Bitwa Połamanego Miecza to pierwsze otwarte starcie w Wojnie Dwóch Koron, które wybuchło podczas wesela Tarona var Wyndhame w Kinlaig. Konflikt rozpoczął się od kłótni między Lady Wiloną var Dral a Baronem Sawyerem var Arwen, która przerodziła się w potyczki między ich stronnikami. Aby rozwiązać spór, zorganizowano pojedynek rycerski między Sir Dudleyem var Dral a Sir Winthropem var Arwen. Sir Winthrop przegrał walkę z powodu złamanego miecza, co stało się symbolicznym momentem dla całej bitwy.
Po przegranym pojedynku Sir Winthrop, zawstydzony i upokorzony, postanowił się zemścić. W nocy zamordował Sir Dudleya, a jego ciało powiesił w lesie, co wywołało gniew Lady Wilony. Namiestnik Wilfred var Radclyffee ogłosił wówczas Sir Winthropa buntownikiem, co doprowadziło do otwartego konfliktu między zwolennikami Radclyffee’a a stronnikami hrabiego Bentona var Cubera, który popierał Tarona. Bitwa rozgorzała w Moorhaven, gdzie obie strony starły się w krwawej walce.
Bitwa zakończyła się śmiercią Sir Winthropa, który poległ z ręki Lady Wilony, a jego ciało wystawiono na widok publiczny jako przestrogę. Mimo to starcie nie przyniosło rozstrzygnięcia w konflikcie między Taronem a Edgarem. Zniszczenia w Moorhaven były ogromne, a połamany miecz stał się symbolem upadku jedności królestwa. Bitwa Połamanego Miecza zapoczątkowała długotrwałą wojnę domową, która podzieliła Araulen na dwa obozy i osłabiła jego pozycję na arenie międzynarodowej.