Verili’isil Aglowen, Córa Aglosa

Verili'isil Aglowen była postacią o głęboko zranionej psychice, której życie zostało naznaczone porzuceniem i manipulacją. Od najmłodszych lat wychowywana w kulcie mroku przez Bractwo Dzieci Namory, szczerze wierzyła w swoją misję wyzwolenia świata spod panowania światła Aglosa. Jej charakter kształtował się pod wpływem silnej potrzeby akceptacji i miłości, której nie doświadczyła od własnej matki.

Początkowo kierowała się szczerym przekonaniem o słuszności swojej drogi, co widać w jej młodzieńczym oddaniu dla kultu Elfrit. Jednak z czasem, pod wpływem osobistych rozczarowań i odrzucenia, jej charakter uległ znacznemu pogorszeniu. Doświadczenie z Camdynem, którego darzyła uczuciem, a który pozostał wierny swojej żonie, wywołało w niej głębokie rozgoryczenie i zgorzknienie. Od tej pory skupiła się całkowicie na realizacji boskiego planu Elfrit, tracąc resztki ludzkich uczuć.

Verili'isil posiadała niezwykłą zdolność do manipulacji i oszustwa, które wykorzystywała z mistrzowską precyzją. Potrafiła przekonać całe księstwo, że jest czempionką Aglosa, a jej głos miał tak sugestywną moc, że wpływał na postrzeganie rzeczywistości przez otaczających ją ludzi. Jej umiejętności strategiczne i taktyczne były wyjątkowe, co udowodniła reformując birchtońską armię i prowadząc zwycięskie kampanie wojenne.

Z czasem jej charakter stawał się coraz bardziej okrutny i bezwzględny. Masakry ludności cywilnej w Devronie oraz stosy "heretyków" w Birchton świadczyły o całkowitym zatraceniu moralnych granic. Mimo to do końca wierzyła w słuszność swoich działań, uważając je za konieczne dla triumfu mroku nad światłem. Jej tragizm polegał na tym, że będąc narzędziem w rękach mrocznych bogiń, sama uważała się za wybawicielkę.

Verili'isil Aglowen była wybitną szermierką, wyszkoloną w walce mieczem półtoraręcznym. Jej umiejętności w tej dziedzinie były na najwyższym poziomie, co pozwalało jej skutecznie stawać do pojedynków z najlepszymi rycerzami Birchton. Podczas próby, która miała potwierdzić jej rzekome boskie powołanie, pokonała wszystkich najznakomitszych wojowników księstwa bez poniesienia jakichkolwiek obrażeń, co świadczyło o jej niezwykłej zwinności i precyzji w walce.

Oprócz talentów bojowych, Verili'isil posiadała również zdolności taktyczne i strategiczne. Po przybyciu na dwór księcia Camdyna została mianowana pułkowniczką Birchton, co wywołało niemały skandal, ale również świadczyło o jej kompetencjach w dziedzinie wojskowości. Wspólnie z Camdynem przeprowadziła reformy w armii księstwa, tworząc nową kadrę kapitańską i prowadząc rekrutację. Dzięki jej działaniom wojsko Birchton stało się znacznie silniejsze i lepiej zorganizowane.

Verili'isil wykazywała się również zdolnościami przywódczymi i organizacyjnymi. Jako Oświecona Księżna Birchton zajmowała się modernizacją armii i umacnianiem pozycji swojego odłamu Kościoła Aglosa. Jej umiejętność zarządzania i wprowadzania zmian w strukturach wojskowych oraz religijnych świadczyła o strategicznym myśleniu i determinacji w dążeniu do wyznaczonych celów.

Verili'isil przyszła na świat jako nieślubne dziecko księcia Haywooda var Ainsleya i leśnej elfki Bläthan Länn'gälis. Jej narodziny miały miejsce w dniu święta Vaernir, co w tradycji aglosiańskiej symbolizuje odrodzenie światła. Matka, która była ulubioną nałożnicą księcia, została przez niego wyrzucona z dworu, gdy okazało się, że jest w ciąży. Utrata wygodnego życia i łask władcy sprawiła, że Bläthan Länn'gälis zaczęła żywić głęboką nienawiść do własnego dziecka, obwiniając je o swoje nieszczęście.

Tuż po porodzie, ogarnięta rozpaczą i złością kobieta porzuciła noworodka w kanałach miejskich. Właśnie tam, w ciemnościach podziemnych korytarzy, małą Verili'isil odnalazła Ealhburg – wysoko postawiona dowódczyni Bractwa Dzieci Namory. Ta wpływowa wyznawczyni mroku zabrała dziecko pod swoją opiekę, widząc w nim potencjalne narzędzie do realizacji celów swojego kultu.

Od najmłodszych lat Verili'isil była wychowywana w kulcie mroku przez swoją przybraną matkę. Ealhburg osobiście szkoliła ją i indoktrynowała, wpajając przekonanie, że światło Aglosa to wielkie kłamstwo, a prawdziwe wyzwolenie może przyjść tylko przez oddanie się Elfrit i jej córce Namorze. Mimo że dziewczyna szczerze pokochała swoją mistrzynię, w głębi serca zawsze tęskniła za poznaniem swojej prawdziwej matki i zrozumieniem przyczyny swojego porzucenia.

Verili'isil spędziła swoje dzieciństwo pod ścisłym nadzorem mistrzyni Ealhburg, wysokiej rangą dowódczyni Bractwa Dzieci Namory. Od najmłodszych lat była poddawana intensywnemu szkoleniu fizycznemu i duchowemu, które miało przygotować ją do przyszłej misji. Ealhburg osobiście czuwała nad jej rozwojem, traktując ją jak własną córkę i wpajając przekonanie, że światło Aglosa jest kłamstwem, a prawdziwe wyzwolenie może przynieść tylko panowanie Namory i Elfrit.

Mimo głębokiej wiary w nauki Bractwa, Verili'isil doświadczała wewnętrznych konfliktów związanych z porzuceniem przez biologiczną matkę. Tęsknota za Bläthan Länn'gälis była w niej tak silna, że często modliła się w samotności do Namory, zadając sobie fizyczne cierpienie przez samobiczowanie i głodówki w nadziei na boską odpowiedź. Choć szczerze wierzyła, że jej przygotowania służą wyzwoleniu świata, nie mogła zapomnieć o matce i pragnęła ją poznać.

Jednym z kluczowych elementów jej szkolenia był trening szermierczy z mieczem półtoraręcznym. Pod okiem Ealhburg doskonaliła techniki walki, stając się zabójczym szermierzem. Jej umiejętności bojowe rozwijały się równolegle z duchowym przygotowaniem do przyszłej roli.

W wieku trzynastu lat Verili'isil przeżywała głęboki kryzys duchowy. Pomimo całkowitego oddania sprawie mroku i wieloletniego wychowania w kulcie Namory, nie otrzymywała żadnego znaku od ukochanej bogini. W odpowiedzi na to milczenie dziewczyna podjęła ekstremalne praktyki ascetyczne – spędzała długie godziny na samotnych modlitwach, stosowała surowe posty prowadzące do wyczerpania organizmu oraz praktykowała samobiczowanie, które pozostawiało ślady na jej ciele. Te fizyczne i duchowe cierpienia miały być ofiarą mającą zwrócić uwagę bogini.

Po wielu tygodniach takich praktyk Namora wreszcie odpowiedziała na jej modlitwy. Bogini wyznaczyła Verili'isil zadanie, które miało stanowić ostateczny sprawdzian jej wierności – miała zabić własną matkę, Bläthan Länn'gälis. Dla młodej dziewczyny, która od zawsze tęskniła za poznaniem rodzicielki i marzyła o spotkaniu z nią, to polecenie stało się źródłem głębokiego wewnętrznego konfliktu. Verili'isil długo rozważała decyzję, balansując między pragnieniem spełnienia boskiego rozkazu a naturalną potrzebą więzi z matką.

Ostatecznie Verili'isil podjęła decyzję o wykonaniu wyroku, postrzegając go jako konieczny krok do uwolnienia się od "kajdan światła". Odnalazła i zabiła Bläthan Länn'gälis, a następnie powróciła do siedziby Bractwa Dzieci Namory.

Po dokonaniu zabójstwa własnej matki, Bläthan Länn'gälis, Verili'isil powróciła do siedziby Bractwa Dzieci Namory w dniu święta Kapallun. W tym momencie całemu zgromadzeniu wyznawców objawiła się sama bogini Elfrit, co stanowiło niezwykle rzadkie i doniosłe wydarzenie w historii kultu. Obecność Mrocznej Pani wywarła przytłaczające wrażenie na wszystkich obecnych, potwierdzając wyjątkowość tej chwili w realizacji ich mrocznych celów.

Podczas tego objawienia Elfrit ogłosiła Verili'isil podwójną czempionką – zarówno swojej, jak i swojej córki Namory. Ten bezprecedensowy akt wskazywał na szczególne znaczenie młodej półelfki w planach bogini. Jednocześnie Elfrit wyznaczyła Verili'isil oraz całemu Bractwu Dzieci Namory kluczową misję – mieli uwolnić całe Księstwo Birchton spod dominacji Aglosa, przekształcając bogobojnych wyznawców światła w oddanych czcicieli mroku.

Przez kolejne trzy lata Bractwo intensywnie przygotowywało Verili'isil do realizacji tego zadania. Opracowano szczegółowy plan infiltracji dworu książęcego w Birchton, którego centralnym elementem miało być uwiedzenie przyszłego księcia i przyrodniego brata Verili'isil, Camdyna. Verili'isil przechodziła wszechstronne szkolenie, które obejmowało między innymi dworskie maniery, sztukę uwodzenia oraz pozyskiwania wpływów, mając ją przygotować do roli, która poprzez małżeństwo z Camdynem pozwoliłaby jej sterować całym księstwem jego rękami.

Verili'isil pojawiła się na dworze książęcym w Birchton jako piętnastoletnia elfka półkrwi, twierdząc, że jest nieślubną córką zmarłego księcia Haywooda. Przedstawiła się jako Verili'isil Dawnward, używając nazwiska przeznaczonego dla bękartów w Birchton. Aby potwierdzić swoje pochodzenie, poddała się badaniom alchemicznym, które wykazały pokrewieństwo z aktualnym księciem Camdynem. Testy te, oparte na analizie krwi i magicznych wskaźnikach, jednoznacznie wskazały na wspólne dziedzictwo rodu książęcego.

Camdyn, wzruszony perspektywą posiadania rodziny, przyjął Verili'isil z otwartymi ramionami i uznał ją za swoją pełnoprawną siostrę. W geście szczerego uczucia nadał jej nowe nazwisko Aelswister, oznaczające "książęcą siostrę", co symbolizowało jej nowy status na dworze. Zauroczony możliwością posiadania bliskiej krewniaczki, książę szybko dostrzegł w niej potencjał wojskowy, gdyż Verili'isil wykazywała niezwykłe umiejętności szermiercze i taktyczne.

Pod wpływem emocji Camdyn mianował Verili'isil pułkowniczką armii Birchton, pomijając przy tym wielu doświadczonych kandydatów z wpływowych rodów. Decyzja ta wywołała niemały skandal na dworze, gdyż pominięto całą grupę świetnych oficerów z dobrych rodzin, którzy od lat oczekiwali na awans. Mimo kontrowersji, Verili'isil szybko przystąpiła do reformowania wojska, tworząc nową kadrę kapitańską i intensywnie zajmując się rekrutacją. Za jej rządów armia Birchton znacząco wzmocniła się i zmodernizowała.

Verili'isil rozwinęła głębokie uczucia romantyczne wobec swojego przyrodniego brata Camdyna, które wyrażała poprzez publiczne gesty zbliżenia na dworze. Mimo że jej zachowanie było szeroko komentowane wśród dworzan, sam Camdyn pozostawał ślepy na te zaloty, całkowicie skupiony na swojej żonie Leigh. Verili'isil szczerze wierzyła, że jej uczucia zostaną w końcu odwzajemnione, szczególnie wobec krążących plotek o rzekomej niepłodności księżnej.

Przełomowym momentem było przypadkowe odkrycie Camdyna podczas zbliżenia małżeńskiego z Leigh. Ten widok wywołał w Verili'isil głębokie rozczarowanie i gorycz, uświadamiając jej, że mimo wszystkich starań i awansów, Camdyn nigdy nie porzuci żony dla niej. To doświadczenie radykalnie zmieniło jej postawę – od tej pory skupiła się całkowicie na misji nadanej przez boginię Elfrit, stając się bardziej zdeterminowana niż kiedykolwiek wcześniej.

Wkrótce potem Verili'isil została zdemaskowana przez earla Rzecznej Puszczy Baldwulfa var Dalley, który jako członek Kolektywu Cienia rozpoznał w niej czempionkę Elfrit. Zawiązali sojusz oparty na wzajemnej manipulacji, podczas którego Baldwulf wyjawił informację o bezpłodności Camdyna i jego planach abdykacji. Wspólnie opracowali śmiały plan przedstawienia Verili'isil jako czempionki Aglosa, wykorzystując jej boską moc oszustw do przekonania mieszkańców Birchton, że działa z woli boga światła.

Po abdykacji księcia Camdyna, Witenagemot Birchton zebrał się w celu wyboru nowego władcy. Podczas obrad Verili'isil niespodziewanie ogłosiła się czempionką Aglosa, demonstrując boską moc poprzez pokonanie wszystkich najlepszych rycerzy księstwa w pojedynkach oraz przejście bez szwanku przez Boski Ogień, co było niemożliwe dla osób, które nosiły w sobie grzech. Jej wystąpienie wywarło ogromne wrażenie na większości earlów, choć ród Fyre i część szlachty wyrażała wątpliwości co do prawdziwości jej boskiego posłannictwa.

Pomimo oporu Fyrów, stosunkiem głosów 4:2 Verili'isil została wybrana nową władczynią Birchton. Było to bezprecedensowe, bowiem zgodnie z prawem Birchton władcą nie mogła zostać kobieta i ktokolwiek spoza rodów earlów. Kluczowe okazało się poparcie earla Baldwulfa var Dalley z Rzecznej Puszczy, który jako członek Kolektywu Cienia potajemnie wspierał jej plany. Witenagemot zignorował prawo, bowiem szczerze uwierzyli, że elfka półkrwi została wybrana przez samego Aglosa.

W ramach konsolidacji władzy Verili'isil odwołała earla z rodu Hawke, mianując na jego miejsce Landyna var Fyre, co zapewniło Fyrom stanowisko Earlów Złotego Wybrzeża, a jednocześnie osłabiło ich opozycję. Po objęciu tronu Verili'isil przyjęła nazwisko Aglowen, oznaczające "Córę Aglosa", i ogłosiła się Oświeconą Księżną Birchton.

Po objęciu władzy Verili'isil Aglowen rozpoczęła głęboką modernizację armii Birchton, wprowadzając nowe metody szkolenia, reorganizując strukturę dowodzenia i tworząc nową kadrę oficerską. Równolegle prowadziła intensywną propagandę, przedstawiającą birchtończyków jako lud wybrany przez Aglosa, mający szczególną misję do wypełnienia. Jej rządy charakteryzowały się połączeniem militaryzmu z religijnym fanatyzmem, co miało przygotować księstwo do przyszłych konfliktów.

Konflikt z wicekrólową Araulenu, Shirley var Paytone, doprowadził do powstania niezależnego Kościoła Agloweńskiego. Shirley, podejrzewając prawdziwą naturę Verili'isil, przekonała królową Kelsey Uległą oraz Kościół Arauleński, by nie uznawali jej jako oficjalnej czempionki Aglosa. W odpowiedzi Verili'isil odwołała dotychczasową hierarchinię kościoła w Birchton i na jej miejsce mianowała swoją mistrzynię Ealhburg, tworząc odłam niezależny od arauleńskiego Kościoła Aglosa, znany jako Kościół Agloweński.

W celu umocnienia swojej pozycji Verili'isil zaszła w ciążę ze swoim sojusznikiem Baldwulfem var Dalley, earlem Rzecznej Puszczy, jednak dzięki swojej boskiej mocy oszustw przedstawiła to jako niepokalane poczęcie – dar od samego Aglosa. Z tego związku urodziły się czworaczki: Aramon, Amoran, Aroman i Maroan, które zostały ogłoszone złotymi dziećmi Aglosa i miały stanowić żywy dowód boskiego wybrania ich matki oraz całego Birchton.

Verili'isil Aglowen zgromadziła w Dolinie Zbożowej potężną i doskonale uzbrojoną armię, którą osobiście poprowadziła przez granicę do ataku na Devron, państwo wchodzące w skład Federacji Państw Gregoriańskich, odwiecznych nemezis Birchton. Wojnę tę ogłosiła jako Drogę Słońca – świętą wojnę przeciwko wyznawcom innych religii, co miało uzasadniać jej agresywne działania. Jako czempionka Elfrit udająca czempionkę Aglosa, wykorzystała ten religijny pretekst do realizacji własnych celów.

Podczas kampanii wojennej Verili'isil okazała się praktycznie nie do pokonania na polu bitwy. Jej boska moc czyniła ją niemal nieśmiertelną – żadna broń nie mogła jej poważnie zranić, a sama jej obecność na froncie niemal gwarantowała zwycięstwo. Osobiście prowadziła wojska do walki, zabijając setki gregorian i przełamując linie wroga siłą własnych umiejętności szermierczych. Jej armia zdobyła południową część Doliny Egaras, skutecznie okupując południowe tereny Devronu.

Na podbitych ziemiach Verili'isil zarządziła liczne masakry ludności cywilnej. Na stosach płonęli nie tylko zakonnicy, ale także zwykli mieszkańcy, którzy nie stawiali oporu. Chociaż Arauleński Kościół początkowo cieszył się z militarnych sukcesów, szybko potępił te okrutne praktyki, uważając że zamiast masowych mordów powinna rozpocząć proces nawracania. Mimo tego potępienia, Verili'isil powróciła do Birchton jako bohaterka witana przez zaślepionych świętą misją mieszkańców, którzy wierzyli w słuszność dokonanych zbrodni.

W dzień święta Septra, Verili'isil Aglowen podjęła radykalną decyzję o rozwiązaniu Witenagemotu, najwyższej rady doradczej księstwa. Pod pretekstem odkrycia spisku kultu Elfrit skierowanego przeciwko jej świętemu życiu, nakazała aresztowanie wszystkich earlów zasiadających w radzie. Zostali oni postawieni przed sądem pod zarzutem herezji i skazani na śmierć przez spalenie na stosie. Ich miejsce jako nowych earlów zajęli Synowie Verili'isil, czterej synowie księżnej, którzy wcześniej zostali mianowani Oświeconymi Inkwizytorami.

Jedynym earlem, któremu udało się uniknąć egzekucji, był Landyn var Fyre, który od początku pojawiania się Verili'isil w Birchton był co do niej sceptyczny. Przewidując niebezpieczeństwo, przygotował sobie drogę ucieczki i zbiegł do Whisperhout, gdzie znalazł ochronę pod opieką rodu Windbloom. Wkrótce po swojej ucieczce Landyn rozpoczął organizowanie armii rebeliantów, złożonej z uciekinierów z Birchton oraz sił Windbloomów i ich chorążych.

Masowe egzekucje earlów i zastąpienie ich Synami Verili'isil pozwoliły księżnej całkowicie przejąć kontrolę nad władzą w księstwie. Wszelkie głosy sprzeciwu były natychmiast karane stosem, a prosty lud karmiono propagandą o rzekomym spisku heretyków przeciwko oświeconej władczyni.

Po ucieczce Landyna var Fyre do Whisperhout, dawny earl zorganizował armię złożoną z uciekinierów z Birchton oraz sił rodu Windbloom. Ich pierwszym celem stało się strategiczne miasto Flodwudu na granicy Birchton i Whisperhout, które było bronione przez Baldwulfa var Dalleya, earla Rzecznej Puszczy. Po zaciętych walkach siłom Fyrów i Windbloomów udało się zdobyć miasto, a samego Baldwulfa wziąć jako zakładnika, przekształcając Flodwudu w swój główny garnizon.

Gdy wieść o upadku Flodwudu dotarła do Verili'isil, Oświecona Księżna osobiście przybyła pod miasto. Wykorzystując swoją boską moc, sprowadziła potężną klątwę, która doszczętnie zniszczyła miasto i zabiła wszystkich jego mieszkańców. Ofiarą klątwy padł nie tylko garnizon Fyrów i Windbloomów, ale także ludność cywilna oraz sam Baldwulf var Dalley, mimo że był jej sojusznikiem. Klątwa miała wyraźnie mroczny charakter, całkowicie odmienny od boskich mocy Aglosa. Zabiła również Landyna var Fyre i hrabiego Wulgana var Windbloom oraz uczyniła miasto niemożliwym do przebycia.

Verili'isil wykorzystała tę tragedię do własnej propagandy, przedstawiając ją publicznie jako karę Aglosa dla heretyków. Pomimo oczywistych różnic między boską klątwą a świętym ogniem Aglosa, jej sugestywna moc przekonywania sprawiła, że większość birchtończyków uwierzyła w tę wersję wydarzeń. Masakra we Flodwudu stała się punktem zwrotnym, po którym Verili'isil zaczęła jawniej wykorzystywać swoje moce do eliminowania przeciwników pod pozorem walki z herezją.

Po zwycięskiej Wojnie Porannej, Verili'isil Aglowen utrzymywała kontrolę nad podbitymi ziemiami Devronu przez ponad trzy dekady, prowadząc nieustanne walki z odradzającym się Zakonem Gregoriańskim. Konflikt ten, nazwany później Wojną Trzydziestoletnią, charakteryzował się zaciekłymi starciami, w których Oświecona Księżna osobiście dowodziła wojskami, pozostając praktycznie nieśmiertelna na polu bitwy. Jej obecność sama w sobie stanowiła niemal gwarancję zwycięstwa, co utrzymywało birchtońskie zdobycze terytorialne mimo ogromnych wysiłków gregoriańskich sił odbijających.

Podczas gdy na froncie toczyły się walki, Verili'isil wykorzystywała swoje boskie moce oszustw do systematycznej manipulacji społeczeństwem Birchton. Jej głos posiadał niezwykłą sugestywność, zdolną wpływać na umysły otaczających ją istot i przekonywać ich do najbardziej skrajnych poglądów. Dzięki tej mocy zdołała przekonać większość Birchtończyków, że oddawanie czci bogini Elfrit jest słuszną drogą, podczas gdy nieliczni oporni zdecydowali się opuścić księstwo i dołączyć do sił Fyrów w Whisperhout. Propaganda głosząca, iż Birchtończycy są ludem wybranym przez Aglosa, skutecznie maskowała prawdziwy charakter jej rządów.

Mimo narastającego zagrożenia ze strony reżimu Verili'isil, Księstwo Casterville przez lata wstrzymywało się z interwencją z powodu głębokich wewnętrznych podziałów religijnych. Zachodnie ziemie, reprezentowane przez ród Lynnford, pozostawały wierne Kościołowi Aglosa, podczas gdy wschód, kontrolowany przez ród Flagelan, wyznawał Kult Goddejki. Księżna Alysa var Maravel obawiała się, że interwencja w sprawy Birchton mogłaby doprowadzić do wojny domowej w Casterville, zwłaszcza że Kościół Goddejki nie był świadomy wrogości Arauleńskiego Kościoła wobec Verili'isil i obawiał się potencjalnego konfliktu na tle religijnym z sąsiadami.

Wojna Księżnych wybuchła, gdy panoszenie się Oświeconej Księżnej Verili'isil Aglowen zaczęło stanowić zagrożenie dla stabilności całego regionu, co ostatecznie przekonało Księstwo Casterville do interwencji. Początkowo wewnętrzne podziały religijne w Casterville pomiędzy Kościołem Aglosa a Kościołem Goddejki powstrzymywały księżną Alysę var Maravel przed podjęciem działań, obawiając się wybuchu wojny domowej w swoim własnym księstwie. Jednak rosnąca potęga i agresywna polityka Verili'isil, która zagrażała sąsiadom, zmusiła Alysę do zmiany stanowiska.

Armie obydwu księżnych spotkały się w granicznym mieście Twinsburh, przeciętym rzeką Vidar, gdzie zachodnia część należała do Birchton, a wschodnia do Casterville. Walki szybko przekształciły się w wyniszczającą wojnę pozycyjną, która doprowadziła do całkowitego zniszczenia miasta. Przedłużające się starcia pustoszyły Twinsburh przez wiele miesięcy, zamieniając niegdyś tętniące życiem miasto w pole ruin i zgliszcz.

Konflikt z Casterville znacząco osłabił pozycję Verili'isil, zmuszając ją do walki na kolejnym froncie podczas gdy jej siły były już zaangażowane przeciwko Zakonowi Gregoriańskiemu na wschodzie. Wojna Księżnych wyczerpywała zasoby Birchton i odwracała uwagę od innych zagrożeń, co ostatecznie przyczyniło się do stworzenia sprzyjających warunków dla późniejszej inwazji połączonych sił Araulenu i rodu Fyre podczas Wojny Agloweńskiej.

Wojna Agloweńska rozpoczęła się od skoordynowanego ataku sił Fyrów, Araulenu, Casterville i Zakonu Gregoriańskiego na Birchton. Połączone armie pod wodzą Roberta Walecznego, Ecgwalda oraz Hererica var Fyre stanęły przed problemem przekroczenia granicy w rejonie Flodwudu, gdzie ciążyła potężna klątwa rzucona przez Verili'isil. Rozwiązanie przyniosła interwencja elfów z rodu Vel'väriis, którzy podczas Koniunkcji Zbawienia uświęcili drzewo według rytuałów Pramatki Ashy, tworząc Drzewo Dziedzictwa. Święta moc drzewa zneutralizowała klątwę Elfrit, co umożliwiło arauleńskiej armii przekroczenie granicy i zajęcie Flodwudu.

Kulminacją wojny była bitwa pod Eldhamstede, która rozegrała się w przeddzień święta Hangarok. Podczas krwawej walki Verili'isil okazała się praktycznie nieśmiertelna, żadne rany nie mogły jej powstrzymać. W decydującym momencie przeciwko niej stanął Ecgwald var Fyre, w którym objawiła się prawdziwa moc Aglosa. Podczas długiego pojedynku boska energia zaczęła neutralizować moce oszustw Verili'isil, powodując, że jej zdolność manipulowania umysłami birchtończyków zaczęła słabnąć. Wielu żołnierzy zaczęło zdawać sobie sprawę z prawdziwej natury wydarzeń i poddawało się.

Ostatecznie wyczerpana Verili'isil została pokonana przez Ecgwalda, który cisnął ją w Boski Ogień. Płomienie, które nigdy nie zraniłyby prawdziwej czempionki Aglosa, pochłonęły uzurpatorkę, co stanowiło symboliczny koniec jej panowania. Sam Ecgwald zmarł dwie godziny później od odniesionych ran, kończąc heroiczną walkę, która uwolniła Birchton spod wpływu mrocznych mocy.

Rządy Verili'isil Aglowen jako Oświeconej Księżnej Birchton stanowiły okres głębokich przemian w księstwie, charakteryzujący się połączeniem militaryzmu, religijnego fanatyzmu i osobistej manipulacji. Jej panowanie rozpoczęło się od pozornie boskiego mandatu, gdy ogłosiła się czempionką Aglosa i przejęła władzę dzięki poparciu Witenagemotu. Jednak za fasadą świętości kryła się mroczna prawda o jej prawdziwej naturze jako czempionki Elfrit i Namory.

Początkowy okres rządów Verili'isil obejmował gruntowną modernizację armii birchtońskiej i utworzenie niezależnego Kościoła Agloweńskiego, który odciął się od arauleńskiego zwierzchnictwa. Jej pozycję umocniło rzekome niepokalane poczęcie i narodziny czworaczków, ogłoszonych złotymi dziećmi Aglosa. W rzeczywistości dzieci były owocem związku z Baldwulfem var Dalleyem, co stanowiło część większego planu oszustwa.

Wojna Poranna przeciwko Devronowi stała się przełomowym momentem jej rządów, gdzie osobiście dowodziła wojskami i wykazywała się nadludzkimi zdolnościami bojowymi. Jednak zwycięstwo zostało okupione masowymi masakrami ludności cywilnej, które spotkały się z potępieniem nawet ze strony arauleńskiego Kościoła Aglosa. Mimo to birchtończycy, poddani wpływowi jej mocy perswazji, święcie wierzyli w słuszność tych działań.

W miarę umacniania władzy Verili'isil wprowadzała coraz bardziej represyjny system. Mianowanie synów Oświeconymi Inkwizytorami zapoczątkowało okres terroru, w którym setki szlachciców i dostojników trafiało na stos pod zarzutem herezji. Kulminacją tych działań było rozwiązanie Witenagemotu i fizyczna eliminacja earlów, co pozwoliło jej całkowicie scentralizować władzę w księstwie.

Rządy Verili'isil oceniane są jako okres głębokiej degeneracji moralnej i religijnej w Birchton. Pomimo pozorów pobożności i świętości, jej działania służyły wyłącznie celom kultu Elfrit, stopniowo przekształcając bogobojne księstwo w ośrodek mrocznego wyznania. Użycie boskiej mocy oszustwa do manipulowania poddanymi oraz okrutne metody sprawowania władzy pozostawiły trwałe piętno na historii regionu.

Verili'isil Aglowen była czempionką Elfrit oraz jej córki Namory, choć przez większość swojego życia skutecznie ukrywała tę przynależność pod pozorem bycia wybrańcem Aglosa. Jej boska moc przejawiała się na różne sposoby, tworząc iluzję boskiego wybraństwa, która zmyliła nawet najbardziej doświadczonych obserwatorów.

Podczas publicznych demonstracji swojej mocy Verili'isil prezentowała się jako czempionka Aglosa. Jej oczy płonęły wówczas Boskim Ogniem, a na plecach pojawiał się ognisty płaszcz wzorowany na wizerunku boga światłości. Głos stawał się potężny i donośny, wzbudzając respekt wśród świadków. W ramach próby mocy pokonała w pojedynkach wszystkich najlepszych rycerzy Birchton, a na koniec bez szwanku weszła i wyszła z Boskiego Ognia, co miało potwierdzić jej rzekome wybraństwo.

W rzeczywistości Verili'isil posiadała bardzo potężną moc oszustw, która pozwalała jej manipulować postrzeganiem rzeczywistości przez otoczenie. Jej głos miał niezwykle sugestywną moc, wpływając na umysły istot w jej pobliżu i przekonując je do najbardziej nieprawdopodobnych twierdzeń. Ta zdolność była tak potężna, że potrafiła oszukać nawet Boski Ogień, sprawiając wrażenie, że jest czempionką Aglosa, podczas gdy w rzeczywistości służyła całkowicie przeciwnym siłom.

Oprócz nadludzkiej siły i szybkości, które przewyższały możliwości zwykłych istot, Verili'isil dysponowała zdolnością rzucania potężnych klątw. Nie była to jednak zwykła magia, lecz prawdziwa boska moc pochodząca od Elfrit i Namory. Najbardziej znanym przykładem tej mocy była klątwa, którą sprowadziła na miasto Flodwudu, zabijając wszystkich jego mieszkańców, w tym Baldwulfa var Dalleya oraz ludność cywilną. Mimo że klątwa ewidentnie nie pochodziła od Aglosa, Verili'isil zdołała przekonać swoich poddanych, że była to kara dla heretyków.

W późniejszych latach panowania moc Verili'isil osiągnęła taki poziom, że samym głosem była w stanie przekonać większość birchtończyków, że oddawanie czci bogini Elfrit jest właściwą drogą. Tylko nieliczni oporni zdołali oprzeć się tej manipulacji i opuścić Birchton. Podczas ostatecznej bitwy pod Eldhamstede, gdy stanęła naprzeciw prawdziwego czempiona Aglosa, Ecgwalda var Fyre, jej moce oszustw zaczęły słabnąć, odsłaniając prawdziwą naturę jej boskiego patronatu.

• Jedyną osobą, która byłaby w stanie nawrócić Verili’isil na dobrą stronę był Camdyn;

• Wszystkie najważniejsze wydarzenia dotyczące Verili’isil miały miejsce w święta związane z cyklem roku: Vaernir, Kapallun, Septra oraz Hangarok;

• Imię Verili'isil oznacza w Lomiis Elaíni, języku elfów, "cień księżyca";

• Imiona Synów Verili'isil są anagramami imienia Namora.