Wojna Agloweńska

Wojna Agloweńska wybuchła w wyniku długotrwałego narastania napięć spowodowanych rządami Verili'isil Aglowen, która podawała się za Oświeconą Księżną Birchton i Czempionkę Aglosa - boga światła i sprawiedliwości, podczas gdy w rzeczywistości służyła mrocznym boginiom Elfrit i Namorze. Jej panowanie charakteryzowało się militaryzmem, religijnym fanatyzmem i manipulacją, co stopniowo prowadziło do degeneracji moralnej i religijnej w księstwie.

Bezpośrednim impulsem do wybuchu konfliktu była masakra w mieście Flodwudu, gdzie Verili'isil sprowadziła potężną klątwę, która zabiła wszystkich mieszkańców, w tym Baldwulfa var Dalley'a i ludność cywilną, oraz okupującą miasto armię na czele z Ladnynem var Fyre i hrabią Wulganem var Windbloom. Choć przedstawiała to jako karę Aglosa dla heretyków, charakter klątwy wyraźnie wskazywał na jej mroczne pochodzenie. To wydarzenie wstrząsnęło regionem i zmobilizowało przeciwników Oświeconej Księżnej do działania.

Kolejnym ważnym czynnikiem była rosnąca potęga Verili'isil, która dzięki swojej mocy oszustw była w stanie przekonać większość birchtończyków do oddawania czci bogini Elfrit - mrocznej siostrze Aglosa, bogini mroku i zła. Nieliczni oporni, którzy zachowali trzeźwość umysłu, zmuszeni byli opuścić Birchton i dołączyć do sił rodu Fyre w Whisperhout w Araulenie, tworząc tym samym zorganizowany opór przeciwko jej rządom.

Decydującym momentem była interwencja zewnętrzna, gdy Księstwo Casterville, mimo wewnętrznych podziałów religijnych między Kościołem Aglosa a Kultem Goddejki, ostatecznie zdecydowało się wystąpić przeciwko Verili'isil. Bezpośrednią przyczyną wybuchu Wojny Księżnych było spotkanie armii Verili'isil i księżnej Alysy var Maravel w granicznym mieście Twinsburh, co zapoczątkowało otwarty konflikt zbrojny.

Ostateczne zaangażowanie Królestwa Araulenu nastąpiło po audiencji Hererica var Fyre u króla Roberta Walecznego, gdzie przedstawiono dowody na fałszywy charakter rządów Verili'isil. Kluczowym elementem było pokonanie klątwy we Flodwudu dzięki rytuałowi Pramatki Ashy podczas Koniunkcji Zbawienia, co umożliwiło arauleńskiej armii przekroczenie granicy i rozpoczęcie właściwej Wojny Agloweńskiej.

Wojna Agloweńska rozpoczęła się od śmiałego manewru armii arauleńskiej i sił rodu Fyre, które postanowiły przekroczyć granicę Birchton przez miasto Flodwudu, dotknięte śmiertelną klątwą rzuconą przez Verili'isil Aglowen. Przekroczenie rzeki Midr było niemożliwe ze względu na jej nieprzewidywalny charakter i szerokość, co zmusiło sprzymierzonych do znalezienia alternatywnego rozwiązania.

Kluczową rolę w przełamaniu klątwy odegrał pomysł Enyii Eluve'ta z rodu Vel'väriis, która zaproponowała uświęcenie drzewa podczas Koniunkcji Zbawienia wedle leśno-elfickich rytuałów. Dzięki wsparciu księcia arauleńskich elfów Alagnira Värn'afaínsana oraz ochronie zapewnionej przez paladyna Ecgwalda var Fyre, udało się stworzyć Drzewo Dziedzictwa – święte drzewo Pramatki Ashy, które zneutralizowało moc klątwy Elfrit.

Cała operacja wymagała precyzyjnej koordynacji – podczas gdy elfy przeprowadzały rytuał pod ochroną Ecgwalda, główne siły czekały całą noc na możliwość przekroczenia granicy. Sukces tej misji pozwolił armii arauleńskiej i Fyrom na garnizonowanie się we Flodwudu i przygotowanie do dalszych działań wojennych.

Wojna Agloweńska trwała dwa lata i charakteryzowała się zaciętymi walkami na wielu frontach. Verili'isil Aglowen znalazła się w niezwykle trudnej sytuacji strategicznej, będąc atakowana jednocześnie z trzech kierunków – przez połączone siły Fyrów i Araulenu od południa, przez Zakon Gregoriański od zachodu oraz przez Księstwo Casterville od wschodu.

Armią Birchton dowodzili Synowie Verili'isil, którzy jednak nie mogli sprostać zdeterminowanym siłom sprzymierzonym. Ecgwald var Fyre wyróżnił się szczególnym męstwem podczas tej kampanii, osobiście pokonując wszystkich Synów Oświeconej Księżnej w kolejnych bitwach. Jego heroiczne czyny stały się legendą wśród walczących żołnierzy i dodawały im otuchy w najtrudniejszych momentach.

W miarę postępów wojny wiele rodów Birchton, które nie były całkowicie opanowane przez moc Verili'isil, zaczęło przyłączać się do buntu przeciwko jej rządom. To stopniowe odłączanie się kolejnych regionów od władzy Oświeconej Księżnej znacząco osłabiało jej pozycję i morale jej wojsk.

Wojna osiągnęła punkt zwrotny, gdy Gregorianie odbili południe Doliny Egaras w ramach prowadzonej przez nich Wojny Trzydziestoletniej, co stanowiło poważny cios dla obrony Birchton. Tymczasem siły arauleńskie i Fyrów skoncentrowały się na ataku na Twinsburh, gdzie pokonały ostatniego Syna Verili'isil. To strategiczne zwycięstwo pozwoliło na połączenie sił z armią Casterville i stworzenie zjednoczonego frontu przeciwko Oświeconej Księżnej.

Bitwa o Twinsburh okazała się jednak kosztowna dla rodu Fyre – podczas walk zginął Hereric var Fyre, głowa rodu i jeden z głównych przywódców rebelii. Pomimo tej straty, sprzymierzeni kontynuowali marsz na stolicę Birchton, Kinlaig, zdeterminowani, by ostatecznie pokonać Verili'isil.

Oświecona Księżna, widząc zbliżające się zagrożenie, postanowiła wyjść naprzeciw armii sprzymierzonych, co doprowadziło do decydującego starcia pod Eldhamstede w przeddzień święta Hangarok.

Bitwa pod Eldhamstede okazała się niezwykle krwawym i przełomowym starciem. Verili'isil Aglowen wykazywała się nadludzką wytrzymałością – żadne rany nie pojawiały się na jej ciele, co sprawiało wrażenie niemal całkowitej nieśmiertelności. Jej moce oszustw i manipulacji wciąż wpływały na przebieg walki, utrudniając sprzymierzonym skuteczne ataki.

W kulminacyjnym momencie bitwy Ecgwald var Fyre stanął do pojedynku z Oświeconą Księżną. Podczas długiej i wyczerpującej walki objawiła się w nim moc samego Aglosa, który naznaczył Ecgwalda na swojego prawdziwego Czempiona. W miarę trwania pojedynku moce oszustw Verili'isil zaczęły słabnąć, co pozwoliło części birchtończyków uświadomić sobie prawdziwą naturę wydarzeń i zaczęli się poddawać.

Ostatecznie, gdy Verili'isil była już wykończona walką, Ecgwald cisnął nią w Boski Ogień, który całkowicie ją spalił. Symboliczne znaczenie tego czynu było nie do przecenienia – Boski Ogień nigdy nie zrobiłby krzywdy prawdziwej czempionce Aglosa, co ostatecznie obnażyło fałsz jej twierdzeń o boskim wybraństwie. Niestety, sam Ecgwald zmarł dwie godziny później w wyniku odniesionych podczas walki ran.

Wojna Agloweńska przyniosła fundamentalne zmiany w strukturze władzy Birchton. Po obaleniu Verili'isil Aglowen zorganizowano Wielkie Posiedzenie Birchtońskie, które powołało pięciu nowych Earlów tworzących Witenagemot. Ta rada miała zastąpić władzę książęcą, co jednak okazało się nietrwałym rozwiązaniem.

Nowy Witenagemot uznał rządy Verili'isil za uzurpatorskie i uniewinnił birchtończyków, uznając że działali pod wpływem jej mocy oszustw. Fyrowie zostali Earlami Złotego Wybrzeża, a elficki ród Vel'väriis otrzymał godność Earlów Rzecznej Puszczy i władzę nad Flodwudu, gdzie postawili Drzewo Dziedzictwa, znane jako Buk Jedności.

Próba narzucenia przez króla Roberta Walecznego nowego księcia dla Birchton – Mervina var Fyre – zakończyła się niepowodzeniem. Witenagemot odrzucił autorytet arauleńskiego monarchy, argumentując że sam jest uzurpatorem nieuznanym przez hrabiów i Kościół.

Brak zgody co do wyboru księcia doprowadził do długotrwałego okresu chaosu. Earlowie zaczęli walczyć między sobą o wpływy, co ostatecznie przerodziło się w wieloletnią wojnę domową pomiędzy czterema earlami, która osłabiła księstwo na dziesięciolecia. Ten okres znany jest jako Wojna Earlów.

Jednym z najważniejszych skutków wojny było rozwiązanie Kościoła Agloweńskiego, który został uznany za heretycką organizację służącą celom Verili'isil. Na jego miejsce przywrócono stary Birchtoński Kościół podległy Arauleńskiemu Kościołowi Aglosa.

Ze względu na brak zaufania do lokalnych kapłanów, którzy mogli podlegać wpływom Verili'isil, stanowisko hierarchy Birchton objął Ojciec Cynewald z Doncaster, pochodzący z Araulenu. To zapewniło powrót do ortodoksyjnej wiary w Aglosa.

Wojna Agloweńska pozostawiła po sobie zniszczone miasta i wyludnione tereny. Flodwudu, które padło ofiarą klątwy Verili'isil, wymagało całkowitej odbudowy. Twinsburh, gdzie toczyły się zacięte walki między armią Verili'isil a siłami Casterville, zostało poważnie zniszczone podczas Wojny Księżnych.

Straty wśród birchtońskiej szlachty były ogromne – choć wszyscy Synowie Verili'isil zginęli z ręki Ecgwalda var Fyre, nie dało się przywrócić żyć, które odebrali za swoich rządów. Ród Fyre stracił dwóch ważnych członków: Hererica var Fyre, który poległ podczas bitwy o Twinsburh, oraz Ecgwalda var Fyre, który zmarł od ran po pokonaniu Verili'isil.

Wojna wzmocniła więzi między Araulenem a rodem Fyre, choć jednocześnie ujawniła napięcia między królem Robertem Walecznym a birchtońskimi earlami. Sojusz z Casterville, który zaangażował się w konflikt mimo wewnętrznych podziałów religijnych, okazał się trwały i pomógł w odbudowie Birchton.

Elficki ród Vel'väriis zyskał bezprecedensowy wpływ na politykę Birchton, otrzymując godność earlowską i władzę nad Flodwudu. Ustanowienie Drzewa Dziedzictwa w tym mieście symbolizowało nowy rozdział w relacjach między ludźmi a elfami w regionie.