Czarna Jesień

Kiedy w 2:207 roku wybuchła epidemia trądu w Królestwach Północy, wszystkie kraje kontynentu zaczęły cierpieć - choroba miała to do siebie, że nie znała pojęcia jakim jest status społeczny i na swój pokrętny sposób była sprawiedliwa w doborze ofiar. W prowincji Whisperhout od kilku lat trwała cicha walka o władzę - hrabia Retor var Graven, który był już człekiem leciwym, nie spłodził do tej pory żadnego potomstwa, co zapowiadało elekcję lub odgórny rozkaz króla. W wyścigu po tron hrabiego liczyli się dwaj baronowie - Aen z rodu Windbloom oraz Sulivan z rodu Sabelrot, którzy, jak powszechnie było wiadomo, nie darzyli się nawzajem sympatią.

Obydwaj baronowie bardzo przysłużyli się sprawie arauleńskiej podczas II Wojny Arauleńskiej. Pierwszy z nich, Aen, doskonale poprowadził swoje wojska podczas wojny z Hazardem, natomiast drugi, Sulivan, nadzorował budowę fortów na terenie królestwa Birchton oraz dodatkowo, po pokonaniu Zakonu Gregoriańskiego, to on negocjował z władcą sąsiada jego przyłączenie się do Araulenu na zasadach lennika. W świetle ostatnich wydarzeń obaj uchodzili za wpływowych i rozsądnych władców.

Kiedy w pierwszym roku trwania plagi zmarł król Ecbert oraz hrabia var Graven, obaj baronowie postanowili wykorzystać chaos spowodowany epidemią i zaczęli prowadzić własną grę polityczną. Rozpoczęły się regularne sabotaże oraz zaczepki, które szybko przerodziły się w regularną wojnę pomiędzy dwoma baronami. Przez trwającą plagę prowincja została zostawiona sobie samej na prawie rok.

W 2:212 roku, kiedy epidemia się kończy, sytuację postanowił załagodzić sam świeżo koronowany król Egerwald Krzywonosy. Władca królestwa wybrał jednak najgorszą z możliwych opcji, bowiem tylko jego wyraźny rozkaz mógłby zakończyć nabierającą tempa wojną domową w jednej z kluczowych arauleńskich prowincji. Król jednak otwarcie przyznał, że nie potrafi dokonać tego wyboru i oddaje decyzję lordom, którzy wybrali hrabiego var Windblooma przewagą jednego głosu. Władca wrócił do stolicy, a Sulivan var Sabelrot do rodzimego Langham, gdzie zgodnie z tradycją zebrał swoich chorążych, aby złożyć hołd nowemu władcy.

Nadeszła jesień - Sulivan przybył do Whisperhout ze swoimi chorążymi. Podczas ceremonii koronowania Sabelrot wyciągnął miecz, a następnie zabił Aena. W zamku doszło do rzezi, w wyniku której zginęła znaczna większość rodu Windbloom - zbiec udało się jedynie bratankowi Aena, Odalricowi. W międzyczasie Sulivan zmusił Arcykapłana Świętego Słońca do koronowania go na nowego hrabiego. Nowy władca urządził publiczną egzekucję całej gwardii Windbloomów oraz rozesłał poselstwa na całe hrabstwo.

Odalric stanął na czele lojalnych chorążych wuja i ruszył na wojnę z uzurpatorem - wywiązał się szereg bitew, w wyniku których zginęło wielu cywili oraz zniszczonych zostało wiele farm oraz zabudowań miejskich. Do konfliktu włączył się król Egerwald, który na czele Gwardii Królewskiej oraz armii Armektu i Haltal spacyfikował wojska samozwańczego hrabiego Sabelrota.

Król zadecydował o powieszeniu Sulivana oraz jego siostry Rimildy, wraz z którą ten przewodził rebelii. Na szafot poszło również kilku lordów. Władzę nad rodem Sabelrotów objął kuzyn Sulivana, Baerwald. Na tronie Whisperhout zasiadł natomiast Odalric var Windbloom, a jego koronacji osobiście przypilnował sam król. Syn uzurpatora, Herewulf, zostaje zabrany do Starego Armektu, gdzie od tego czasu on i jego potomkowie żyli jako zakładnicy na wypadek ponownego buntu jego rodziny. Dodatkowo ze względu na słabość rodu Windbloom Król wydziela część Whisperhout, która należała do Sabelrotów i przydziela ją rodowi Wyndhame, który kilka lat wcześniej założył jego wuj - w ten sposób chce uchronić region przed próbą zemsty jednej ze stron i zapewnić w prowincji pokój. W ten sposób Aegenwulf var Wyndhame zostaje baronem.

Historycy nazwali bunt Sabelrota Czarną Jesienią - choć wojna trwała krótko, to była bardzo obfita w zniszczenia oraz ofiary. Kronikarze lata później dotarli do dowodów według których Aen var Windbloom przykupił większość lordów, co unieważniło elekcję. Ze względu na wciąż panującą plagę sprawa została zamieciona pod dywan. Kroniki zawierają również bardzo dużo wspominek o tym, że do konfliktu prawdopodobnie w ogóle by nie doszło, gdyby król potrafił podjąć decyzję, zamiast zrzucać odpowiedzialność na skłóconych lordów. Między innymi dlatego król Egerwald Krzywonosy z rodu Ect przeszedł do historii jako uważany za słabego.

Czarna Jesień przyczyniła się do bankructwa prowincji, nad której problemem pochylił się dopiero król Ealhmund Wielki, a przywrócenie hrabstwu dawnego blasku było kluczową częścią Planu Rozwoju.