoje strategiczne położenie przy granicy z Zakonem Gregoriańskim. Mimo niezbyt bogatych ziem, prowincja ta otrzymywała dużo wsparcia finansowego i militarnego, ponieważ była kluczowa dla obrony królestwa. Mieszkańcy prowincji nie musieli martwić się o swoją samowystarczalność, gdyż całe królestwo wspierało ich w zapewnianiu warunków obrony i lojalności. Ich głównym zadaniem było budowanie twierdz i bronienie granic, a wszelkie inne potrzeby były zaspokajane przez królestwo.

Po zakończeniu II Wojny Amarantu i upadku Zakonu, całe terytorium gregoriańskie zostało przejęte przez Araulen, co spowodowało, że Moorhaven przestało być kluczową prowincją. Odcięcie od dostaw i wsparcia, które nie były już potrzbne, sprawiło, że prowincja zaczęła ubożeć. System, który działał przez wiele lat, przestał funkcjonować, co doprowadziło do mniejszych sporów między mieszkańcami oraz lordami prowincji. W czasie rządów Króla Alberta Zawodnego, cały Araulen zaczął doświadczać kryzysu, a mieszkańcy Moorhaven zaczęli głodować. Kiedy wybuchły Wojny Drakarańskie, Moorhaven poddało się Drakarii, nie będąc gotowym do walki.

Za rządów Drakarii prowincje działały samodzielnie, ale musiały płacić trybut Najwyższemu Królowi, Jimmiemu Cenwulfowi. Brak jasnego celu i wspólnej agendy sprawił, że wśród lordów Serca Góry, południowego baronatu w Moorhaven, zaczęło dochodzić do konfliktów. Ród Cuber, rządzący prowincją, mieli problem z załagodzeniem tych sporów, co doprowadziło do poważnych podziałów.

Po zakończeniu III Wojny Amarantu, Moorhaven powróciło do składu królestwa Araulenu. Jednakże powrót do normalności nie był prosty. Prowincja ta, niegdyś kluczowa w obronie granic Araulenu, straciła swoje strategiczne znaczenie po upadku Zakonu Gregoriańskiego i zakończeniu wojen. To miejsce, które kiedyś otrzymywało wsparcie finansowe i logistyczne, teraz zaczęło się zmagać z problemami ekonomicznymi i administracyjnymi. Brak jednoznacznego celu, jakim było utrzymywanie granic królestwa, spowodował stopniowy rozkład jedności wśród miejscowych lordów.

Główne problemy zaczęły się, gdy Król Edgar var Langver zdecydował się na dzielenie władzy w Moorhaven między generała Wilfreda var Radclyffego a hrabiego Bentona var Cubera. Edgar jeszcze za czasów wojny obiecał generałowi Wilfredowi var Radclyffee władzę w Moorhaven. Kiedy próbował odebrać tytuł hrabiowski Bentonowi var Cuber, reszta hrabiów wyraziła swoje niezadowolenie i obawę przed takim precedensem, szczególnie że Cuberowie rządzą Moorhaven od jego powstania, jeszcze z nadania dynastii Ectów.

Chcąc iść na kompromis z hrabiami, Edgar postanowił ustanowić w prowincji dwóch równorzędnych władców - Radclyffee’a, jako Namiestnika i Cubera, jako Hrabiego. Niestety, zamiast załagodzić konflikt, decyzja ta podzieliła prowincję na pół - zwolenników jednego i drugiego. Nowi lordowie skupieni wokół Fortu Azgan, których Namiestnik po wojnie wynagrodził tytułami, poszli za Radclyffeem. Z kolei lordowie Kamiennej Doliny zostali wierni Cuberowi, obawiając się utraty swoich tytułów, szczególnie że Radclyffee nie ukrywał swoich planów reform, mających na celu ożywienie prowincji, które mogły dotyczyć wymiany rządzących rodów. Ta sytuacja doprowadziła do podziału wśród władców Serca Góry. Baron Sawyer var Arwen popierał Cuberów, natomiast jego chorąży, Lady Wilona var Dral oraz Lord Randwulf var Hegen, byli zwolennikami zmian, otwarcie wspierając namiestnika Radclyffee’a wbrew swojemu baronowi.

Ostre spięcia między baronem a jego chorążymi zaostrzały sytuację w prowincji, a działania Namiestnika i Hrabiego dodatkowo podsycały konflikt. Pomimo że dochodziło do prowokacji, na szczęście jeszcze nie doszło do bezpośrednich starć. Słaba pozycja barona uniemożliwiała mu ogłoszenie otwartej rebelii, choć każdy na jego miejscu już dawno by tak uczynił. Mimo wzrastającej niechęci obie strony konfliktu w Kamiennej Dolinie wierzyły, że można jeszcze jakoś znaleźć wspólny język.

Po kilku latach, w 4:4 Hrabia Taron var Wyndhame ogłasza swoje ultimatum oraz mianuje się królem, co w znacznym stopniu podzieliło lojalność lordów Moorhaven i nie tylko. Zarówno Edgar, jak i Taron, zaczęli zbierać lordów gotowych walczyć za swoją sprawę, co spowodowało, że cały Araulen ogłaszał swoje poparcie. Namiestnik poparł Edgara, a Hrabia Cubera, co spowodowało, że ich zwolennicy również przyłączyli się do takich samych stronnictw.

W 4:5 roku Taron var Wyndhame bierze ślub z Earline var Fyre, córką księcia Birchton. Wyprawione zostaje huczne wesele w Kinlaig, na które zaproszone są wszystkie najważniejsze rody Araulenu, w tym baron oraz lordowie Serca Góry. Pomimo napiętej sytuacji w królestwie na ślub przyjeżdżają również przeciwnicy Tarona oraz sam Król Edgar. Mimo całej sytuacji z buntem stronnicy są w stanie zasiąść do jednego stołu i ucztować, mimo że atmosfera była napięta. Sytuacja zmienia się następnego dnia, kiedy Lady var Dral oraz Baron var Arwen poróżnili się debatując w towarzystwie na temat przyszłości ich krainy. Kłótnia szybko eskaluje do rękoczynów, wciągając coraz więcej osób, co doprowadza do wzajemnych potyczek między stronnikami Tarona i Edgara. Na szczęście neutralna i obiektywna księżna elfów, Norien Värn’asan'i, załagodziła spory i przywróciła porządek, sugerując rozwiązanie konfliktu między zwaśnionymi lordami w formie pojedynku rycerskiego.

Oboje lordów wystawili swoich synów: Lady var Dral wystawiła Sir Dudley’a var Dral, a Baron var Arwen Sir Winthropa var Arwen. Sir Winthrop var Arwen, znany także jako Rycerz Szarego Przełomu, był uważany za bardziej uzdolnionego niż Sir Dudley, dlatego większość lordów obstawiała wygraną stronników Tarona. Podczas pojedynku Sir Winthrop połamał swój miecz, co przyczyniło się do jego porażki, zaskakując wszystkich obecnych. Mimo że Rycerz Szarego Przełomu nie chciał zaakceptować wyniku walki, jego ojciec przyjął porażkę z godnością.

Po powrocie do Moorhaven, Sir Winthrop powiesił kowala, który wykuł jego miecz, a następnie zebrał drużynę i wyruszył do Wigdar, rodowych włości rodu Dral. W lesie zastawili pułapkę na Sir Dudley’a i jego drużynę. W wyniku potyczki zginął Sir Dudley, a Rycerz Szarego Przełomu powiesił jego ciało na drzewie. Całe zdarzenie zostało dostrzeżone przez pobliski patrol, który natychmiast udał się do Lady Wilony var Dral, aby poinformować ją o haniebnym czynie Sir Winthropa oraz o śmierci jej syna.

Lady Wilona, w swoim gniewie, wyrusza do Fortu Azgan, gdzie domaga się od Namiestnika Radclyffee’a sprawiedliwości. Namiestnik wysłuchał jej i ogłosił, że Sir Winthrop zostaje pozbawiony tytułów i włości oraz ma się natychmiast stawić w forcie, aby został osądzony. W międzyczasie Baron var Arwen udaje się po pomoc do Hrabiego Bentona var Cuber’a, twierdząc, że zarzuty są nieprawdziwe, a decyzję w tej sprawie powinien podjąć Hrabia, a nie Namiestnik.

Sir Winthrop nie stawił się na wezwanie, co skłoniło Namiestnika do ogłoszenia buntu i wezwania swoich chorążych. Następnie uderzył na rodową twierdzę Arwenów, Drundar, gdzie czekał na nich Hrabia var Cuber, który również zebrał swoich chorążych. Wywiązała się bardzo krwawa bitwa, nazwana Bitwą Połamanego Miecza. Bitwa nie wyłoniła jednoznacznego zwycięzcy, ale zaostrzyła konflikt. Rycerz Szarego Przełomu zginął broniąc mury zamku swojego ojca z ręki Lady Wilony. Jego ciało zostało później wywieszone przed obozem Namiestnika.

Mimo że do końca ultimatum pozostał jeszcze miesiąc, Król Taron var Wydhame wyrusza na wojnę, wspierając lojalnego mu Hrabiego Bentona var Cubera. Tym samym rozpoczyna się Wojna Dwóch Koron - wojna domowa między Królem Edgarem var Langverem a Królem Taronem var Wyndhame. Połamany na weselu miecz stał się symbolem upadku arauleńskiej jedności.

Konflikt przekształcił się w wojnę domową między stronnikami Edgara i Tarona. Wzajemne nieporozumienia i brak porozumienia w Moorhaven doprowadziły do dalszego rozłamu w prowincji. Upadek jedności Arauleńczyków osłabił królestwo, a wojna domowa przyniosła wiele strat i zniszczeń. Wrogość między zwolennikami różnych frakcji jeszcze bardziej pogłębiła kryzys w królestwie, a symboliczny połamany miecz stał się przypomnieniem o kosztach wewnętrznych konfliktów.

• Namiestnik Wilfred var Radclyffee

• Hrabia Benton var Cuber

• Baron Sawyer var Arwen

• Sir Winthrop var Arwen

• Lady Wilona var Dral

• Sir Dudley var Dral

• Lord Randwulf var Hegen

• Derby Serca Góry porównywana jest do Czarnej Jesieni;

• Wszystkie trzy zwaśnione rody: Arwen, Dral oraz Hegen wywodzą się z Kamiennych Ludzi.